Kabanata 12: 'My home'"Alam mo ba kung saan ako nakatira?" takang tanong ko rito, kahit patuloy parin siya sa paglalakad sa direksyon na hindi ko masundan, dahil hindi naman ako dito lumalakad. I usually using my power, lalo na kapag alanganin ako. Bihira lang ako maglakad, minsan ay ako na lang mismo ang kusang sumusuko at sa bandang huli nauuwi parin ako sa paggamit ko sa kapangayarihan ko."Of course. May ginawa nga akong palatandaan papunta sa bahay mo." Hindi ko inaasahan ang mga salitang lumabas sa bibig niya. So, he actually know where my house is. Kataka-taka , dahil ngayon lang naman kami ulit nagkita."How did you know?" takang tanong kong ulit rito. Bahagya naman siyang tumingin sa akin, at tumaas ang sulok nang kanyang labi. Bago siya tumingin ulit sa kanyang dinadaanan, wala naman akong nagawa kung hindi ang sumunod na lamang sa kanya."Ops, remember the day I saw you? Tumakas ako para sundan ka. Nakita rin kita kasama iyong lalaking kasama mo rin noong pumunta kayo sa m
Kabanata 13: 'Paghihintay'Ilang oras narin akong nakatanaw sa harap ng bahay, pumasok na ako dahil maggagabi na, but unfortunately wala paring Caelum Gabriel na dumadating, o baka naman tuluyan na itong naligaw sa gubat. Pero, impossible sa wari ko'y ayaw niya lang tanggapin sa mismong sarili niya na nawawala na siya.Mukhang kailangan ko nang gamitin ang munti kong kaibigan upang hanapin at masubaybayan kong asan na siya, good thing andun na ang kwagong palaging nakabantay sa gubat tuwing sasapit ang gabi. Walang makakatakas sa talas ng mata niya kapag gabi, tinuturing kung kaibigan at parang naging alaga ko narin ito. Wala akong tiwala sa mga paniki, pakiramdam ko'y hindi ko makukuha ang loyalty nila.Sa pagbukas ng mata ng kwagong kaibigan ko, naging iyon narin ang hudyat upang makita ko ang buong pangyayari sa buong gubat na linagyan ng buong kapangyarihan ng Sadiya Forest o nakalimutan kong Illusion forest din pala iyon kaya baka mayroon rin siyang makita na kamukha ng kinginang
KABANATA 14: 'Ang Tulong'Umuwi akong wala sa aking sarili. Pinipilit kong intindihin ang mga salitang sinasabi niya, ngunit kahit na isa ay wala akong mahanap na kasagutan. Anong ibig niyang sabihin? Bakit ngayon hindi ko maintindihan na kung anong nangyayari? May kung anong kakaiba? Pero, iyon ang mahirap kasi wala akong nalalaman. Ang hirap manghula ng mga mangyayari.Ngunit sa pagkakataon na lamang na ganito mas gusto ko na lang talaga hilingin na sana mas maging mabilis na lang ang mga bagay iyong hindi kana mahihirapan. Iyong sa pagpikit mo ngayong oras na ito, alam mo na kung ano na ang manyayari. Ngunit sa kasawiang palad, hindi mo talaga pwedeng makuha ang isang bagay ng mabilisan."Bakit parang ang tagal mo namang kinuha ang mga gamit ko?" takang tanong ng bagong kasama ko rito sa bahay. Kasalanan ko bang mas masaya kasama ang Mommy niya kaysa sa kanya."Alam mo kung makapal lang ang mukha ko, iisipin kong hinahanap-hanap mo ako." Sarkastikong sabi ko. Pero, ano pa nga bang
Kabanata 15: 'Devour'Pagkauwi ko ng bahay nadatnan ko parin siyang natutulog. Mukhang malalim na ang tulog niya, di bali? Kakailanganin niya iyan, dahil nakakatiyak akong sa oras na makaramdam ako ng gutom kawawa siya. Tignan natin kong gagawin niya pa ulit ang ganitong ugali niya sa akin. Well? I was observing and making an basic examination about him. Tamad siya. Oo, bakit ko pa hindi sasabihin ng bulgaran, gayong iyon ang napapansin ko.I'm trying my best to cook something edible. Hindi ko naman kasi alam kong anong kinakain ng lalaking ito. So, I will cook 2 options. One is meat, and the other one is vegetable salad. Kung hindi niya magugustuhan, okay lang kasi hindi naman iyan masasayang. Kumakain parin naman ako ng ganito, at kaya kong ubusin kahit wala namang nararamdamang kabusugan ang tiyan ko pagdating sa ganitong mga kinakain na.Kung dati, tinatanggap ng tiyan ko ang mga ganitong pagkain, mukhang ngayon kasabay ng pagbabago sa katawan ko, mukhang naging ganoong rin ang ap
Kabanata 16: 'Taste.'Sinusubukan ko lang naman kung makukuha niya ang sinasabi ko, pero base sa nakikita kong ekspresyon sa kanyang mukha, malabong mangyari ang bagay na gusto kong mangyari. Mabilis kasi itong tumayo, at basta na lang kumuha ng tubig na malamig galing sa ref. saka nagsalin sa isang malinis na baso, at agad nilapag sa harapan ko."I'm referring to a blood, not a water." sabi ko rito. Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin ng bigla siyang tumitig sa akin ng diretso."Finished your food first, then we will talk about what happened." madiin ito at punong-puno na kung otoridad. Kahit labag sa loob kong inumin ang binigay niyang tubig, dahil hindi naman ito makakapawi ng uhaw ko, ininom ko parin. Nakakatakot ang tingin niya, parang ayaw ko na lang rin tumingin sa mata niya sa ngayon. Parang nagbaliktad talaga ang sitwasyon naming. Kaunting panahon pa lang kaming magkasama, pero mukhang madali lang akong napaamo ng isang to' but I'm hoping that I can tame this big wolf als
Kabanata 17: 'Waiting.'Nagising ako, umaga na. Nawala na rin ang uhaw na nararamdaman kong kagabi lang, sobrang grabi. Bigla akong napabalikwas sa kinahihigaan ko ng maalala ko, kung bumalik ba ang nangakong kukunan ako ng maiinom ko. But sadly, realization hits me.There's none. Wala akong nadatnan sa loob ng bahay ko. Walang anino ng isang Gabriel ang bahay na ito. Hindi naman pwedeng basta ko na lang sabihin sa pamilya niya na pinalabas ko siya ng bahay, dahil wala na akong kakayahang makakuha ng sarili kong inumin.Nagmadali pa akong bumangon para ano? salubungin ang wala naman. Mukhang totoo nga ang naiisip ko noong kinagabihan' ito, mukhang magmula ngayon hinding-hindi na ako maniniwala sa mga pangako.Ang akala ko paggising ko ng umaga, may madadatnan ako kagaya ng pangako niya. Linibot ko pa ang buong bahay para lang hanapin ang presensyang hinahanap ko, pero wala. Gusto kong maiyak dahil sobra- sobra ang naging paniniwala kong babalik siya agad. Pero, bakit parang lahat pagt
Kabanata 18: 'Beg for Forgiveness'Kung hindi lang ako galit sa nilalang na ito ngayon, baka tinulungan ko pa siyang maglinis ng bahay. Ikaw ba naman kasi hindi agad, magsabi kong anong naging dahilan niya at hindi pa nagsasabi hanggang ngayon, mukha bang kailangan ko pang tanungin sa kanya kong bakit?Hindi niya ba marealize din sa mismong sarili niya na kahit papano kailangan niya ring ipaliwanag sa akin ang bagay na iyon, para alam ko rin kong anong nangyari? O kung ayaw niyang sabihin lahat ng nangyari, pwede namang kahit hindi lahat? Pwede namang iyong kahit hindi niya sabihin na lang lahat, basta masagot lang ang tanong ko kung bakit, bigla siyang nahuli ng dating?Ano pang mga bagay ang ginawa niya? Pero, kung hindi niya sasabihin sa akin, wala naman akong magagawa. Hintayin ko na lang mawala itong sakit na nararamdaman ko, but the trust I gave it to him are now slowly fading."Anong gusto mong ulam mamaya?" bigla na lamang siyang nagpakita sa harapan ko na hindi ko napapansin.
Kabanata 19: 'Blood'Pagising ko ganoon parin ang nararamdaman ko, hindi nga ata ako kumalma. Ang bilis ng aking paghinga ay hindi pa rin nagbabago. Ngunit bigla kong napansin ang tila nag-ibang kulay ng aking kwarto. "Gising kana?" malumanay iyon at tila tunog nag-aalala. Hindi iyon gulat o kahit pagkabigla, pero hindi naman siguro masama sa tingin ko na kahit papano nagkaroon siya ng paki-alam para sa akin, kahit ngayon lang.I was always afraid, takot akong baka mangyari ang kinakatakutan niya. Iyon na lang siguro ang bagay na ayaw kong mangyari. Kahit wag muna ngayon. Wala pa siyang nalalaman, at baka hindi pa ako handang sagutin ang mga katanungan niya. "By the way, Lolo is here. Nalaman niya ang nangyari sa'yo." Mukhang nakita niyang nagpupumilit akong bumangon, kaya agad siyang lumapit sa akin. Nataranta ang buong sistema ko, hindi pa ako gaanong kumakalma. "Wag kang lalapit?!" sabi ko dito, pero tuloy parin siya sa paglapit. Napabangon ako ng wala sa oras, at tinataboy siya