Chapter 4- Intention

NAGPATULOY ang kasiyahan ng gabing iyon habang patuloy akong binabalot ng kilig sa aking kaibuturan. Alam kong masyado pang maaga para magpakita ng interes sa akin si Franco. At aaminin kong hindi ako naniniwalang totohanin niya ang kaniyang sinabi na liligawan ako ulit.

Hanggang sa mag-insist siya na ihatid ako sa tinutuluyan kong bahay. Pero hindi na siya pumasok pa dahil baka kung ano pa ang isipin ng mga kapitbahay. Malalim na rin ang gabi at nakainom pa siya. And for some reason, ayokong samantalahin ang kalasingan niya kahit nararamdaman ng puso ko ang malakas na pagtibok.

"Sige na, mag-ingat ka pauwi. Salamat sa paghatid sa akin."

"Okay, so, next time ulit, hah?" umaasang aniya.

Napangiti ako. At para tuluyan na siyang umalis ay kumaway na ako bilang pagpapaalam. Saka naman humarurot paalis ang sasakyan niyang Saturn Aura. Siyempre natigilan ako dahil baka maaksidente siya sa bilis niyang magpatakbo.

Kaya naman ang sunod na ginawa ko ay siniguro ko kung safe siyang makakauwi. Hinanap ko ang pangalan niya sa social media, na sa katunayan ay matagal ko na dapat sinubukang mag-reach out sa kaniya kahit matagal ko nang nakikita ang pangalan niya. I message him saying, "Uy, sabihan mo ako kapag nakauwi ka na, hah? Si Mandy 'to." Oo, nagpakilala ako dahil iba ang ginagamit kong pangalan sa social media, bilang pag-iwas na rin sa mga manloloko. Ilan lang din naman ang mga kaibigan ko ro'n at hindi rin ako active. Kaya nga hindi ako updated sa mga ganap sa buhay, e.

After few minutes ay nakita ko na nag-reply na siya. "Hi, Mandy! I'm glad na nag-chat ka, nakalimutan ko rin kasi na hingiin ang account name mo sa social media. Anyway, nakauwi na ako." Doon na napanatag ang kalooban ko. Iniisip ko pa kung magagawa ko pa bang reply-an ang chat niya, gayong inaantok na rin ako at posibleng masundan pa ang usapang iyon kapag nag-reply ako. Aaminin kong wala akong ibang intensyon sa pag-reach out ko sa kaniya gamit ang new personal account ko. Pero ang hindi ko alam ay binigyan ko lang siya ng dahilan para magkaroon muli kami ng komunikasyon sa isa't isa.

Kaya naman hindi naging mailap ang pagkakataon para sa amin ni Franco at nasundan pa nga iyon nang nasundan dahil na rin sa madalas na pagse-set ng bonding time ng barkada sa group chat. Doon ko napagtanto na lumalawak na ang circle of friends ko. Dahil mismo ang mga kaibigan ni Franco ay nakakausap ko na rin sa group na ginawa ni Bianca. Iyon ang dahilan kung bakit muling nagkaroon ng sigla ang buhay ko at naramdamang hindi na ako nag-iisa.

Araw ng Linggo at naka-beauty rest sana ako pero naalala kong may lakad pala kaming magkakaibigan. Siyempre, hindi lang kaming mga babae kundi pati na rin si Franco kasama ang mga kaibigan nito. Pero dahil si Jamaica lang naman ang may boyfriend sa aming magkakaibigan ay hindi niya na ito isinama. Mabait at understanding naman kasi ang long time boyfriend niya na si Jofer. Ibinibigay din nito ang kalayaan nila as a couple, kaya siguro nagtagal din sila.

Sa isang resto bar kami nag-chill as a whole. Doon ko nga nakilala personally ang mga katrabaho at kaibigan ni Franco na sina Austin, Luigi at Troy. Ang isa sa kanila ay na-meet ko na no'ng Alumni party, si Austin. Matagal na siyang best friend ni Franco simula no'ng high school pero never kaming nag-usap kaya naman pamilyar lang siya sa akin.

"Uy, Mandy, shot mo na!" wika ni Kendra.

Tila ginulat ko naman sila sa aking kasagutan. "Ay, sorry, hindi ako umiinom ng alak. Ahm, p'wede bang.. juice na lang sa akin?" Parang hindi makapaniwala ang dalawang kaibigan ko maliban kay Bianca na alam na ang tungkol sa bagay na iyon.

Kaya naman mabilis nitong inagaw sa kamay ni Kendra ang baso na naglalaman ng wine. "Totoo ang sinasabi ni Mandy, Kends, hindi talaga siya umiinom ng alak. Kaya akin na lang 'to." Namilog ang mga mata namin nang mabilis na tunggain ni Bianca ang wine na nasa baso.

At pinaalalahanan ko siya na hinay-hinay lang sa pag-inom.

"Well, that's okay. Kaya naman pala juice lang ang ininom mo no'ng alumni party, e," wika naman ni Jamaica.

Habang tila napahanga ko naman si Franco. "Wow, you really amazed me, Mandy. Pero bakit hindi mo na lang sinabi kanina na hindi ka pala umiinom para hindi na tayo rito nagpunta?"

"Ayoko naman pigilan ang kagustuhan n'yo na sumaya kahit minsan, Franco," naiilang na sagot ko. Totoo naman kasi, wala akong intensyon na sirain ang trip ng buong barkada, kaya kahit hindi ko trip ang uminom ay sumama pa rin ako bilang pakikisama.

"Okay, ganito na lang, just enjoy the night and I will promise na hindi ako magpapakalasing para maihatid kita ulit pauwi."

"Naku, Franco, hindi na kailangan, sasabay na lang ako sa sasakyan ni Kendra--"

"No, obligasyon kitang ihatid, Mandy, dahil nililigawan kita." Makikita sa mga mata ni Franco ang sinseridad. At tatanggi pa ba ako gayong para na akong matutunaw sa mga titig niya?

Pareho kaming natigilan nang magawang putulin ni Austin sa usapan naming dalawa. "Uy, par, shot mo na!" malakas na pagkakasabi nito.

The reason why nagkaroon ako ng pagkakataon para makahinga nang maluwag. E, sa mga titig ba naman ni Franco ay parang hindi na ako makahinga.

Nagpatuloy sila sa pag-inom habang ako ay pulutan at juice lamang ang binabanatan. Nakikita kong tinatamaan na rin ng alak ang mga kaibigan ko kaya pinili kong pigilan na sila sa pag-inom.

"Ano ba, Mandy? Umiinom pa kami, e!" giit ni Kendra na halatang lasing na.

"Magda-drive ka pa. At isa pa, hindi tama na uuwi kayong lasing na lasing. Babae pa naman kayo," may tonong panenermon ko pa.

Doo'y sandaling napahagikhik si Kendra. "Pakialam ko? E, wala namang nag-aalala sa akin, e. Warfreak nga ang tingin nila sa akin sa bahay tapos wala pa akong boyfriend. Kaya, tama lang na magpakalunod ako sa ala--"

"Tama na! Kendra, Jamaica at Bianca, kahit kailan ay hindi solusyon ang alak sa problema."

"Ayan na naman siya sa mga payo niya," bulong ni Jamaica na talaga namang nasanay na sa payo ko since high school.

"Pero tama si Mandy, Kendra. Kung may problema ka, hindi tama na ibuhos mo lahat sa alak. Nagpunta tayo rito para mag-enjoy hindi para magpakalugmok," pagsang-ayon ni Bianca.

Napatango ako at nagdesisyon na ibalik na lamang sa bartender ang huling bote ng wine na hindi pa nabubuksan. Subalit pagkarating ko roon ay sinabi nito na, "I'm sorry, miss, hindi mo na po iyan maibabalik dahil bayad na po 'yan."

Bahagyang napakunot ang noo ko. "Ano?"

Saka naman ako ginulat ng boses ni Franco. "He's right, Mandy. So you have no choice kundi ang iuwi na lang ang wine na 'yan." Napairap ako sa kawalan.

"Sigurado ka ba sa sinasabi mo? Hindi nga ako umiinom, 'di ba? Kaya tiyak na mabubulok lang 'to sa bahay ko!"

"Okay, enough. Para wala nang gulo, I will take that." Doon nga'y mabilis niyang kinuha sa kamay ko ang bote ng wine bago niya pa man hawakan ang kamay ko pabalik sa pwesto ng mga kaibigan namin.

Nakita kong nakatulog na sa kalasingan si Kendra kaya naman malaking problema para sa akin kung paano siya makakauwi, e, hindi naman ako marunong mag-drive. Kaya nga hindi ako kumuha ng kotse kahit na may kakayahan na ako ngayong bumili. Isa pa, sa aming tatlo ay parang siya itong talo dahil si Bianca ay kaya pa namang mag-commute mag-isa, habang si Jamaica naman ay susunduin ng boyfriend niya. At ako? Kaya ko rin namang mag-commute pauwi, pero ayoko naman hayaan na lang si Kendra na nakatulog na sa kalasingan.

"Bakit mo naman pinoproblema ang kaibigan mo, Mandy? I can drive her home," pagpipresinta ni Austin na bahagyang ikinakunot ng noo ko.

"Anong sinabi mo? Ikaw ang maghahatid sa kaniya? Hm, hindi ako papayag. Lasing na lasing ang kaibigan ko at baka magawa mo pa siyang pagsamantalahan, e."

Nakita kong napanguso si Austin sa sinabi ko. "Grabe ka naman, anong tingin mo sa akin, manyak? Sa gwapo kong 'to?" Bahagya akong napailing. "Well, kung hindi mo naitatanong, never pa akong may binastos na babae."

"Okay, sorry. Naniniguro lang. Mahirap na at baka may masamâ kang intensyon, e," prangkang pagkakasabi ko.

Doon nga'y nagkaayayaan na ang barkada na umuwi. Ibinigay namin kay Austin ang exact address ni Kendra at ipinamaneho na muna nito ang kotse kay Troy na nagkataong wala naman talagang dalang sasakyan dahil nakisakay lamang ito kanina kay Luigi. Nagpaalam na rin kami kay Jamaica matapos dumating ang sundo nito kaya naman kaming tatlo na lamang nina Bianca at Franco ang naiwan doon. Nang mga oras na iyon ay hindi ko inaasahang mag-i-insist si Franco na ihatid kami.

"Ihatid ko na kayo, para naman hindi na kayo mag-commute."

"Talaga?" masayang sabi ni Bianca. Doon naman ako napakurot sa tagiliran nito. "Aray, hah?"

"Hindi p'wedeng samantalahin natin ang kabaitan ni Franco, Bianca," bulong ko sa kaniya. At wala pang ilang segundo ay hinarap ko na si Franco. "Ahm, thanks sa pag-insist, Franco, pero kaya naman naming mag-commute, e."

"Hindi--" natigilang sabi ni Bianca.

"Ah, sige, mauna na kami sa'yo, hah?" Pipigilan pa sana kami ni Franco subalit desidido na talaga akong mag-commute na lamang kaming dalawa. Ayoko naman kasing i-take for granted ang panliligaw ni Franco sa akin at dapat lang na masanay pa rin akong maging independent kahit na sinasanay niya na akong may aasahang paghatid pauwi mula sa kaniya.

"Alright, so, mag-ingat kayo."

Napangiti ako. "Ikaw din." Doo'y tipid din siyang ngumiti. At bago pa man kami makaalis ni Bianca ay tila nakaramdam ako ng awa para kay Franco gayong nagawa kong tanggihan ang alok nito.