Chapter 3

Raina

Halos manginig ang buo kong katawan sa takot ko kay Daddy. Isinantabi ko na muna ang katotohanang natuklasan ko na ang fiance pala ng half-sister ko ang lalaking naka-one-night-stand ko. Mas inaalala ko ang galit ni Daddy dahil tiyak na gagawa siya ng hakbang na hindi ko magugustuhan.

"Sabihin mo sa akin na hindi totoo ang narinig ko na sinabi, Rina. Sabihin mong hindi ka buntis!" malakas na sigaw ni Daddy, napaigtad ako dahil sa takot.

"I-It's true, Dad. I'm pregnant." Halos hindi lumabas sa bibig ko ang boses ko dahil sa matinding kaba na nararamdaman ko. Pakiramdam ko ay lalabas na sa dibdib ko ang puso ko at nais lumipad palayo sa harapan ng tatlo.

Napapikit ng kanyang mga mata ang ama ko at mahigpit na ikinuyom ang mga kamao. Pagdilat niya ay nakikita ko sa mga mata niya ang malaking pagka-disappointed sa akin.

"Sino? Sino ang ama ng batang nasa tiyan mo, Raina?" nagpipigil ng galit na tanong nito sa akin. Kung wala siguro ang presensiya ni Evo Mondragon ay kanina pa niya ako sinaktan.

"Isa siyang disgrasyada, Dad. Magiging dalagang-ina siya. Baka tinakbuhan siya ng lalaki g nakabuntis sa kanya kaya hindi niya masabi kung sino at nasaan ang ama ng bata," wika naman ni Rina, for obvious reason, nais nitong gatungan ang galit na nararamdaman ng ama namin sa akin. Tiyak na tuwang-tuwa siya sa nangyaring ito sa akin.

"No! Hindi ito maaari! Hindi puwedeng walang ama ang batang nasa tiyan mo, Raina!" galit na sigaw ng ama ko. "Sino ang ama ng batang iyan? Nasaan ang lalaking iyo?!" Halos maglabasan ang mga ugat sa leeg ng Daddy ko sa tindi ng galit na nararamdaman nito. Ganoon siya ka-disappointed sa akin.

Umiling na lamang ako habang nangingilid ang luha sa aking mga mata. Hindi ko kayang magsalita dahil tiyak na gagaralgal lamang ang boses ko. Sa pagkakataong ito ay hindi na nakapagpigil ng kanyang galit ang ama ko. Mabilis siyang nakalapit sa akin at binigyan ako ng malakas na sampal.

Sobrang lakas at halos mabingi ako sa lakas ng pagkakasampal sa akin ni Daddy. Tumilapon pa nga ako  papunta sa ibabaw ng kama at dumugo ang kaliwang gilid na bahagi ng aking mga labi. Wala ng pakialam ang Dad ko kung may ibang tao man sa paligid basta masaktan lamang niya ako at mailabas ang galit na kanyang nararamdaman.

Nilapitan ako ng Dad ko at marahas na hinablot sa braso. Akmang sasampalin niya ulit ako nang isang malakas na kamay ang pumigil sa kanya.

"Don't hurt her. Buntis siya at makakasama sa kalagayan niya ang saktan niya," ani Evo na siyang pumigil sa ama ko para huwag akong saktan ulit.

"Bakit ka nakikialam, Evo? She deserves the beating. Mataas ang expectation sa kanya ng angkan namin lalo na ni Dad pero ano ang ginawa niya? Nagpabuntis siya at wala pa siyang ama na maiharap sa amin. She's a slut!" mariing wika ni Rina kay Evo. Ngunit nang tapunan ito ng matalim na tingin ng fiance nito ay parang maamong tupa na bigla itong nanahimik.

"Huwag kang makialam sa problema naming ito, Evo. Problema ito ng pamilya namin at labas ka na dahil hindi pa naman kayo kasal ni Rina," mariing sawata ng ama ko kay Evo.

"Yeah. You're right. Hindi pa kami kasal. At sa tingin ko ay dapat ikansel muna natin ang engagement na ito," sagot ni Evo sa aking ama.

"What? No! Hindi puwedeng i-cancel ang engagement natin," mariing tutol ni Rina, tinapunan niya ako ng masamang tingin dahil ako ang sinisisi nito kung bakit nais i-cancel muna ni Wvo ang kanilang engagement party.

"That's my final decision," giit ni Evo. Nahalata siguro ng ama namin na final na ang desisyon ni Evo kaya hindi ito nagsalita para tumutol.

Naglakad si Evo palabas sa aking silid ngunit hindi pa ito nakakalabas ay biglang huminto at lumingon sa amin. "Don't hurt her. As of now ay hindi pa ako bahagi ng pamilya ninyo kaya wala akong karapatan na makialam but soon, magiging bahagi na ako ng pamilya ninyo and I will make sure it will happen," seryoso ang mukha na sabi ni Evo bago tuluyang lumabas sa aking silid. Agad namang humabol sa fiance nito si Rina.

Akala ko ay muli akong sasaktan ni Daddy pagkaalis ni Evo ngunit tinapunan lamang niya ako ng masamang tingin at walang salitang lumabas sa silid ko. Napapikit na lamang ako nang malakas nitong isinarado ang pintuan ng kuwarto ko.

Parang apoy na mabilis kumalat ang balita sa mga kamag-anakan ko ang tungkol sa pagbubuntis ko ng walang maipakilalang ama. Lahat sila ay kinutya ako at ininsulto. Ipinakita nila sa akin ang malaking disappointment nila sa nangyari sa akin. Sinira ko raw ang respeto at tiwala nila sa akin.

Sa lahat ng mga mapanirang salita na ibinabato sa akin ng mga kamag-anak ko ay walang ginawa ang ama ko para ipagtanggol ako. Ito ay labis na dumurog sa puso ko ngunit pinilit kong magpakatatag para sa baby na nasa tiyan ko. Wala akong pakialam sa kanila. Ang mahalaga ay ligtas ang baby sa tiyan ko at nakakapasok na ulit ako sa trabaho pagkatapos ng one week na leave ko.

Palabas na ako sa pinagtatrabahuhan ko nang makita ko si Evo na nakatayo sa tabi ng kotse ko. Obviously, ako ang hinihintay nito. Wala sana akong balak na pansinin siya dahil nahuhulaan ko na kung ano ang sadya niya sa akin ngunit pinigilan niya ang braso ko para hindi ako makapasok sa kotse ko.

"Ano ang kailangan mo sa akin?" Pumiksi ako kaya binitiwan niya ang braso ko.

"Ako ba ang ama ng batang nasa tiyan mo?" pranka at walang paligoy-ligoy na tanong niya sa akin. Bigla akong kinabahan at bahagya akong natigilan ngunit hindi ko ipinahalata sa kanya.

"Nababaliw ka na ba? At bakit mo naman nasabi na ikaw ang ama ng batang nasa tiyan ko?" kunwari ay inis na sagot ko sa kanya.

"Ako ang unang lalaking nakasiping mo at hindi mo maipagkakaila dahil hanggang ngayon ay nasa puting uniform ko pa ang patunay na totoo ang sinasabi ko."

Bigla akong pinamulahan ng pisngi sa sinabi nito. Nakaramdam ako ng hiya. Kung kailan matagal ng nangyari iyon ay saka pa lamang ako tinablan ng hiya.

"Tama ka. Ikaw nga ang unang lalaking nakasiping ko. But it doesn't mean that you are the last man na nakasiping ko pagkatapos ng gabing iyon." Gusto kong alisin sa isip nito ang ideya na posibleng anak niya ang nasa tiyan ko. Baka kapag nalaman niyang anak nga niya ang nasa tiyan ko ay bigla niyang kuhanin ito at ilayo sa akin pagkatapos kong manganak.

"I don't believe you. I think you're not that kind of a woman." Hindi raw ito naniniwala sa sinabi ko ngunit bakit biglang dumilim ang mukha nito nang marinig ang sinabi ko?

"It's up to you. Basta ako ay nagsasabi ng totoo. Hindi mo anak ang dinadala kong bata. Period," giit ko. Binuksan ko ang pintuan ng kotse ko at pumasok sa loob. Akmang isasara ko na ang pintuan ngunit pinigilan ng kamay nito ang pintuan para hindi ko ito maisara.

"I'm willing to do the DNA test. At kapag napatunayan kong anak ko ang batang nasa tiyan mo ay hindi mo magugustuhan ang gagawin ko," mariing banta nito sa akin. Hindi ako nakapagsalita kaya sinamantala nito ang pagkakataon para sabihin sa akin kung ano ang plano nito. "Ngunit kapag inamin mo na anak ko nga iyan ay willing akong pakasalan ka. But of course, hindi kita itatali sa kasal natin. Dahil magiging kasal lang tayo sa papel at sa mga mata ng tao. Pareho tayong makikinabang sa sitwasyon natin. If you're willing, I will explain everything to you."

"Are you offering me a marriage of convenience?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Yes," walang gatol na sagot naman niya sa akin.

Huminga muna ako ng malalim bago ako muling nagsalita. "Let me think about it." Sa pagkakataong ito ay hinayaan na ni Evo na maisara ko ang pintuan para makaalis na ako at makalayo sa kanya.

Pagdating ko sa bahay ay nagtaka ako nang makita ko sa sala sina Daddy, Mommy, at Rina na may kasamang dalawang babaeng parang mga doktor. I think they are waiting for me.

"It's good that you're already here, Raina," kausap sa akin ni Daddy bago binalingan ang dalawang babae para kausapin. "We can start now."

"Anong ibig sabihin nito, Daddy?" Bigla akong kinabahan nang hawakan ako ng dalawang babae at walang babala na tinurukan ako ng injection sa kaliwang braaso. Ilang segundo lamang ay nakaramdam ako ng panghihina. "Anong gagawin nila sa akin, Daddy?"

Parang nahuhulaan ko na kung ano ang gagawin sa akin ng dalawang babaeng mukhang doktor ngunit ayokong tanggapin iyon. Hindi ko akalain na makakayang gawin ito sa akin ng sarili kong ama.

"We will get rid of that baby in your stomach, Raina. Ayokong magkaroon ng apo na walang kinikilalang ama," mariin ang boses na wika ni Daddy.

"At sino naman ang nagsabi na totoong walang ama ang batang dinadala ni Raina?" Tinig mula sa bumukas na pintuan. Tulad ng isang night in shining armor, pumasok si Evo para pigilan ang balak gawin ng Dad ko sa baby ko. "Hinahanap niyo ang ama ng batang nasa tiyan ni Raina, 'di ba? Nandito na siya sa harapan ninyo. Dahil ako lang naman ang ama ng batang nais ninyong patayin!"