Bleu's POV:Nasa ospital ako ngayon kasi sinamahan ko si Manang Cynthia magpa-check up kasi lately nga diba? Nahihirapan siyang tumae hahahah 'di ko dapat pagtawanan pero kasi last time nung sa Mall sabi niya hindi sanay pwet niya if hindi raw sa bahay pero pag-uwi namin noon nahihirapan pa rin siya. Sinabihan ko na siya na pacheck up na namin pero palaging na po-postpone tapos finally since wala akong pasok ay ngayon na namin ginawa. Palakad-lakad ako sa kung saang sulok ng ospital kasi kausap ni Manang 'yung doctor, naghahanap talaga ako ng vending machine kanina pa pero 'di ko makita. Pwede naman ako magtanong eh kaya lang nahihiya ako, shuta. "Ayun!", tuwang-tuwa kong sabi sabay napaturo pa doon sa vending machine. Syempre kahit na-excite akong makita 'yung vending machine ay hindi ako tumakbo baka madulas ako. Paglapit ko sa vending machine ay may nakasabay ako, I was quite surprise nang makita sila."Kevin? Ba't nasa ospital kayo?", tanong ko sa kanya sabay napayuko ng ting
Bleu's POV:Andito na naman kami ni Ampa sa resto ng kaibigan niya para kumain, 'pag kinasal kami chossss advance? Hahaha pero 'yun nga, kung ikakasal kami sino 'yung taga-luto? Palagi kaming dito kumakain pero ngayon ko lang napansin na walang pangalan 'yung resto ng kaibigan niya. Matagal ko ng napapansin nabibilang lang sa kamay 'yung mga kumakain dito and it might be because na nasa tagong lugar 'yung resto, kaya nga dito ako lagi dinadala ni Ampa, hindi ba siya nalulugi? Masarap 'yung mga pagkain, I can guarantee that. Isa pa, ilang ulit na nakwento ni Ampa sa akin 'yung kaibigan niya pero never ko pang nakita once. "Hindi ba nalulugi kaibigan mo kasi nasa tagong lugar 'tong restaurant niya? Walang masyadong kumakain.", tanong ko kay Ampa. Doon kami nakaupo ulit sa table kung saan kami noong first time naming punta dito, nag-aantay sa order namin. "He doesn't care.", sagot ni Ampa. "Huh? Ano 'yun trip niya lang?", natatawa kong sabi pero tumango si Ampa kaya natigilan ako..
Bleu's POV:It's Friday today, kahit walang nagbabantay sa 1st subject ay tahimik ang lahat, it's the subject under Ampa. Hindi ko alam kung dahil nasanay sila na ganito katahimik 'pag subject ni Ampa o dahil nalulungkot ang lahat dahil nung Tuesday pala ang huling araw na makikita nila si Zane. Nalaman ng lahat ngayon lang na supposedly ngayon ang last day ni Ampa sa pagtuturo dito sa University kasi babalik na si Mrs.Rodriguez next week pero dahil may importanteng lakad raw si Ampa kaya hindi siya nakapunta. Hindi ko rin alam ang tungkol dito, pati ako nagulat kasi wala namang nasabi sa akin si Ampa tungkol dito, hindi niya rin sinabi sa akin kung saan lakad niya. He was a strict one pero may matututunan ka talaga sa klase niya. Ramdam ko 'yung lungkot ng mga kaklase ko, pati ako ay nakakaramdam ng lungkot kahit magkikita pa naman kami ni Ampa kasi nga mag-jowa kami, ba't ba nalulungkot rin ako? May pinasagot lang sa amin sa subject niya at makakalabas na agad ang kung sino ma
Bleu's POV:Dinala sa ospital si Kevin, the hospital nung nagkita kami sa harap ng vending machine. Laine is with Thea right now, naputol 'yung Day off ni Thea kasi walang magbabantay kay Laine since binabantayan ko si Kevin. He's stable right now pero i'm not fine. I talked with the Doctor earlier at parang hindi ko mapapatawad ang sarili ko kasi walang akong alam. [He's on his final stages of lung cancer, he's dying. His Doctor in the Us is a friend of mine, Dr.Middleton told me that Kevin wants to spend his remaining days in the Philippines. He's been going back and forth in this hospital because his condition is getting worse. I hope his love ones could make his remaining days memorable kasi sa ngayon? Only time can tell.] 'Yan ang sabi sa akin ng Doctor. He told me na matagal ng may sakit si Kevin. Mas naguguluhan ako, did he leave the country dahil sa Dad ko o dahil sa sakit niya? "Bleu.""Kevin!", nagmamadali akong lumapit sa kanya. Gusto ko siyang hampasin kasi inis na
I'm so dumbfounded sa pinagsasabi niya, how can someone be soe selfish? "Nung gabing 'yun, I was already waiting sa hotel na pupuntahan niyo ni Zane. I told you, plinano ko na lahat, ang taxi na sinakyan niyo nun ay isa sa mga tauhan ko... "What is she trying to say? "That night... I was the one who made love with Zane, you were in a different room at nilipat ka lang nung tapos na at nawala na 'yung epekto nung pills na nilagay sa inumin niya."Napaatras ako. "You're lying... ""Why would I? I was there. Now let me ask you, you remember waking up in a bed with Zane pero naalala mo ba ang nangyari sa inyo?"It hits me. Ang naalala ko lang ay ang nangyari sa club, ang paghila niya sa akin sa labas ng club at pag gising ko, never ko naalala ang nangyari sa amin... And being drunk is not an excuse kasi naalala ko naman ang ibang pangyayari maliban 'yung nangyari sa amin... Tumawa siya ulit,"See? You can't remember kasi wala naman talagang nangyari sa inyo. It was me who did it with
Prologue:After 5 years, Bleu came back stronger and living the life of a hot, drop-dead gorgeous single mom of two children. It's not like it was intentional but she needs to fetch a drunk friend in the club where a memory she wanted to no longer exist took place. There she unexpectedly met the man she longed to forget; the man who caused her a great deal of pain, the man that she still have feelings to after all these years, the man named Zane Tobias Arden- her former professor. Sa pagbabalik ni Bleu ay ang bagong yugto ng kanyang buhay. Buhay na may nanatili, pagbabalik, pagkawala at bagong darating na siyang lilito sa pusong akala niya ay pagmamay-ari at sakop lamang ng iisang taong na dapat matagal niya ng kinalimutan. Kasabay ng magiging pangyayari sa buhay niya ay ang paghahanap ng ama na mamahalin ang dalawang anak niya. Maraming isda ang nakapaligid, sino ang pipiliin niya? Bleu's POV:Naupo ako sa isang mahabang sofa habang nakaupo naman si Daddy sa katapat na sofa nf inuu
Someone's POV:Pagewang-gewang akong pumasok sa kwarto ko pero agad akong natauhan nang makita si Mama na nakaupo sa kama ko, matalim itong nakatingin sa akin. Napaayos ako ng tayo. "Yes, Ma?", tanong ko. "You're drunk again?"Napahilamos ako sa mukha ko. Balak ko sanang magsinungaling pero ang talim talaga ng tingin niya sa akin kaya alam kong wala akong lusot. "Just a little.", I said in a low voice. Napatayo siya at nilapitan ako. "What's wrong with you? Ilang taon ka na ba and you're still playing around?! You're getting engaged next week! Pwede bang tumino ka na?"I rolled my eyes out of annoyance at nilagpasan ako, ako naman 'yung naupo sa kama. "That's why i'm having fun while I still have my freedom. I'm getting engaged sa babaeng hindi ko kilala o hindi ko pa nakikita, what would that make me feel?"Tapos eto pa, i'm informed na may dalawang anak na 'to. Like what the h*ll is that? Ni hindi ko alam kung ilang taon 'yung pakakasalan ko. "Why are you acting out? Mataga
Zane's POV:It's been five years... Five years of longing. Nang bitawan ko siya, akala ko magiging okay ako kasi ano ba naman 'yung naging saglit naming pagsasama but then that 4 months was the happiest days of my life. Bawat araw na lumipas akala ko ay isang hakbang upang unti-unti ko siyang makalimutan pero hindi, I still think of her. I wonder what she's doing, if she finally met the man who could be deserving of her love. Gusto kong malaman kung masaya siya ngayon kasi doon lang ako mapapanatag. Sa buong five years ng bigla niyang paglaho ay wala akong narinig kahit isang salita tungkol sa kanya, she just disappeared like she never existed, just like a midsummer dream. She stayed on my dreams kaya nung makita ko siya ulit doon sa club akala ko panaginip ulit, pero it was real, she's real.All I could think at that time is that, totoo bang nasa harapan ko ngayon ang babaeng matagal ko ng nais makita? She looked beautiful as ever, is it because may bago na siyang minamahal? Masa
Third Person's POV:"Maghiwalay na tayo.", rinig na rinig sa bawat sulok ng condo ni Dave ang sinabi ni Althea. Napahinto si Dave sa pinapanood sa netflix nang dahil sa narinig, napalingon siya kay Althea. "What?", tanong nito, asking Althea to repeat what she said."Maghiwalay na tayo. Pagod na pagod na ako. Lagi nalang ganito, Dave.", may namumuong luha sa mga mata na ani ni Althea."What the heck are you talking about?", kunot noong tanong ni Dave sa dalaga."I thought ikaw na talaga. That you'd complete me, that we'll work out. I've imagined a future with you pero habang tumatagal tayong magkasama, mali pala ako. I have realized a lot of things, our personalities doesn't even match. I'm so tired trying to work things out alone, hindi ko na kaya. Let's break up, i'm leaving you.", may luhang tumulo sa kaliwang mata ni Althea at agad niya itong pinunasan."Okay.", mabilis na sagot ni Dave. Nanlaki ang mga mata ni Althea."What?", hindi makapaniwalang reaksyon ng dalaga."I said ok
Dave's POV:Ubos na ang enerhiya ko. Kung saan-saan na ako hinila ni Althea at kung saan-saan na kami napunta, hindi ako makapag-reklamo kasi maliban sa maiinis siya sa akin ay baka hindi na naman ako pansinin ng mga ilang araw. Alam ko, when did I ever care? Kailan ba ako nagka-pake kung maiinis siya sa akin o kung hindi niya ako pansinin? Ewan. Nagising nalang ako isang araw na kahit bwine-bwiset ako ng babaeng 'yun minu-minuto ay 'di ko siya dapat inisin pabalik. Tsk. "Lika naaaaaa~ sayaw tayoooooo.", hinihila na naman niya ako. Andito kami sa isang club, hindi ko rin alam kung ba't napunta kami dito, parang kanina lang nasa Mall kami. "No, you can dance alone, okay? I'll just watch you here. I'm damn tired, Althea."Kaninang umaga pa kami kung saan-saan napunta tapos anong oras na ba ngayon? Mag aalas-dyes na ng gabi. Napahinto siya sa pag-hila sa akin kasi hindi talaga ako nagpapahila, binibigyan niya na naman ako ng masasamang tingin. Eto na naman tayo, gusto niya talaga l
Bleu's POV:It's been 5 months, 5 months after I gave Zane a chance and within those months he made me feel and the kids that nothing could ever go wrong again. He's been trying hard to court me and the kids at the same time for the past 5 months. Mabilis niya lang nakuha loob ni Laine, maybe because they both have the same personality and i'm really glad seeing Laine calling him every single time like a father when she needs help about something. Guess what? I don't see the need na patagalin pa o pahirapan siya, we've grown up and i'm all aware sa nararamdaman ko sa kanya and the kids love him kaya i'm planning na sagutin siya ngayon. Actually, last week ko pa gustong gawin kaya lang nawawalan ako ng timing. Kinakabahan ako na para bang teenager na may balak sagutin ang matagal niya ng manliligaw. "No. Put that back."Napasunod ako ng tingin doon sa garapon ng gummy bears na inilagay ko sa pushing cart namin na kinuha ni Zane at ibinalik sa shelf. Nasa mall kami, nagro-grocery n
Bleu's POV:Dahan-dahan na ibinaba ni Zane si Tobi pahiga sa kama nito. Zane cooked dinner for us, maliit lang kinain ni Laine kasi kanina pa wala sa mood tapos ang aga natulog, nagpaalam naman siya kay Zane before going to bed. Zane spent playing around with Tobi hanggang sa mapagod ito. Buti nalang talaga never once na ginawang kabayo ni Tobi si Zane, 'di katulad nung kay Zach na halos mapunit na damit ni Zach dahil sa pinanggagawa ng anak ko. Maingat kaming lumabas ng kwarto ni Zane after niyang maihiga si Tobi ng maayos. "It's very late, I need to go.", paalam sa akin ni Zane. "Ihahatid kita sa labas.", alok ko sa kanya. "No, it's fine. You should rest, i'll lock the gate and the door myself."Hindi pwede. Kailangan mahatid ko siya sa labas kasi ngayon ko nga siya balak sagutin. Matatapos na naman ba ang araw na hindi ko masasabi nararamdaman ko? Tapos bukas na naman? Then hindi matutuloy ulit, tapos another bukas... Like Hello? Ilang bukas pa ba aantayin ko? "No, let me s
Tumahimik 'yung paligid nang makapasok na si Zach sa loob ng bahay kasama si Laine at Tobi, kung saan na dumako ang mga tingin ni Bleu maliban nalang sa ginoong nakatayo sa tabi niya. Bleu heard the sudden movements from the man beside her kaya napatingin na siya dito. Nakita niyang inaayos nito ang pang-itaas na damit na ngayon ay sobrang basa dahilan ng pag buhat nito kay Tobi. "You messaged me na may meeting ka ngayon kaya hindi ka makakabisita?"Napaiwas ng tingin ang ginoo sa naging tanong ni Bleu. "Zach told me he'll be visiting. The meeting finished early, so why can't I be here?"'Huh? So ano talaga? Andito siya kasi andito si Zach? O dahil natapos ng maaga meeting niya? Beh baka both! Ang hina ng hearing comprehension mo Bleu!', laman ng isipan ni Bleu. "I see. May dala ka bang extra na damit? Basang-basa ka.", sabi ko habang nakatingin sa pang-itaas niya. Umiling si Zane kung kaya't napaisip si Bleu ng gagawin. May mga damit kaya siya na pwede magkasya kay Zane? "Hal
Zach's POV:Nagdra-drive ako papuntang sementeryo. Hindi ko alam kung nagkausap na ba ang kapatid ko o si Claire kaya kailangan ko e-check para makasigurado. What they really need right now is to talk. Malapit na ako sa sementeryo ay nahagilap ng mga mata ko si Claire na naglalakad papalayo doon. Teka? Pauwi na ba siya? Tapos na ba sila mag-usap? Bumusina ako para makuha ang atensyon niya, pero lutang lang siyang naglalakad sa gilid ng daan. Hindi ba naging maayos ang pag-uusap nila ni Zane? Ipinara ko ang kotse ko malapit sa kanya at bumisina ng ilang ulit kaya doon na siya napatingin sa akin. Ibinaba ko 'yung bintana ng kotse ko. "Sakay.", sabi ko sa kanya at kahit hindi siya sumagot ay sumakay naman siya sa kotse. "Anong nangyari? Hindi ba naging maganda takbo ng pag-uusap niyo ni Zane?", tanong ko sa kanya habang sinusuot niya 'yung seatbelt. "Why do you think so?", kunot noo niyang tanong pabalik sa akin. "You were spacing out.", sagot ko. Napailing naman siya. "I'm
Huminga ako ng sobrang lalim. "I should've told you both about this sooner but it was really hard and I can't find the right words to say. Me and Tito Zach are no longer getting married. We decided to stay as friends.", mahinahon kong sabi sa kanila. Hindi ko mabasa ang reaksyon ng mga mukha nila. "I feel sad... I thought I now have two Dads.", nakayukong sabi ni Tobi. "Is that why he's not visiting us again? Because you're no longer getting married? Is that why? Was he just doing all those things in the past because you were getting married, tapos ngayong hindi na ay huminto na siya? Is that it?"Nagulat ako sa tono ng boses ni Laine. She sounds mad and disappointed at the same time. Umusog ako palapit kay Laine. "Anak, don't say that. Busy lang si Tito Zach niyo kaya hindi na nakakabisita pero he video calls pa rin naman diba?"I wasn't expecting this kind of reaction from Laine. "He doesn't anymore. It's been 4 days."Nagtatampo ba siya kay Zach? Ang alam ko talaga ay maram
Claire's POV:*YEARS AGO*Itinapat ko sa tenga ko ang cellphone ko pagkatapos ko tawagan ang number ni Zane. Nasa harap ako ng paaralan kung saan siya nagtuturo, ayokong pumasok sa loob ng kusa para hanapin siya kasi nahihiya ako, lalo na 'pag pinag-titinginan ako ng mga estudyante. Ibinaba ko saglit ang cellphone ko at tinignan ang screen. Hindi niya kasi sinasagot. Ang alam ko lunch time nila ngayon and he promised me na he'd take me out for lunch kasi sa hindi niyo na itatanong ay anniversary namin ngayon. Zane is retiring from teaching soon so busy na busy siya to make the most out of it at naiintindihan ko 'yun. Dinial ko ulit ang number niya at nang sagutin niya 'yun after four rings ay agad na lumiwanag ang mukha ko at napalundag ang katawan ko sa saya. "Zan—""Claire, i'm sorry. Nasa school ka na ba? May biglaang meeting kasi, I can't eat lunch with you. Babawi ako mamaya sa dinner."Hindi ko pa tapos tawagin pangalan niya ay 'yun agad ang binungad niya sa akin. Nawawalan
Kunot noo na napatingin si Tito Arthur kay Daddy. "What do you mean?", may halong inis nitong reaksyon. Inilipat ni Daddy ang atensyon niya mula kay Zach, papunta kay Tito Arthur. "You're really asking me that? I just know that this pact between us would help your business greatly and I don't want that to happen anymore pagkatapos ng mga nalaman ko. You're not human, Arthur, you're a monster!"Napatayo ang Daddy ni Zach at napahampas sa ibabaw ng mesa, agad naman napahawak sa braso ang Mama ni Zach kay Tito Arthur. "Anong pinagsasabi mo huh?", galit nitong tanong. "How could you do that to a child, Arthur? Ikaw ang rason sa nangyari! Kung hindi narinig ng bata ang baho na nilalabas ng bibig mo, the child would've been fine right now!"Natigilan ako. So Dad heard about everything? And he's calling everything off because of that? "Ayusin mo pananalita mo Jeff. Stop accusing me. Lahat ng sinabi ko sa araw na 'yun? I did not regret that! Kasi lahat ng 'yun totoo! That child is a b