LOGINShare
Chapter 24
Last Updated:
2021-11-21 03:09:54“Hindi ko a-alam kung pa’no ko masusuklian ang g-ginawa n’yo,” sambit ko sa gitna ng paghikbi ko.
Hinagod-hagod naman ni Damien ang likuran ko para mapakalma ako. Hinahalik-halikan niya rin ang buhok ko kaya mas lalo akong sumubsob sa d****b niya.
“Just be safe, baby. Wala lang mangyari sa ‘yo ay ayos na kami ro’n,” bulong niya sa akin.
“Damien...” I cried.
“Shhh, I’m here. You can cry, I’m here. We’re here,” pang-aalo niya.
“I miss them... I miss my f-friends, Damien...” Mas lalo lang akong naiyak sa dahil sa mga kaibigan ko.
Ano na kaya ang nangyayari sa kanila? Nasa mabuti ba silang kalagayan katulad ko? May tumulong din kaya sa kanila? May nagmagandang-loob din ba na bigyan sila ng pangangailangan nila?
God, please help them. Please help us to find our way out of this... I know this isn’t my home but with Damien, I felt at home.
He’s my home despite of me, being lost...
Umalis ako sa pagkakayakap kay Damien at pinunasan ang mga luha ko. Tinulungan niya rin ako at inayos din niya ang buhok ko.
“May tanong pala ako,” panimula ko.
Agad naman na umalerto ang dalawa sa akin para maghanda sa pagsagot. Napailing na lang ako pero nakakatuwa silang tingnan dahil halos magpakapareho na ang mga galaw nila.
“Bakit ka pa nagpanggap bilang Dearil?” taas kilay kong tanong kay Damien.
Napalunok naman si Damien habang nakatitig sa akin. Narinig ko naman ang pagtawa ni Dearil.
“Hindi ba obvious, Anveshika?” natatawang tanong ni Dearil. I rolled my eyes. Kunot noo naman akong lumingon kay Dearil. Naiirita pa rin ako sa pagtawa-tawa niya sa akin.
“Ang saya mo talaga kausap, Dearil. Hindi nawawala ‘yang nakakairitang pagtawa mo,” asik ko sa kaniya.
“I’ll take that as a compliment.” Tumawa ulit siya. “Dapat kasi happy, happy lang!”
Napailing na lang ako sa kaniya. Wala na siyang pag-asa!
“So, bakit nga?” tanong ko pa dahil hindi pa nila sinasagot ang tanong ko.
“He likes you, Anveshika,” tanging sagot ni Dearil.
Tila huminto ang mundo ko. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko inaasahan ang sagot niya. Oo, may kung ano sa amin ni Damien pero hindi naman iyon malinaw. We’re just enjoying each other’s warmth.
Kahit minsan ay nasasaktan ako dahil sa pag-iisip na imposibleng magkagusto sa akin si Damien dahil sino ba naman ako? Kaya inunahan ko na. I’m just going with the flow that he wants. I am not thinking about our relationship to go deeper. Because I know that in the end, it will be me who might be not able to resurface.
Napagitla ako nang maramdaman ang haplos ni Damien sa kamay ko. Agad na bumagsak doon ang paningin ko. He held my hand tightly like his life was depending on it. He was holding it like he doesn’t want to let it go.
“He’s right, Anveshika,” he breathed.
Unti-unting umangat ang paningin ko at sinalubong ang namumungay niyang mga mata na nakatitig sa akin.
“I like you,” he emotionally said.
My heart skipped a beat. My breath hitched. I don’t know what to say. Yes, I do like him too. But I am afraid. I am afraid of what will happen to us? I am a perfect stranger who came in this place, what will happen if I return to the place where I truly belong? I’ll just left him here...
Just with the thought of me leaving him... my heart was shattering into pieces. How can I leave him? How can I leave the only person who welcomed me in this unknown place? How can I leave the only person who made me feel that I’m still at home? How can I leave the only person who can make my heart throbs so fast and can outmost my emotions? How?
“Damien...” I mumbled.
“Hindi ko alam kung ano’ng ginawa mo sa ‘kin para magkaganito ako sa ‘yo. You made me feel different emotions that I was not able to feel back then. You made me do all the things I thought I was not capable to do so. Shopping? Worrying for someone? Ruling that company? Giving all the things that you want? Lahat ng ‘yan ay hindi ko magawa noon, pero nang dumating ka? The walls I built suddenly fell. You broke it effortlessly, how did you do that?” mahabang sambit niya.
Sa bawat salitang binibigkas niya ay ramdam na ramdam ko ang pag-uumapaw ng emosyon niya.
“Damien...” Wala na akong ibang masambit kung hindi ang pangalan niya. Nag-uumapaw sa saya ang nararamdaman ko ngayon pero hindi ko man lang magawa na magsalita.
“I don’t want to be rude but... I’m still here, hello?” singit ni Dearil.
Natawa naman ako bigla sa kaniya. Umurong ang nagbabadya kong luha. Wala na talaga siyang matinong ambag!
“Asshole!” asik ko sa kaniya.
Tinawanan lang ako ni Dearil pero alam kong may sasabihin siya kaya hindi na ulit ako nagsalita. Pati si Damien ay nanahimik din sa tabi ko pero nanatiling mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking kamay.
“Anveshika,” pagtawag ni Dearil kaya napunta sa kaniya ang buong atensiyon ko. Napalunok ako nang makita ang mukha niya na walang bakas ng pagbibiro.
“I want to say that I’m happy that you came here...” he trailed off. He was looking at me with unshed tears in the corner of his eyes. Hindi ako sanay na ganito siya!
“Kuya wasn’t like this before you came,” he whispered. Napayuko si Dearil at pasimple na pinunasan ang luha niya. Para namang piniga ang puso ko dahil sa nasaksihan.
He always look enthusiastic but behind of those smiles were the emotions remained unshed. Saglit na bumaling naman ang atensiyon ko kay Damien nang magsalita siya.
“I’m sorry, Samien...” he whispered.
My heart was clenching with these two. Hindi ko alam na may ganito pala sa pagitan nila. Sa buong pagkakaalam ko ay napakalapit nila sa isa’t-isa.
They might be closed to each other but they still feel that they can’t reach each other.
“No, Kuya... I understand. I know still it’s hard for you, the death of our parents...” mahinang sambit ni Dearil.
I gasped. Ngayon ko lang napagtanto na wala akong kaalam-alam sa kanila. Ramdam ko naman ang mas lalong paghigpit ng hawak ni Damien sa kamay ko. Hinawakan ko rin ang kamay niya gamit ang isa ko pang kamay at marahang pinisil iyon. Itinuon ko ulit ang paningin ko kay Dearil.
“W-What happened?” nangangatal kong tanong.
“They died. Car accident,” mahinang sagot ni Dearil. Napasinghap ako sa sinabi niya. “That was a year ago...” dugtong niya.
“I’m sorry,” I whispered. Nag-angat ng paningin si Dearil. Kitang-kita ko ang lungkot doon. He smiled weakly.
“The company was left to us. We were still mourning but the company needs a new CEO to continue its progress. Hindi pa namin matanggap ang pagkamatay ng mga magulang namin ay ramdam na namin ang pressure sa kompanya. Kuya insisted at first that he will rule the Ravides Holdings but I didn’t let him. He was too fragile because of the death of our parents. Walang gabi na hindi ko narinig ang pag-iyak mo, Kuya. Nasasaktan ako kasi wala rin ako magawa para sa ‘yo... para mapagaan ang nararamdaman mo. I took over the company, but still Kuya helped me. After that, Kuya changed. He became emotionless. Hindi na siya ‘yong tulad ng dati na nakangiti tuwing may kausap. Hindi na siya ‘yong dati na parang hindi mauubusan ng kwento. Hindi na siya ‘yong dati na uulanin ako ng yakap at h***k...” malungkot na pagkwento ni Dearil.
Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng panibagong luha sa mga mata ko.
“He became aloof to people. Wala siyang kinakausap. Mas nanaisin niya pa na magkulong mag-isa sa kwarto. Kahit sa ‘kin ay nagbago ang pakikitungo niya. I’m sorry, Kuya... hindi ko lang maiwasan na masaktan pa rin...”
“I’m sorry, Samien... I’m really sorry... Sorry...” umiiyak na sambit ni Damien.
Binitiwan niya ang kamay ko at agad na nagtungo sa kapatid niya na umiiyak. Agad niya itong ikinukulong sa isang mahigpit na yakap at tanging hagulgol nilang dalawa ang maririnig sa buong bahay na ‘to.
I was still sobbing while witnessing these two. I thought I was just the one who suffered in the cruelty of life. Hindi ko inisip na may iba pa palang naghihirap din dahil sa mapait na tadhana ng buhay.
Being left with your love ones was really an unmeasurable pain. You will come to the point where you will doubt your existence in this world.
Is it still worth it to continue living? Is this life still worth living for? To whom I will fight? Pero ngayon napagtanto ko... People come and people go. In the end, we still have ourselves to continue striving.
It’s not just because you were left alone, it means that you already lose the battle. Stand on your own, and let yourself win the battle alone. You’re a soldier on your own in this life full of battles.
“I’m really sorry. Babawi si Kuya, pangako ‘yan, Dearil Samien. Babawi si Kuya...” paulit-ulit na bulong ni Damien sa kapatid niya.
I smiled. I am wishing to witness your strong bond again before I left here...
ASHTRIZONE
Related chapters
Unraveled Puzzle Chapter 25
Damien fell asleep after the heart-melting talk of his twin, Dearil. Marahan kong hinahaplos ang buhok niya habang nakahiga siya tabi ko. Ang braso niyang mahigpit na nakapulupot sa baywang ko na para bang ayaw niyang umalis ako.I just mentally shook my head. He looks at peace when he’s asleep. Aakalain mong walang matinding pinagdaanan.When I first saw him at Ravides Holdings, I thought of him as a ruthless man. With his strict face plus his strong features that will make your knees wobbled. I never thought that he was too fragile inside. I heaved a deep sigh.“I never thought that we had the same fate...” marahang bulong ko. “In my life, I thought that I was going to face all the battles alone, but my friends came. They lifted me up but you... Dearil was there but you chose to be alone... if I came here earlier, maybe we shared the same pains an
Last Updated : 2021-12-03Unraveled Puzzle Chapter 26
“Hindi nga pwede! Sa ‘kin lang si Sir!” sigaw ko.Dumapo ang palad ko sa bibig ko nang isigaw ko iyon. Nanlalaki ang mga mata kong nakatitig kay Rhianne na gulat ding nakatitig sa akin.Inilibot ko rin ang paningin ko sa lugar at ganoon na lang ang pamumula ng mukha ko nang makitang lahat sila ay nakatingin sa akin.Fuck! What the hell did I just do?Ano’ng sinabi mo, Anveshika?Sa ‘yo lang ang boss mo?Shit!“A-Ano...” I trailed off.Wala akong makuhang tamang salita para iligtas ang sarili ko sa matinding kahihiyan.
Last Updated : 2021-12-04Unraveled Puzzle Chapter 27
Inabot na kami ng dalawang oras sa pagtitingin sa lahat ng listahan ng mga empleyado na nagtatrabaho rito sa Ravides Holdings. Hindi biro na isa-isahin ang bawat pangalan nila, hindi ko naman akalain na mas higit sa bilang na nasa isip ko ang inaasahan ko rin.Ano pa nga ba, Anveshika?Ravides Holdings is a top company, so, what do I expect?Na kaunti lang ang mga empleyado nila?Argh! I think I’m getting stupid as I longer stay in this place.Ako rin naman ang nag-suggest na gawin ito. Ito ang una kong naisip na paraan para mahanap ang kung sino mang L.J. na iyon. Sa buong kompanya na ito ay kilala ang pangalan ko kaya maaaring nandito lang din siguro ang suspek na iyon. Kaya, kailangan talaga namin isa-isahin ang mga pangalan ng bawat empleyado.Napag-isipan din naman namin na ipagawa na lang ito sa iba, pero hindi ako sumang-ayon. Mahirap na ang magt
Last Updated : 2021-12-05Unraveled Puzzle Chapter 28
“I’m sorry about that.” Detective France cleared his throat. “I forgot to formally introduce myself to your beautiful lady, Damien.”Bumalik ang paningin ko kay Detective France nang magsalita ulit siya.“I’m Detective France Heres, at your service.” Tumayo pa siya at bahagyang yumuko at saka inilahad ang kamay niya sa akin.Tumingin muna ako sa mukha niya at nakangiti naman iyon sa akin. Pamilyar talaga ang mukha niya. Bahagya akong ngumiti at dahan-dahang tumayo bago inabot ang kamay niyang nakalahad.“Anveshika Ferolinoz,” I uttered.“Nice to meet you.”“Likewise,” I timidly replied.Naupo kami nang tahimik. Bumalik na naman ang seryosong paligid sa mga oras na ito.“You were saying that your lead w
Last Updated : 2021-12-06Unraveled Puzzle Chapter 29
Sa ilang linggong lumipas ay nagpatuloy ang sariling imbestigasyon ni Detective France tungkol sa Heart Forest Crime. Kung may tulong naman kaming maibibigay sa kaniya ay agad din naman namin ipinapaalam iyon.But I still won’t slip the fact that Detective France Heres was still familiar to me. Nakita ko na talaga siya! I am not fooling myself. I’ve already seen him, I just can’t remember where. I really recognized his face and I won’t react this much if he really didn’t capture my attention.“I’m reminding your client meeting later, Damien,” paalala ko sa lalaking nasa harapan ng office table ko.Tinaasan niya lang ako ng kilay at pinag-krus ang mga braso niya sa kaniyang dibdib.“You’re so dedicated to your work,” he sarcastically said.I chuckled. “Why not?”He shook his head as
Last Updated : 2021-12-06Unraveled Puzzle Chapter 30
Pero bakit hairclip? Ayon sa imbestigasyon ni Detective France ay lalaki ang suspek pero bakit may hairclip? Hindi kaya babae naman talaga ang nasa likod ng Heart Forest Crime?Napagitla ako nang may nagsalita galing sa likuran ko. Napasapo pa ako sa dibdib ko dahil sa sobrang gulat.“Anveshika.” Boses ni Detective France ang narinig ko.Gulat pa rin akong lumingon sa aking likuran at nakumpira ko ngang si Detective France iyon.“D-Detective France...” tanging sambit ko.“I’m sorry. Nagulat ba kita?” natatawang tanong niya.Huminga akong malalim para makalma ang sarili ko mula sa pagkakagulat at nang sandaling mangyari iyon ay masama ko siyang tinitigan.“Kalma ka lang diyan! Bakit gan’yan ka makatingin?” pigil na tawang sabi niya.
Last Updated : 2021-12-07Unraveled Puzzle Chapter 31
Nang sandaling makarating ako rito sa El Kanjar ay tanging ang paraan lang kung paano makaalis dito ang siyang nasa isip ko. Pero nang magtagal ako rito, maraming nagbago.Minsan ko nang inisip na huwag na lang umalis na lugar na ito dahil kila Damien at Dearil pero alam kong hindi matatahimik ang konsensiya ko kapag ginawa ko iyon. Nangako ako sa sarili ko na haharapin pa ang taong gumawa nito sa aming magkakaibigan. Pagbabayaran niya pa ang panglilinlang niya sa amin.Sa pagdating ko rin dito ay inakala kong si Sir Vanmer ang siyang nakaharap ko nang sandaling tumapak ako sa Ravides Holdings pero nagkamali ako dahil hindi nga sila iisa.Akala ko noon ay tanging iyon lang ang poproblemahin ko sa lugar na ito pero hindi ko rin akalain na maging ang isang krimen sa El Kanjar ay madadaanan ko rin. Ang nakakatawa pa ay hinahabol na ako ng suspek sa isang karumal-dumal na krimen na binansagang Heart Forest Crime.&nbs
Last Updated : 2021-12-31Unraveled Puzzle Chapter 32
“Let’s just go, fuckers, we’re wasting the time.”“W-What?” hindi makapaniwalang tanong ni Damien habang tumawa naman si Detective France. “What did you call me, baby?” dugtong niya pa.Mas lalo pang lumakas ang halakhak ni Detective France na umalingawngaw sa buong paligid. Umirap na lang ako sa kawalan at tinaasan ng kilay si Damien.“Alright! France, l-let’s go!” ani Damien.Agad namang hinablot ni Damien ang braso ni Detective France kaya nahinto siya sa pagtawa niya. Napapailing na lang ako na sumunod sa kanila. Hindi rin nagtagal ay nasa tabi ko na rin si Damien at mariing hinawakan ang kamay ko.Habang naglalakad sa loob ng kagubatan ay inililibot ko rin ang paningin ko. Wala pa naman akong makita na kahina-hinala. Puro matataas na puno lang ang nasa paligid at tunog ng huni ng mga ibon. Tirik
Last Updated : 2021-12-31
Latest chapter
Unraveled Puzzle Epilogue
"I can see the past... while Damien can see the future..."Nagimbal ako sa katotohanang sinabi niya sa akin. Hindi ko alam kung tatanggapin ko ba iyon o tatanggihan.Sa likod ng mga asul na mga mata ko pala mahahanap ang mga taong hinahanap ko... pero masaya ba ako na silang dalawa iyon?Sa halip na magdiwang ay parang nalungkot ako sa likod ng nalaman ko mula kay Dearil.Bakit sa dinami-dami ng tao ay silang dalawa pa ang hinahanap ko?Ito na ba ang papel ng dalawang Ravides sa buhay ko rito sa El Kanjar?"H-How come?" utal na tanong ko."Remember our first phone call?" Tumango ako sa kaniya dahil naalala ko iyon. "I've mentioned your brother... I saw him on your past as long as what happened to your family..." sambit niya."Paano?" mahinang tanong ko."That day when we saw you on t
Unraveled Puzzle Chapter 43
Natagpuan ko na lang ang sarili ko ilalim niya habang siya ay nasa ibabaw ko na unti-unting pinapasok sa akin ang alaga niyang tila isang mandirigma na ngayon."Fuck!" I cried as I felt like there's something in between me got broke."I'm sorry... it's my gentle way already though it's really painful at first..." malambing bulong niya.Napatango naman ako habang pinupunasan niya ang luha na tumulo sa mata ko."Just tell me, if I can move, hmm? I won't move if it still hurts..." marahang sambit niya at sunod na sinunggaban ng halik ang labi ko.I returned the same ferocity. His tongue was poking my lips so I opened my mouth to let his tongue enter and taste every bit of my mouth. I moaned between the kisses.Ang mga kamay niya na akyat baba ang haplos sa aking baywang ay unti-unting nagtutungo sa aking dibdib. Napaliyad ako nang mar
Unraveled Puzzle Chapter 42
"Ay, tangina! Live porn na naman!"Napalingon kami sa may pintuan nang marinig ang sigaw ni Detective France. Natawa naman kami ni Damien at dahan-dahan niya akong ibinaba mula sa pagbuhat niya.Hindi ka siya nangalay?Ang bigat-bigat ko na kaya!Halos pakainin ba naman niya ako segu-segundo!Tingnan na lang natin kung hindi madagdagan ang timbang ko dahil doon!Pero siyempre, nasa tamang pangangalaga kasi ako kaya wala dapat reklamo, 'di ba?Argh! I'm crazy."Ang landi n'yo talagang dalawa!" akusa pa ni Detective France at pumasok na siya dahil nanatili pa rin siya pintuan kanina."Inggit ka, Detective France?" pang-aasar ko sa kaniya.
Unraveled Puzzle Chapter 41
"Baby..." magaang tawag sa akin ni Damien at pinisil ang mga kamay ko.Mapait akong ngumiti. "I'm fine."Ganito pala ang pakiramdam na matraydor ng isang taong itinuring mong kaibigan. Hindi sumagi sa isip ko na magagawa niya ito sa akin dahil sa mga kabutihang ginawa niya. Pagpapakitang tao lang ba ang lahat ng iyon?"That explains why you received the threat. There's a manual on the security's post revealing the house numbers at the village, I saw it. May bahay rin ako roon at may suspetya na ako sa kaniya simula noong nagtanong siya sa akin kung may kilala raw ba akong pangalan na Anveshika Ferolinoz," mahabang paliwanag ni Detective France na siyang nagpatango sa aming lahat.Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga rebelasyon na 'to."I forgot! The first victime of Heart Forest Crime was your HR Head, Maniro Derso." Napasinghap naman kami ni Dearil ha
Unraveled Puzzle Chapter 40
"Maraming salamat, Anveshika. Patawad din sa lahat ng nangyari..." malungkot na sabi ni Rhianne habang hawak ang kamay ko."You're not at fault, Rhianne," sabi ko sa kaniya.Umiling lang siya at malungkot na tumitig sa kabaong unti-unting bumaba sa ilalim ng lupa. Gaya ng ipinangako ko kay Manong Liher ay ginawa ko ang paglibing kay Lhianne Jimenez. Nalungkot ako nang sinabi niyang hindi siya pupunta ngayon dahil sa sobrang hiya niya raw sa anak niya, wala raw siyang karapatan na harapin ang anak niya dahil sa lahat ng kasalanang nagawa niya."Sobrang maraming salamat..." bulong niya.Ngumiti na lang ako sa kaniya. Lumapit na kami sa lumubog na kabaong sa lupa. Hawak pa rin ni Rhianne ang kamay ko at ramdam ko ang panginginig at panlalamig no'n kaya marahan ko iyong pinisil. Hawak-hawak ang putik bulaklak ay unti-unti namin iyong inihagis sa ibabaw ng kabaong. Ganoon din ang ginawa nina Damien at Dea
Unraveled Puzzle Chapter 39
Bahagya siyang nagulat sa sinabi ko pero agad din iyong nagdilim nang makabawi siya at humalakhak."Hindi ko inaasahan na mas maaga mong malalaman. Pinahahanga mo ako, Anveshika." Marahan pa siyang pumalakpak. Napairap ako at bumaba sa sasakyan para makaharap siya ng maayos."What are you doing, Anveshika? Stay inside the fucking car!" Rinig ko ang boses ni Damien mula sa earpiece na suot ko.Napangisi ako. "What now, Liher Jimenez? The father of Lhianne and Rhianne Jimenez, right? Also, the mastermind behind the Heart Forest Crime," mariin kong sabi."Ano ngayon ang gagawin mo ngayong alam mo na?" nakangisi niyang tanong sa akin."You're busted." Nakangisi lang ako sa kaniya habang nakatitig at maya-maya lang ay narinig na namin ang sirena ng mga pulis.Nakita kong natigilan siya dahil sa tunog na iyon. Agad siyang humugot ng bari
Unraveled Puzzle Chapter 38
Kailangan ko na matapos ang kahibangan na ‘to. Gusto ko nang mabawasan kahit papaano ang tumatakbo sa isipan ko dahil baka hindi ko na lang mamalayan ay nababaliw na pala ako.Una ay nasagot ko na kung bakit kamukha ng mga nakakasalamuha kong tao rito sa El Kanjar ang mga tao sa totoong buhay ko bilang Anveshika. Parehas ang mga mukha nila pero iba ang pangalan nila rito sa El Kanjar at may pagkakaiba rin pagdating sa ugali.Pangalawa ay hindi ko pa rin alam kung may kinalaman ba ang mga tao na ito sa paraan ng pag-alis ko rito sa El Kanjar.Pangatlo ay ano nga ba ang katotohanan sa likod ng Heart Forest Crime? Ang totoong kwento kay Lhianne Jimenez?Pang-apat ay ano’ng kinalaman ko sa suspek ng Heart Forest Crime? May posible akong sagot dito na maaari ngang, ang mukha ng suspek ng Heart Forest Crime ay siya ring mukha ng totoong dahilan ng pagkamatay ni Kuya Gignesh. Hindi ko akalain na
Unraveled Puzzle Chapter 37
Kinabukasan ay naging normal naman na ang paggising ko. Ramdam ko pa rin ang pamumugto ng mga mata ko dahil sa pag-iyak ko kagabi.Naghilamos muna ako bago ako bumaba ng kwarto. Wala pang kumakatok dito sa kwarto ko, siguro ay hindi pa tapos ang paghahanda ng umagahan namin.Hinayaan lang ako ng magkambal na umiyak na kagabi. Alam kong may ideya sila sa kung ano’ng nangyari kay Kuya Gignesh dahil nabanggit ko iyon. Siguro’y naguguluhan sila kung bakit ako umiyak nang makita ko ang picture ng lalaking biktima ng Heart Forest Crime. Ako lang naman ang nakakakilala ng mukha ni Kuya.Hindi nga ako nagkamali dahil hindi suicide ang ikinamatay ni Kuya. Ilang taon na ang lumipas pero hindi pa rin talaga napapalagay ang loob ko dahil doon. My Kuya didn’t deserve this, his death deserves justice! Gagawin ko ang lahat para makaalis sa laro na ito.
Unraveled Puzzle Chapter 36
“A man?” hindi makapaniwalang tanong ni Detective France.Dearil nodded his head.“What the fuck?” Hindi ko na napigilan na hindi makisingit. “She looked innocent! What did you do?” tanong ko sa magkambal.“We were on leave that time,” sagot ni Damien kaya napatingin ako sa kaniya at nakakunot ang noo. “Gian told us that the HR Department already handled it, that’s why we let it pass,” dugtong niya.Bumuntonghininga ako dahil hindi ako makapaniwala sa narinig ko na iyon.“So, maybe it was a wrong accused...” Detective France concluded.“She’s in HR Department, meaning she was applying in your company or was she an employee already?” tanong ko.Damien shook his head. “I remembered it now, clearly. I saw her on t
