SHARIENA“Mommy, mommy… can i have this one?” Napatingin ako sa batang babae habang hinihila ang laylayan ng aking t-shirt at tila nagmamakaawa na bilhin ang hawak nitong food for kids na popping candy with lollipop. “Princes, that's unhealthy food,” sabi ko at hinawakan ko ang kanyang kaliwang pisngi at hinaplos ito. “But mommy I want to try this, I saw this on the internet yesterday,” bagsak balikat niyang sabi. “Sorry na bakla, ayaw kasi makinig sa akin eh,” nakanguso at kumakamot naman sa ulo na sabi ni Dave. Ang kaibigan kong bakla. “Please mommy…” pagmamakaawa niya sakin. Pinagdikit pa ang magkabilang palad niya na parang nagdadasal na pagbigyan ang kanyang hiling. Nagpakawala ako ng isang buntong hininga at itinaas bahagya ang aking suot na sumbrerong itim at sinuklay pataas ang aking nakalugay na mahabang buhok pagkatapos ay sinuot ko rin ang aking sumbrero sa ulo. “Okay baby, but only this time ha? Sa susunod hindi na ako papayag,” desmayado kong tugon sa aking anak n
JESSA“Mom,” umiiyak ako sa puntod ng aking ina. “Nakita ko na siya,” nakangiti ako ngunit patuloy na lumuluha. Hinahaplos-haplos ko ang larawan ng aking ina na nakapatong sa puntod nito habang umiiyak. Muli ko na naman naalala ang nakaraan bago nalagutan ng hininga ang aking mommy. Namatay siya sa sakit na cancer, ginawa ni daddy ang lahat ng paraan para gumaling siya pero kahit milyon na ang nagastos noon ay hindi talaga gumaling si mommy. Hanggang sa dumating ang araw na kahit hirap siyang magsalita ay nagawa pa niyang mamaalam sa akin. “Anak,” sabi niya. Meron siyang tinuturo. “Mommy, ‘wag ka na magsalita, mas lalo kang mahihirapan pag pinilit mo pang magsalita…” umiiyak ako dahil sa awa sa kalagayan ng aking ina. “Ku-kunin mo a-ang bag ko,” hirap niyang sabi sa mahinang boses habang tinuturo ang kanyang bag na nasa sofa dito sa loob ng kanyang kwarto dito sa ospital. Tumayo ako at nagtataka na kinuha ang kanyang bag na hindi iniiwan kahit saan siya mapunta. “Ku-kunin mo a
VINCENT Kasalukuyan kaming tatlo nasa living room habang ako ay abala sa pag s-scroll sa social media gamit ang aking laptop. Nang may dumaan sa news feed ko na balita. Dala ng curiosity ay n-play ko ito. Isa itong balita mula sa pagtaas sa presyo ng mga bilihin sa public market. May isang babaeng reporter ang nagsasalita mula sa screen, may mga mamimili rin sa kanyang likuran. Ngunit habang ako ay nanonood ay may napansin akong isang tao na hindi ko makakalimutan ang mukha, five years ago. Ilang beses kong inulit-ulit ang tagpong iyon sa naturang video para masiguro ko na siya nga ang taong iyon. N-pause ko ang video at i-zoom ko ang screen. Nanlaki ang aking mata dahil sa gulat. Siya nga; siya nga ang lalaking iyon. Kahit naka sumbrero siya ay kilalang-kilala ko ang bawat anggulo ng kanyang mukha, ang mukha ni Hugo Branson. Ang aking amo noon. Pero bakit siya naroon? Bakit parang napakalayo na ng itsura nito kumpara noon? Napaka-luma na ng damit niya? May hawak siyang gulay na s
Habang pabalik sa school ni Viana ay nakatanggap ako ng tawag mula sa manager ng aking hardware. Sinagot ko ang tawag, “yes, Remon?” “Boss, kailangan mong pumunta dito sa hardware ngayon. Si Renante,” sabi nito sa kabilang linya. Sa tono ng salita nito ay parang may malaking problema na nagaganap ngayon sa hardware. Agad kong kinabig ang manibela at nag U-turn ako para makabalik sa street kung saan patungo sa aking hardware. Ilang minuto lang ay narating ko ang hardware. Habang tahimik lang si Shariena na nakasunod sa akin. Sa isang malaking gusali na may pangalang Quinn Hardware ay nagmamadali akong pumasok. “Boss,” bulalas ni Remon ng makita ako. Nakahawak ang mga kamay nito sa magkabilang tagiliran at tila galit. Nakita ko naman si Renante sa labas ng office na nakatayo at nakayuko lang. Agad na akong nag tanong, “anong problema Remon?” “E… boss, nahuli ko si Renante na nagpupuslit ng mga alambre. Hindi niya siguro alam na may cctv dito. Alam ko rin kung iilan lang ang d
"Boy, isang baso pa ng alak… please," utos ko sa bartender. Kasalukuyan akong nasa isang bar dito sa makati. Medyo may amats na rin ako pero panay pa rin ang aking order ng whiskey. Gusto kong mag lasing para mawala sa utak ko ang katatapos ko lang na misyon; ang pagpatay ko sa isang pinuno ng sindikato. Sa isang liblib na lugar. Habang nakadapa ako sa damuhan at may inaabangang target ay mayroong abandonadong gusali. Sa ilang oras kong paghihintay ay nangangalay na ang aking leeg at pawis na pawis na rin ako. Maya-maya lang ay may nakita akong liwanag ng sasakyang paparating, kaya inayos ko ang aking sarili, hinawakan ko ang aking suot na sumbrero na itim at binaliktad ko ito na parang bad boy look. Inayos ko rin ang aking hawak na mahabang sniper, sinigurado kong maitutok ko ito sa target ng walang palya. Pinunasan ko muna ang tagaktak ko ng pawis sa aking noo gamit ang aking kamay na may nakasuot na kulay itim na gloves, saka ako nag focus sa mga dumating na dalawang sasakyan
"Thank you for this wonderful night, miss..." pabulong kong sambit sa kanya. Naalala ko na hindi ko pala alam ang kanyang pangalan. Napa-iling na lang akong nakangiti sabay marahan ko siyang hinalikan sa noo. Maya-maya ay bumangon ako para hanapin ang kanyang panty na basta ko na lamang tinapon sa kung saan kanina. Nang makita ko ito ay agad kong kinuha at isinuot sa kanya saka hinila ko ang kumot at tinakpan ang hubad na katawan ng dalaga. Bumaba ako sa kama at nagtungo sa banyo upang makapaglinis ng aking katawan. Ilang minuto akong nakatapat sa umaagos na tubig sa shower. Nag-iisip kung ano ang gagawin sa nangyari. Lasing siya ng dalhin ko dito sa aking condo at hindi ko siya kilala pero may nangyari sa amin. Pero napa-isip ako.... "mas maigi na rin ang ganitong nangyari kaysa naman sa dalawang lalaki siya mapunta, tiyak na mapapahamak pa siya sa kamay ng dalawang lalaki na halatang may masamang binabalak." Iwinaglit ko sa aking isipan iyon, bagkus na mag isip ng kung ano-
Hindi ko man tiyak na magagawa ko ang aking trabaho ng walang palya ay gagawin ko na lamang ang lahat para magampanan ko ng maayos ang aking trabaho. Buhay ko ang nakataya dito. Malalim ang aking iniisip ng mahinto ako sa isang park. Naisip kong tingnan ang envelope sa loob ng aking bag, pinag-aralan ko ang bawat detalye ng target, maigi ko rin pinagmasdan ang litrato ng lalaki. Pinagmasdan ko ito hanggang sa mamemorya ko ang itsura nito. May edad na ito, at sa tantya ko ay nasa ika anim naputlimang taong gulang na ito at nag ngangalang Francis Villaruel. Sa Pampanga nakatira. Isang malaking hasyenda ang kinatitirikan ng mansyon nito at napapalibutan ng CCTV ang bawat sulok ng pader ng mansyon. Meron din itong ilang grupo ng mga tauhan na beynte kwatro oras nakabantay sa mansyon. Kaya napaka labong makalusot ako upang makapasok ng mansyon, pero kung ito ay lalabas sa lungga ay posible na magagawa ko ang aking misyon. Muli kong itinago ang papel sa aking bag at sumakay na ng moto
***VINCENT***"Eh bakit? Ikaw? Hindi ka rin naman mabait ah, pinatulan mo nga ako. Kung mabait ka ide sana hindi mo ako dinala sa condo mo," singhal nito sa akin. "Edi sana kung hindi kita dinala sa condo at hinayaan kita dun sa dalawang lalake, edi na rape ka na!" Paliwanag ko naman sa kanya.Napatingin siya sa akin at agad akong hinampas sa braso kaya napahagikhik ako ng tawa."Bakit kaba nandito, sinusundan mo ba ako?" Mataray na tanong nito sa akin habang naka kunot ang noo."Para malaman mo, regular costumer na ako sa gym na ito. Nagkataon lang na nakita kita rito kahapon," paliwanag ko sa kanya, ngunit ang totoo niyan ay kaibigan ko ang may ari ng gym na ito. “Eh ikaw, bakit ka nandito?” Dagdag ko pa."May nag rekominda kasi sakin na dito raw magandang pag insayuhan. Hinihintay ko lang na ma meet ang lalakeng mag t-training sakin, mamaya pa daw darating," sambit nito."Bakit ka naman mag ensayo? Sasabak kaba sa giyera?" Pabiro kong tanong sa kanya."Parang ganun narin, inihahand
Habang pabalik sa school ni Viana ay nakatanggap ako ng tawag mula sa manager ng aking hardware. Sinagot ko ang tawag, “yes, Remon?” “Boss, kailangan mong pumunta dito sa hardware ngayon. Si Renante,” sabi nito sa kabilang linya. Sa tono ng salita nito ay parang may malaking problema na nagaganap ngayon sa hardware. Agad kong kinabig ang manibela at nag U-turn ako para makabalik sa street kung saan patungo sa aking hardware. Ilang minuto lang ay narating ko ang hardware. Habang tahimik lang si Shariena na nakasunod sa akin. Sa isang malaking gusali na may pangalang Quinn Hardware ay nagmamadali akong pumasok. “Boss,” bulalas ni Remon ng makita ako. Nakahawak ang mga kamay nito sa magkabilang tagiliran at tila galit. Nakita ko naman si Renante sa labas ng office na nakatayo at nakayuko lang. Agad na akong nag tanong, “anong problema Remon?” “E… boss, nahuli ko si Renante na nagpupuslit ng mga alambre. Hindi niya siguro alam na may cctv dito. Alam ko rin kung iilan lang ang d
VINCENT Kasalukuyan kaming tatlo nasa living room habang ako ay abala sa pag s-scroll sa social media gamit ang aking laptop. Nang may dumaan sa news feed ko na balita. Dala ng curiosity ay n-play ko ito. Isa itong balita mula sa pagtaas sa presyo ng mga bilihin sa public market. May isang babaeng reporter ang nagsasalita mula sa screen, may mga mamimili rin sa kanyang likuran. Ngunit habang ako ay nanonood ay may napansin akong isang tao na hindi ko makakalimutan ang mukha, five years ago. Ilang beses kong inulit-ulit ang tagpong iyon sa naturang video para masiguro ko na siya nga ang taong iyon. N-pause ko ang video at i-zoom ko ang screen. Nanlaki ang aking mata dahil sa gulat. Siya nga; siya nga ang lalaking iyon. Kahit naka sumbrero siya ay kilalang-kilala ko ang bawat anggulo ng kanyang mukha, ang mukha ni Hugo Branson. Ang aking amo noon. Pero bakit siya naroon? Bakit parang napakalayo na ng itsura nito kumpara noon? Napaka-luma na ng damit niya? May hawak siyang gulay na s
JESSA“Mom,” umiiyak ako sa puntod ng aking ina. “Nakita ko na siya,” nakangiti ako ngunit patuloy na lumuluha. Hinahaplos-haplos ko ang larawan ng aking ina na nakapatong sa puntod nito habang umiiyak. Muli ko na naman naalala ang nakaraan bago nalagutan ng hininga ang aking mommy. Namatay siya sa sakit na cancer, ginawa ni daddy ang lahat ng paraan para gumaling siya pero kahit milyon na ang nagastos noon ay hindi talaga gumaling si mommy. Hanggang sa dumating ang araw na kahit hirap siyang magsalita ay nagawa pa niyang mamaalam sa akin. “Anak,” sabi niya. Meron siyang tinuturo. “Mommy, ‘wag ka na magsalita, mas lalo kang mahihirapan pag pinilit mo pang magsalita…” umiiyak ako dahil sa awa sa kalagayan ng aking ina. “Ku-kunin mo a-ang bag ko,” hirap niyang sabi sa mahinang boses habang tinuturo ang kanyang bag na nasa sofa dito sa loob ng kanyang kwarto dito sa ospital. Tumayo ako at nagtataka na kinuha ang kanyang bag na hindi iniiwan kahit saan siya mapunta. “Ku-kunin mo a
SHARIENA“Mommy, mommy… can i have this one?” Napatingin ako sa batang babae habang hinihila ang laylayan ng aking t-shirt at tila nagmamakaawa na bilhin ang hawak nitong food for kids na popping candy with lollipop. “Princes, that's unhealthy food,” sabi ko at hinawakan ko ang kanyang kaliwang pisngi at hinaplos ito. “But mommy I want to try this, I saw this on the internet yesterday,” bagsak balikat niyang sabi. “Sorry na bakla, ayaw kasi makinig sa akin eh,” nakanguso at kumakamot naman sa ulo na sabi ni Dave. Ang kaibigan kong bakla. “Please mommy…” pagmamakaawa niya sakin. Pinagdikit pa ang magkabilang palad niya na parang nagdadasal na pagbigyan ang kanyang hiling. Nagpakawala ako ng isang buntong hininga at itinaas bahagya ang aking suot na sumbrerong itim at sinuklay pataas ang aking nakalugay na mahabang buhok pagkatapos ay sinuot ko rin ang aking sumbrero sa ulo. “Okay baby, but only this time ha? Sa susunod hindi na ako papayag,” desmayado kong tugon sa aking anak n
VINCENT Nang matapos ako kumain ay niligpit na nila ang aking pinagkainan, kasalukuyan pa rin kami nandito ni Shariena sa loob ng kwarto at itinuloy niya ang pagpupunas sa aking mga galos sa katawan, gamit ang bembo na binasa sa maligamgam na tubig. Kasalukuyan namang mahimbing na natutulog ang aming anak. Hinawakan ko ang kamay ni Shariena. “Maraming salamat Shariena; nagpapasalamat ako na nandyan kayo sa tabi ko, kayong dalawa ng anak natin. Kayo lang ang nasa isip ko habang nakikipaglaban ako sa mga kaaway, pinilit kong makaligtas para sa inyo,” pukaw ko sa katahimikan habang habang dinadampian ko ng panaka-nakang halik ang kanyang kamay. “Mahal na mahal ko kayo ng anak natin,” patuloy ko. Maya-maya ay hinawakan ko naman ang kanyang pisngi at tinitigan ko muna ang kanyang namumulang labi bago ko siya siniil ng halik. Nakakapanabik na maangkin muli ang babaeng mahal ko. Kanina habang tumatakas ako sa mga kalaban ay iniisip ko ang aking mag-ina. Paano kung nasawi ako ng mg
Habang naglalakad ng mabilis at paika-ika ay may nakita siyang isang napakalaking puno at mayabong ang dahon sa mga sanga nito, agad siyang nakapag isip ng paraan para makaligtas sa mga kalaban. Ngunit mas may naisip siya na paraan para makaligtas. Isiniksik niya sa kanyang likurang pantalon ang kanyang baril at inayos ang kanyang backpack saka maingat na umakyat siya sa malaking puno. Hirap man ay kailangan niyang maka akyat.Nang nasa taas na siya ng puno ay naka hinga siya ng maluwag dahil sa isip niya at ligtas na siya sa mga kalabang naghahabol sa kanya. Sa taas ay hingal na hingal siyang umupo sa sanga ng puno, halatang pagod sa kakatakbo makaiwas lamang sa mga kalabangnhumahabol at bumabaril sa kanya. MAKALIPAS ang isang oras ay wala na siyang naririg na mga kaloskos at putok ng baril kaya humiga muna siya sa sanga at marahang ipinikit ang mata, gayun pa man kahit na nakapikit ay bukas ang kanyang pandinig sa mga kaloskos sa ilalim ng puno. Hindi namalayan ni Vincent na nakat
"Palagi kang mag-ingat mahal ko, kahit na… nasa tago ka ng lugar ay palagi mong tatandaan na hanggat nabubuhay pa si Francis ay hindi pa rin tayo ligtas," paalala ni Vincent ng humarap siya sa katipan at niyakap ito ng mahigpit. "Maraming salamat sa lahat, Vincent mahal ko. Lagi mong tatandaan, mahal na mahal kita kayo ng anak ko. Ikaw ang mag ingat sa iyong pupuntahan at delikado ang misyon mo, ipagdarasal kita na sana maging ligtas ka at magawa mo ang iyong misyon." Saad ni Shariena. Masama man ang loob ni Shariena na gagawin pa rin ni Vincent ang kanyang misyon ay kailangan niyang tiisin dahil hindi sila mamuhay ng payapa kung malaya parin si Francis. Matapos makapag paalam sa isa't-isa ay umalis na si Vincent. Maingat siyang nagmanman muna para maka siguro na walang naka sunod sa kanila. Sa labas ng bahay ni Don Hugo ay may katapat na malaking bahay at maingat siyang umakyat sa rooftop ng naturang bahay ng hindi siya nakikita ng may ari ng bahay. Sa rooftop ay abala si Vincent
Isang buntong hininga muna ang pinakawalan ni Vincent bago niya itinuloy ang sasabihin sa taong kausap niya sa telepono. "Hello par? Kailangan ko ngayon ng malalaking kalibre ng baril." Pabalik-balik siya ng lakad sa loob ng kanyang condo. "Mai-hahatid mo ba mamayang gabi?" Sambit niya sa lalaking kausap niya gamit ang de keypad na cellphone, upang makakuha ng mga armas. "Sige pare, magkita nalang tayo mamayang gabi," tugon ng kausap niyang lalaki. Sa huli ay nagkasundo ang dalawa sa lugar kung saan sila magkikita. Hindi niya pwedeng dalhin ni Vincent sa kanyang condo ang kanyang mag ina dahil hindi iyon ligtas na lugar, kaya minabuti niya na manatili muna sa isang kwartong paupahan, sa hotel.Sa isang abandonadong hospital ay nagkita si Vincent at ang kanyang kaibigan na nagmamay ari ng gym, si Brandon. Bitbit ang isang bag na naglalaman ng mga kalibre ng baril na gagamitin ni Vincent sa kanyang gagawing paglusob sa bahay ni Don Hugo, at balak niyang mailigtas ang amo. "Meron ka b
Tatlong araw matapos manganak si Shariena, medyo may lakas na siya dahil nakapag lakad-lakad na siya. Matamis ang ngiti na nakatitig lang siya sa anak niya habang pinapadede niya, parang nabigyan siya ng panibagong buhay mula ng masilayan niya ang munting anghel na napaka ganda. May pumatak na luha sa kanyang pisngi dahil naghahalo ang kanyang nararamdaman para sa anak na babae na pinangalanan niyang Viana Quinn Hawley. Nangarap siya ng magagandang bagay para sa anak. "Shariena," tawag sa kanya ni Vincent."Halika, nakangiti siya tingnan mo. Ang ganda ng anak natin," aniya at napangiti naman si Vincent ng masilayan nito ang ngiti ng kanyang anak."Sana magawa natin na mapalaki siya ng maayos at ligtas," saad ni Shariena.Walang mailabas na salita si Vincent dahil sa halo halo narin ang kanyang iniisip kong paano niya mailalabas mg isla ang kanyang mag ina at kung paano nito mapoprotektahan ng maayos ang bata. Kinagabihan ay pinapasok ni Shariena kasama ang anak nila sa kanilang kwa