Nag-ayos lang ako ng konti pagkatapos ay tumungo na sa bahay ni Ampa, pinaalam ko sa kanya na papunta na ako tapos gulat nalang ako andun siya sa labas ng gate inaantay ako. "Para kang nag-aantay ng ayuda diyan.", sabi ko sa kanya nang makababa ako sa taxi. Napatingin siya sa dala-dala ko. "What's this?", tanong niya pagkatapos niyang kunin sa akin 'yun, inamoy niya 'yun... "Adobo?", hula niya at tumango ako. "Luto ko para sayo.", nakangisi kong sabi tapos kinindatan siya. 'Yung mukha niya parang pinipigilan niyang ngumiti, ang arte ah. "Is this why it took you long to get here?"Binuksan niya 'yung gate ng bahay niya at pinauna ako ng pasok, ako 'yung nagsara ng gate kasi dala-dala niya 'yung paper bag na naglalaman nung adobo. "Oo, tampo ka pa niyan na natagalan ako?""When did I? 'Di ako nagtampo noh, that is not so my style."Ang haba rin ng pride, ayaw pa aminin. Nagmamadali siyang pumasok sa bahay niya, nakalimutan niya ng kasama niya ako eh. Pagpasok ko, andun na siya
Dave's POV: Iniwasan ko si Bleu, nagtatampo ako na wala naman kaming tinatagong sekreto noon pero parang sa maliit na panahon lang na dumaan ay ang laki ng pinagbago niya.Sa totoo lang, kaya siguro hindi napapansin ng ibang tao sa paligid niya na buntis siya katulad ni Manang Cynthia ay dahil palagi nilang nakikita si Bleu, katulad ko... Kung hindi ko pa nakita sa drawer niya 'yung pregnancy tests niya ay 'di ko malalaman at aakalaing tumataba lang tiyan niya.Napatingin ako doon sa kulay asul na human-sized teddy bear sa kama ko. Oo, tinuloy ko ang pagbili ng teddy bear na 'yan, hindi ko maibigay kay Bleu dahil sa pag-aaway namin.Kahit matagal ko ng gusto si Bleu, I have no plans to court her o jowain siya o kung ano mang tawag niyo diyan. Sa tagal naming magkaibigan ni Bleu, 'yung feelings ko minsan nawawala at may times bumabalik, it's not that deep anymore... Mahalaga lang talaga sa akin si Bleu, pareho kaming nag-iisang anak kaya we found comfort sa isa't-isa kaya rather than
Bleu's POV:"Manang, half day lang ako ngayon kaya sasamahan kita.", kausap ko kay Manang sa kabilang linya. [Naku iha, 'wag ka ng mag-abala, kaya ko naman.]Natuwa ako kay Manang. "Okay lang talaga Manang, no worries. Deretso nalang ako sa Mall para doon na tayo magkita."Mag gro-grocery kasi ngayon si Manang, noon kasi sinasamahan ko siya lagi tapos lately since palagi kong kasama si Ampa ay 'di ko na siya na sasamahan, babawi lang. Binaba ko na 'yung tawag nang tapos na kami mag-usap ni Manang. Wala si Ampa ngayon sa University kasi Thursday tapos may lakad raw siya. Lately, parang may rumors na kumakalat about Ampa sa University, napapansin ko rin 'yung mga tingin ng ibang estudyante sa kanya tapos may halong bulong. Mukha namang walang pake si Ampa kaya hindi na ako naki-chismis no. Nagpunta ako ng CR kasi naiihi ako, mag-aayos rin ako konti bago pumunta ng Mall. "Ahhhhhhh 'di talaga ako makapaniwala. Kainggit naman!""Wala namang confirmation, 'wag kang maniwala tapos w
Bleu's POV:Nasa ospital ako ngayon kasi sinamahan ko si Manang Cynthia magpa-check up kasi lately nga diba? Nahihirapan siyang tumae hahahah 'di ko dapat pagtawanan pero kasi last time nung sa Mall sabi niya hindi sanay pwet niya if hindi raw sa bahay pero pag-uwi namin noon nahihirapan pa rin siya. Sinabihan ko na siya na pacheck up na namin pero palaging na po-postpone tapos finally since wala akong pasok ay ngayon na namin ginawa. Palakad-lakad ako sa kung saang sulok ng ospital kasi kausap ni Manang 'yung doctor, naghahanap talaga ako ng vending machine kanina pa pero 'di ko makita. Pwede naman ako magtanong eh kaya lang nahihiya ako, shuta. "Ayun!", tuwang-tuwa kong sabi sabay napaturo pa doon sa vending machine. Syempre kahit na-excite akong makita 'yung vending machine ay hindi ako tumakbo baka madulas ako. Paglapit ko sa vending machine ay may nakasabay ako, I was quite surprise nang makita sila."Kevin? Ba't nasa ospital kayo?", tanong ko sa kanya sabay napayuko ng ting
Bleu's POV:Andito na naman kami ni Ampa sa resto ng kaibigan niya para kumain, 'pag kinasal kami chossss advance? Hahaha pero 'yun nga, kung ikakasal kami sino 'yung taga-luto? Palagi kaming dito kumakain pero ngayon ko lang napansin na walang pangalan 'yung resto ng kaibigan niya. Matagal ko ng napapansin nabibilang lang sa kamay 'yung mga kumakain dito and it might be because na nasa tagong lugar 'yung resto, kaya nga dito ako lagi dinadala ni Ampa, hindi ba siya nalulugi? Masarap 'yung mga pagkain, I can guarantee that. Isa pa, ilang ulit na nakwento ni Ampa sa akin 'yung kaibigan niya pero never ko pang nakita once. "Hindi ba nalulugi kaibigan mo kasi nasa tagong lugar 'tong restaurant niya? Walang masyadong kumakain.", tanong ko kay Ampa. Doon kami nakaupo ulit sa table kung saan kami noong first time naming punta dito, nag-aantay sa order namin. "He doesn't care.", sagot ni Ampa. "Huh? Ano 'yun trip niya lang?", natatawa kong sabi pero tumango si Ampa kaya natigilan ako..
Bleu's POV:It's Friday today, kahit walang nagbabantay sa 1st subject ay tahimik ang lahat, it's the subject under Ampa. Hindi ko alam kung dahil nasanay sila na ganito katahimik 'pag subject ni Ampa o dahil nalulungkot ang lahat dahil nung Tuesday pala ang huling araw na makikita nila si Zane. Nalaman ng lahat ngayon lang na supposedly ngayon ang last day ni Ampa sa pagtuturo dito sa University kasi babalik na si Mrs.Rodriguez next week pero dahil may importanteng lakad raw si Ampa kaya hindi siya nakapunta. Hindi ko rin alam ang tungkol dito, pati ako nagulat kasi wala namang nasabi sa akin si Ampa tungkol dito, hindi niya rin sinabi sa akin kung saan lakad niya. He was a strict one pero may matututunan ka talaga sa klase niya. Ramdam ko 'yung lungkot ng mga kaklase ko, pati ako ay nakakaramdam ng lungkot kahit magkikita pa naman kami ni Ampa kasi nga mag-jowa kami, ba't ba nalulungkot rin ako? May pinasagot lang sa amin sa subject niya at makakalabas na agad ang kung sino ma
Bleu's POV:Dinala sa ospital si Kevin, the hospital nung nagkita kami sa harap ng vending machine. Laine is with Thea right now, naputol 'yung Day off ni Thea kasi walang magbabantay kay Laine since binabantayan ko si Kevin. He's stable right now pero i'm not fine. I talked with the Doctor earlier at parang hindi ko mapapatawad ang sarili ko kasi walang akong alam. [He's on his final stages of lung cancer, he's dying. His Doctor in the Us is a friend of mine, Dr.Middleton told me that Kevin wants to spend his remaining days in the Philippines. He's been going back and forth in this hospital because his condition is getting worse. I hope his love ones could make his remaining days memorable kasi sa ngayon? Only time can tell.] 'Yan ang sabi sa akin ng Doctor. He told me na matagal ng may sakit si Kevin. Mas naguguluhan ako, did he leave the country dahil sa Dad ko o dahil sa sakit niya? "Bleu.""Kevin!", nagmamadali akong lumapit sa kanya. Gusto ko siyang hampasin kasi inis na
I'm so dumbfounded sa pinagsasabi niya, how can someone be soe selfish? "Nung gabing 'yun, I was already waiting sa hotel na pupuntahan niyo ni Zane. I told you, plinano ko na lahat, ang taxi na sinakyan niyo nun ay isa sa mga tauhan ko... "What is she trying to say? "That night... I was the one who made love with Zane, you were in a different room at nilipat ka lang nung tapos na at nawala na 'yung epekto nung pills na nilagay sa inumin niya."Napaatras ako. "You're lying... ""Why would I? I was there. Now let me ask you, you remember waking up in a bed with Zane pero naalala mo ba ang nangyari sa inyo?"It hits me. Ang naalala ko lang ay ang nangyari sa club, ang paghila niya sa akin sa labas ng club at pag gising ko, never ko naalala ang nangyari sa amin... And being drunk is not an excuse kasi naalala ko naman ang ibang pangyayari maliban 'yung nangyari sa amin... Tumawa siya ulit,"See? You can't remember kasi wala naman talagang nangyari sa inyo. It was me who did it with