Chapter 5

Raina

Napatitig ako sa mukha ni Evo na sobrang seryoso at pagkatapos ay bumaba ang tingin ko sa pulang kahita na inilabas nito mula sa bulsa ng suot nitong coat. It's a white gold wedding ring. A heart-shape ring with an amethyst stone in the middle which is my birthstone. Napakaganda at halatadong napakamahal ng ring. Ngunit ang tanong. Nakahanda ba akong pumasok sa isang marriage of convenience for the sake of my baby's safety? Paano kung pagkatapos kong manganak ay i-divorce ako ni Evo at ilayo sa akin ang anak ko kagaya ng kinatatakutan kong mangyari?

Ipinikit ko ang mga mata ko at huminga ako ng malalim. Wala akong choice kundi ang tanggapin ang marriage proposal ni Evo kahit na ito ay isang marriage for convenience lamang. Kailangan ko siya para mailigtas ang buhay ng anak ko. Anuman ang totoong dahilan niya kung bakit mas pinili niyang i-cancel ang engagement nila ni Rina at alukin ako ng kasal ay tanging siya lamang ang nakakaalam. Pero sana ay ang dahilan niya ay para mailigtas ang anak namin.

"Okay. Tinatanggap ko na ang marriage proposal mo, Evo. Ngunit gusto kong tuparin mo ang mga sinabi nito mo sa akin kanina. Kasal lamang tao sa papel. Magsasama lamang tayo sa iisang bahay dahil sa responsibilidad natin sa bata," blangko ang ekspresyon na sabi ko sa kanya. As much as possible ay ayokong magpakita ng kahit anong emosyon sa kanya na posible niyang magamit laban sa akin balang araw.

"Good. Hindi ka nagkamali sa desisyon mong iyan, Raina," ani Evo na para bang isang magaan at normal na bagay lamang ang ginawa ko. "Tutuparin ko ang sinabi ko na hindi kita itatali sa matrimonya ng kasal. You can still do whatever you want pagkatapos mong isilang ang anak natin."

Aaminin ko na nakadama ako ng slight disappointment sa reaksiyon niya. Ngunit ano nga ba ang aasahan ko na magiging reaksiyon niya? Sa umpisa pa lang ay alam ko nang kaya lamang niya ako nais na pakasalan ay dahil sa baby na nasa tiyan ko at siyempre, may dahil sa binibili niyang lupa na pag-aari ng pamilya ko.

"Kapag umibig ako sa ibang lalaki at nais kong magpakasal sa kanya ay hahayaan mo akong makipag-divorce sa'yo at hindi mo kukuhanin sa akin ang anak ko?" nanunubok na tanong ko sa kanya.

Hindi agad sumagot sa akin si Evo sa halip ay tumitig lamang siya sa akin ng ilang segundo. Gumalaw ang adam's apple nito sa leeg na para bang nagpipigil ito ng emosyon. Akala ay kokontrahin niya ang sinabi ko ngunit hindi iyon ang narinig ko mula sa kanya nang muli siyang magsalita.

"You don't have to worry about that, Raina. I promise to let you go once you fall in love with someone else. And to make your mind at ease, I will prepare ay marriage agreement between us."

Hindi pa ako nakakasagot kay Evo ay biglang bumukas ang pintuan ng silid ko at pumasok si Daddy sa silid kasama sina Rina at ang aking madrasta. Napahinto kami sa pag-uusap ni Evo at nagpalitan na lamang ng makahulugang tingin.

"Gising ka na pala, Raina. Mabuti naman para pag-usapan natin ang tungkol sa inyong dalawa ni Mr. Mondragon. Sabihin mo sa akin kung paano nangyari na siya ang ama ng batang dinadala mo," may otoridad sa boses na sabi ng daddy ko.

"Hindi ko na kailangan pang ikuwento sa inyo ang detalye kung paano nangyaring siya ang ama ng anak ko, Dad. Kung hindi kayo naniniwala ay willing akong magpa-DNA test para lamang patunayan sa inyo na nagsasabi ako ng totoo," malamig ang boses na sagot ko sa kanya. Masama ang loob ko sa kanya. No. Hindi lang pala masama ang loob ko sa kanya kundi galit ako sa kanya. Dahil kung hindi dumating si Evo ay tiyak wala na sa tiyan ko ngayon ang babay ko. Kung nagtagumpay siya sa masama niyang plano ay ipinapangako ko na hinding-hindi ko siya patatawarin kahit na kailan.

"Dad, kahit totoong anak ni Evo ang bata sa loob ng tiyan ni Raina ay wala akong pakialam. Puwede namang suportahan ni Evo ang bata nang hindi kinakailangan na pakasalan niya si Raina. Ako ang dapat na magpakasal kay Evo at hindi ang babaeng iyan," galit na wika naman ni Rina, tinapunan niya ako ng matalim na tingin ngunit inignora ko lamang ito.

"Our engagement was canceled, Rina. So whether you like it or not, hindi ikaw ang pakakasalan ko kundi ang nakatatanda mong kapatid," sabi naman ni Evo kay Rina. Lalo lamang dumilim ang mukha ng huli at kung wala lang sa harapan nito si Evo ay tiyak na dinaluhong na niya ako sa labis na galit na nakikita ko sa mukha nito.

"Basta ka na lang ba papayag na agawin ng malandi mong anak ang fiance ng anak mo, Reynold? Wala siyang ipinagkaiba sa kanyang ina! Pareho silang mang-aagaw!" galit namang turan ng aking stepmom sa dad ko.

Nakaramdam ako ng galit sa kanya dahil  sa mga sinabi nito sa mommy ko kahit patay na ito. Hindi ko man alam kung ano ang istorya sa likod ng mga sinasabi ng stepmom ko ngunit naniniwala ako na hindi mang-aagaw ang aking ina noong nabubuhay pa ito. Hindi lang siguro matanggap ng stepmom ko na mas pinili ng Dad ko ang aking ina kaysa sa kanya kaya kung ano-anong masasamang salita ang ibinabato nito sa taong patay na. Napakawalang respeto. Kaya hindi na ako magtataka kung bakit ganoon din ang ugali ng anak nito dahil nagmana ito sa kanya.

"Watch your words, Mrs. Cervantes! Baka kapag magbago ang isip ko ay pakakasalan ko lamang si Raina ngunit hindi ko bibilhin ang nakatiwang-tiwang niyong lupa. Alam niyo na wala nang iba pa na bibili ng lupa niyo kapag nalaman nilang inayawan ko ito," mariing banta ni Evo sa aking madrasta.

Biglang nanahimik si Minerva nang marinig ang sinabi ni Evo. Gusto ko sanang sagutin ang stepmom ko ngunit naunahan ako ni Evo na sagutin ito at nagustuhan ko ang sinabi nito kaya nanahimik na lang ako.

"Stop it, Minerva! Wala tayong magagawa kundi sundin ang gusto ni Evo," saway ni Dad sa kanyang asawa. Lalong nadagdagan ang sama ng loob ko sa kanya dahil hindi man lang nito ipinagtanggol mula kay Minerva ang aking ina.

"But, Dad! Hindi puwedeng—" Akmang magpo-protesta pa si Rina ngunit hindi ito pinansin ni Daddy, tumalikod ang aking ama at walang paalam na lumabas sa silid ko matapos akong tapunan ng masamang tingin.

Hindi na rin nagtagal si Evo sa bahay namin. Umalis na rin ito para umuwi sa bahay nito. Ngunit bago ito umalis ay inilagay nito sa cellphone ko ang number ng cellphone nito para kung anuman ang mangyari ay agad ko siyang matatawagan.

Ilang minuto pagkaalis ni Evo ay muling pumasok naman sa silid ko si Rina na galit na galit.

"Walang hiya kang babae ka! Mang-aagaw ka ng lalaki! Dahil sa'yo ay hindi natuloy ang kasal namin ni Evo!" Dinuro ako ni Rina habang nanlilisik ang mga mata nito sa galit.

"Huwag mo akong sisihin kung bakit hindi natuloy ang kasal niyo, Rina. Ikaw ang may kasalanan nito. Kung nanahimik ka na lang sana nang nalaman mong buntis ako ay hindi sana mangyayari ito. Wala naman akong balak na ipaalam kay Evo ang tungkol sa pagda-dalantao ko.  Pero dahil masama ang ugali mo at gusto mo akong mapahiya kaya biglang bumalik sa'yo ang karma," sagot ko sa kanya. Ganoon talaga kaapg may binabalak kang masama sa ibang tao, bumabalik sa'yo ang karma.

Lalong nanlisik ang mga mata ni Rina nang marinig ang sinabi ko. "Tandaan mo ito, Raina. Hindi ako papayag na matuloy ang kasal ninyong dalawa. Hangga't hindi pa kayo kasal ay may pag-asa pa ako. Kaya ihanda mo ang sarili mo dahil—" Ibinitin ni Rina ang sasabihin nito at binigyan ako ng isang misteryosong ngiti bago lumabas sa aking silid.

Hindi ko maintindihan ngunit bigla akong kinabahan sa kanyang banta. Nakaramdam ako ng takot sa posibleng gawin niya sa akin lalo na sa baby na nasa sinapupunan ko.