4 คร่อมขี่  

4

คร่อมขี่

          “ทำไมวันนี้มึงดูเนือยๆ จังวะ” ซาน เจ้าของร่างสูงโปร่งถามขึ้นขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินตามพนักงานของรีสอร์ทไป เขาสังเกตมาได้สักพักใหญ่ๆ แล้วว่าวันนี้เพื่อนสนิทของตนดูจะเงียบและใจลอยเป็นพิเศษ

          “คงเพราะนอนน้อยล่ะมั้ง”

          “นอนน้อยอะไร มึงเป็นคนหนีเข้าห้องไปนอนก่อนเราอีกไม่ใช่หรือไง”

          “ช่างมันเถอะน่า” ถึงแม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันจะชวนให้สับสนและน่าอึดอัดใจแค่ไหน แต่เขาไม่มีทางเอาเรื่องเหล่านี้ไปบอกกับเพื่อนของตนแน่

          ให้บอกว่าตัวเองโดนตาลุงที่ไหนก็ไม่รู้ปล้นจูบเนี่ยนะ!? โคตรน่าขายหน้าเลย

          “นี่ไม่ตื่นเต้นที่จะได้เล่นพาราเซลลิ่งเลยเหรอ”

          “ก็ตื่นเต้นแหละ” แต่มันมีเรื่องอื่นคอยผุดขึ้นมารบกวนอยู่ตลอดนี่สิ

          “ตื่นเต้นแต่ยังนิ่งอยู่ได้ โคตรน่านับถือเลยว่ะ โอ๊ะ! “ จู่ๆ ซานก็อุทานขึ้น “นั่นไง มีคนกำลังเล่นอยู่ด้วย โอ้ยยย ขนาดเห็นไกลๆ ยังหวาดเสียวแทนเลย มือเราสั่นไปหมดแล้วเนี่ยยย”

          อบอุ่นมองตามสายตาของเพื่อนขึ้นไปยังท้องฟ้าเหนือน้ำทะเล เห็นภาพผู้หญิงคนหนึ่งกำลังลอยอยู่บนฟ้าด้วยร่มชูชีพ ในขณะที่ปลายเชือกขนาดใหญ่ด้านหนึ่งถูกผูกติดไว้ระหว่างเชือกของร่มชูชีพและเรือ เพื่อที่เรือจะเป็นตัวคอยลากและนำทางร่มชูชีพ สมกับชื่อที่ว่า ‘เรือลากร่ม’ หรือ parasailing

          “ผู้หญิงเขายังกล้ากว่าแกอีก”

          “เราไม่ได้สั่นกลัวเฟ้ย แบบนี้เรียกว่าสั่นสู้ต่างหาก” ซานรีบแก้ตัว ปกป้องตัวเองเป็นการใหญ่

          ในที่สุดพนักงานก็เดินพาพวกเขามาหยุดอยู่ตรงบริเวณหนึ่งของชายหาดซึ่งมีเรือสีขาวขนาดเล็กจอดอยู่สองลำ มีเจ้าหน้าที่อยู่ลำละสี่คน พร้อมกับอุปกรณ์การเล่นพาราเซลลิ่ง

          “ไม่ทราบว่าคุณอบอุ่นกับคุณสรัณอยากเล่นพาราเซลลิ่งแบบคู่หรือแบบเดี่ยวครับ เรามีทุกแบบ” สรัณคือชื่อจริงของซาน ในขณะที่ชื่อจริงของอบอุ่นก็คืออบอุ่นนี่แหละ บางทีเขายังแอบรู้สึกรันทดเลยที่พ่อแม่ไม่ใส่ใจ ขนาดชื่อยังไม่คิดจะตั้งใจตั้งให้

          แน่นอนว่าคำตอบของทั้งคู่คือเล่นทั้งสองแบบ เพื่อความสมบูรณ์แบบในการรีวิว อบอุ่นจะเป็นคนเล่นเดี่ยวก่อน โดยที่ตนถือไม้เซลฟี่ที่เหน็บกล้องโกโปรไว้ถ่ายวิวข้างบน ในขณะที่ซานเป็นคนคอยถ่ายคลิปจากข้างล่าง จากนั้นทั้งคู่ก็จะเล่นอีกทีพร้อมกัน โดยที่ซานบอกว่าขอเสียสละ ไม่เล่นเดี่ยว ซึ่งอบอุ่นคิดว่าเพื่อนตัวเองคงจะปอดแหกเสียมากกว่า

          อบอุ่นตัดสินใจใช้การเล่นกีฬาทางน้ำในครั้งนี้เป็นการปลดปล่อยความสับสนวุ่นวายใจจากเหตุการณ์เมื่อวาน เหตุการณ์ที่สร้างความอัปยศอดสูให้กับลูกผู้ชายสายแทง (สาว) อย่างเขา! เหตุการณ์ที่เขาแก้ตัวว่า เป็นเพราะความไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างง่ายดาย เป็นเพราะเสน่ห์ของหนุ่มใหญ่ที่ทำให้เขาเผลอปลดการระแวงออกไป...

          และเป็นเพราะความเก่งกาจช่ำชองเกินเหตุของอีกฝ่ายที่ทำให้เขาเคลิ้มตาม!

          แต่ยังไงก็ตาม เรื่องพวกนั้นมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแน่ๆ เพราะเย็นนี้เขาก็จะบินกลับกรุงเทพแล้ว เขาไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะโรคจิตถึงขนาดตามสตอล์กเกอร์เขา! รีสอร์ทก็ออกจะกว้างใหญ่ ไม่มีทางที่จะบังเอิญเจอได้อีก

          เมื่ออยู่บนเรือ สวมใส่อุปกรณ์ และถูกเจ้าหน้าที่ช่วยปล่อยตัวในการเริ่มเรียบร้อย อบอุ่นก็ถูกร่มยกตัวขึ้นสูง ทำให้เห็นวิวอันสวยงามของท้องทะเลและตึกรามบ้านช่องซึ่งอยู่ถัดจากตัวรีสอร์ทออกไป ไม่เพียงแค่น้ำทะเลสีฟ้าใส แต่เกาะขนาดเล็กที่อยู่ห่างสายตาออกไปยังปรากฏรูปทรงสวยงาม สีเขียวขจีของป่าไม้และหาดทรายสีขาว ตัดกับสีฟ้าของน้ำทะเล จนเขาแอบเสียดายที่ไม่ได้อยู่ต่อเพื่อได้พักบนเกาะส่วนตัวซึ่งน้อยคนนักที่จะได้รับเชิญไปยังที่แห่งนั้น เกาะที่มีน้ำตก ถ้ำ และธรรมชาติอันสวยงามมากมาย รวมถึงสัตว์น้ำและปะการังหายาก

          “วู้วววววว” เด็กหนุ่มตะโกนดังลั่นเพื่อปลดปล่อยความอัดอั้นที่สะสมมาตั้งแต่เมื่อคืน เขาตะโกนและสนุกเต็มที่กับกิจกรรมที่ทางรีสอร์ทมอบให้

          “ตาลุงโรคจิตตตตต! ตายไปซ้าาาา!! “

          “อบอุ่น มึงเล่นไปก่อนเลยนะเว้ย เราปวดขี้อ่ะ ท่าทางจะนาน ไม่ต้องสนใจเรานะ เล่นไปเลย”

          “อ้าว เฮ้ย! “

          หลังจากที่เล่นพาราเซลลิ่งแบบคู่กันเสร็จเรียบร้อย ซานก็ลงมายืนบนผืนเรือด้วยหน้าตาพะอืดพะอม พอเรือจอดใกล้ชายหาดปั๊บ ก็รีบบอกลาอบอุ่น กระโดดลงเรืออย่างรวดเร็ว จนห้ามไม่ทัน

          แม่งต้องไปอ้วกแน่ๆ หน้าเขียวซะขนาดนั้น

          ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเหลืออบอุ่นอยู่กับพนักงานคนเดิมที่นำทางมาเพียงสองคน พนักงานคนนั้นพาเขาไปนั่งพักที่เก้าอี้ริมชายหาด พร้อมกับเสิร์ฟน้ำมะพร้าวเย็นชื่นใจและของหวานให้ อบอุ่นสามารถพักได้นานเท่าที่ต้องการก่อนที่จะเล่นกิจกรรมต่อไป ซึ่งก็คือ การขี่เจ็ทสกี

          เด็กหนุ่มเห็นว่านั่งรอไปก็เปล่าประโยชน์ ใช่ว่าซานกลับมาแล้วเขาจะเล่นต่อได้เสียทีไหน คาดว่าอีกฝ่ายคงหมดแรงข้าวต้มจนต้องใช้เวลาพักต่อไปอีกนานนั่นแหละ เขาเลยตัดสินใจขอเริ่มขี่เจ็ทสกีทันทีหลังจากดื่มน้ำมะพร้าวหมด แต่กลับกลายเป็นว่าพนักงานที่เพิ่งปลีกตัวไปรับโทรศัพท์และเดินกลับมาได้ไม่นาน ขอให้เขารออีกสักสิบนาทีซะงั้น ทั้งที่ตอนแรกบอกว่าจะเริ่มเล่นเมื่อไหร่ก็ได้

          หลังจากนั่งเช็คไลน์ ไอจี เฟซบุ๊ก ยูทูป รอได้สักพัก พนักงานคนเดิมก็ได้เชิญให้เขาไปที่ทะเลเพื่อขึ้นขี่เจ็ทสกีที่เตรียมไว้ให้ พร้อมกับอธิบายวิธีการใช้งานแบบคร่าวๆ เนื่องจากว่าอบอุ่นเคยขับมาแล้ว จึงสามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว

          อบอุ่นหมุนกุญแจสตาร์ทเครื่องยนต์ วอร์มเครื่องเล็กน้อย เตรียมจะขับออกไป แต่ทว่า...

          จู่ๆ ก็มีร่างของคนคนหนึ่งเข้ามานั่งซ้อนข้างหลัง!

          ร่างกายของคนคนนั้นมีขนาดใหญ่เสียจนเมื่อวงแขนทั้งสองข้างโอบรอบตัวเขาเพื่ออ้อมมาจับแฮนด์ของเจ็ทสกี มันทำให้อบอุ่นดูตัวเล็กกระจ้อยไปโดยปริยาย

          รอยสักบนแขนทั้งสองข้าง ทำให้อบอุ่นรู้ได้ในทันทีว่าชายคนนี้คือใคร!

          “นี่ลุง! “ เขาหันหน้าไปขึ้นเสียงใส่อย่างหงุดหงิด แต่อีกฝ่ายกลับกระชากเครื่องให้ออกตัวอย่างแรงจนอบอุ่นต้องหาที่เกาะยึดอย่างเร่งด่วน ซึ่งก็คืออกเสื้อของคนข้างหลัง

          ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเขาตกอยู่ในอ้อมแขนของหนุ่มใหญ่อย่างสมบูรณ์!

          “เคยบอกแล้วนะว่าให้เรียกฉันว่าอะไร”

          “หยุดเครื่องเดี๋ยวนี้นะ! “ เมื่อตั้งสติได้ อบอุ่นก็หมุนตัวกลับไปข้างหน้าเหมือนเดิม เอื้อมมือไปที่แฮนด์เพื่อที่จะยึดอำนาจในการควบคุมกลับคืนมา แต่คนข้างหลังกลับปล่อยมือข้างหนึ่งออกมารัดเอวเขาไว้ กระชากถอยให้เข้าไปชิดอกกว้าง จนร่างทั้งร่างแทบจะจมลงไปในอกนั้น เป็นผลให้มือของเขาไม่สามารถเอื้อมถึง

          “เกาะไว้แน่นๆ ล่ะ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบแนบใบหูจนเขารู้สึกสยิว ก่อนที่จะปล่อยมือจากเอวบาง ไปควบคุมเจ็ทสกีอีกครั้ง และเริ่มเร่งความเร็วท้าคลื่นทะเลจนก้นของทั้งคู่ยกขึ้นตามแรงกระแทก ไม่สามารถยึดติดเบาะนั่งได้อีกต่อไป

          อบอุ่นที่กลัวจะตกลงไปบนผืนน้ำ รีบหันกลับไปเกาะเสื้ออีกฝ่ายแน่นด้วยความกลัว

          ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเล่นเจ็ทสกีมาก่อน แต่ก็ไม่ใช่ความเร็วระดับนี้โว้ย! หวาดเสียวเกินไปแล้ววว!!

          หลังจากขยำเสื้ออีกฝ่ายจนยับไปหมด จู่ๆ คนขับก็ชะลอความเร็วลง ก่อนจะจับให้ร่างในอ้อมแขนหมุนตัวมาประจันหน้ากับเขาโดยสมบูรณ์ ไม่ใช่เพียงแค่หันข้างมาแบบตอนแรก

          ให้ตายเหอะ! ทำไมเขาถึงจับเราขยับไปมาอย่างง่ายดายเหมือนกับเราเป็นตุ๊กตางั้นแหละ

          “คุณธันวา...” อบอุ่นตัดสินใจใช้ไม้อ่อน

          “ครับ” เสียงทุ้มตอบกลับ พร้อมกับตาคมที่จ้องลงมา ทำให้อบอุ่นแก้มร้อนผ่าว จนต้องเบือนสายตาหนีไปหยุดอยู่ที่แผ่นอกกว้างซึ่งมีเพียงเสื้อยืดสีขาวบางๆ ขวางกั้นจนแทบจะปกปิดอะไรไว้ไม่มิดแทน

          “ชะ...ช่วยพาผมกลับไปที่หาดด้วยครับ” เสียงสั่นๆ ขอร้อง

          “ได้สิ”

          “จริงหรอครับ” ร่างเล็กที่ดีใจว่าแผนนี้ได้ผล รีบเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะพบกับรอยยิ้มอ่อนโยนที่มีเสน่ห์เหลือล้นจนสาวๆ ที่ไหนเห็นเป็นต้องใจละลาย ไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายอย่างอบอุ่น...คนที่ไม่เคยคิดจะสนใจผู้ชายด้วยกัน

          “คนน่ารักขอทั้งที ผมก็ต้องทำตามอยู่แล้ว...” ธันวาส่งสายตาเปล่งประกายแพรวพราวให้ “แต่ว่าก่อนจะไปส่ง ผมขอค่าจ้างก่อนแล้วกัน”

          พูดจบ เจ็ทสกีก็ถูกชะลอความเร็วลงกว่าเดิมจนแทบจะหยุดอยู่ท่ามกลางทะเล มือใหญ่โอบประคองหลังคอร่างบางให้แหงนรับสัมผัสร้อนจากริมฝีปากหนา ค่อยๆ แทะเล็มรอบๆ ปากสีสวยอย่างเชื่องช้า ชวนให้อีกฝ่ายเคลิบเคลิ้มจนเผลอเผยอปากเปิดรับเรียวลิ้นอุ่นๆ จากร่างหนาที่เข้าไปดูดกลืนน้ำอันหวานฉ่ำ เกี่ยวกวัดลิ้นเล็กช้าๆ แต่หนักหน่วง ก่อนจะเพิ่มความเร็วในการดูดดึงเกี่ยวรัดจนร่างเล็กแทบจะหายใจไม่ทัน

          เด็กหนุ่มร้อนรุ่มไปทั้งตัว รู้สึกขัดใจที่ร่างตรงหน้าถอนลิ้นออกไป จนเผลอสอดลิ้นของตนเข้าไปเรียกร้องอีกฝ่ายอย่างเอาแต่ใจ จนหนุ่มใหญ่ถึงกับต้องครางกระหึ่ม

          ริมฝีปากและลิ้นของทั้งคู่โรมรันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ธันวากระชับเอวบางให้เข้ามาชิดกับตนมากขึ้นจนอบอุ่นรู้สึกได้ถึงความแข็งแรงซึ่งเสียดสีอยู่กับต้นขาเขา และนั่นทำให้สติของเขากลับคืนมา ถอนริมฝีปากของตนออกอย่างรู้สึกละอายใจ ซึ่งธันวาก็ยอมอย่างง่ายดาย แต่ทว่า!

          …เขากลับเคลื่อนริมฝีปากหนามาที่ข้างลำคอเรียว ขบเม้มลงไปอย่างแรง ประทับรอยตีตราความเป็นเจ้าของจนเป็นสีแดงก่ำ

          “อ้ะ! “ อบอุ่นสะดุ้งตกใจ เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย สบเข้ากับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มซึ่งทอดมองมาที่เขาเหมือนอยากจะกลืนกินไปทั้งตัว ชวนให้รู้สึกใจเต้นรัว ร้อนผ่าวไปหมด จนต้องเบือนหน้าหนีจากสายตามัจจุราชนั้น แล้วพลิกตัวกลับไปยังด้านที่ควรจะเป็น

          ธันวาไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการคุกคามร่างเล็กต่อ เขาเพียงกระชับเอวอีกฝ่ายที่พยายามจะถอยห่างจากเขาให้มากที่สุดให้เอนลงมาพิงอกหนั่นแน่น ก่อนจะขับเจ็ทสกีด้วยความเร็วปานกลาง ให้คนในอ้อมแขนได้สนุกกับการกินลมชมบรรยากาศ

          แต่หารู้ไม่ว่าอบอุ่นใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนพลาดความเอาใจใส่เหล่านี้ไป