Chapter 4PALAGI na lang si Patricia tahimik kapag inaapi, palaging tinatago ang sakit at nagkukulong sa kwarto. Kaya ngayon lang nakita ni Inez si Patricia na ganito.Pero agad niyang ibinalik ang pagiging matanda sa pamilya at malakas na hinampas ang mesa. “Sumasagot ka na ngayon? Tingnan mo nga ang sarili mo! Maganda ka ba gaya ni Paris? Mukha kang probinsyana at parang tatanga-tanga, aasahan pa ba kitang makahanap ng mayamang mapapangasawa para iahon tayo sa hirap?”“Ikaw na nga lang ang pangit sa pamilya natin, tapos hindi mo pa inaalagaan ang kapatid mo? Gusto mo rin ba siyang matulad sa’yo, kung sino-sinong lalaki na lang ang mapangasawa?”“Naku naman! Nagagalit ka pa? Pasalamat ka nga na isinilang ka ng nanay mo, kahit ganito ka. Suwerte lang ni Paris, kasi siya, para siyang prinsesa. Talagang isinilang siya para hangaan ng mga tao. Kung may reklamo ka, sige, magreklamo ka sa Diyos!”Tahimik lang si Patricia habang nakikinig. Hanggang sa dulo, napangiti siya, isang ngiting pun
Chapter 5SA tingin ng iba, imposibleng magawa ang trabahong ito, pero wala nang ibang pagpipilian si Patricia kundi lumaban hanggang dulo. Kapag ang isang tao ay naipit sa desperadong sitwasyon, doon lang niya malalaman kung gaano siya katatag.Sa huli, wala siyang ibang magawa kundi humingi ng tulong kay Queenie para maghanap ng paraan.Hindi niya masabi kung maganda o hindi ang relasyon nila ni Queenie. Para itong isang nakatatandang kapatid na palaging handang tumulong sa mga kritikal na sandali.Kahit ang trabaho niya bilang assistant, si Queenie ang nagrekomenda. Pero rekomendasyon lang ang kaya nitong gawin, nasa kanya pa rin kung mananatili siya o hindi.Si Queenie ay mahigpit pagdating sa trabaho at personal na buhay. Alam ito ni Patricia, kaya kahit kailan, hindi niya inisip na gamitin ito para makapasok sa madaling paraan.Mabilis na nasagot ang tawag at agad niyang narinig ang bahagyang pagod na boses ni Queenie sa kabilang linya. "Ano yun, Patpat?"Saglit siyang nag-alinla
Chapter 6NAGBIBIRO lang si Rowie. Maraming tao ang mahilig gawing katatawanan si Patricia, pero hindi niya ito gusto.Hindi man siya kasingganda ng iba, hindi ibig sabihin na iba siya sa kanila. May dignidad din siya at gusto rin niyang maranasan ang respeto.Pero ngayon, kailangan niyang tapakan ang sarili niyang dignidad dahil kailangan niya ng tulong.Tumingin siya kay Daemon na nakatayo nang matuwid, may pagmamakaawang tingin sa mga mata ni Patricia. Napansin niyang nakatingin din ito sa kanya. Sa kabila ng panandaliang kaba, kalmado niyang sinabi, “Mr. Alejandro! Please, bigyan mo ako ng limang minuto! Limang minuto lang!”Medyo nagbago ang ekspresyon ni Daemon, parang may halong laro ang tingin nito sa kanya at ngumiti ito nang bahagya. "Sige... Pero bago 'yon, may isang kondisyon ka munang kailangang tanggapin."Napatingin si Patricia kay Daemon nang may pagtataka."Sumama ka sa amin. Kung makakayanan mong manatili sa loob ng isang oras, then I'll do you a favor.""Ano?!" Mas
Chapter 7SUMUNOD si Patricia kay Rowie sa mahabang pasilyo hanggang sa makarating sila sa pinakahuling pribadong silid.Maluwag ang silid at napakagarbo ng European-style na dekorasyon, simple pero elegante at mabigat ang dating. Nahahati ito sa dalawang bahagi; ang outside room na parang waiting area at ang inside room. Sa labas, may mamahaling sofa at mesa na may mga magagandang tasa at dekorasyong nagpapakita ng karangyaan. Mayroon ding malaking aquarium na puno ng makukulay na isdang hindi man lang niya kilala. Parang isang nakasisilaw na eksena.Kumakalat sa hangin ang matapang na amoy ng kape na lalo lang nagpapadagdag sa kaba at pagkabalisa niya.Medyo malabo ang tingin ni Patricia, parang ngayon lang bumalik ang kanyang ulirat.Napapikit siya sa liwanag…Puno ng dumi ang kanyang katawan at ang malansang amoy ng kanyang suot ay halos hindi niya matanggap.Nakahilig si Daemon sa sofa, naka-cross legs, may hawak na tasa ng kape. Dahan-dahan niya itong nilagok, saka tinignan si P
Chapter 8'KITA mo, Lord, binigyan mo lang ako ng kaunti, pero nakayanan ko pa ring mabuhay.'Pero nang humampas ang malamig na hangin, bumalot muli kay Patricia ang malamig na realidad. Oo, buhay siya, pero hindi siya namumuhay nang maayos.Lahat ng sama ng loob, kawalang-katarungan, at pang-aalipusta na tiniis niya nitong mga araw na ito ay unti-unting namuo sa kanyang puso.Hanggang sa hindi na niya kinaya, napaupo siya sa sahig at humagulhol. Umiyak siya nang todo, parang gumuho ang mundo niya.Mula pagkabata, ang salitang "pagtitiis" ang naglalarawan ng buong buhay niya. Kaya niyang pigilan ang luha niya noon.Pero ngayon, hindi niya alam kung bakit. Siguro dahil sa malaking agwat ng buhay niya kumpara sa mga tao sa King Bar, siguro dahil nawalan siya ng trabaho o siguro dahil sa kawalan na niya ng pag-asa sa pamilya niya…Nakaluhod siya sa ilalim ng poste ng ilaw sa harap ng King Bar, umiiyak na parang wala nang bukas.Ano ang tunay na kawalan ng pag-asa? Ito yung pakiramdam na
Chapter 9MARAHIL ang tanging tao na mahirap iwan para kay Patricia ay ang kanyang ama.Kahit palagi siyang pinagsasabihan ng ama niya na magparaya kay Paris, hindi naman siya nito tinitingnan nang may pang-iinsulto. Sa huli, anak pa rin siya nito.Bukod pa rito, noong nakapasa siya sa Philippine University, kitang-kita niya ang pagiging proud ng kanyang ama.Pero kahit pareho mong anak, darating ang punto na hindi mo na kayang pagbigyan ang dalawa. Minsan, kailangan mong piliin ang isa at isantabi ang isa.At si Patricia, siya lagi ang naiiwan.Hindi siya nagagalit sa kahit sino. Naiintindihan niya na likas sa tao ang pagiging makasarili.Ang tanging hiling lang niya ay lumakas pa siya, magkaroon ng mas magandang buhay, at tuluyan nang iwan ang mababang estado niya noon.Pero sa ngayon, halos nakalimutan na niyang ngumiti.Matagal na siyang naghahanap ng matitirhan pero hindi siya makahanap ng kasunduan sa presyo. Ngayon na may trabaho na siya, kaya na niyang bayaran ang renta kaya h
Chapter 10ANG buhay ay laging isang halo ng trahedya at komedya, isang pagsasama ng saya at lungkot.Sa wakas, nakuha muli ni Patricia ang trabaho niya at sa kabilang banda, natuloy na rin ang blind date nina Paris at Simon. Ayaw na sanang isipin ni Patricia ang tungkol dito, pero hindi niya inaasahan na sa dami ng restaurant, doon pa sa parehong lugar sila napadpad ng mga kasamahan niya sa trabaho para maghapunan.Ang liit talaga ng mundo, at puno ng mga 'di inaasahang pangyayari.Noon, hindi naman siya iniimbitahan sa mga ganitong salu-salo. Kahit na masipag siya sa trabaho, palaging may malaking pagitan sa kanya at sa iba. Matipid siya sa pera, bihirang sumama sa mga get-together, at halos hindi rin siya naiisip ng mga tao na imbitahan.Pero simula nang makita siyang kasama nina Daemon at Rowie, parang nag-iba ang tingin ng lahat sa kanya.Kahit pareho pa rin ang suot niya at hindi naman nagbago ang ugali niya, parang nagkaroon siya ng kakaibang halaga sa paningin ng iba. Bigla si
Chapter 11"INIISIP ko kung bakit ganito ang langit nilayo ako sayoHindi ko matanggap mahirap magpanggapNa ako'y hindi bigoNgunit 'di ko rin inaasahang mangyayari 'toKung ikaw ay alaala na langPaano na ako..."Patuloy na sumisigaw sa kanta si Patricia habang pilit siyang isinasakay ng mga kasamahan niya sa kotse. Ang hirap niyang isakay, kaya saglit silang nagpatigasan. Biglang lumabas mula sa mamahaling restaurant sa tabi ang isang grupo ng tao."Mr. Lee, ibig sabihin ba nito ay sigurado na ang ating kasunduan? Bukas, dumaan kayo sa opisina para pirmahan ang kontrata.""Siyempre! Isang karangalan para sa akin ang makatrabaho ang isang talento tulad mo, Mr. Javi. Dapat ko kayong ilibre ng inuman minsan.""Naku, napakamapagpakumbaba ni Mr. Lee...""Ako, kailangan ding makisali sa project ninyong dalawa..."Lasing na ang kalahati ng grupo, pero matibay pa rin ang lakad nila at panay ang usapan.At isa sa kanila, hindi gaanong madaldal pero mabilis maglakad, si Daemon iyon.Lagi niy
Parang sumabog ang galit ni Sylvia. Halos mag-apoy ang mga mata at parang may amoy na ng pulbura sa paligid. "Anong ibig mong sabihin? Na engaged na kami pero baka hindi pa kami magpakasal?!"Tahimik lang si Patricia habang hawak ang pisngi niya.Anumang sabihin niya sa oras na ito ay baka lalo lang siyang saktan ni Sylvia, kaya mas piniling manahimik.Siguro natakot na magka-bulgaran, kaya si manang ay biglang nagsalita para pigilan si Sylvia. Kahit parang kalmado ang tono, malinaw ang ibig sabihin. "Baguhan pa lang siya. Marami pa siyang hindi alam. Ako na ang bahala sa kanya. Huwag ka na pong magalit, Miss King."Mukhang natuwa naman si Sylvia sa paglalambing na ito. Tiningnan niya pa rin nang masama si Patricia, pero tumango na rin. "Sige na nga. Ayoko rin madumihan ang kamay ko sa pakikipagtalo sa katulong."Napahinga ng maluwag sina Toni at Manang. Akala nila tapos na ang gulo.Pero biglang bumagsak na naman ang loob nila sa sinabi ni Sylvia. "Hoy, bagong katulong, kung magaling
Chapter 80PUMUNTA si Patricia sa kusina at nagluto ng matagal. Paglabas niya, may dala siyang dalawang plato ng maayos na luto. Apat na putahe at isang sabaw ang nagawa niya. Kahit na sinira ito ni Daemon kanina, nagawa pa rin niyang ayusin at nailigtas ang mga ulam. Lahat ng niluto niya ay mukhang masarap at presentable.Pati si manang ay tumango bilang tanda ng pagsang-ayon at si Patrick naman ay walang tigil sa papuri. "Pat, hindi ko akalain na gumaling ka na pala sa pagluluto nitong mga nakaraan. Ang ganda talaga ng luto mo."Hindi naman nagsalita nang marami si Patricia. Tumango lang siya. Namana niya kasi ang galing sa pagluluto mula sa tatay niya. Kahit walang nagtuturo sa kanya, basta may recipe lang ay kaya niyang lutuin ang kahit ano.Dati, bihira siyang magluto dahil busy siya sa trabaho at wala rin siyang masyadong kaibigan, lalo na boyfriend. Kahit gaano kasarap ang luto mo, kung walang makakatikim, wala ring halaga. Kaya hindi rin masyadong nakilala ang galing niya sa k
Mukhang nakita ng tindero na naka-suit at tie si Daemon at halatang hindi siya ordinaryong tao, mula sa itsura hanggang sa aura niya, kaya medyo nataranta ito at ngumiting pilit. "Kuya, kung gusto mo bumili, sabihin mo lang. Bakit kailangan pa tumawad? Parang niloloko mo lang ako ah. Ilan kilo gusto mo? Titimbangin ko na."Tiningnan ni Patricia ang boss na kanina pa niya kinakausap na biglang nagbago ng ugali at naging sobrang bait. Napabuntong-hininga siya. Sa totoo lang, sa mundong ‘to, minsan kailangan mo talagang medyo matapang para pakinggan ka. Pag si Daemon na ang kumausap, ni hindi na sila siningil sa gulay!Habang pinupulot na ng boss ang mga gulay na pinili ni Patricia para ibigay kay Daemon, biglang nagsalita si Daemon, seryoso ang mukha. "Ang sabi ko, tumawad lang ako. Hindi ko sinabing libre na."Napanganga ang boss, napakamot sa ulo at ngumiti na lang. "Kuya, eh di bigay ko na lang sayo. Hindi naman ‘to mamahalin. Regalo ko na lang sayo, bilang respeto."Pero wala nang s
Chapter 79LUMINGON si Daemon at tiningnan si Patricia, bahagyang nakakunot ang noo. "May problema ba sa sa sinabi ko?"Napahinto sandali si Patricia, tapos umiling pagkatapos ng ilang segundo. "Wala naman."Mukhang nasiyahan si Daemon sa sagot niya. Tumango lang siya ng bahagya, tapos lumabas ng kwarto habang hawak ang susi ng kotse. "Halika na, bili na tayo."Pero pakiramdam pa rin ni Patricia na parang may mali sa buong eksena. "Uhm, hindi ka ba kailangang pumasok sa kumpanya?"Lumingon si Daemon at tiningnan siya. "Ikaw lang puwede mag-leave, ako hindi?"May concept pala ng leave ang isang presidente? Pero hindi na pinansin ni Daemon ang pagdududa sa mga mata niya at dumiretso lang sa paglakad. Mahaba ang mga binti niya kaya agad siyang nawala sa paningin, kaya napilitan si Patricia na magmadaling humabol...Gulay lang naman ang bibilhin at magluluto lang, ang OA ba?Pero kahit iniisip niya ‘yun, hindi pa rin mapigilan ang pamumula ng pisngi niya at mabilis na tibok ng puso niya..
Binabantayan ba siya nitong lalaking 'to?Ibig sabihin, kitang-kita siya sa CCTV? Kahit na naka-damit naman siya habang natutulog at lumabas lang ng kwarto nang hindi nagpapalit, hindi niya alam kung gumalaw siya o kung ano man ang ginawa niya sa kwarto nung gabi. Paano kung pangit pala siyang matulog? Pero, nung naisip niya 'yon, napahinto siya…Siguradong sanay na si Daemon sa ganung itsura ng mga natutulog. Baka ilang beses na niyang nakita 'yon, kaya hindi na rin siya nabibigla.Kaya, nang humarap si Daemon, nakita niyang pabago-bago ang expression ni Patricia. Ang dami niyang naiisip sa mukha pa lang at natawa si Daemon nang bahagya, medyo kumurba ang labi niya.Nang makita ni Patricia na ngumiti si Daemon, parang natulala siya. Kahit seryoso at malamig si Daemon, hindi naman siya ‘yung tipong hindi marunong ngumiti. Pero madalas, parang peke lang ang mga ngiti niya, hindi galing sa puso.Pero ‘tong ngiti na ‘to, parang totoo. Galing sa puso. Maganda ang mukha niya, maayos ang mg
Chapter 78KARAPAT DAPAT naman talaga si Chastain na manalo. Kasi karamihan sa mga tao sa Beltran family, ipinagmamalaki pa ‘yung pagiging walang puso. Hindi nila alam na ang totoong damdamin ay hindi dapat maging sagabal. Kapag handa kang magsakripisyo para sa ibang tao, magbabalik din sila ng katapatan. Pero kung puro interes lang ang pinagbabatayan, internal conflict ang labas, parang buhaghag na buhangin. Kapag dumating ang araw na magkaiba na ang interes, siguradong maghihiwalay-hiwalay at tuluyang babagsak.Nang paalis na si Daemon habang buhat si Patricia, nagkasalubong sila ni Chastain.Hindi nagsalita si Daemon at dumiretso lang sa paglalakad. Si Patricia, tulog pa rin sa bisig niya, nakasandal ang ulo sa dibdib ni Daemon at mukhang panatag na panatag.Gusto sanang magsalita ni Chastain pero napangiti na lang siya ng pilit habang pinapanood silang umalis.Nanalo siya sa laban na 'to at panalong-panalo talaga. Malamang wala nang magtatangkang lumaban sa kanya sa Beltran family
Samantala, sa basement sa kabila.Kakakalabas lang ni Chastain sa kwarto habang hawak si Chase bilang bihag nang makita niya si Daemon na papalapit na parang isang halimaw. Ang mga mata nito ay parang kayang sunugin lahat ng tao sa paligid. Wala siyang pakialam kahit sinong makita. Lumapit lang siya sa kanila at malamig na tinanong, “Nasaan si Patricia?”“Nasa kaliwa ng third floor, unang kwarto,” sagot agad ni Chastain. Sa ngayon, mukhang halos tapos na ang pagharap sa mga tao ng Beltran family. Si Patricia na lang ang inaalala niya.Pero ang pagkakakulong kay Patricia sa baptism room ay nangangahulugang ligtas pa rin siya. Siguro natakot lang siya nang kaunti, pero hindi naman nasaktan.Pagkatapos niyang makuha ang sagot, agad na umalis si Daemon nang hindi man lang lumingon kay Chastain.Napangiti ng mapait si Chastain. Sana man lang tinanggalan siya ng posas ni Dasmon. Nasa itaas pa ang mga tao niya at nakikipagsagupaan kina Jester. Sinabihan na niya ang mga kasama niyang huwag na
Chapter 77HINDI nagsalita si Chastain. May pasa na ang isa niyang mata. Medyo nakadilat ang isa pa niyang mata na hindi pa nasasaktan at nakatingin siya kay Chase na parang naaaliw. "Alam mo ba... hindi ka na naglalaro ng apoy ngayon... bomba na ang hawak mo."Natawa pa siya kahit na halos wasak na ang mukha niya sa bugbog. Kumunot ang noo ni Chase. "Anong kinakatawa mo?! Anong nakakatawa?!"Bago pa makasagot si Chastain, isa pang malakas na suntok ang tinanggap niya sa tiyan. Napayuko siya sa sakit, pero may ngiti pa rin sa gilid ng labi niya.Halos mabaliw si Chase sa ngiting 'yon. Siya na nga ang nakakulong, pero bakit parang kalmado pa rin siya?Bigla siyang sumugod at sinuntok si Chastain sa mukha nang sobrang lakas, kaya napalingon ang ulo nito.Pero sa puntong 'yon, biglang gumalaw si Chastain sa isang hindi normal na posisyon at tinaas ang mga kamay niyang may posas para biglang dumakma kay Chase. Bago pa man makagalaw ang iba, nakapalupot na ang kadena sa leeg ni Chase. Sa k
"...So, anong ibig mong sabihin?" Napabuntong-hininga si Chase pero halatang kinakabahan pa rin nang tanungin niya ito."Bakit hindi na lang natin hayaang manatili ang Young Master sa East Africa habang-buhay at wag nang pabalikin? Wala nang gulo, mabuti para sa lahat." Tumatapik ang daliri ni Ghost Blade sa mesa na parang wala lang, "Matanda na ako, ayoko na ng kaguluhan. Gusto ko ng tahimik na buhay. Yung dapat umalis, umalis na. Yung dapat manatili, manatili na. Tapos na ang gulo, ayos na ako.""Tama si Uncle Gido!" Halos lumiwanag ang mga mata ni Chase nang marinig niya 'to!Pero si Jester, nanatiling kalmado… Kahit parang sang-ayon si Ghost Blade sa plano, malinaw naman na tinutuligsa niya rin ang pagiging peke ng meeting nila.Mayamaya, may isa pang boses na sumabat, medyo masaya ang tono at parang sinamantala ang pagkakataon. "Since sinabi na 'yan ni Uncle Gido, may tututol pa ba sa plano para kay Second Young Master? Ako, si Tiu, unang sumasang-ayon!"Pagkasabi ni Tiu, may isa