Kabanata 5: Hiding the Truth

TAHIMIK na pinagmasdan ni Monica ang anak na mahimbing na natutulog na katabi niya. Marahan niyang hinagod ang buhok nito saka ngumiti. Sa maraming nangyari sa buhay niya, masaya siyang napalaki niya ng isang mabuti at maayos na bata si Princesa Monica sa kabila ng pagiging single mother niya. Hindi maikakaila ang taglay na ganda ng kaniyang anak na sinasabi ng maraming kamukha niya.

Pinili niyang ilayo ang bata sa lahat at gayon din ang sarili niya dahil alam niya kahihiyaan ang magiging dulot niyon, hindi lang sa kaniya kung 'di maging sa pamilya niya. Itatago niya ang katotohanan hanggang kaya niya.

Bumuntong-hininga siya. Tumihaya siya at matamang pinagmamasdan ang kisame. Hindi niya alam kung ito na ba ang tamang panahon para bumalik siya ng Manila kung saan nandoon ang alaala ng nakaraan niya at nandoon din ang mga taong naging parte niyon na pinili niyang layuan. Pero sa kabila ng paglayo niya, tila lumiliit na rin ang mundo sa kanilang tatlo dahil sa dami ng lugar, sa Davao pa niya nakita si Jericho at Zymon at sa dami ng taong pwedeng maging dahilan, kliyente pa niya.

Sa bawat araw na dumaraan, kinakabahan si Monica dahil baka isang araw sumulpot na naman sa harap niya ang dalawang lalaking gusto niyang layuan. Natatakot siya na baka biglang maungkat ang tungkol sa ama ni Princess.

Mayamaya'y napapitlag si Monica nang may kumatok sa pinto ng silid niya. Umupo siya mula sa pagkakahiga. Saktong bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Crystal. Wala ito kanina sa bahay at marahil kadarating lang nito.

"May I come in?" tanong ni Crystal. Alangan pa itong ngumiti. "I just want to talk to you for while since hindi pa naman ako inaantok. I miss talking with you," dagdag pa nito.

Ngumiti si Monica saka tumango. Sumenyas pa siya na pumasok ang dalaga. Excited na pumasok si Crystal at umupo sa kama, sa katapat niya. 

"Hindi pa rin naman ako inaantok," sabi niya. "Kumusta ang paglilibot mo sa Davao?"

"It feels like I'm new here as always, Monic. I loved Davao at kahit ilang beses na ako rito, I always feels like it's new for me," manghang sagot nito.

Well, hindi naman siya tatanggi sa kaibigan dahil saksi siya kung gaano kaganda ang Davao. Simula nang tumungtong ang mga paa niya sa lugar na ito, naramdaman niya ang pagtanggap at kapayapaang hinahanap niya para sa sarili.

Nakita niyang bumaling si Crystal kay Princess Monica ma mahimbing pa rin ang tulog. "Ang laki na ni Princess and she grow faster, Monic. She become more beautiful and kind. Ang bilis ng panahon at nandito na kayo sa puntong ito." Bumaling sa kaniya si Crystal, saka ngumiti. "She almost five, Monic, wala ka ba talagang balak ipaalam ang katotohanan?" tanong niya na ilang beses na niyang narinig mula sa kaibigan.

Hindi agad siya nakasagod. Bahagya siyang yumuko, saka binalingan ang anak. "Para ano? Tahimik na kami ni Princess, Crystal at ayaw ko nang magulo pa ang mundo namin. I'm ok with this set up. Kaya ko pa namang buhayin at alagaang mag-isa ang anak ko. Isa pa, sigurado ba tayong maniniwala ang ama ni Monica once na malaman niya? I don't think so," sagot niya. 

Ni hindi pumasok sa isip niyang ipaalam sa ama ng anak niya ang katotohanan. Masaya na siya sa buhay na mayroon sila ng kaniyang anak at hindi niya kailangan ang ama nito.

Napakamot sa noo ni Crystal at pumikit ng saglit. "Are you sure you can hide the truth forever? Hindi habang buhay magtatago ka sa nakaraan mo dahil darating ang puntong ang nakaraan mo ang babalik papunta sa iyo. What I'm trying to say is, give your daughter a chance na makilala ang ama niya dahil lalaki siya at mag-uusisa sa ama niya," giit ni Crystal.

Umiling si Monica. "Hindi ko alam kung hanggang saan ko kayang itago ang totoo pero hindi ko gugustuhing malaman nila ang katotohanan dahil alam kong magiging kahihiyaan ko iyon sa mga mata nila. Isa pa, may pakialam ba ang ama ni Princess? Of course wala dahil iisipan lang niyang pagkakamali ang dahilan kaya nabuo ang bata. Ayaw ko ng guluhin pa ang mga buhay namin, Crystal," patuloy niya. "Isa pa, sigurado akong masaya na rin sa buhay niya ang ama ni Princess at ayaw ko ring guluhin pa iyon."

Seryosong tiningnan siya ni Crystal. "Naiintindihan ko ang gusto mo, Monic pero paano kung dumating ang puntong mag-cross ulit ang mga landas ninyo?" 

Natahimik siya at saglit na natulala dahil ang sinabi nito ay nangyari na. Muli nang nag-cross ang landas nila. Saglit siyang yumuko. "D-dumating na ang kinatatakutan ko, Crystal," pagtatapat niya. Kumunot ang noo ng kaharap niya. "Nag-cross na ang landas naming tatlo," dagdag pa niya.

"Huh? Tatlo? You mean, nagkita na uli kayo ni Jericho at ni Zymon?" gulat na tanong ng kaibigan niya. Dahan-dahan siyang tumango. "OMG! Kailan at saan?"

"Here in Davao, sa isang wedding na in-organize ng flower shop," sagot niya. Hindi agad nakasagot si Crystal. "Lumiliit na ang mundo namin at natatakot ako sa pwedeng mangyari at maungkat."

—

DAHIL sa mga nangyari, pinili ni Monica na hindi muna isama ang anak na si Princes Monica sa flower shop dahil sa pangamba na baka makita ulit ito ni Jericho o ni Zymon man. Hindi niya alam kung bakit nasa Davao pa rin ang mga ito pero kung ano man ang dahilan, wala na siyang balak alamin iyon. Ang gusto niya lang, huwag na sanang tumungtong ang mga paa ng mga ito sa shop niya.

"Ria, how's the supply?" tanong niya sa isa sa mga pinagkakatiwalaan niyang staff sa shop. Ito ang nag-aasikaso ng ilang orders at pinag-iiwanan niya ng kaniyang negosyo kapag umaalis siya. Kasalukuyan siyang nag-aayos ng mga gamit dahil pasara na rin ang shop.

"Siguro po, Ate kulang na tayo ng Asters Flowers at Carnation po, since it's been a week na rin simula nang magpa-deliver tayo and ang ilang supplies naman po ng ibang flowers kadarating lang yesterday," sagot nito habang pinapatay ang ilaw.

"Sige, I'll tell it to our supplier." Isinakbit niya ang shoulder bag at bumaling kay Ria. "Let's go," nakangiting aya niya rito, saka sabay silang naglakad palabas ng gusali.

"Sige po, Ate mauna na po ako sa inyo kasi I need to buy some food for my brother po," paalam nito sa kaniya. Tumango naman siya rito.

Naiwan siyang nagla-lock nang pinto ng shop niya. Umihip pa ang malamig na hangin na dumampi sa kaniyang mga balat.

"Monica, can we talk?"

Halos malaglag ang puso niya nang marinig ang baritonong boses na iyon na bumanggit sa pangalan niya. Hindi siya nakagalaw at hindi niya alam ang ire-react. Hindi siya pwedeng magkamali dahil kabisado niya ang boses nito. Nang makabawi, dahan-dahan siyang humarap.

"J-Jericho?"