Chapter 1

Pagkapasok na pagkapasok niya sa bahay ay dali-daling kumuha ng tuwalya ang yaya na si Aling Marta at lumapit para punasan ang kanyang buhok.

"Jusko bata ka, bakit ka nagpapa-ulan ha? Paano kung nagkasakit ka? Hala, umakyat ka sa taas, maligo ng mainit na tubig at magbihis. Ang pasaway mo!"

Ngumiti ng malapad si Felicity na parang bulaklak.

Nang yumuko siya para magpalit ng sapatos, nagulat siya sa kanyang nakita. Isang pares ng sapatos ng lalaki kaya nanlaki ang kanyang mga matang tumingin kay Aling Marta. 

“Bumalik na siya?” Natutuwang tanong niya. 

Ngumiti si Aling Marta at tumango, "Oo Miss, may dala siyang regalo pagbalik niya galing sa business trip. Bilisan mo magpalit ka ng damit para makita mo siya." 

"Okay! Thank you, Manang!"

Nagmamadaling nagpalit ng sapatos si Felicity, at tumakbo sa itaas bitbit ang kanyang bag.

Pero wala na siyang oras para magpalit ng damit at maligo. Sa sandaling ito, nais niyang sabihin sa asawa niya na siya ay buntis.

Basang-basa na siya, lumapit siya sa pintuan ng study room ng kanyang asawa, at sa sobrang tuwa niya na bubuksan na niya ang pinto para pumasok, bigla niyang narinig ang mainit at magnetic na boses ng asawa na nagmumula sa study.

"I will marry you when she gave birth to my child, at the latest two years."

Biglang huminto si Felicity, agad na nawala ang ngiti sa kanyang maliit na mukha, at ang kamay na nakataas sa himpapawid para itulak ang pinto ay nanlamig.

Kaagad pagkatapos, isang kakaibang boses ng babae ang nagmula sa study.

"Kung gayon Marco, hihintayin kita ng isa pang dalawang taon. Kapag nanganak na siya, kailangan mo na siyang hiwalayan.”

Sumagot ang lalaki sa malalim na boses, "Oo."

“Marco, naniniwala ako na magiging masaya tayo kapag ikinasal tayo in the future, kasi mahal na mahal kita higit kanino pa…”

Hindi na pinakinggan ni Felicity ang mga sumunod na salita, tumayo siya roon na parang bolt from the blue, hindi maka-react.

Ano ang narinig niya? Tama ba ang narinig niya?

Gusto ng asawa niya na hiwalayan siya, at bago ang diborsyo, gusto pa nitong manganak muna siya bago siya iwanan?

Bakit?

Lagi bang may ibang nasa puso ang asawa?

Bumalik na kung sino man ang babaeng iyon at handa na siyang iwanan ng asawa para roon?

Umiling-iling siya dahil sa nalaman, hindi niya matanggap at makapaniwala. Dahan-dahan siyang umatras mula sa pintuan ng study room ng asawa at tumakbo patungo sa kwarto nito na may luha sa kanyang pisngi. 

Kilala niya ang lalaki sa loob ng labinlimang taon at minahal niya ito sa loob ng limang taon. Nang mag-propose ang lalaki na pakasalan siya, pumayag si Felicity nang walang pag-aalinlangan.

Ito ay malinaw na isang pekeng kasal, ngunit sa nakalipas na anim na buwan pagkatapos ng kasal, ang asawa ay nagmahal sa kanya na parang isang kayamanan, maamo at maalalahanin sa kanya, at pinasaya siya na parang nababad sa isang pulot-pukyutan. Inakala ni Felicity na pag-ibig ang relasyon nilang dalawa kaya handa niyang ibigay ang lahat sa kanya.

Pagkatapos noon, para silang ordinaryong bagong kasal na kumakanta nang magkakasuwato, parang pandikit.

At palagi siyang hinahalikan ng asawa sa kalagitnaan ng gabi, bumubulong sa kanyang tainga, "Mag anak na tayo!"

Nang marinig niya ang sinabi nito, naisip ni Felicity na magpapatuloy ng ganito at hindi masisira ang kanilang pagsasama.

Kapag nagkaanak sila, sabaynila itong palakahin at magkakasamang tatanda.

Sa hindi inaasahan, lahat ng ito ay kasinungalingan. Sa kabila ng pagbagsak ng kawalan ng pag-asa.

Sa ilang oras niyang ag-iyak nakaramdam na siya ng lamig, dahil hindi pa siya nakabihis bumangon siya at dumiretso sa kanyang banyo upang maligo kahit na sobrang sakit ng kanyang nararamdaman, pinilit niyang tumayo at lumakad.

Pagkatapos magbanlaw, nagtago siya sa ilalim ng kumot at pinilit na matulog.

Naramdaman ni Felicity na may dumampi sa kanyang katawan, isang pamilyar na hininga ang dumampi sa kanyang mukha, at unti-unting bumaba ang mga malalambot at maiinit na halik sa kanyang katawan.

Nagising siya, idinilat ang kanyang mga mata, at tumingin sa lampara sa dingding sa tabi ng kama, kitang-kita niya ang lalaking hinahalikan ang kanyang leeg habang ang ulo ay nakabaon sa kanyang leeg, bumubulong.

"Felicity, you smell so sweet~~" at itong lalaking ito ay asawa ni Felicity.

Marco ang pangalan niya, 30 years old na siya ngayong taon, mas matanda sa kanya ng sampung taon, 188cm ang tangkad niya, mahilig siyang magsuot ng maitim na damit, mature siya, steady, elegante at marangal. Siya ay may isang impeccably guwapong mukha.

Siya rin ay isang anak ng mayaman, tinitingala ng karamihan ang pamilya nito, isang visiting professor sa University A, at ang presidente ng Felicity Empire Group.

Hindi lang siya ang benefactor ni Felicity, kundi isang sinag din ng liwanag sa buhay ni Felicity, ang tanging pag-asa niya sa mundong ito.

Naisip niya na ang pagpapakasal sa kanya at paglilihi sa kanyang anak ang magiging ultimate belonging niya.

Hindi niya inaasahan na masisira agad ang kanyang pangarap.

Nang maramdamang mas lalong umiinit ang halik ng lalaki, pilit na pinipigilan ni Felicity ang kanyang emosyon, at tinitigan siya ng malungkot na mga mata nang buong pagmamahal at masakit.

Parang sobrang sigla niya tuwing babalik siya galing sa business trip. At malakas ang kanyang mga pangangailangan.

Katulad ngayon, para siyang lobo na ilang araw nang nagugutom, nilalamon ang bawat sulok ng katawan ni Felicity, nakamamatay na nilulubog.

Pero nang maisip niya ang narinig niya sa pintuan ng study room kanina, at naisip niyang may anak na siya sa sinapupunan, parang may kung anong kirot siyang nararamdaman sa kanyang puso.

Hindi siya komportable sa nangyari. Sa sandaling ito, ayaw niyang hawakan siya ng asawa na tila ba nandidiri siya sa mga halik na dinadampi nito sa kanyang katawan.

Sa sandaling hinahalikan siya ng lalaki, biglang itinaas ni Felicity ang kanyang kamay sa kanyang dibdib, at tumanggi,

"Marco, I don't want to..."

Huminto ang lalaki, ang napakalalim na madilim na mga mata ay nakatutok sa kanyang katawan. Kumunot ang noo niya, nagtataka sa sinabi ni Felicity.

"Sabihin mo ulit."

Walang kurap na tinignan ni Felicity angasawa niya, "Ayoko, pwede bang bumangon ka na?"

Ito ang unang pagkakataon na tumanggi siya sa kanya.

Kahit ayaw niya, naging emosyonal siya.

"Dahil?" tanong ni Marco.

Na-reject sa unang pagkakataon, hindi natuwa si Marco.

Tumingin si Felicity sa kanya na halatang magagalit, at walang pag-aalinlangan na nagtanong,

"Sino yung babaeng yun sa study room mo ngayon?"

Nang marinig ito ni Marco ay nag-iwas ng tingin sa kanya, tumayo at iniwan si Felicity.

Nakaupo sa gilid ng kama at dahan-dahang nagbibihis, sinabi niya sa mahinahong tono, "I will marry her in the future."

Napahawak bigla si Felicity sa kanyang dibdib nang maramdamang tila tinutusok ito ng matulis na bagay sa loob. Nasasaktan siya sa narinig, ang buong akala niya ay itatanggi ni Marco ang babaeng kausap nito kanina sa study room. 

Biglang namula ang kanyang mga mata, at agrabyado niyang tinanong, "Paano ako, ano ba ako sa puso mo, Marco?"

Bumangon si Marco at napatingin sa dalaga sa kama na biglang nag-init ng ulo, hindi maipaliwanag ang kanyang puso.

Ngunit ang kanyang mukha ay walang ekspresyon, at ang kanyang tono ay malamig,

"Nakalimutan mo na ba kung bakit tayo ikinasal?"

Gustong umiyak ni Felicity, at sumigaw ng walang kontrol.

"Hindi ko nakakalimutan, pero nitong nakaraang anim na buwan pagkatapos ng kasal, naging peke ba ang pagmamahalan natin? Diba? Akala ko mahal mo ako at hindi mo ako hihiwalayan bago mo sabihin na may anak na tayo."

"Marco, may mahal kang iba. Pero bakit ako ang pinakasalan mo imbes na siya?"