Chapter 6

Lumapit si Felicity sa pintuan na nagmamadaling pumunta sa parking lot, at nakita ni Felicity ang pinaka-marangyang black extended na si Lincoln na nakaparada sa hindi kalayuan.

Nakita rin ng katulong si Felicity, at nagmamadaling bumaba ng sasakyan para pagbuksan siya ng pinto.

Pagsakay ni Felicity sa sasakyan, nakita niya ang lalaking nasa likod niya na nakasuot ng itim na suit.

Inilabas niya ang alindog ng isang mature na lalaki sa buong katawan, hindi talaga mapaglabanan ang tukso.

Ngunit kumilos siya na parang hindi niya nakita, at masunurin siyang umupo sa tabi niya.

Napatingin si Marco sa babaeng katabi niya, parang nakalimutan na niya ang sama ng loob nilang dalawa kanina.

Bahagyang kumunot ang noo niya, at sinabi sa malumanay na boses, "Hindi ka ba pumunta sa lecture?"

Naitanong niya iyon dahil hindi niya nakita si Felicity sa loob ng venue. Dahil si Felicity ay mas maganda kaysa sa karaniwang estudyante, at mahahanap niya ito sa isang sulyap kahit nasaan man siya.

Ngunit hindi niya ito nakita sa bulwagan ng paaralan ngayon.

Lumingon si Felicity at dumungaw sa bintana, sadyang hindi tumitingin sa kanya, pero sumagot pa rin

"Hindi ako pumunta."

"Bakit hindi ka pumunta?"

"Talagang ayaw akong makita ng mga taong gustong makipaghiwalay sa akin."

"Huh?"

Kumunot ang noo ni Marco na medyo natulala.

Itinaas nito ang kamay para yakapin siya, "Galit ka pa rin ba?"

Tinanggal ni Felicity ang kamay niya, "Mr. De Leon, pakisaup, respetuhin mo naman ang sarili mo."

Marco, “Anong sinasabi mo?”

Ang batang babae na ito ay mukhang isang maliit na hedgehog.

Pilit niyang hinila ang maliit niyang katawan, at marahang suyuin, "Huwag kang magagalit, hindi ba ako dumating para sunduin ka sa school?"

Napaka backbone ni Felicity, muling ibinuka ang kamay, at tumalikod sa kanya, "Nandito ka ba para sunduin ako?" tanong ni Felicity.

“No. Nandito ka para magbigay ng lecture."

"Kung gayon alam mo ba kung bakit ako pumunta para magbigay ng lecture?"

"Sino ang nakakaalam? Wala ka namang sinasabi sa akin kaya bakit mo ako tinatanong ng ganyan ngayon?"

"Ayaw mo bang tumingin sa mga mata ko para malaman mo ang dahilan?” tanong ni Marco.

Naiinip si Marco. Hindi pa siya naging ganoon ka-accommodating sa mga tao. Bakit unti-unti na siyang binabalewala ng babaeng ito.

Labis ang hinagpis ni Felicity sa kanyang puso, ngunit sa pagharap sa mataas na ranggo na si Marco, minsan lang talaga siya nakikinig dito.

Lumingon siya sa gilid at ibinaba ang kanyang ulo, gustong umiyak nang masakit.

Nang makita ang kanyang cute at nakakaawang hitsura, naawa si Marco sa kanya.

Itinaas niya ang kanyang kamay upang hawakan siya sa kanyang mga bisig, at hinikayat siya ng mahina, "Ano bang problema?”

Gustong mainis ni Felicity lalo sa lalaking nakahawak sa kanya dahil maang-mangan ito.

At naiinis siya sa kanyang sarili. Dapat din daw hiwalayan ang kasal, at ano ang nangyayari sa pagiging maamo niya ngayon.

Sa tingin mo ba siya ay isang kuting o tuta, suyuin lang siya nang basta-basta?

“Hindi ba’t hihiwalayan mo ako para sa kanya?” tanong ni Felicity na may lungkot sa boses nito.

Hindi sumagot si Marco, bagkus binuhat siya ni Marco at pinaupo sa kandungan nito, idiniin sa dibdib, tinapik tapik sa likod at walang magawang sinabi,

"Huwag kang umiyak, dahil para kang batang inagawan ng candy. Gusto mo bang suyuin kita?”

"Sino bang gustong suyuin mo, ibaba mo ako dali, at ako na lang ang uupo."

Matigas ang ulo niyang gustong kumawala sa kandungan nito.

Biglang nagdilim ang mukha ni Marco, at niyakap siya ng mahigpit, "Magpakabait ka, huwag mo akong ginagalit." Bulong ni Marco.

Nagtaas ng tingin si Felicity kay Marco, nang makitang masama talaga ang mukha nito, hindi na siya naglakas-loob na komprontahin pa.

Sa huli, nakahiga na lang siya sa dibdib niya sa agrabyado na paraan.

She explained what happened that day, "Hindi ko pinoproblema yung babaeng yun nung araw na yun, pumunta siya dito..."

“At tapos na ang nakaraan, huwag na nating pag-usapan."

Pinutol siya ni Marco, gusto siyang yakapin ng tahimik. Naglalambing siya saglit.

Tumanggi si Felicity, at nagpatuloy, "Obvious naman na pumunta yung babaeng yun sa school namin, para kausapin ako at alam kong gagawa yon ng palabas para maniwala ka sa kanya..."

“Felicity, sabi ko wag mo nang banggitin ulit." saway ni Marco sa malamig na boses.

Natigilan si Felicity, inayos ang kanyang likod at tinitigan siya ng masama.

Tiningnan din siya ni Marco na may malamig na ekspresyon.

"Simula ngayon, bawal ka nang pumunta sa kanya, lalo pa siyang bugbugin. Wala siyang kinalaman sa paghihiwalay ko sa'yo. Pwede kang magalit sa akin kung gusto mo."

"Bakit?” tanong ni Felicity. “Bakit siya pa rin ang iniisip mo?” dagdag nitong tanong.

Mas inaalala niya talaga ang babaeng iyon.

Nakaramdam si Felicity ng kirot sa kanyang puso, na para bang may hinahalikan na kutsilyo sa loob. Galit niyang iniwan ang katawan ng lalaki, umupo sa gilid at hindi nagsasalita sa labas ng bintana.

Wala nang pakialam si Marco sa kanya.

Pagdating niya sa bahay, nakita ni Marco na ayaw lumabas ng sasakyan ng babaeng katabi niya, galit na galit na nagbubuga ng pisngi.

Sinubukan niyang yakapin siya.

Galit na galit si Felicity, ibinuka niya ang kanyang kamay at tumalon palabas ng sasakyan at pumasok ng mag-isa sa bahay.

Walang magawang sumunod si Marco.

Sa oras ng hapunan, silang dalawa lang ang nasa hapag, ngunit hindi umimik si Felicity buong oras, at ibinaon na lang ang sarili sa pagkain.

Bumalik siyang mag-isa sa kwarto at nagkunwaring nagbabasa ng libro.

Hindi na siya pinansin ni Marco, saglit siyang nagtungo sa study, at alas diyes pa lang pumasok sa kwarto.

Naligo siya, nakabalot ng bath towel at tumayo sa tabi ng kama. Nang makitang nagbabasa pa rin ang dalaga, umakyat siya sa kama at kinuha ang libro nito.

Alam ni Felicity ang gusto niyang gawin.

She asked with red eyes, "What do you think of me? A tool to relieve loneliness?"

Gusto siyang halikan noon ni Marco.

Hindi pa kasi sila nagkasama simula nang bumalik siya galing sa business trip.

Halos dalawampung araw na.

Ngunit nang marinig niya ang sinabi ng dalaga sa kanyang harapan ay nawalan siya ng interes sa isang iglap.

"Felicity, hanggang kailan mo ako aawayin?"

Kung hindi siya mahal, sinong babae sa mundo ang maglalakas loob na magpakita sa kanya ng mukha sa harap niya.

Limitado ang kanyang pasensya.

Nang magalit siya, mas lalong nakaramdam ng mali si Felicity.

"I just wanna ask what do you think of me, your wife? Kung asawa mo, bakit mo ako gustong hiwalayan at magpakasal sa iba?"

"Ayokong gumawa ng gulo sa iyo, pero masama ang pakiramdam ko."

" Marco, alam mo ba kung gaano ako kasakit sa mga araw na ito? Naisip mo na ba ang nararamdaman ko?"

Ni hindi niya maintindihan kung bakit hihiwalayan siya ni Marco, bakit ganito pa rin ang pakikitungo nito sa kanya.

Marco, "Please…let’s not talk about that tonight. Pagod ako, magpahinga na tayo.”

Nang makitang iiyak na naman ang dalaga, hindi siya komportable.

Iniunat ang kanyang mahahabang braso, diretsong hinila siya nito at niyakap sa kanyang mga bisig, at pinalambot muli ang kanyang tono.

"Patawad, kasalanan ko."

"I don't want your apology. I just want you to stay away from other women and not divorce me. We have always been good, okay?"

Sa wakas ay hindi na siya nakapagpigil at muling umiyak.

Ang mga hinaing na dinadala sa mga araw na ito sa wakas ay sumiklab nang hindi mapigilan sa sandaling ito.

Ngunit nang umiyak siya, naramdaman ni Marco ang kirot sa kanyang puso.

Niyakap niya ito ng mahigpit at nanunuyo, "Okay, hindi tayo maghihiwalay."

Bahagyang nagulat si Felicity, at tumingala sa kanya na may luhang mata, "Talaga?"

"Oo."

Niyakap niya ito ng mahigpit, halo-halong damdamin ang nararamdaman sa kanyang puso.

Sa sandaling ito, ang boses ni Aling Marta ay nanggaling sa pintuan ng silid, "Sir, tulog na po ba kayo?"

Niyakap pa rin ni Marco ang dalaga, at lumingon sa pinto para sumagot, "Ano yon?"

"Sir, narito ang babaeng nagngangalang Diana, at gusto ka niyang makita sa ibaba."

Kumunot ang noo ni Marco, hindi maintindihan kung bakit pumunta si Diana dito sa puntong ito.

Akmang tatayo na siya at magbibihis.

Hindi inaasahan ni Felicity na darating na naman ng walanghiya ang babaeng iyon, paano ba naman siya walanghiya.

Siyempre, ang mas ikinagalit niya ay ang lalaking katabi niya.

Dahil alam niyang paparating ang babae ay agad niya itong pinababa.

Tumingin si Felicity sa lalaking nagpapalit ng damit na may pulang mga mata, at tinanong siya, "Ano ang gagawin mo sa kanya?"

"Bumaba muna ako at titingin, at matulog ka ng mahimbing."

Paano naman makatulog si Felicity kung nandito na naman si Diana.

Gusto niyang makita kung ano ang ginagawa ng walanghiyang babaeng iyon dito.

Nakasuot ng pambahay si Marco, at nang tumayo siya at umakyat sa hagdan, nakita niya ang babae na nakaupo sa sofa sa sala sa isang sulyap.

Nakita din siya ni Diana.

Dali-dali siyang bumangon para salubungin siya, kunwari naglalambing, "Marco, inistorbo ko ba ang pahinga mo?"

Bumaba pa si Marco ng dalawang hakbang at tumayo sa harap ni Diana, aloof, "Ayos lang, bakit ang aga mo dito?"

“Alas nuwebe na ako nakatulog, pero pagkakatulog ko, binabangungot ako. Lagi kong napapanaginipan ang aksidente sa sasakyan. Natakot ako, Marco, at hindi ako nangahas na manatili sa bahay nang mag-isa, kaya hinanap kita."

"Marco, hindi ka tututol di ba?" dagdag na sabi ni Diana.

Malungkot na tiningnan niya ang gwapong nasa harapan niya, at sigurado siyang hangga't binanggit niya ang aksidente sa sasakyan ay hindi siya tatalikuran ng lalaki.

Siya ang may utang sa kanya.

Dapat ay ginugol niya ang kanyang buong buhay sa pagbabayad nito.

"Huwag nang isipin."

Walang ekspresyon ang mukha ni Marco, tumingin lang siya kay Aling Marta sa tabi niya at sinabing, "Go and prepare a guest room for her."

Tumango si Aling Marta at umalis.

Nilagpasan ni Marco si Diana papunta sa sala, at nag-aalalang nagtanong, "Nagugutom ka ba? Gusto mo ba ng makakain?"

Nang makitang palaging napakaamo ng ugali ni Marco sa kanya, nagmamadaling naglakad si Diana patungo sa kanya nang nakangiti.

"Hindi ako nagugutom, pero baka hindi ako makatulog ngayon, mag-usap tayo."

Umupo si Diana sa tabi ni Marco.

Si Marco na mismo ang nagbuhos sa kanya ng isang basong tubig, at nang may sasabihin sana siya ay bigla niyang nakita si Felicity na nakatayo sa direksyon ng hagdan.