Chapter 39BAGO sinabi ni Daemon ang mga salitang iyon, ni minsan ay hindi tumingin nang diretso si Alejandro Patriarch kay Patricia. Pero matapos niyang sabihin iyon, sa wakas ay tumingin na ito sa kanya. Ang titig niya ay parang kutsilyo, mas matalim pa sa kutsilyo, na para bang kayang mag-iwan ng sugat sa balat. Hindi napigilan ni Patricia ang mapaurong sa tindi ng titig na iyon. Hindi siya nagtago sa likod ni Daemon dahil hawak siya nito, pero kahit na, hindi pa rin siya tinantanan ng tingin ni Alejandro Patriarch. Para bang gusto nitong makita ang buong pagkatao niya, isang tingin na sobrang lalim at matalim, parang may bahid ng dugo… Naramdaman ni Patricia na punong-puno na ng pawis ang mga palad niya, malamig ang kanyang likod, at hindi niya alam kung saan dapat tumingin. Bagamat unti-unti siyang nagiging matatag nitong mga nakaraang araw, bata pa rin siya para humarap sa isang tulad ng matandang ito… Tatlong minutong katahimikan ang lumipas. Wala ring naglakas-loob n
Si Daemon tiningnan ang pabago-bagong ekspresyon sa mukha ni Patricia, at ang ngiti niya sa labi ay lalong lumalim na may halong panunuya: "Walong taon mo na akong gusto, paano ko 'yun hindi malalaman?"Napahinto si Patricia... Nadala siya sa emosyon niya at masyadong nasabi ang totoong nararamdaman. Pero ngayon na tinatanong siya ni Daemon, parang hindi siya makasagot.Nang makita ang pananahimik niya, bahagyang sumikip ang mga mata ni Daemon, ang tingin niya naging matalim: "Sige nga, sino ba talaga ang gusto mo nang walong taon?"Hindi pa rin alam ni Patricia kung paano sasagot."Walong taon? Matindi rin pala ang pag-ibig mo," malamig na ngiti ni Daemon, puno ng panunuya...Napatulala si Patricia...Bakit parang lumalala ang tono ni Daemon? At yung dating niya parang nakakatakot na. Pero siya naman ang tumulong magtakip sa kasinungalingan nito! Siya pa nga dapat ang magbabala dito na ‘wag nang ulitin ang ganitong biro.Bakit parang baliktad ang nangyari?Pero halatang hindi na bibig
Chapter 40MATAPOS marinig ang mga sinabi ni Patricia, sa wakas ay tumango si Miss Lian at inabot ang kanyang kamay kay Patricia na may ngiti: "Miss Patricia, sana maging maayos ang ating magiging pagsasama sa trabaho. Masaya ako para kay Miss Hennessy na magkaroon ng isang assistant na tulad mo. Sa totoo lang, hindi na rin nakakagulat kung maging manager ka balang araw sa galing mo." Hindi lang nito sinabi iyon dahil sa husay ni Patricia sa negosasyon, kundi dahil din sa pagiging pulido ng mga impormasyon at data na inihanda niya. Sa buong usapan, naipaliwanag niya nang maayos ang mga issue at lahat ng dokumento ay maayos ang pagkakaayos at malinaw ang pagkakasulat. Bagamat sa unang tingin ay mukha si Patricia na medyo mabagal kumilos, kapag nakilala mo siya nang mas mabuti, malalaman mong matalino talaga siya. Isa siyang talented na tao. Matapos magpaalam kay Miss Lian, bumalik na si Patricia sa kumpanya. Maganda ang kinalabasan ng negosasyon, pero umabot din ito ng halos isa
Siguradong nagulat si Simon sa mga sinabi ni Patricia nang pumunta siya para magkwenta. Nagbago ang ekspresyon niya, at ang apoy sa kanyang mga mata ay hindi na kasing tindi. Napalitan ito ng isang uri ng pagsusuri. Noon, ano ba ang tingin ni Simon sa babaeng ito? Para sa kanya, isa siyang hamak at walang dating. Mahiyain sa harap ng ibang tao pero mayabang sa harap ng kanyang kapatid… Siyempre, ayon lang ito kay Paris. Pero ngayon, alam na niyang puro kasinungalingan ang sinabi nito. Kaya, anong klaseng babae nga ba talaga si Patricia? Ang suot ni Patricia na pormal na damit ay nagbigay sa kanya ng mas maayos na hitsura. Nakapusod ang kanyang mahabang buhok, may bahagyang makeup at kahit bilugan pa rin ang mukha niya, mukha na siyang mas maaliwalas at hindi na mukhang laging malungkot. Kapag tinitigan mo, hindi naman talaga siya pangit. Maganda ang balanse ng kanyang mga facial features. Kung hindi lang siya ipinanganak na medyo mataba, malamang maganda siya ngayon. Ngunit hin
Chapter 41HINDI matigas ang puso ni Patricia pero alam niya na may mga taong hindi mo talaga matutulungan, lalo na ang mga kagaya ni Inez.Kung tutuusin, kung hindi man makaranas ng magandang buhay si Inez, mas maganda. Pero kapag nakabangon na ito at naging matagumpay, hinding-hindi nito papayagang maging magaan ang buhay ng mga taong ayaw niya, kahit pa ang mga tumulong dito noon. Hindi laging maganda ang pagiging maawain.Kinagabihan, pumunta si Patricia sa isang hotpot restaurant para kumain. Tinext niya si Queenie para yayain sana, pero sumagot ito na nasa Amerika pa ito. Kaya natapos agad ang ideyang iyon.Sa totoo lang, minsan nararamdaman din ni Patricia na sobrang nag-iisa siya. Wala siyang kaibigan, wala siyang kasintahan at magulo pa ang relasyon niya sa pamilya niya ngayon.May parang butas sa puso niya na parang walang hanggan ang lalim. Minsan sa gabi, nararamdaman niya ang sobrang kawalan na kinakabahan na siya minsan. Pero pagkatapos ng higit dalawampung taon, si Que
Sumama ang pakiramdam ni Patricia… Hindi niya inakala na magiging ganito si Paris. O baka simula’t sapul, ganito na talaga siya pero hindi lang alam ni Patricia?Pinilit niyang kumalma at tinanong, “Bakit mo pinapakita sa akin ‘to?”“Hindi ka ba dapat masaya sa nakikita mo? Sige na, ngumiti ka nga, ngumiti ka!” Kumislap ang mga mata ng lalaki, at ang itsura niya ay parang isang baliw. Kinuha niya ang isang litrato at inilapit ito kay Patricia. “Tingnan mo siya, ang galing na niya agad, parang sanay na sanay.”Pakiramdam ni Patricia ay hindi na siya dapat magtagal pa doon. Gusto na niyang iligtas si Paris. Mas masahol pa ang manatili sa ganitong klaseng manyak kaysa mamatay.Pero hindi pa rin kuntento si Mr. Beltran sa reaksyon niya. Iwinagayway pa nito ang ilan pang litrato sa harap niya. “Hindi ka ba natutuwa? Kapag hawak mo ang mga ‘to, susunod na lang siya sa ’yo palagi, parang aso. Gusto mo ba? May mga negative pa ako. At may digital video pa na mas wild pa! Hahaha, siguradong dud
Chapter 42ANG mga lalaking naka-itim na kanina’y tahimik at walang emosyon, biglang nagsimulang magreklamo pagkasara ng pinto.“Yung boss nag-eenjoy sa magaganda, tayo naiwan dito sa baboy.”“Sino bang hindi maiinis? Tapos kailangan pa nating kuhanan ng litrato. Tingnan mo ‘yang katawan niya, parang bangungot.”“Kawawa naman yung mga tao sa construction site…”“Hahaha! Baka magkagulo pa sila dun…”Habang pinapakinggan ‘yun ni Patricia, lalo siyang kinabahan. Tumayo siya bigla mula sa sofa, pero nasa harap niya ang ilang malalakas na lalaki. Isa sa kanila, itinulak siya pabalik gamit lang ang isang kamay, tapos ‘yung isa, may kinuha na tela at tinakpan ang ilong at bibig niya.“Ang arte mo naman. Nahihirapan na nga kami sa ginagawa namin. Tumigil ka na.”Nanlaki ang mata ni Patricia sa takot. Sinubukan niyang pigilan ang paghinga pero naubo siya kaya hindi na siya nakaalpas. Ilang saglit lang, nanlabo na ang isip niya at nawalan na siya ng malay.*“Sir, yung flight niyo ay alas-tres
Sa totoo lang, balak pa sana ni Chester na palipasin pa ang isang buwan para makabawi ng konti, pero walang awang pinutol ni Chastain ang kahit na anong pag-asa niya.Alam naman nilang lahat na kahit anong peke ng account ay hindi kayang lokohin si Chastain, matagal na siyang sanay sa ganitong kalakaran.Kaya sa huli, napunta rin sa kamay ni Chastain ang totoong book ng accounts.Pagkatapos magbukas ng ilang pahina, hindi nagbago ang mukha ni Chastain, itim na itim ang ekspresyon niya.Pagtungtong sa huling pahina, binasag niya ang hawak na tasa ng tsaa at tinamaan mismo ang ulo ni Chester. Nagkalat ang mga bubog sa sahig."Mag-empake ka na at umalis ka bukas." Sabi ni Chastain nang malamig, at wala nang puwang para pag-usapan pa ito.Nataranta si Chester: "Kapatid... hindi naman talaga ako gumastos ng malaki. Ang laki ng Beltran family, ‘yung ginastos ko di man lang makakalahati sa pera ng pamilya. Paano mo ako palalayasin?""Kalahati?" Napangisi si Chastain. "Wala ka ngang kinikita
Pagkatapos, bumaba mula sa elevator ang isang foreigner na lalaki, may blonde na buhok at asul na mata. Naka-sando lang siya, at dahil basa ito ng pawis, kita ang abs niya.May mga babaeng naglakas-loob na mag-whistle sa kanya.Ngumiti ang lalaki, at pagdaan niya kay Zaldy, yumuko siya ng bahagya. “Hey, beauty, nice to see you.”Pagkatapos, ngumiti rin siya kay Patricia. “Hey, girl! You can do it!”Nakaramdam ng pagkailang si Patricia. Parang gusto niyang umiwas agad. Palagi kasi siyang naiilang kapag may kasama siyang mga taong parang "makinang" o masyadong kapansin-pansin.Pero si Zaldy, mukhang pihikan, at sinipat agad si Jack. "Nagda-diet ka na naman, ano? Mas pumayat ka pa yata? Ilang beses ko na bang sinabi sa’yo na tigilan mo na ‘yang pagpapapayat mo? Lalaki ka! Lalaki, gets mo?!"Napakamot si Jack at nakangiting inilabas ang dila. "Okay na, sumali lang ako sa vegetarian club, isang linggo akong puro gulay. Wag ka masyadong praning. Di na ako magda-diet ulit!"Nang marinig 'yon
Chapter 50UMILING si Zaldy at napabuntong-hininga. “Ngayon, kapag naging mabait ka, iniisip na agad ng tao na may masama kang balak… Sabihin mo nga sakin, may mapapakinabangan ba ako sayo?”Alam ni Patricia na wala naman talaga siyang kayamanan o koneksyon na pwedeng mapakinabangan, kaya lalo siyang nagtaka.Gaano kaya kabored ang taong 'to para tumulong sa isang taong walang kinalaman sa sarili, at papagandahin siya ng libre pa? Ang isang babaeng kasing ganda ng Zaldy na 'to, siguradong titingin lang ng mataas sa mga babaeng kagaya ni Patricia.Para sa kanila, isa lang siyang wala sa halaga.Napansin din ni Zaldy ang kalituhan sa mukha ni Patricia, kaya medyo nawala ang ngiti sa kanyang labi. “Ginagawa ko lang ang mga bagay kapag trip ko. Siguro nakita kita kanina, at naalala ko yung dati kong mga pinagdaanan, kaya tinulungan kita. Ganun lang kasimple.”Napatulala pa rin si Patricia.Siguro naisip ni Zaldy na hindi pa rin siya kumbinsido, kaya binigyan siya ng litrato.Ang babae sa
PAGKALABAS ni Patricia sa silid, sandali siyang natigilan. Hindi niya alam kung saan siya pupunta. Madilim na sa labas, at ang lugar na ito ay lubos na hindi pamilyar sa kanya. Saan siya pupunta? Hindi niya alam.Parang isa na siyang si Alice sa Wonderland.Nasabi na niya ang mga salitang hindi na puwedeng bawiin kay Daemon, at sa totoo lang, hindi naman siya mukhang tipo ng tao na magpapadala pa ng taong ihahatid siya palabas.Napangiti si Patricia nang mapait... Tuwing ganitong oras, palagi siyang nakakaramdam ng matinding panghihina. Ayaw man niyang tumakbo palayo nang ganito, pero palaging ganito ang nangyayari , wala siyang magawa kundi tumakas.Dahil siya'y sobrang maliit kumpara sa mundong ginagalawan nila.Habang naglalakad siya sa hallway papuntang elevator, napansin niya ang isang matangkad na babae na nakatayo sa harap ng elevator. Makapal ang makeup nito, maganda ang hubog ng katawan, at naka-pulang cheongsam na halos hanggang singit ang slit. Kita ang mapuputi at mahahaba
Chapter 49PERO hindi nagtagal, napansin ng babaeng tumutugtog ng harp si Patricia na tahimik lang sa isang tabi. Bahagyang kumunot ang noo niya. Napatingin din ang dalawang natitirang babae kay Patricia, at sandaling huminto ang tugtog matapos siyang mapansin.Sa lugar na ito… wala pang lalaking nagdala ng ibang babae.Napansin ni Daemon ang paghinto ng musika, kaya naiinis siyang dumilat, sinundan ng tingin ang tinititigan ng tatlong babae, at nakita si Patricia na nakatayo hindi kalayuan, parang hindi alam kung saan titingin. Kumunot ang noo niya at may lumitaw na kakaibang emosyon sa mga mata niya.Huminga nang malalim si Patricia. Kahit alam niyang hindi tama ang istorbohin si Daemon sa oras na ‘yon, hindi talaga siya komportableng manatili sa ganitong lugar. “Mr. Alejandro, pwede bang paalisin mo na ako.”Pagkarinig nito, naningkit ang mga mata ni Daemon, tapos biglang may lumitaw na kakaibang ngiti sa mukha niya. “Ano bang ginawa ko sa ’yo?”Wala siyang nasabi.Ano nga ba ang g
DAHIL walang seatbelt, halos buong biyahe ay napilitan si Patricia na kumapit sa hawakan ng pinto. Sa bawat liko ng sasakyan, pakiramdam niya ay anytime ay lilipad siya palabas.Paulit-ulit siyang sumisigaw kay Daemon na huminto na, pero para bang wala siyang naririnig at tuloy lang sa pagmaneho.Tumalon na lang kaya siya palabas?Pero halos umabot na sa 200 kilometers per hour ang takbo ng sasakyan, wala siyang lakas ng loob para gawin ‘yon!Sa wakas, matapos siyang mapagod kakasigaw at kabang-kaba, huminto rin ang sasakyan. Sa harap niya, isang mala-Europe na gusali ang bumungad. Kasing laki ito ng pinakamalaking department store sa lungsod ng Saffron. Mula sa malayo, nabasa niya ang sign. "Elite Private Club".Kahit hindi pa siya nakakapunta sa lugar na ‘to, kilalang-kilala na niya ang pangalan nito. Ang private club na ‘to ay para lang sa mga mayayamang tao mula sa iba’t ibang bahagi ng bansa, at kahit sa ibang bansa rin. Kahit may pera ka, hindi ibig sabihin ay makakapasok ka rit
Chapter 48SA LOOB ng coffee shop, nagulat si Patricia sa biglaang pagdating ng babae. Tulad ng inaasahan, walang matinong lalaki ang lalapit sa kanya ng gano'n. Si Hacken, gusto lang talaga magpakasaya at siya ang napiling biktima. Medyo natawa si Patricia sa nangyari. Hindi na niya pinanood ang pagtatalo ng babae at ni Hacken. Tumayo na lang siya, kinuha ang bag, at ngumiti ng paumanhin sa babae. "Wala po kaming relasyon ni Mr. Hacken. Nandito lang ako sa meet-and-greet para sa blind date. Hindi ko po alam na may asawa na siya. Pasensya na."Pagkasabi nito, dumiretso siyang lumabas ng tea restaurant, hindi na lumingon pa.Si Hacken naman, halos pawisan sa kaba. "Wala akong kinalaman sa babaeng 'yan!"Pero natabunan ang boses niya ng tuloy-tuloy at malakas na sigaw ng babae. Marunong si Hacken sa mga bolahan pero hindi siya sanay makipagtalo, kaya hindi niya maipaliwanag ng maayos ang sitwasyon.Gusto pa sana niyang habulin si Patricia, pero biglang nagkunwaring nadulas ang babae, s
“Isa pa, wala naman siyang silbi sa kasalukuyang laban ng mga pamilya. Hindi ba’t kilala ka sa pagiging mukhang pera, Mr. Alejandro? Bakit ka papasok sa isang bagay na walang kapalit o kita?”Tahimik lang si Daemon sa tanong ni Chastain.Noong una, ang gusto lang naman niya ay hilahin si Patricia sa mundo niya, isali sa mga laro niya, guluhin ang mga matatanda sa bahay nila, at pigilan ‘yung mga inihahandang kasal para sa kanya.Pero ang totoo, mas komplikado pa pala ang lahat.Ang kasal niya ay hindi simpleng usapan lang ng dalawang tao. Isa itong laban ng kapangyarihan kung saan maraming pamilya at libo-libong tao ang may interes.Kung ngayon niya pa ipapasok si Patricia, parang inihagis na rin niya ito sa mga leon.At ang pinakaimportante sa lahat ng sinabi ni Chastain. wala siyang pakinabang kay Patricia. Walang pera ang babaeng iyon, wala siyang kapangyarihan, at ang meron lang si Patricia ay isang uri ng tiwala at pagiging totoo na bihira lang ni Daemon maramdaman.Pero kahit ga
Chapter 47PAGKAALIS ni Patricia sa event, bigla niyang naisip na hindi pa pala siya nakapagdesisyon kung saan siya pupunta. Ang gusto lang niya talaga ay makaalis sa lugar na ‘yon. Nakakasakal kasi ang ganung klaseng okasyon.Pero ang suot niyang itim na bestida ay masyadong pormal at halatang pang-event lang. Kapag lumakad siya sa kalye, siguradong mapapansin siya ng marami.Pagkatapos niyang mag-isip ng sandali, napagdesisyunan niyang umuwi na lang at sumakay ng taxi. Pero bigla ring sumulpot si Hacken at nauna pang huminto ng taxi sa harapan niya. Ngumiti ito na parang nahihiya at sabi, “Miss De Jesus, baka naging masyado akong pabigla-bigla kanina. Kung okay lang sa 'yo, hanap tayo ng lugar na pwede tayong umupo at uminom ng tsaa. Isipin mo na lang na ito’y paghingi ko ng tawad.”Hindi talaga inakala ni Patricia na may ganito palang pakikipag-usap na hindi niya matakasan.Ngumiti si Hacken ng diretso sa kanya at dagdag pa, “Miss De Jesus, wala talaga akong ibang intensyon. Pwede
Habang tulala pa si Patricia sa iniisip niya, biglang kumaway si Hacken sa harap niya. "Miss De Jesus, pwede ko ba kayong imbitahan kumain?"Medyo naguguluhan si Patricia... Kasi first time siyang lapitan ng lalaki at imbitahan kumain. Sa mga nakaraan, hindi naman siya talaga kabilang sa mga taong iniimbitahan o pinapansin.Akala ni Hacken na hindi natuwa si Patricia, kaya ngumiti siya na parang nahihiya. "Baka medyo biglaan nga, pero sa tingin ko talaga, may tadhana tayo, Miss De Jesus."Medyo naiilang si Patricia sa pagiging sobrang magiliw ng kausap niya. Tumayo na lang siya at nagdahilan, "Pupunta lang ako sa banyo," tapos mabilis siyang umalis.Sanay na kasi siya na nasa gilid lang, tahimik. Kaya nung napansin siya at binigyan ng halaga, parang hindi siya komportable. Pakiramdam niya, wala na talaga siyang pag-asa. May lalaking lumapit, binigyan siya ng chance, pero hindi niya alam paano harapin at baka nasayang pa ang pagkakataon.Isang pagkakataon na sana para sa isang normal n