CHAPTER 54: Dinner

“Sana kinausap nalang nila ng harapan,” bulong ko pero napalingon ako sa katabi ko ng may binulong ito sa akin.

“Anong binubulong mo?” takang tanong nito at pasimpleng umayos ng tayo

Nang makita ng mga empleyado na gumalaw ang CEO ay narinig ko ang mahihinang bulong kaya napapikit na lamang ako. Mukhang daig pa ng CEO na ito ang isang artista, dahil sa taglay na awra nito ay kahit sino mapapalingon talaga.

Naging mabilis din ang isang araw, kahit parang sasabog ang ulo ko dahil sa pagod ay inayos ko pa rin ang mga pending emails na kailangan i-send today. Pareho kami ni Max na aligaga na dahil ngayong araw lang siya na-notify about the campaign for this month.

“Grabe ang araw na to ha, haggarda na tuloy ang ganda ko,” wika ni Max sabay hawi sa buhok nito kahit maikli lang ang buhok.

“Need mo na ba mag-retouch?” natatawang saad ko sa kaibigan na sinimangutan lang ako.

“Oo, porket hindi mo na kailangan yun hmp,” sabi ni Max at kinuha ang pouch niya na naglalaman siguro ng mga make up.