Bleu's POV:Andito na naman kami ni Ampa sa resto ng kaibigan niya para kumain, 'pag kinasal kami chossss advance? Hahaha pero 'yun nga, kung ikakasal kami sino 'yung taga-luto? Palagi kaming dito kumakain pero ngayon ko lang napansin na walang pangalan 'yung resto ng kaibigan niya. Matagal ko ng napapansin nabibilang lang sa kamay 'yung mga kumakain dito and it might be because na nasa tagong lugar 'yung resto, kaya nga dito ako lagi dinadala ni Ampa, hindi ba siya nalulugi? Masarap 'yung mga pagkain, I can guarantee that. Isa pa, ilang ulit na nakwento ni Ampa sa akin 'yung kaibigan niya pero never ko pang nakita once. "Hindi ba nalulugi kaibigan mo kasi nasa tagong lugar 'tong restaurant niya? Walang masyadong kumakain.", tanong ko kay Ampa. Doon kami nakaupo ulit sa table kung saan kami noong first time naming punta dito, nag-aantay sa order namin. "He doesn't care.", sagot ni Ampa. "Huh? Ano 'yun trip niya lang?", natatawa kong sabi pero tumango si Ampa kaya natigilan ako..
Bleu's POV:It's Friday today, kahit walang nagbabantay sa 1st subject ay tahimik ang lahat, it's the subject under Ampa. Hindi ko alam kung dahil nasanay sila na ganito katahimik 'pag subject ni Ampa o dahil nalulungkot ang lahat dahil nung Tuesday pala ang huling araw na makikita nila si Zane. Nalaman ng lahat ngayon lang na supposedly ngayon ang last day ni Ampa sa pagtuturo dito sa University kasi babalik na si Mrs.Rodriguez next week pero dahil may importanteng lakad raw si Ampa kaya hindi siya nakapunta. Hindi ko rin alam ang tungkol dito, pati ako nagulat kasi wala namang nasabi sa akin si Ampa tungkol dito, hindi niya rin sinabi sa akin kung saan lakad niya. He was a strict one pero may matututunan ka talaga sa klase niya. Ramdam ko 'yung lungkot ng mga kaklase ko, pati ako ay nakakaramdam ng lungkot kahit magkikita pa naman kami ni Ampa kasi nga mag-jowa kami, ba't ba nalulungkot rin ako? May pinasagot lang sa amin sa subject niya at makakalabas na agad ang kung sino ma
Bleu's POV:Dinala sa ospital si Kevin, the hospital nung nagkita kami sa harap ng vending machine. Laine is with Thea right now, naputol 'yung Day off ni Thea kasi walang magbabantay kay Laine since binabantayan ko si Kevin. He's stable right now pero i'm not fine. I talked with the Doctor earlier at parang hindi ko mapapatawad ang sarili ko kasi walang akong alam. [He's on his final stages of lung cancer, he's dying. His Doctor in the Us is a friend of mine, Dr.Middleton told me that Kevin wants to spend his remaining days in the Philippines. He's been going back and forth in this hospital because his condition is getting worse. I hope his love ones could make his remaining days memorable kasi sa ngayon? Only time can tell.] 'Yan ang sabi sa akin ng Doctor. He told me na matagal ng may sakit si Kevin. Mas naguguluhan ako, did he leave the country dahil sa Dad ko o dahil sa sakit niya? "Bleu.""Kevin!", nagmamadali akong lumapit sa kanya. Gusto ko siyang hampasin kasi inis na
I'm so dumbfounded sa pinagsasabi niya, how can someone be soe selfish? "Nung gabing 'yun, I was already waiting sa hotel na pupuntahan niyo ni Zane. I told you, plinano ko na lahat, ang taxi na sinakyan niyo nun ay isa sa mga tauhan ko... "What is she trying to say? "That night... I was the one who made love with Zane, you were in a different room at nilipat ka lang nung tapos na at nawala na 'yung epekto nung pills na nilagay sa inumin niya."Napaatras ako. "You're lying... ""Why would I? I was there. Now let me ask you, you remember waking up in a bed with Zane pero naalala mo ba ang nangyari sa inyo?"It hits me. Ang naalala ko lang ay ang nangyari sa club, ang paghila niya sa akin sa labas ng club at pag gising ko, never ko naalala ang nangyari sa amin... And being drunk is not an excuse kasi naalala ko naman ang ibang pangyayari maliban 'yung nangyari sa amin... Tumawa siya ulit,"See? You can't remember kasi wala naman talagang nangyari sa inyo. It was me who did it with
Prologue:After 5 years, Bleu came back stronger and living the life of a hot, drop-dead gorgeous single mom of two children. It's not like it was intentional but she needs to fetch a drunk friend in the club where a memory she wanted to no longer exist took place. There she unexpectedly met the man she longed to forget; the man who caused her a great deal of pain, the man that she still have feelings to after all these years, the man named Zane Tobias Arden- her former professor. Sa pagbabalik ni Bleu ay ang bagong yugto ng kanyang buhay. Buhay na may nanatili, pagbabalik, pagkawala at bagong darating na siyang lilito sa pusong akala niya ay pagmamay-ari at sakop lamang ng iisang taong na dapat matagal niya ng kinalimutan. Kasabay ng magiging pangyayari sa buhay niya ay ang paghahanap ng ama na mamahalin ang dalawang anak niya. Maraming isda ang nakapaligid, sino ang pipiliin niya? Bleu's POV:Naupo ako sa isang mahabang sofa habang nakaupo naman si Daddy sa katapat na sofa nf inuu
Someone's POV:Pagewang-gewang akong pumasok sa kwarto ko pero agad akong natauhan nang makita si Mama na nakaupo sa kama ko, matalim itong nakatingin sa akin. Napaayos ako ng tayo. "Yes, Ma?", tanong ko. "You're drunk again?"Napahilamos ako sa mukha ko. Balak ko sanang magsinungaling pero ang talim talaga ng tingin niya sa akin kaya alam kong wala akong lusot. "Just a little.", I said in a low voice. Napatayo siya at nilapitan ako. "What's wrong with you? Ilang taon ka na ba and you're still playing around?! You're getting engaged next week! Pwede bang tumino ka na?"I rolled my eyes out of annoyance at nilagpasan ako, ako naman 'yung naupo sa kama. "That's why i'm having fun while I still have my freedom. I'm getting engaged sa babaeng hindi ko kilala o hindi ko pa nakikita, what would that make me feel?"Tapos eto pa, i'm informed na may dalawang anak na 'to. Like what the h*ll is that? Ni hindi ko alam kung ilang taon 'yung pakakasalan ko. "Why are you acting out? Mataga
Zane's POV:It's been five years... Five years of longing. Nang bitawan ko siya, akala ko magiging okay ako kasi ano ba naman 'yung naging saglit naming pagsasama but then that 4 months was the happiest days of my life. Bawat araw na lumipas akala ko ay isang hakbang upang unti-unti ko siyang makalimutan pero hindi, I still think of her. I wonder what she's doing, if she finally met the man who could be deserving of her love. Gusto kong malaman kung masaya siya ngayon kasi doon lang ako mapapanatag. Sa buong five years ng bigla niyang paglaho ay wala akong narinig kahit isang salita tungkol sa kanya, she just disappeared like she never existed, just like a midsummer dream. She stayed on my dreams kaya nung makita ko siya ulit doon sa club akala ko panaginip ulit, pero it was real, she's real.All I could think at that time is that, totoo bang nasa harapan ko ngayon ang babaeng matagal ko ng nais makita? She looked beautiful as ever, is it because may bago na siyang minamahal? Masa
Napakagat ako sa ibabang bahagi ng labi ko kasi napapangiti ako, akala ko nahuli niya akong parang tanga na nakangiting nakatingin sa kanya."Ice cream tapos pizza, doughnuts mga ganun.", sagot ko sa kanya na hindi siya tinitignan. Kita sa peripheral vision ko ang pagtango niya. Binalik niya mga tingin niya kay Laine at Tobi. "Dahan-dahan lang, drink this... ", napatayo siya sabay pinunasan ang gilid ng bibig ni Tobi at inabot 'yung smoothie sa anak ko. Nakipaglaro lang saglit si Zach kay Tobi habang nanonood si Laine, biglang nahihiya si Laine na kausapin at lapitan kasi si Zach. Nagulat nga ako kasi akala ko uuwi na siya agad pero nakipaglaro pa siya kay Zach. He's wearing a dark grey suit and pants, sa loob ng suit niya isa puting tshirt kaya agad na nadumihan ito ng sakyan siya ni Tobi at gawing kabayo. Ba't kasi pumayag? Hindi ba siya nabibigatan kay Tobi? "Baby, madumi na damit ni Tito Zach mo, baba ka na. Tito Zach needs to leave na.", saway ko kay Tobi kasi ako 'yung n