Kabanata 3: Customer

"ATE, bakit po pala bigla kayong nawala sa kasal nila Mrs. Eyna at Mr. Arnold kahapon? Hindi rin po namin kayo nakita sa reception?" usisa ni Ria kay Monica nang umagang pumasok ito sa flower shop.

Tahimik lang na gumagawa ng bouquet si Monica. Natigilan siya at muling naalala ang nangyari sa kasal na naging dahilan para hindi siya makatulog ng maayos nang nagdaang gabi. Bakit kasi sa dami ng taong pwedeng pumunta sa kasal na iyon, bakit si Jericho at Zymon pa? Hindi na dapat sila bumalik sa buhay niya dahil kinalimutan na niya ang mga ito.

Pilit siyang ngumiti kay Ria na abala naman sa pag-aayos ng mga bulaklak na nandoon. "Nahilo lang ako, na marahil dahil sa pagod," dahilan ni Monica dahil wala naman siyang balak na i-open kay Ria o kahit sa kung sinong tao ang tungkol kay Jericho at Zymon. Ang pamilya lang niya at ang kaibigang si Crystal ang nakakalam ng tungkol kay Jericho pero ang tungkol kay Zymon, tanging si Crystal lang ang nakakalam niyon.

Bumakas ang concern sa mukha ni Ria nang tumingin ito sa kaniya. "Dapat po sinabi niyo para nasamahan ko kayo pag-uwi," anito.

"No, it's ok, Ria," sambit niya. "Sige, ikaw na ang bahala rito, huh, I need to contact our supplier for some Flowers to deliver," paalam ni Monica matapos niyang magawa ang isang bouquet. Ngumiti siya sa dalaga bago ito iniwan doon.

Dumeretso si Monica sa opisina niya. Wala roon ang anak niyang si Princes Monica dahil iniwan niya ito sa katulong dahil maaga siyang umalis ng bahay. 

Nasapo niya ang sentido. Muli niyang naalala ang tila slow motion na paglabas ni Jericho at ang pagtama ng mga paningin nila. Biglang bumalik ang lahat ng aalala nang nakaraan sa isip niya na hanggang ngayon may dala pa ring sakit. Pero hindi niya pwedeng ikailang, may pananabik pa rin siyang nararamdaman para sa binata.

Hindi pa iyon doon natapos, bumalik din sa isip niya ang mukha ni Zymon. Ang gwapong lalaking naka-one night stand niya ng gabing iyon na sigurado siyang ama ng anak niya pero wala siyang balak ipaalam iyon sa binata. Hindi rin naman siguro mahalaga sa binata kung nabuntis man siya nito o hindi.

Mayamaya pa'y napapitlag si Monica nang maramdaman niya ang pag-vibrate ng cellphone niya na nasa table. Tiningnan niya ito at nakita niya ang pangalan ni Crystal, ang kaibigan niya. Kumunot ang noo niya at saka kinuha ang cellphone para sagutin ang tawag.

College friends ni Monica si Crystal George pero hindi katulad niya, mayaman ito dahil sa maraming negosyong mayroon ang pamilya nito.

"Monic!" agad na bungad ni Crystal sa kaniya. "I'm on my way to Davao," balita pa nito. "Yes, you heard it right, Monic, papunta akong Davao para bisitahin ka." Halata ang excitement sa boses nito dahil sa pagsigaw nito sa kabilang linya. Napapikit pa nga siya at agad inilayo ang cellphone sa tainga dahil sa nakakabingi iyon.

Nagulat naman si Monica sa narinig mula sa kaibigan. Seryoso ba ito? "Seriously, Crystal? Bakit hindi mo naman ako in-inform na darating ka, nakapaghanda sana ako," sambit niya.

"It's a surprise at alam kong nasopresa kita," masaya pa ring sabi ng nasa kabilang linya. "Wait me there, Monic, I have a good news for you," sambit pa ni Crystal.

Kumunot ang noo ko. "Good news? Ano na naman iyan?" usisa ko.

"Just wait me there at malalaman mo rin. Bye!" Kasunod niyon ang pagpatay ng tawag mula sa kabilang linya. 

Ibinaba ni Monica ang cellphone habang nakatingin doon. Kumunot pa ang noo niya habang iniisip ang sasabihin ni Crystal sa kaniya na good news raw. Napailing na lang siya at kapagkuwa'y, napangiti.

—

"YEAH! I'm on my way, Tita I'm just finding some flower shop here to buy flowers for Lola," sambit ni Zymon sa Tita Aunor niya na nasa kabilang linya habang nagmamaneho siya at palinga-linga sa paligid para maghanap ng flower shop na pwede niyang mabilhan ng bulaklak para ibigay sa Lola niya.

Dumating siya ng Davao para dumalo sa kasal ng isa sa kaibigan ni Zymon no'ng college na si Arnold kaya naisipan na rin niyang dumaan sa kaniyang Lola na nasa Davao at nakatira sa Tita Aunor niya.

Lumiko siya pakanan. "Ok, Zymon, ingat," sagot ng Tita Aunor niya, saka pinatay ang tawag. Binaba niya ang cellphone at nagpatuloy sa pagmamaneho. Sa gawing kanan, bumagsak ang mga mata ni Zymon at nabasa niya ang pangalan ng flower shop na naroon. 'Princess Flower shop'. Naagaw niyon ang atensyon niya dahil sa pangalan nito. 

Glass wall iyon kaya naman kitang-kita mula sa labas ang maraming bulaklak na naka-display sa loob. Ngumiti si Zymon, saka inihinto ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Bumaba siya ng sasakayan at napakunot ng noo dahil sa sikat ng araw. Pinaglaruan pa niya sa kamay ang susi ng sasakyan habang papalapit sa flower shop.

Hindi alam ni Zymon pero napangiti siya sa pangalan ng shop. Hindi rin niya maiwasang mamangha sa kakaibang disenyo niyon. Caramel ang kulay niyon sa labas at napaka-fresh ng ambiance na wari niya'y katulad ng mga bulaklak sa loob.

Nang makarating si Zymon sa pinto ng gusali, agad niyang binuksan iyon at pumasok sa loob ng flower shop. Sumalubong sa kaniya ang mabangong amoy ng sari-saring bulaklak at ang kakaibang ambiance ng lugar. Ang sarap pagmasdan ng mga bulakalak na tila ba nagbibigay ng happiness sa kaniya.

Marami ring customers sa loob na tumitingin ng maraming bulaklak na nakahilera sa loob. Hindi niya maiwasang mapangiti. 

Nang malibot ng paningin niya ang lugar, dumeretso siya sa mga bouquet na malapit sa glass wall. Hindi niya maiwasang mamangha sa designs ng mga bouquet. Napaka-appealing ng mga iyon. Fresh flowers talaga ang ginamit at ang sarap sa mga mata.

"Sir, ano pong hanap ninyo?" 

"Do you have a bouquet of pink rose flowers?" Lumingon si Zymon sa babaeng nagsalita at nang makilala niya ito, natigilan siya at napatitig sa dalaga, ganoon din ito sa kaniya na halos manlaki ang mga mata.

Nanliit ang mga mata ni Zymon habang sinusuri ang dalaga sa harap niya. Hindi siya pwedeng magkamali, kilala niya ito. Nagkita na sila ng dalaga nang nagdaang araw sa kasal ni Arnold. Siya ang babaeng naka-one night stand niya ilang taon na ang nakakaraan at hindi niya makakalimutan ang mukha ng babaeng ito dahil hindi siya lasing ng gabing iyon. Hindi rin nawala sa isip niya ang mukha nito na hanggang ngayo'y kilala pa rin niya.

Kapagkuwa'y, ngumiti si Zymon at bahagyang yumuko. "We've meet again, Miss," sambit niya. "Nakikilala mo ba ako?" tanong pa niya.

Bakas sa dalaga ang labis na kaba at gulat. Umiwas ito ng tingin sa kaniya at nakita niya ang paglunok nito.

"H-hindi," pakli ng dalaga na hindi makatingin sa kaniya. "A-ano po bang kailangan ninyo?"

"Don't act like you don't know me, Miss. Alam kong kilala mo ako," giit ni Zymon.

"S-sino po ba kayo? Kung may kailangan kayo, sabihin niyo para maibigay namin," patuloy nito.

Napangisi si Zymon at bahagyang kumiling dahil alam niyang nagsisinungalin ito na hindi siya nito kilala. Ni hindi nga ito makatingin sa mga mata niya.

"A night in a club. You were drunk and wasted that time. I thought you were broken with a man named Jericho—"

"Mommy, I'm hungry."

Natigilan si Zymon sa pagsasalita nang may batang lumapit sa dalaga na nasa harap niya. Sa tantiya ni Zymon, nasa edad tatlo hanggang apat na ang bata at hindi maikakaila ang taglay nitong kagandahan. Hindi alam ni Zymon pero may kakaiba siyang naramdaman sa babaeng bata. Tila ba nakilala na niya ito.

"K-kung wala ka ng kailangan...maiwan na kita," paalam ng dalaga.

Hindi nakaiwas sa mga mga mata ni Zymon ang kaba at pamumutla sa labi ng dalaga na nagmadaling umalis sa harap niya. Hindi niya alam pero may nararamdaman siyang kakaiba sa babaeng iyon. May anak na pala ito. Bigla siyang nakaramdam ng guilty dahil tila may pamilya na ang dalaga pero patuloy niyang ipinapaalala rito ang nakaraan.