เข้าสู่ระบบแชร์
10 เกินทน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-29 10:40:04บทที่เกี่ยวข้อง
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 11 ได้โปรด
11ได้โปรด “เป็นของฉันเถอะนะ...” ร่างข้างใต้ที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่กับการปลุกเร้าของเจ้าของเสียงกระซิบแหบพร่าลืมตาขึ้นอย่างงงงวย นัยน์ตาที่หยาดเยิ้มไปด้วยไฟราคะที่ถูกจุดขึ้นมาจ้องมองสันกรามแกร่ง เลยผ่านไปสบยังสายตาแน่วแน่จริงจัง “ทำไมถึงเป็นผม” ทำไมถึงไม่ใช่คนอื่น... “บางอย่างบอกกับฉันว่าต้องเป็นเธอเท่านั้น” ขณะที่ตอบ ฝ่ามือร้อนก็ไม่หยุดเคลื่อนไหว ลูบไล้วนเวียนอยู่ข้างเอวบาง ลากขึ้นผ่านยอดอกจนเจ้าของสยิว แววตาลังเล สีหน้าไม่มั่นใจของลูกแกะน้อย ปลุกสัญชาตญาณเจ้าป่าให้ลุกโชนขึ้น เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน ธันวาอยากจะรุกไล่กลืนกินเจ้าแกะทั้งตัว สายตาร้อนแรงแผดเผาจนอบอุ่นสั่นสะท้าน รู้สึกเหมือนเป็นเหยื่อตัวเล็กจ้อยในอุ้งเท้าเสือ ความเงียบคือการตอบรับกลายๆ ธันวาไม่รอช้า เข้าคลุกคลีบดจูบ ปิดกั้นความคิด ยับยั้งอาการลังเลและการปฏิเสธจากอีกฝ่าย เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของตนบนร่างบางที่ยังติดกระดุมไม่เรียบร้อยดีถูกปลดออกอย่างง่ายดาย ริมฝีปากหนาผละออกเพียงครู่เดียว เพื่อกระชากเสื้อของตนเองทิ้งบ้าง ก่อนจะประกบปาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 12 ฟองสบู่ในกระจก
12ฟองสบู่ในกระจก ความสุขเปี่ยมล้นที่กระจายไปทั่วทั้งร่างแทบจะทำให้อบอุ่นสำลัก เขากอดตอบอีกฝ่ายแน่น หลับตาซึมซับมันไว้ ไม่อยากจะให้ความรู้สึกเหล่านี้จางหายไป แต่ในที่สุดความคับแน่นเบื้องล่างที่ได้ถูกถอดถอนไป ผนวกกับอ้อมกอดที่ถูกปลดออก ปล่อยให้สายลมของเครื่องปรับอากาศลามเลียผิวกายอันเปลือยเปล่าเรียกสติของร่างบาง เขาปรือตาขึ้นอย่างงวยงง สบตาเข้ากับร่างหนาที่ยันตัวขึ้นนั่ง เรือนร่างอันเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายเรียกสีแดงระเรื่อขึ้นบนแก้มขาว จนต้องเบือนหน้าหลบ ธันวาที่เห็นภาพแกะน้อยกำลังเขินอาย รู้สึกอยากจะปลอมประโลมร่างบางอย่างร้อนแรง...อีกสักครั้ง แต่ทว่าต้องข่มใจไว้ด้วยไม่ต้องการให้ส่วนนั้นต้องปริขาดจากขนาดอันเกินมาตรฐานของเขา แขนแกร่งที่เข้าช้อนใต้ข้อพับขาและหลังของอบอุ่นขึ้นเพื่ออุ้ม ทำให้คนที่กำลังอายอยู่ร้องเสียงหลง “ทำอะไรน่ะคุณ!” “พานายไปอาบน้ำไง” “ไม่ต้องอุ้ม ผมไม่ใช่ผู้หญิง” เจ้าแกะน้อยกลายเป็นลูกแมวขู่ฟ่อ พยายามดิ้นลงจากอ้อมแขนนั้น ทำให้ผิวกายของทั้งคู่เสียดสีกันมากยิ่งขึ้น จนร่างบางต้องชะงักเมื่อรู้สึก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 13 เด็กเสี่ย
13เด็กเสี่ย เมื่ออบอุ่นกลับไปถึงบ้านพัก ก็พบว่าซานกำลังอัพโหลดไฟล์รูปภาพและวีดีโอลงแล็ปท็อปอยู่ในห้องนั่งเล่น ความตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างผิดปกตินี้ชวนให้แปลกใจเป็นอย่างมาก “กลับมาสักทีนะ เรากะจะออกไปกินข้าวเย็นพอดีเลย” ซานพูดขึ้นทันทีที่สังเกตเห็นเขา “สั่งมากินที่นี่เถอะ ขี้เกียจว่ะ” อยู่แต่ในบ้านนี่แหละปลอดภัยสุด จะได้ไม่ต้องเจอตาลุงหื่นกามอีก “โอเค เดี๋ยวจัดการให้” ซานพับหน้าจอแล็ปท็อปลง “เราลงพวกคลิปกับรูปไว้หมดละ เดี๋ยวจะแต่งแล้วส่งบางส่วนไปให้ไอ้ต้นกล้ามันเลือกไปตัด” ต้นกล้าคือเพื่อนร่วมงานที่คอยทำหน้าที่ตัดต่อคลิปให้น่าสนใจ “ทำไมขยันจังวะ” “คุณธันวาให้เงินก้อนโต ก็ต้องรีบสิวะ ถ้ายอดตอบรับดีๆ จะได้โบนัสเพิ่มอีก” ได้ยินดังนั้น อบอุ่นถึงกับขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าช่วงที่เขาไม่อยู่ ซานได้คุยงานหรือทำอะไรไปบ้าง “พวกมือถือกับกระเป๋าสตางค์เราอยู่ไหนอ่ะ” เด็กหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะเผลอพูดอะไรน่าสงสัยออกไป “อยู่ในห้องนอนมึงนั่นแหละ กล้องก็อยู่ด้วย” หนุ่มร่างสูงพยักเพยิดไปทางประตูห้อง “ว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 14 ตอกย้ำฐานะ
14ตอกย้ำฐานะ อบอุ่นพลาด... การโต้แย้งยังไม่ทันจะได้เริ่ม ก็ถูกฝั่งนั้นจับเซ็นสัญญาเสียเรียบร้อย แรกเริ่มเดิมทีเขาตอบรับการโปรโมทโรงแรมของธันวาแค่ที่กระบี่เท่านั้น ไม่ได้ยินยอมเรื่องการโปรโมทที่พักจังหวัดอื่นๆ ในไทยให้เลยสักนิด เขาถูกมัดมือชก! อบอุ่นแทบจะร่ำไห้น้ำตาไหลเป็นสายเลือด เพราะการร่วมมือกันระหว่างธันวาและพฤกษ์ทำให้เขาโดนปั่นหัว โน้มน้าว ดึงไปทางโน้นทีทางนี้ทีจนสับสนไปหมด รู้ตัวอีกทีก็ถูกจับเซ็นสัญญาเสียเรียบร้อย จะฉีกสัญญาทันทีเลยก็ไม่ได้ เพราะค่าชดเชยสูงเกือบเจ็ดหลัก “ไม่ต้องกังวลไปหรอก” ธันวาพูดออกมาเหมือนกับรู้ว่าเขากังวลอะไรอยู่ “ผมกลัวว่าจะทำออกมาได้ไม่ดีพอ” สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาไม่อยากจะทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรก็เพราะเรื่องนี้นี่แหละ เขาไม่รู้ว่าในอนาคตเขาจะมีเวลาว่างเที่ยวมากแค่ไหน และเขาก็ไม่ได้อยากจะเที่ยวในที่ที่ไม่อยากไปด้วย …แต่เหตุผลสำคัญก็คือไม่อยากต้องทำงานภายใต้อำนาจของธันวา ไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยง “ไม่ต้องห่วง สัญญานี้เปิดกว้าง ทำอะไรก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 15 วัยรุ่นธันวา
15วัยรุ่นธันวา ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบของยามบ่ายที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลานอเนกประสงค์ของชุมชนแห่งหนึ่งในจังหวัดน่าน เต็มไปด้วยซากศพที่นอนแผ่อยู่เต็มไปหมด บ้างกำลังนอนอืดตากพัดลม บ้างนอนเล่นมือถือ บ้างกำลังล้อมวงร้องเพลงเล่นกีต้าร์ บ้างก็เล่นบอร์ดเกมส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว ขณะนี้เป็นเวลาพักกลางวันหลังกินอาหารเที่ยงของเหล่าชาวค่ายอาสา ด้วยความที่อากาศกำลังดีไม่ร้อนมากนัก ทุกคนเลยพร้อมใจกันพักผ่อนอยู่ในลานอเนกประสงค์ซึ่งเป็นทั้งสถานที่กินข้าว แบ่งงาน ประชุม และทำกิจกรรมสันทนาการ อบอุ่นกำลังนอนคว่ำเอาคางเกยหมอนหนุนขนาดเล็ก ล้อมวงฟังกีตาร์ที่เพื่อนคนหนึ่งเป็นคนเล่น เมื่อช่วงเช้า หลังจากที่เครื่องลงจอดที่สนามบินเรียบร้อยแล้ว ธันวาก็ให้คนขับรถมาส่งเขาที่ค่าย ส่วนตนก็แยกไปอีกทางหนึ่งเพราะมีการประชุมที่ต้องเข้าร่วม ซึ่งก็ถือว่าดีเลยแหละ เพราะแค่มีคนขับรถมาส่ง ทุกคนก็มองมาที่เขาอย่างสงสัย เกือบเข้าใจผิดว่าเขาเป็นพวกพี่บัณฑิตนายช่างที่จบไปแล้ว และขับรถมาเยี่ยมค่ายเสียด้วยซ้ำ โชคดีที่พวกเพื่อนที่รู้จักกันจากค่ายครั้งที่แล้วช่วยแนะนำตัวเขาให้กับทุกคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 16 สิทธิในการดูแล
16สิทธิในการดูแล Tanwa 06.53 Tanwa sent a photo. 1 เมื่อกดเข้าเช็คโปรแกรมไลน์ในช่วงเช้า แล้วเห็นข้อความแบบนี้ขึ้นอยู่ อบอุ่นก็รู้สึกแปลกๆ หวังว่าจะไม่ใช่รูปแอบถ่ายของเขาอีกหรอกนะ! ชายหนุ่มกดเข้าไปดูรูปภาพที่อีกฝ่ายส่งมา... รูปดอกไม้สีชมพูกับคำว่า Good Morning! อบอุ่นถึงกับอ้าปากค้าง ช็อคไปเรียบร้อย …นี่เขาไม่ได้เพิ่มญาติเข้ามาในไลน์อีกคนใช่มั้ย!? นอกจากสวัสดียามเช้า สุขสันต์วันXXX และข้อความอวยพรต่างๆ นานาที่เขาได้รับเป็นประจำจากเหล่าผู้สูงวัยแล้ว ยังต้องมารับข้อความแบบนี้จากตาลุงธันวาอีกเรอะ! หลังจากอึ้งไปชั่วครู่ อบอุ่นก็หลุดขำออกมา เออแฮะ ไม่นึกว่าธันวาจะมีมุมแบบนี้กับเขาด้วย “ได้เวลากินข้าวแล้ว ไปกันเหอะ” เสียงเรียกของเพื่อนที่นอนข้างกัน ซึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย ทำให้อบอุ่นได้แต่ส่งข้อความแซวกลับไปอย่างลวกๆ ก่อนจะรีบตามเพื่อนคนอื่นออกไป *AobAun*: ส่งผิดคนเปล่าลุง หากพูดถึงค่ายอาสาแล้วล่ะก็...หล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 17 ข้อต่อรอง
17ข้อต่อรอง “เอาล่ะ มาพูดถึงบทลงโทษของนายกันดีกว่า...” มือที่โอบไหล่บางอยู่เปลี่ยนเป็นลูบไล้เบาๆ จนอบอุ่นขนลุกซู่ รับรู้ได้ถึงความนัยที่อีกฝ่ายสื่อออกมา ทำไมจู่ๆ ถึงเปลี่ยนมาคุยเรื่องนี้ได้เล่า! เพียงเผลอหันไปสบเข้ากับนัยน์ตาวาววับของเจ้าป่าตัวเขื่อง กระต่ายน้อยก็มองเห็นแววพ่ายแพ้อยู่รำไร สมองที่มีรอยหยักน้อยแสนน้อยและทำงานได้อย่างยากลำบากเพราะเอาแต่หลุดลอยไปกับมัดกล้ามที่ตนไม่เคยมี พยายามเร่งคิดหาหนทางอย่างด่วนจี๋ ด้วยรู้ว่าหากปล่อยให้เป็นแบบเดิมอีกล่ะก็...วันนี้เขาจะหมดแรงจนไม่สามารถกลับไปทำงานใช้แรงงานได้อีกแน่ๆ “เดี๋ยวก่อนนะคุณ ผมงงไปหมดแล้ว” ไม่รู้อุณหภูมิห้องเริ่มสูงขึ้นหรือยังไง มือของเขาถึงได้ชื้นเหงื่อไปหมด “งั้นฉันจะค่อยๆ บอกขณะที่ลงโทษนายไปก็แล้วกัน” เสียงทุ้มนุ่มราวกับกำลังค่อยๆ ต้อนเหยื่อ อบอุ่นเห็นท่าจะไม่ได้ความ อาศัยช่วงที่ธันวาโอบบ่าเพียงหลวมๆ ลุกพรวดขึ้นไปนั่งยังเก้าอี้ข้างหน้าต่าง “เฮ้ๆ ๆ พูดอะไรน่ะคุณ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย” ฝ่ายที่โดนปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ได้แต่มองการพยายามดิ้นรนของลูกแกะอย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 18 เชื่อมสัมพันธ์นายช่าง
18เชื่อมสัมพันธ์นายช่าง ตั้งแต่ขึ้นรถมา ก็มีแต่ความเงียบ ธันวาเหลือบมองเด็กของเขาที่เริ่มทำตัวประหลาดเป็นครั้งคราว ด้วยต้องคอยมองทางระหว่างขับรถ จริงๆ แล้วเขาควรจะให้บอดี้การ์ดคอยขับรถให้เหมือนตอนขามา แต่เพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง ครั้งนี้เขาจึงไม่ได้พาใครมาด้วย บนรถจึงเหลือเพียงพวกเขาแค่สองคน พอเห็นภาพที่อบอุ่นกำลังเอาหน้าซุกกระจกหน้าต่างและเอาเหม่งโขกที่กระจก ธันวาก็เริ่มกังวล... หรือว่าเขาจะแกล้งอีกฝ่ายหนักเกินไป? ไม่รู้ว่าอบอุ่นคิดอะไรอยู่ถึงเป็นได้ขนาดนี้ ธันวาไม่ถามอะไรออกไป เขาเพียงแค่ยื่นมือซ้ายไปคว้ามืออบอุ่นเข้ามาจับ สอดประสานปลายนิ้วเข้าหากัน และกระชับไว้แน่น ดึงความสนใจของร่างเล็กให้หันมายื้อยุดพยายามดึงมือออกไปแทน แต่สุดท้ายก็เหมือนกับทุกๆ ครั้ง... เมื่ออบอุ่นตระหนักได้ว่าไม่เคยจะเอาชนะความเผด็จการของธันวาได้ เขาก็เลิกขัดขืนไป เสียงเครื่องยนต์และแอร์ที่เบามาก ทำให้อบอุ่นสัมผัสถึงอัตราการเต้นของหัวใจตนได้ดีขึ้น เมื่อได้นั่งนิ่งๆ ปล่อยให้ฝ่ามือขนาดมาตรฐาน แต่เล็กไปถนัดตาเมื่อประสานเข้ากับฝ่ามือของคนตัวใหญ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 27 รุกที่ไม่ได้แปลว่ารุก (ตอนจบ)
27รุกที่ไม่ได้แปลว่ารุก ดินเนอร์บนดาดฟ้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว... ตอนนี้พวกเขากำลังนอนอยู่บนเก้าอี้โซฟาแบบปรับนอนได้แสนนุ่มขนาดใหญ่สำหรับสองคนเพื่อดูดวงดาวที่เริ่มโผล่ออกมาบางส่วน เนื่องจากเลยช่วงหัวค่ำมาสักพักแล้ว ทำให้ออกมานั่งรับลมข้างนอกได้อย่างสบายๆ โดยไม่มีแมลงใดๆ มารบกวน หลังจากที่อบอุ่นขอให้ธันวาเป็นช่างภาพให้ เขาก็รู้สึกเขินนิดหน่อยกับสายตาเป็นประกายเจิดจ้าของธันวาที่จ้องมองมาเหมือนกับกำลังมีความสุข (?) เขาเกือบจะหลบสายตา หาทางเปลี่ยนเรื่องแล้ว หากธันวาไม่ได้ตอบออกมาซะก่อน และแน่นอนว่าเขาตอบตกลง! สิ่งนี้ทำให้อบอุ่นอารมณ์ดีซะจนเอ็นจอยกับการกินอาหารเย็นเป็นพิเศษ ท่าทางที่กินก็ดูเอร็ดอร่อยซะจนธันวาถึงกับแซวว่าเขาควรจะทำวล๊อกเกี่ยวกับการกิน ถ่ายโชว์ตอนเขากำลังกินเหมือนที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่มากกว่า อบอุ่นอยากจะบอกไปซะเหลือเกินว่าเขาเคยทำมาแล้ว แต่อัพลงเฟซบุ๊กส่วนตัว แถมยังเคยไปรีวิวอาหารที่ร้านแล้วอัพลงเพจในเฟซบุ๊กอีกด้วย แต่ไม่บอกดีกว่า... ปล่อยให้เป็นเรื่องหนึ่งที่ธันวาไม่รู้บ้างก็แล้วกัน "ดูสิพี่ เริ่
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 26 เดินหน้าเต็มขั้น
26เดินหน้าเต็มขั้น หลังจากอาบน้ำ กินข้าวกลางวัน และดื่มน้ำซุปที่ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นแล้ว ธันวาก็ไล่ให้อบอุ่นไปนอนพักผ่อน ก่อนที่ตัวเองจะขับรถออกจากบ้านหลังนี้ไป ทำให้อบอุ่นที่ใจตุ้มๆ ต่อมๆ ทำตัวไม่ถูกหายใจได้สะดวกขึ้น หากคิดดูจริงๆ แล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกที่อบอุ่นได้อยู่กับธันวาเพียงสองคน ไม่ใช่แค่อยู่ด้วยชั่วครั้งชั่วคราวเพียงไม่กี่ชั่วโมงแบบที่ผ่านๆ มา และยังไม่มีคนที่เขารู้จักอยู่ด้วยกันอีก ถ้าเกิดโดนฆ่าหั่นศพขึ้นมา ก็คงจะไม่มีใครรู้ อบอุ่นที่รู้สึกสร่าง หายเมาเป็นปลิดทิ้ง ได้แต่เดินสำรวจรอบๆ บ้าน บ้านหลังนี้มีเพียงชั้นเดียวก็จริง แต่ตกแต่งได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นแบบบิ้วท์อิน ทำให้พื้นที่ภายในบ้านดูกว้างขวางแตกต่างจากภาพที่เห็นด้านนอกลิบลับ ไหนจะโทนสีที่ทำให้บ้านดูสว่างไสวและอบอุ่นอีกล่ะ... สมกับเป็นบ้านพักตากอากาศที่ธันวาใช้อาศัยอยู่จริงๆ สิ่งที่ทำให้เขาค่อนข้างโล่งอกก็คือห้องนอนในบ้านมีสองห้อง ห้องที่เขาเข้าไปอาบน้ำเมื่อกี้ห้องหนึ่ง และห้องนอนของธันวาอีกห้องหนึ่ง มันทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นมาที่อย่างน
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 25 ใจอ่อน
25ใจอ่อน หลังจากที่ชาร์จแบตเตอรีมือถือแล้วเจอเข้ากับจำนวนสายที่ติดต่อเข้ามามากมายและสติกเกอร์เหมือนคนสำนึกผิดของธันวา คนที่ยังรู้สึกตื่นไม่ค่อยเต็มตาก็ถึงกับงงตาแตกไปพักใหญ่ ก่อนจะเลื่อนหน้าจอมือถือไปเจอสาเหตุที่เขาก็ลืมมันไปซะสนิท อบอุ่นเกือบจะได้ยิ้มให้กับความน่ารักของสติกเกอร์เหล่านั้นอยู่แล้วเชียว หากไม่เห็นข้อความล่าสุดซะก่อน ไม่เจ้าชู้? ทำไมต้องพิมพ์มาเหมือนกับว่าเขากำลังหึงหวงธันวาอยู่อย่างงั้นล่ะ!? เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย เอ๊ะ หรือว่าจะใช่? แต่แค่ส่งสติกเกอร์โกรธไปเฉยๆ เนี่ยนะ!!? อบอุ่นตบตีกับความคิดในหัวอยู่นาน ก่อนจะปัดมันทิ้งเมื่อโดนท้องส่งเสียงร้องโครกครากบ่งบอกให้รู้ว่าควรลงไปกินอาหารเที่ยงได้แล้ว โชคดีที่หลังจากทำโอทีกันทั้งคืน วันนี้เลยเป็นวันเดย์ออฟ ไม่มีการทำงานใช้แรงงานใดๆ เลยทำให้เขามีเวลาเคลียร์งานวล๊อกและปัญหายุ่งยากต่างๆ สุดท้ายวันเวลาที่เหมือนจะสบายๆ ในค่าย แต่ยุ่งๆ เพราะงานนอกที่ต้องคอยจัดการก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีการรบกวนอย่างการส่งไลน์มาสวัสดียามเช้าของธันวาอีก... เรียกว่าไม่
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 24 ว้าวุ่น
24ว้าวุ่น ซู้ดดดดด~~~ เสียงสูดเส้นบะหมี่ร้อนๆ ดังลั่นห้องอาหารเย็นของโรงแรมแห่งหนึ่งในเครือธนภูดินันท์ ซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากสถานที่พักแรมของค่ายอาสามากนัก ธันวาเท้าคางมองคนที่กำลังนั่งซดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เขาเป็นคนทำให้ ท่าทางจ้วงเอาๆ ของคนหิวโซ ดึงดูดความสนใจของเขาได้เป็นอย่างดี ไม่ยักจะรู้ว่าการมองอบอุ่นกินมันเพลินตาได้ขนาดนี้... หลังจากที่จัดยกที่สองกันเสร็จ เขาก็แกล้งอบอุ่นเล่นนิดหน่อย แต่ไม่ได้ทำอะไรต่อ เพราะสังเกตเห็นถึงความเหนื่อยล้าของอีกฝ่ายเข้า นอกจากนี้เสียงโครกครากที่ดังลั่นออกมาจากกระเพาะของเด็กหนุ่มยังเป็นการยุติสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี สุดท้ายพวกเขาก็ต้องกลับมายังโรงแรมเดิมอีกครั้ง เพื่อที่จะใช้ห้องน้ำส่วนตัว ไม่ใช่ห้องน้ำรวมของผู้ชายที่ล้อมไว้ด้วยสังกะสีผุๆ ซึ่งทำขึ้นชั่วคราวไว้ใช้ในค่าย แต่ก่อนที่จะได้อาบน้ำ เขาได้โน้มน้าวให้อบอุ่นรออยู่ในห้องอาหารเพื่อรอกินอาหารฝีมือเขาก่อน ด้วยความที่อยากให้กลิ่นกายของเขาฝังอยู่ในตัวอบอุ่นนานๆ จริงๆ วิธีที่ดีกว่านี้ก็มีอยู่... ก็การที่ฝากฝังตัวตนของเขาไว้ใน
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 23 ฝากฝังกลิ่นอาย
23ฝากฝังกลิ่นอาย “ไอ้เชี่ยปัตรแม่งงง หายไปหนายวะ” “ชิท! “ เสียงสบถของธันวาทำเอาอบอุ่นที่กำลังตกใจกับเสียงคนเมาต้องมองใบหน้าเข้มอย่างแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นเขาสบถแบบนี้มาก่อน “ปล่อยผมลงเถอะ” การหาที่หลบเป็นเรื่องที่สำคัญมากกว่า ทำให้อบอุ่นพยายามจะผลักไสตนให้หลุดพ้นจากการสอดประสานกับคนตัวสูง แต่ธันวากลับล็อคตัวเขาไว้แน่น ไม่ยอมให้ได้ขยับไปไหน “เกาะไว้แน่นๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ธันวากระซิบเบาๆ เขาเอาแขนออกจากข้อพับเข่าของอบอุ่น จับให้ขาเล็กนั่นล็อกเอวเขาไว้แทน เพื่อที่มือจะได้ใช้ในการกวาดกางเกงที่กองอยู่กับพื้นขึ้นมา แล้วเดินไปทางฝั่งที่เต็มไปด้วยต้นไม้และพุ่มไม้ขึ้นอยู่ค่อนข้างจะหนาแน่น อบอุ่นที่กำลังลุ้นระทึกอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้แต่เกาะธันวาไว้แน่นเหมือนกับลูกหมีโคอาล่าทั้งๆ ที่สามารถกระโดดลงไปยืนเองได้ เขาซบหน้าลงกับอกกว้างแน่น อย่างน้อยหากคนๆ นั้นมาเห็นเพียงข้างหลังและเสื้อสูทที่เขาใส่อยู่ก็จะไม่สามารถเดาได้ว่าเขาคือใคร “หืมมม ทำไมไม่เปิดไฟว้าาา” เสียงที่ได้ยินมันใกล้มากซะจนอบอุ
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 22 น้ำที่คั่งค้าง
22น้ำที่คั่งค้าง ด้านหลังอาคารไม้สูงสามชั้นซึ่งอยู่ห่างจากอาคารนอนของชาวค่ายอาสาไม่มากนัก ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมนจากแสงไฟที่เข้าไม่ถึง มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลงมาให้เห็นเก้าอี้ยาวและเหล่าต้นไม้พุ่มไม้ที่ขึ้นอยู่ไม่เป็นระเบียบ แต่ถูกดูแลตัดแต่งอย่างดีเท่านั้น บ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้คือจุดหนึ่งที่ใช้ในการพักผ่อนหย่อนกาย เสียงจากวงเหล้าที่ลานเอนกประสงค์ กว่าจะผ่านมาถึงบริเวณนี้ก็เบาลงจนแทบไม่ได้ยิน แต่ก็ทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังถูกหลอกล่ออยู่ใจเต้นตึกตัก ด้วยตระหนักว่ามีคนมากมายแค่ไหนอยู่ห่างออกไปเพียงแค่ช่วงตึก ไหนจะเหล่าคนเมาที่อาจจะมีโอกาสเดินมาข้างหลังได้หากขาดสติจนหลงทาง ธันวากำลังมองตากลมๆ ซึ่งลุกวาวด้วยความโกรธที่ถูกเขาใส่ความอย่างอารมณ์ดี เห็นอาการพูดไม่ออกของอีกฝ่ายแล้วก็โมเมเอาซะว่าอบอุ่นนั้นเต็มใจ มือใหญ่ดึงกระชากกางเกงที่ค้างอยู่บนเข่าออกจากเรียวขาของร่างเล็กอย่างรวดเร็ว ตามด้วยบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วจนอบอุ่นสัมผัสได้ถึงความโล่งของผิวกายเบื้องล่าง “ให้ตายเถอะ! “ อบอุ่นสบถลั่น พยายามจะคว้าปราการสุดท้ายของตนคืนมา “จุ๊ๆ ไม่กลัว
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 21 ท่ามกลางแสงจันทร์
21ท่ามกลางแสงจันทร์ “พอได้แล้วมึง จะรีบดื่มทำไมวะ” โอ๊ตเป็นคนเดียวที่พยายามจะห้ามอบอุ่นในเวลานี้ ในขณะที่คนอื่นเอาแต่ชวนให้เพื่อนตนดื่มจนตัวแดงไปหมด “ของอร่อยก็ต้องกินเยอะๆ ดิวะ” อบอุ่นปฏิเสธความหวังดีนั้น คำพูดของเด็กหนุ่มตรงกับความจริงเพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น จริงอยู่ที่ว่าเหล้าในวงเหล้าคืนนี้อร่อยเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นเหล้าขาวที่ผสมกับเครื่องดื่มชูกำลังและน้ำอัดลมจนอร่อยเหมือนค็อกเทล แต่เพราะการพ่ายแพ้จากงานกีฬาสีในช่วงบ่ายจนเขาได้กินแต่เพียงข้าวกับผัก ประจวบกับวล๊อกที่เพิ่งอัพลงยูทูปโดยต้นกล้า คนที่ตัดต่อวีดีโอให้เขา แล้วปรากฏว่าผลตอบรับไม่ดีเท่าเมื่อก่อน อีกทั้งเพจเฟซบุ๊กก็โดนลดการเข้าถึง ทำให้อบอุ่นต้องดื่มเหล้าแก้อาการหงุดหงิดใจที่กำลังเป็นอยู่ โชคดีที่ธันวาไม่อยู่ เพราะต้องกลับไปทำงานอะไรสักอย่าง เขาเลยมีโอกาสได้ดื่มอย่างเต็มที่ จริงๆ แล้วมันอาจจะถือว่าเป็นโชคร้ายก็ได้ เพราะพอธันวาไม่อยู่ เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงอาหารสุดรันทดตอนมื้อเย็นไปได้ ถึงเขาจะไม่ชอบการใช้สิทธิพิเศษใดๆ แต่ลึกๆ แล้วก็อดคิดถึงความสะดวกสบายเมื่อมีคนตัว
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 20 อ้อน
20อ้อน "คุณธันวาครับ" น้ำเสียงจริงจังของบอร์ดี้การ์ดคนสนิทเรียกให้เจ้านายที่กำลังยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่หันไปมอง "หืม" ถึงแม้จะขับรถมาค่ายกันเพียงสองคน แต่ด้วยความที่สถานที่ในค่ายเป็นสถานที่เปิด ไม่มีการคุ้มกันหรือหน่วยรักษาความปลอดภัยใดๆ บอร์ดี้การ์ดของธันวาจึงจำเป็นที่จะต้องคอยตามอยู่ห่างๆ และในบางช่วง...อย่างเช่นตอนนี้ ธันวาเรียกมาร์คเพื่อให้มารายงานสถานการณ์หรืองานที่สั่งให้ไปทำ "เรื่องเอกสารที่จะต้องเซ็น..." "เดี๋ยวเย็นนี้ฉันกลับไปจัดการเอง" แค่แว๊บไปนิดเดียวไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เพราะโรงแรมของเขาอยู่ห่างจากที่นี่เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น "เรื่องยาหยีที่ฉันให้นายคอยจัดการเป็นยังไงบ้าง" ธันวาหมายถึงคู่ขาคนล่าสุดของเขาที่ห่างหายกันไปนานเป็นเดือน จนคิดว่าน่าจะจบกันไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ ก็ยาหยีก็กลับมาเรียกร้องความสนใจอีกครั้ง ถึงจะเรียกว่าคู่ขา แต่ระดับความสัมพันธ์ของเขากับเธอค่อนข้างจะดีเลยทีเดียว จนมาร์คเคยคิดว่ายาหยีจะได้ขึ้นเป็นตัวจริงของธันวาในเร็ววันนี้ แต่จู่ๆ คนทั้งคู่ก็ห่างเหินกัน จนในที่สุดธันวา
VLOGGER (แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน) 19 ความผิดสามกระทง
19ความผิดสามกระทง “เหล้าจะหมดแล้ว อบไปซื้อให้พวกพี่หน่อยนะ” ดินสั่งพร้อมกับยื่นแบงค์สีเทามาให้ ด้วยความที่ดื่มกันเพลินไปหน่อย ในที่สุดวิสกี้ขวดใหญ่ราคาเป็นหมื่นอีกขวดที่เพิ่งเปิดหลังจากอบอุ่นมานั่งก็หมดลงอย่างรวดเร็วทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาพักกลางวัน “ไม่ต้อง พี่มีวอดก้าอยู่ในรถ เดี๋ยวไปเอาให้” ธันวารีบแทรกขึ้นมาก่อนที่คนข้างกายจะทันได้ขยับตัว ตั้งแต่ได้ฟังประโยคอันชวนน่ากังวลถึงสวัสดิภาพและความปลอดภัยของเขาเข้าไป อบอุ่นก็เก็บปากเก็บคอ นั่งขัดสมาธิคอยชงเหล้าให้เหล่าพี่ๆ ดื่มอย่างเรียบร้อย ไม่คิดจะดื่มแอลกอฮอล์เพิ่มอีก ถึงแม้ว่ามันจะอร่อยสมกับราคาอันแพงหูฉี่แค่ไหนก็ตาม อบอุ่นเพิ่งจะรู้สึกตัว หลุดออกจากความคิดอันยุ่งเหยิงในหัว ก็เมื่อน้ำหนักของแขนใหญ่บนบ่าได้หายไป... เป็นธันวาที่ลุกขึ้นเดินไปเอาของในรถยนต์ที่จอดไว้หน้าอาคารนอน “พวกมิกซ์กับน้ำแข็งเหลือน้อยแล้ว เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็แล้วกันครับ” เขารีบอาสากับพวกพี่สองคนที่คนนึงเริ่มนอนเลื้อย ส่วนอีกคนนึงก็สับไพ่เล่นอย่างเบื่อๆ “เออ ดีเหมือนกัน เอารถพี่ไปเปล่า หรือว่าจะเดินไป?” ดินถาม
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
