Alam ni Cerise ang ibig nitong sabihin. Nanlaban siya, ngunit magkahawak ang kanyang mga kamay sa mga daliri nito at hindi siya makagalaw.Dalawang beses na dinampihan ni Sigmund ang kanyang maputing leeg gamit ang manipis nitong labi, at biglang sinipsip nang malakas.Masakit.Sobrang sakit.Kumukulo ang dugo sa kanyang katawan nang mga sandaling iyon.Malungkot siyang umungol, at kapalit nito ay hinalikan siya ulit nito nang malakas.Binitawan siya ni Sigmund pagkatapos ng mahabang panahon, hinihingal at bumubulong sa kanyang tenga, "Nararamdaman mo ba?"Nakaramdam si Cerise ng pagkadismaya at gusto niyang saktan ito, ngunit nakatali pa rin ang kanyang mga kamay gamit ang isang kamay nito, kaya pinigilan niya lang ang kanyang galit at nagtanong: "Sigmund, ano ba ang gagawin mo?""Para lang sabihin sa iyo, kaya ko ba o hindi?"Bumulong siya sa kanyang tainga, ang kanyang mga labi ay marahang hinahalikan ang gilid ng kanyang tenga.Sa malaking bahay, habang nasa isang sulok, ay tila k
"Pumunta ako para dalhan ka ng almusal."Napansin ni Percy na medyo pawisan si Cerise, pero hindi naman siya mukhang kakatapos lang mag-ehersisyo, kaya nagduda siya.Binuksan ni Cerise ang password ng pinto, pero bigla siyang tumigil at tumingin kay Percy, "Medyo marumi ang bahay ko.""Oo, alam ko. Nakabalita ako.”Tumango si Percy at kalmadong sumagot.Nagtataka si Cerise, "Ano ang nabalitaan mo?""Sinabi ng kapitbahay mo na may nagdala ng pulang pintura para ibuhos sa’yo at tinangka kang saktan."Binuksan ni Percy ang pinto para kay Cerise, at agad na naamoy niya ang amoy sa loob, pero pumasok pa rin siya.Kusang tumingin si Cerise sa kabilang panig.Mga kapitbahay?Hindi pa niya nakikita ang mga kapitbahay sa kabilang bahagi ng building. Akala niya ay isang lumang gusali lang ito na walang masyadong nakatira.Sinundan siya ni Cerise papasok at nakita niyang nakatiklop na ang manggas ni Percy. "Huwag mong isipin na linisin ‘yan. May tinugon na si Sigmund para maglinis n’yan.."Lumin
Tanghali nang kumain sina Sigmund, Izar, at Winston sa Ficos, at inihatid ang sulat kay Sigmund."Isang lalaking nakasuot ng itim ang may dala nito, injured ang braso niya, at nagmamadali siyang umalis. Wala rin itong sinabing pangalan.”Ang impormasyon na iyon ay mula sa isang reporter at nagsumbong kay Sigmund.”Kumunot ang noo ni Izar at bumulong "Bali ang braso?""Mabuti naman at napigilan ‘yan. Ano ba’ng maligno ang may galit kay Riri at para magsunod-sunod ang kamalasan sa buhay niya?”Nagtanong din si Winston nang may pagtataka."Vivian."May kumpiyansa na sinabi ni Sigmund ang salitang iyon.Hindi makapaniwalang napatingin sa kanya sina Izar at Winston.Unang tumingin si Sigmund sa taong nakatayo sa tabi niya "Salamat sa tulong mo ngayon, pakialagaan mo ako rin ako sa susunod."Matapos makuha ang sobre ng pera, ay magiliw itong tumugon. "Hangga't may malaking balita si Mr. Beauch, maaasahan niya ang serbisyo ko."Matapos ay silang tatlo na lang ang naiwan sa pribadong silid, t
Sa pagkakataong iyon, si Sigmund naman ang nagulat. Lumingon siya sa bintana ng sasakyan upang itago ang kanyang ngiti, ngunit nakita niya ang kanyang nakangiting repleksyon sa salamin kaya agad niyang hinuwisyo ulit ang sarili.Pagdating nila sa ospital, pumasok sila sa elevator at pumwesto nang malayo sa isa't isa. Hindi napigilan ni Sigmund ang mapangiti nang makita niyang iniiwasan siya ni Cerise. "Iniiwasan mo ba ako nang ganito dahil natatakot kang bigla kitang sunggaban?" Mahigpit na pinilipit ni Cerise ang kanyang mga kamay sa likuran niya. Hindi niya inaasahang mahuhulaan ni Sigmund ang nararamdaman niya nang ganoon kabilis. "Huwag kang matakot, hindi naman ako halimaw." May bahagyang kapilyuhan sa kanyang ngiti, ngunit natakot pa rin si Cerise. Bago pa marating ng elevator ang palapag kung saan naroon si Mamita, bigla itong huminto. Napatingin sila sa labas at nakita ang isang pamilyar na mukha na nakasuot ng hospital gown. "Sig, pumunta ka dito para sa’kin? Ang galin
Nang maglaon, lumabas silang dalawa sa ward at nasa elevator na naman.Si Cerise ay nakatayo pa rin sa gilid, ang isang kamay ay nakasandal sa dingding ng hagdan, at ang isa ay nakakapit sa malaking ponkan.Si Sigmund ay nasa parehong posisyon pa rin nang umakyat sila. Ayaw niyang sumandal sa pader, dahil nararamdaman niyang marumi ang mga taong sinasandalan ng iba, ngunit nang sumandal si Cerise sa kanya, medyo na-distract siya.Ilang beses na ba niyang idiniin ito sa dingding, at ang nangyari sa kanila noon sa isang elevator din, biglang lumitaw sa harap ng isip niya ang mga eksena na iyon.Nararamdaman ni Cerise na pinagmamasdan siya nito, ngunit nagpasya siyang huwag tumingin sa kanya kahit na bugbugin pa siya nitoAng mga tao ay napakakomplikadong nilalang. Sa oras na sumuko sila, hindi na sila bumabalik sa dati. Kahit na minsan ay namimiss nila ang buhay na iyon, alam nila sa sarili na hindi na ito mababalik.Ganoon din ang nararamdaman ni Cerise kay Sigmund, isang pakiramdam ng
Kinabukasan ng umaga, kumatok ang isang katrabaho ni Cerise sa kanyang pinto, balak na nilang bumalik sa Pearl Pavilion pagkatapos mag-almusal nang magkakasama, ngunit walang nagbukas nito.Sa wakas, kinuha na ng staff ang room card para buksan ang pinto, pero natutulog pa rin si Cerise sa sofa."Cerise?""Cerise?"Hilong-hilo si Cerise nang narinig niyang tinawag siya ng isang kasamahan, ngunit hindi niya marinig ito nang malinaw.Nagmasid naman si Percy at dalawa nilang lalaking kasamahan sa gilid. Hinimas ng babaeng katrabaho ang kanyang mukha ngunit hindi ito gumana, hindi parin magising si Cerise. Tinanong nito si Percy, "Sir Colton, gusto mo bang tawagan ang pamilya niya?""Huwag na nating palakihin pa ang pangyayari, dalhin muna natin siya sa ospital para makasigurado tayo sa kalagayan niya. Doon na tayo magpasya kung anong gagawin pagkatapos."Mabilis na pagpapasya si Percy.Pagkarinig nito, ay naghanda silang umalis papuntang ospital.Si Percy lang ang nakakaalam na wala siy
Tatlong taon na mula noong pumunta ng abroad si Cerise. Bumalik siya ng bansa matapos madiagnose ng stage four lung cancer ang kanyang ina. Tatlong taon pagkatapos ng kanilang kasal, pinayagan siya ng asawa niyang lumabas ng bansa sa kadahilanang para ito sa kanyang pag-aaral, na ang katotohanan talaga naman ay takot lamang ito na baka maging hadlang lamang siya sa pagmamahalan ng totoo niyang nobya.Sigmund Beauch.Pangalan palang ng kanyang asawa ay labis nang nag-uumapaw ng alindog, husay, at rikit na halos ‘di niya maipaliwanag. Hindi katanungan ang pagkahumaling ng kababaihan dito at alam niya sa sarili niya na kahit siya ay hindi magiging karapat-dapat sa katangiang likhang pinerpekto ng langit. Pinagpala ngang lubos ang taong minamahal nito at kailanma’y hindi magiging siya.Ang dating arogante at puno ng pagmamalaking prinsesa ay naging maamo at mapagkumbaba. Ngayong siya ay nagbalik, alam niyang ito na ang tamang panahon upang tapusin ang kanilang pagkukunwari.Habang nasa ma
Aligaga siyang iniahon ang sarili sa tubig, mabuti nalang at nabasa ng tubig ang mukha niya at di mahahalata ang luhang tumulo sa mata niya. Yinakap niya ang sarili at humingi ng paumanhin.Hindi lumapit sa kanya si Sigmun ngunit mahinahon siya nitong sinabihan ng “Magpalit ka muna doon.”Yumuko si Cerise at patakbong naglakad. Dagli siyang nagpalit ng isang pastel green na t-shirt at puting shorts. “Sorry, Young Master-”Dagli siyang bumalik at lininis ang nagkalat na tubig nang mahulog siya sa bath tub. Huli na nang mapagtanto niyang naghuhubad pala ito.Natulala siya nang dalawang segundo bago tumalikod at naglakad palabas ng pintuan. Tinanggal ni Sigmund ang pantalon nito at kaswal na sinabing “Pakisabit nito.”Akward na kinuha ni Cerise ang pantalon nitong may nakabitin na sinturon. “Gusto mo pa bang manood?”Tanong nito mula sa kanyang likuran. Kinuha ni Cerise ang polo nito at tumakbo palayo. Napasinghap naman si Sigmund pero hindi niya sinarado ang pinto at naglakad lamang papu
Kinabukasan ng umaga, kumatok ang isang katrabaho ni Cerise sa kanyang pinto, balak na nilang bumalik sa Pearl Pavilion pagkatapos mag-almusal nang magkakasama, ngunit walang nagbukas nito.Sa wakas, kinuha na ng staff ang room card para buksan ang pinto, pero natutulog pa rin si Cerise sa sofa."Cerise?""Cerise?"Hilong-hilo si Cerise nang narinig niyang tinawag siya ng isang kasamahan, ngunit hindi niya marinig ito nang malinaw.Nagmasid naman si Percy at dalawa nilang lalaking kasamahan sa gilid. Hinimas ng babaeng katrabaho ang kanyang mukha ngunit hindi ito gumana, hindi parin magising si Cerise. Tinanong nito si Percy, "Sir Colton, gusto mo bang tawagan ang pamilya niya?""Huwag na nating palakihin pa ang pangyayari, dalhin muna natin siya sa ospital para makasigurado tayo sa kalagayan niya. Doon na tayo magpasya kung anong gagawin pagkatapos."Mabilis na pagpapasya si Percy.Pagkarinig nito, ay naghanda silang umalis papuntang ospital.Si Percy lang ang nakakaalam na wala siy
Nang maglaon, lumabas silang dalawa sa ward at nasa elevator na naman.Si Cerise ay nakatayo pa rin sa gilid, ang isang kamay ay nakasandal sa dingding ng hagdan, at ang isa ay nakakapit sa malaking ponkan.Si Sigmund ay nasa parehong posisyon pa rin nang umakyat sila. Ayaw niyang sumandal sa pader, dahil nararamdaman niyang marumi ang mga taong sinasandalan ng iba, ngunit nang sumandal si Cerise sa kanya, medyo na-distract siya.Ilang beses na ba niyang idiniin ito sa dingding, at ang nangyari sa kanila noon sa isang elevator din, biglang lumitaw sa harap ng isip niya ang mga eksena na iyon.Nararamdaman ni Cerise na pinagmamasdan siya nito, ngunit nagpasya siyang huwag tumingin sa kanya kahit na bugbugin pa siya nitoAng mga tao ay napakakomplikadong nilalang. Sa oras na sumuko sila, hindi na sila bumabalik sa dati. Kahit na minsan ay namimiss nila ang buhay na iyon, alam nila sa sarili na hindi na ito mababalik.Ganoon din ang nararamdaman ni Cerise kay Sigmund, isang pakiramdam ng
Sa pagkakataong iyon, si Sigmund naman ang nagulat. Lumingon siya sa bintana ng sasakyan upang itago ang kanyang ngiti, ngunit nakita niya ang kanyang nakangiting repleksyon sa salamin kaya agad niyang hinuwisyo ulit ang sarili.Pagdating nila sa ospital, pumasok sila sa elevator at pumwesto nang malayo sa isa't isa. Hindi napigilan ni Sigmund ang mapangiti nang makita niyang iniiwasan siya ni Cerise. "Iniiwasan mo ba ako nang ganito dahil natatakot kang bigla kitang sunggaban?" Mahigpit na pinilipit ni Cerise ang kanyang mga kamay sa likuran niya. Hindi niya inaasahang mahuhulaan ni Sigmund ang nararamdaman niya nang ganoon kabilis. "Huwag kang matakot, hindi naman ako halimaw." May bahagyang kapilyuhan sa kanyang ngiti, ngunit natakot pa rin si Cerise. Bago pa marating ng elevator ang palapag kung saan naroon si Mamita, bigla itong huminto. Napatingin sila sa labas at nakita ang isang pamilyar na mukha na nakasuot ng hospital gown. "Sig, pumunta ka dito para sa’kin? Ang galin
Tanghali nang kumain sina Sigmund, Izar, at Winston sa Ficos, at inihatid ang sulat kay Sigmund."Isang lalaking nakasuot ng itim ang may dala nito, injured ang braso niya, at nagmamadali siyang umalis. Wala rin itong sinabing pangalan.”Ang impormasyon na iyon ay mula sa isang reporter at nagsumbong kay Sigmund.”Kumunot ang noo ni Izar at bumulong "Bali ang braso?""Mabuti naman at napigilan ‘yan. Ano ba’ng maligno ang may galit kay Riri at para magsunod-sunod ang kamalasan sa buhay niya?”Nagtanong din si Winston nang may pagtataka."Vivian."May kumpiyansa na sinabi ni Sigmund ang salitang iyon.Hindi makapaniwalang napatingin sa kanya sina Izar at Winston.Unang tumingin si Sigmund sa taong nakatayo sa tabi niya "Salamat sa tulong mo ngayon, pakialagaan mo ako rin ako sa susunod."Matapos makuha ang sobre ng pera, ay magiliw itong tumugon. "Hangga't may malaking balita si Mr. Beauch, maaasahan niya ang serbisyo ko."Matapos ay silang tatlo na lang ang naiwan sa pribadong silid, t
"Pumunta ako para dalhan ka ng almusal."Napansin ni Percy na medyo pawisan si Cerise, pero hindi naman siya mukhang kakatapos lang mag-ehersisyo, kaya nagduda siya.Binuksan ni Cerise ang password ng pinto, pero bigla siyang tumigil at tumingin kay Percy, "Medyo marumi ang bahay ko.""Oo, alam ko. Nakabalita ako.”Tumango si Percy at kalmadong sumagot.Nagtataka si Cerise, "Ano ang nabalitaan mo?""Sinabi ng kapitbahay mo na may nagdala ng pulang pintura para ibuhos sa’yo at tinangka kang saktan."Binuksan ni Percy ang pinto para kay Cerise, at agad na naamoy niya ang amoy sa loob, pero pumasok pa rin siya.Kusang tumingin si Cerise sa kabilang panig.Mga kapitbahay?Hindi pa niya nakikita ang mga kapitbahay sa kabilang bahagi ng building. Akala niya ay isang lumang gusali lang ito na walang masyadong nakatira.Sinundan siya ni Cerise papasok at nakita niyang nakatiklop na ang manggas ni Percy. "Huwag mong isipin na linisin ‘yan. May tinugon na si Sigmund para maglinis n’yan.."Lumin
Alam ni Cerise ang ibig nitong sabihin. Nanlaban siya, ngunit magkahawak ang kanyang mga kamay sa mga daliri nito at hindi siya makagalaw.Dalawang beses na dinampihan ni Sigmund ang kanyang maputing leeg gamit ang manipis nitong labi, at biglang sinipsip nang malakas.Masakit.Sobrang sakit.Kumukulo ang dugo sa kanyang katawan nang mga sandaling iyon.Malungkot siyang umungol, at kapalit nito ay hinalikan siya ulit nito nang malakas.Binitawan siya ni Sigmund pagkatapos ng mahabang panahon, hinihingal at bumubulong sa kanyang tenga, "Nararamdaman mo ba?"Nakaramdam si Cerise ng pagkadismaya at gusto niyang saktan ito, ngunit nakatali pa rin ang kanyang mga kamay gamit ang isang kamay nito, kaya pinigilan niya lang ang kanyang galit at nagtanong: "Sigmund, ano ba ang gagawin mo?""Para lang sabihin sa iyo, kaya ko ba o hindi?"Bumulong siya sa kanyang tainga, ang kanyang mga labi ay marahang hinahalikan ang gilid ng kanyang tenga.Sa malaking bahay, habang nasa isang sulok, ay tila k
Biglang tumunog ang doorbell, at naharang ang taong naghahandang tumakas."Mommy! Bakit ang tagal mo?""Bakit mo pinalitan ang password?""Ah? Sabi ni Young Master baka daw hindi ligtas, kaya pinalitan ko. Ang bagong password ay...""Sige na, sige na, huwag mo nang sabihin kung pinalitan mo. Mag-iingat nalang ako para hindi ko kayo maistorbo sa paggawa ng apo ko.”Nahaharap sa pagkabalisa ni Cerise, tiningnan siya ni Mrs. Beauch nang may malabong mga mata, at tinanong siya habang hinihila siya papasok.Dinala siya ni Mrs. Beauch para umupo sa sofa. Ang bahay na dating malamig ay naging mainit dahil sa pagdaragdag ng isang pamilyar na kapamilya.Tiningnan siya ni Mrs. Beauch nang may kasiyahan: "Baby, kung may nagawa si Sigmund para masaktan ka, susuportahan ka ng buong pamilya namin para makipaghiwalay, pero wala naman siyang ginawang hindi tama. Ang gusto lang naman ng pamilya namin ay ang magsama kayo.”"Mommy, wala talagang nangyari sa amin!"Alam ni Cerise na iniisip ni Mrs. Beauc
Si Cerise ay sobrang takot na sumandal siya sa gilid ng bathtub at hindi nangahas na gumalaw.Biglang inabot ni Sigmund ang tubig, hinawakan ang isa sa kanyang manipis na mga binti, at pagkatapos ay sumandal.Bumilis ang tibok ng puso ni Cerise, tila naamoy niya ang panganib na naghuhudyat, at gustong sipain ito.Madaling napigilan ni Sigmund ang kanyang manipis na mga binti, at sinabi habang papalapit, "Pagkatapos maligo, linisin mo ang bathtub para sa akin, naririnig mo ba ako?"Bumulong siya sa kanyang tenga habang nagsasalita, at umalingawngaw ang katahimikan."Narinig kita!" tanging sagot niya dahil sa kaba.Nang maabot ng kamay ni Cerise ang kanyang hita, namumula ang kanyang mukha at wala siyang magawa kundi sumuko.Medyo nasiyahan si Sigmund, ngunit nang makita ang kanyang pulang tenga, nag-atubiling umalis siya.Bahagyang tumaas ang mahaba at makapal na pilikmata ni Cerise, ngunit hindi niya siya nakita, ngunit mas naramdaman niyang mapanganib ito.Umabot ang kamay ni Sigmund
Pagkatapos umalis, pumunta si Sigmund sa doktor na nangangalaga kay Vivian, at pagkatapos ay nagkaroon siya ng isang buong araw na puro meetings.Umalis siya sa opisina nang maaga at dumaan sa TV station bago matapos ang araw.Gayunpaman, si Kara ang sumalubong sa kanya. Kilala na ni Kara ang kanyang sasakyan kaya agad siyang lumapit upang batiin siya. “Hindi ba tinawagan ni Mr. Beauch si Cerise? Umalis siya agad pagkaraan ng taping.” "Salamat." Seryosong sagot ni Sigmund, saka siya umalis. Habang nasa daan, tinawagan niya si Cerise, ngunit hindi ito sumagot. Tinawagan niya ang matandang ginang at nalaman niyang nasa ospital si Cerise buong hapon. Hindi na niya hinintay matapos magsalita ang matanda at agad siyang nagtungo sa ospital, ngunit muli siyang nadismaya. "Ang tanga mo ba? Hindi mo man lang ako hinintay matapos magsalita!" Nang makita ng matanda ang kanyang nagrereklamong itsura, siya naman ang naunang nagreklamo. Tumayo si Sigmund sa tabi at napabuntong-hininga, "Pakau