LOGINShare
Chapter 26: Flowers
Last Updated:
2023-07-27 10:44:14Related chapters
Unbidden Tears Chapter 27: Missing You
"Never does the human soul appear so strong as when it forgoes revenge," the poet once wrote. It's been a week at naging sobrang sweet ni Sandro sakin, hindi ko parin siya sinasagot. Okay narin kami ni Noah at nag usap na kami, nagagalit si Sandro kapag magkasama kami kay Noah pero di ko siya pinapansin, di niya mahahadlangan ang pagkakaibigan namin ni Noah kahit anong gawin niya. Mabuti nalang at nagiging mabuting ama si Sandro kay Zoe at dinadala niya din ang anak nila ni Britanny na si Sophia, okay lang naman sakin, wala namang kasalanan ang bata kaya di na dapat idadamay pa. Umuwi na si Britanny sa US, sabi niya babalik siya para dalawin ang anak niya, sa ngayon daw kasi, sobrang masakit pa ang makita niya si Sandro kaya lalayo na muna siya. I really feel bad for her pero that's life, mas grabe ang padudusa ko. Pinalipat narin kami ni Sandro sa lake house, sabi niya sakin pinagsabihan niya ang ina niya about sa pagsisinungaling niya. Kahit nakatira na kami sa iisang bubong ni S
Last Updated : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 28: Camiguin
"Surely it is much more generous to forgive and remember, than to forgive and forget," she wrote in An Essay on the Noble Science of Self-Justification. I woke up and I felt someone cuddling me at minulat ko ang mata ko. I saw Sandro still asleep while nakayakap sakin. I smiled at kumiwala sa yakap niya, bumaba ako at nagluto para umagahan namin. Knowing Sandro, he only likes to eat pancakes basta umagahan, pero sakin, hindi iyon pwede kasi laking pinoy talaga ako at kailangan ng ulam at kanin kahit umagahan. Nang matapos na akong magluto ay nilapag ko na lahat ng pagkain sa mesa at nagtimpla narin ako ng gatas para kay Zoe at Sophia. Pumunta ako sa kwarto nina Sophia at Zoe at nakita ko si Sandro sa loob na nilalaro sila. Nang makita niya ako ay binuhat niya si Zoe at kinuha ko narin si Sophia. "Ang ganda ng tulog ko kagabi" he whispered in my ears and I slapped his shoulders. "Tumigil kanga" inis na sabi ko at tumawa lang ito. Nang makababa na kami ay sinimulan na naming kumai
Last Updated : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 29: Jealous
“Surrounded by the flames of jealousy, the jealous one winds up, like the scorpion, turning the poisoned sting against himself.” – Friedrich Nietzsche, Thus Spoke Zarathustra Nang makarating na kami sa White Island ay maraming tao ang nandon, I can see the eyes of young girls looking at Sandro. Nakaramdam ako ng selos, 27 years old na si Sandro pero ang gwapo niya parin kaya nakakaramdarapa parin ang mga babae sa kanya. I held his hand at nagulat naman siya sa ginawa ko at napangiti. Nilagay namin ang mga gamit sa dala naming picnic blanket at hinubad ni Sandro ang kanyang t shirt, leaving him in his trunks. I gulped nang makita ko ang katawan nito, his body is very toned, kalma kalang Faye. Nakita niya akong tumingin sa katawan niya and he smirked. "Take a picture, it will last longer" sabi niya sabay ngiti and I just rolled my eyes. Hinubad ko ang cardigan at shorts ko, leaving me in my yellow bikini and Sandro's eyes widen while looking at my body. He cursed. "Damn, you look so
Last Updated : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 30: Scared
“Loved you yesterday, love you still, always have, always will.” – Elaine Davis After ng bakasyon namin ni Sandro ay nagpaalam na kami nila mama at papa at umuwi na sa Baguio. Masaya ang bakasayon namin, nakuha narin ni Sandro ang loob ko dahil nakikita ko na talaga ang pagbabago niya. Nang makauwi na kami sa Lake house ay tulog na sina Zoe at Sophia dahil napagod sa biyahe. Pagod narin ako kaya natulog kami ni Sandro pagkauwi namin. 1 month later I ran towards the c.r dahil parang nasusuka ako, nang matapos na akong magsuka, I brushed my teech at naligo. Pakiramdam ko talaga ay buntis na naman ako dahil ganito ang symptoms na naramdaman ko noon. Naging matakaw rin ako sa pagkain, kahit nalang ano kinakain ko pero ang pina ka craving ko ay ang ice cream. Nagtataka narin si Sandro sa mga asal ko pero di ko pa sasabihin sa kanya. I am so nervous dahil okay na talaga kami ni Sandro at baka magalit na naman siya pag nalaman niyang buntis na naman ako. I don't want the old Sandro back,
Last Updated : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 31: Pregnancy
“Pregnancy is the only time when you can do nothing at all and still be productive.” ‒ Evan Esar Chapter 31 "Aray!" Napaiyak ako nang magising ako dahil sa pregnancy cramps ng paa ko. Napabalikwas si Sandro sa tabi ko at tinignan ako ng nakaalarma. Anong problema Faye?" nag aalalang tanong niya, hinawakan ko ang paa kong naninigas. Nong pagbuntis ko kay Zoe, ganito din iyon kaso ako lang mag isa ang gumagawa ng paraan. Pero ngayon ay andito na si Sandro para alagaan ako kaya sobrang nagpapasalamat ako. "I'm having cramps" iyak ko at agad naman niyang minasahe ang paa ko, after a minute ay nawala ang cramps ko and I sigh in relief. Buti nalang andito na si Sandro, hindi na ako mag iisa ulit. Di gaya noon na sobrang lungkot ko sa panahong buntis pa ako kay Zoe. I am so thankful right now. Sinagot na ng panginoon ang mga dalangin ko. "Thank you Sandro" I whispered and he nodded at pinahiga ako sa dibdib niya, I can feel his heartbeat and it made me feel at peace. I feel so
Last Updated : 2023-07-28Unbidden Tears Chapter 32: Cheat
"The truly scary thing about undiscovered lies is that they have a greater capacity to diminish us than exposed ones. They erode our strength, our self-esteem, our very foundation.” — Cheryl Hughes Hinihintay ko si Sandro na umuwi galing trabaho, kasalukuyan akong naglalaro kasama sina Zoe at Sophia. I am now 6 months pregnant at medyo malaki na ang tiyan ko. Excited na akong makita ang baby ko, lalaki ang magiging anak namin ngayon ni Sandro base sa ultrasound at ang saya saya ni Sandro dahil magkakaroon na siya ng anak na lalaki. Hinaplos ko ang tiyan ko. Asan naba si Sandro? Minsan, hindi talaga nakakauwi ng maaga si Sandro dahil daw sobrang busy nila ngayon, marami pa kasing kulang sa building nila kaya naiintindihan ko. Kaya lang minsan nakakainis, lalo na sa mood swings ko. Gusto ko na nandito parati sa Sandro sa tabi ko. Nakita kong naghanda si Nanay Rosie ng pagkain namin. Tinignan ko ang oras at nakitang 8:00 na ng gabi. "Mauna nalang tayong kumaina nay, mukhang mat
Last Updated : 2023-07-28Unbidden Tears Chapter 33: Misunderstanding
Love comes with a lot of misunderstandings that might eventually lead to hatred. Hinintay ko si Sandro na makauwi, gusto ko siyang kasusapin tungkol sa text nang Hailey na iyon. Hindi ako mapakali. Narinig ko ang busina ng kotse niya, buti naman at tinupad niya ang pangako niyang maaga na siyang uuwi. Nang makapasok na siya sa kwarto ay umupo lang ako sa kama namin habang tinitignan siya. He walked towards me and kissed my cheeks. "Anong problema?" nag aalalang tanong niya. "Sino si Hailey?" tanong ko. "Assistant ko" iyon lang ang sabi niya. Assistant? eh bakit nagpapasalamat iyong babaeng iyon kagabi, at matagal pa siyang umuwi kagabi. Hindi ako naniniwala. "Bakit siya nag thank you kagabi Sandro? At matagal kang umuwi kagabi. Nambababae kaba?" galit na tanong ko sa kanya. Nakita kong napalitan ang ekspresyon niya sa galit. He stoop up at napakamot sa buhok niya. Wala akong pakialam kung magalit siya, ako dapat ang magalit. "Bakit mo ba ako pinagdududahan Faye? Sinabi k
Last Updated : 2023-07-28Unbidden Tears Chapter 34: Family
I was breathing hard, mga pawis ko ay dumadaloy sa mukha ko, para akong tinusok tusok ng kutsilyo dahil sa sakit. I am in labor right now, at hindi parin lumalabas ang anak namin ni Sandro. Parang nanghihina na ako. Nakahawak si Sandro sa mga kamay ko, nagsasalita siya pero di ko naririnig mga salita niya dahil ang tanging nararamdaman ko ay sakit. "One last push" sabi ng doctor at huminga ako ng malalim and I pushed hard sa makakaya ko. Napabuntong hininga ako ng marinig ko ang iyak ng anak namin ni Sandro. Hinalikan ako ni Sandro sa noo. And I smiled dahil tapos na ang paghihirap na nararamdaman ko. "I love you" sabi niya at masayang tinignan ang anak namin na nilinis at binalot at binigay sakin. Masaya kong tinignan ang lalaking anak ko na si Caleb. "What's his name po ma'am?" tanong ng nurse. "Caleb.. Caleb Carvalho" masayang sabi ko at binigay ko kay Sandro para mahawakan niya. Eto na ata ang isa sa pinakamasayang nangyari sa buhay ko, lahat ng sakit ay nawala nang na
Last Updated : 2023-07-28
Latest chapter
Unbidden Tears Chapter 46: Finale
“A-are you real?" I cried and he nodded and hugged me tightly that's when emotions hit me like a brick wall. I touched his face and caressed him, no he would vanish in the mean time, this is not real but I pray that this is real, please I don't want to wake up if this is not real. "I miss you so much baby" he cried and hugged me again. I sobbed in his chest, Im still confused but I dont care. real or not, I just want to feel him, to feel his body, his love that I miss all these years. I cried at binuhos ko lahat sa kanya ang nararamdaman ko, lahat ng sakit. "Why did you left me? I missed you so much!, hindi mo alam kong gaano ako naghirap nong nawala ka!" I cried harder. "I can't sleep thinking of you!" I sobbed and he just rubbed my hair and listened to me. I can feel his heartbeat "I celebrated christmas without you! Sandra and Caleb missed you so much, I feel like I cant go on and I wanted to give up so bad Sandro! Im so guilty kasi hindi man lang kita napatawad! Hin
Unbidden Tears Chapter 45: Ghost
"I never left you" my heart stopped when I heard a very familiar voice. I turned around and saw Sandro's handsome but now more matured face. Alam kong nanaginip lang ako pero kahit panaginip lang to ay kailangan kong sulitin. Siguro nababaliw na ako. Dahan dahan akong lumapit sa kanya and I caressed his face, why is this felt so real? Panaginip lang ito diba? "A-are you real?" I whispered at narinig ko ang tawa niya, hindi ko alam kung anong dapat na maramdaman, bakit parang totoo ang panaginip ko? kung totoo ito, mamatay siguro ako sa tuwa. I saw his beautiful smile. Hindi ko nakayanan, nasampal ko siya and I heard him groaned. I looked at my hands at sinampal ang sarili ko. Bakit hindi ako nagigising? "Aray, ang sakit non ah" narinig ko ang tawa niya. "Sandro?" I asked and closed my eyes but when I opened it again, nandon parin si Sandro. No, hindi ako makapaniwala? I touched his body and that's when I knew na totoo talaga siya. "P-pano?" I asked and touched his face a
Unbidden Tears Chapter 44: Remember
“Faye, kumain kana" napabalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Sherlyn, ilang araw na ako laging tulala. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, hindi ko narin masyadong naalagaan ang mga anak ko kaya minsan don sila sa bahay ng parents ni Sandro. "Hindi to magugustuhan ni Sandro Faye, please lang huwag mong sisihin ang sarili mo" malungkot na sabi ni Sherlyn. Ilang araw narin ang lumipas nang pumunta kami sa libing ni Sandro, buti nalang wala nang pakialam ang pamilya ni Sandro tungkol sakin at hinahayaan nalang ako sa gagawin ko. Pagkatapos non ay minsan nalang akong lumalabas sa apartment, naalagaan ko naman ang mga anak ko pero minsan ay nawawala talaga ako sa sarili ko kaya naisipan kong don sila sa parents ni Sandro. "Hinahanap ka ni Zoe Faye, please maawa ka naman sa mga anak mo" sabi niya, I wiped the tears in my face at niyakap si Sherlyn. She's right, kailangan ko nang gumising sa realidad at alagaan ang mga anak ko. "I'm sorry" malungkot na sabi ko kay Sher
Unbidden Tears Chapter 43: Beep
Nakaupo kami ako ngayon sa hospital habang hawak ang umiiyak na Zoe at karga ko si Caleb na walang alam sa mga nangyari. Nakita ko ang mga nag alalang mukha ng pamilya ni Sandro. Hindi parin mawala sa isip ko ang pangyayari panay parin ang pagbuhos ng mga luha ko, kasalanan ko kung bakit na aksidente si Sandro, kung hindi nalang sana ako lumabas, hindi sana mangyari ang lahat nang to. "Anong nangyari sa anak ko?!" iyak ng ina ni Sandro. Narinig naming bumukas ang pinto ng operating room at don bumugad ang mukha ng doctor. Napatayo naman ako. Nakita kong nag usap ang pamilya ni Sandro at ang doctor, hindi ako makalapit dahil ayaw kong marinig ang sasabihin ng doctor dahil umiiyak ang mama ni Sandro. "He's dead" iyon lang ang narinig ko at napahagulhol ako at niyakap si Zoe, sinilip ko siya sa operating room at tinaktakpan na ang kanyang maputlang mukha. Hindi ko na kayang makita pa ang lahat. I just hugged my daughter at si Caleb. Patay na si Sandro at kasalanan ko, alam kong ma
Unbidden Tears Chapter 42:
The next few days had been hectic, Hindi tumitigil si Sandro sa pangungulit samin. Hindi ko naman pinagkait ang mga anak niya at minsan hinahayaan ko silang Makita pero dapat andon ako palagi dahil wala akong tiwala kay Sandro. Balak ko nadin sanang umuwi na sa probinsya pero nakabantay para ti si Sandro, parang lahat ng pinupuntahan ko ay alam niya. Sandro keeps sending me flowers, Panay talaga ang suyo niya pero ayaw ko na talaga, mahal ko pa rin siya pero masakit pa rin ang ginawa niya samin ng mga anak niya, hindi ko parin matanggap at natatakot ako na kapag papatawarin ko na siya ay magbabago na naman ang ugali niya. Nag sasama rin kami ni Noah minsan especially pag pumupunta kami sa park kasama si Sherlyn, nagagalit si Sandro tungkol dito pero wala na siyang magawa. Kasalukuyan kaming nandito sa bagong apartment na trinitarian namin ng mga anak ko, habang naglalaro si Sandro ang mga anak namin. "Uuwi kaming probinsiya" Sabi ko, natigilan naman si Sandro at agad na n
Unbidden Tears Chapter 41: Tired
Parang nasa 30 plus na ang babae, napatakbo naman si Zoe sakin sabay ngiti at pinakita sakin ang kamay niya na may maraming stars. Napangiti naman ako sa anak ko at hinalikan ko ito sa pisnge. Tumingin ako muli sa babae. "Bagong yaya po ako si Zoe, pinadala po ako ni Sir Alessandro" sabi niya, kumunot naman ang noo ko. Hindi ako kampante, kahit sobrang galit ko kay Sandro, mas mabuting may magbabantay ng anak ko pero kailangan ko munang makasiguro na si Sandro ang nagpadala sa kanya. "Sorry po pero mahirap magtiwala ngayon at tsaka pakisabi nalang sa bwesit kong ex husband na tantanan na niya kami. Salamat po" sabi ko at hinawakan ang kamay ni Zoe at umalis kami sa classroom. Paglabas namin ay nakita ko ang sasakyan ni Sandro. I sigh, nakakairita na talaga siya, hindi ko siya gustong makita dahil nag faflashback lahat ng masasakit na pangyayari. I saw him getting out kaya binilisan ko ang lakad ko. "Faye" tawag niya pero hindi ko siya pinansin. "Daddy" masayang sabi ni Zoe
Unbidden Tears Chapter 40: Tragic
Nakita ko na pumasok si Sherlyn dala si Zoe at Caleb, napangiti naman ako nang makita ko ulit ang mga anak ko. Sinabi ko lahat kay Sherlyn ang nangyari at galit na galit siya kay Sandro, nagpapakita naman si Sandro dito pero inaaway ni Sherlyn kaya hindi nalang siya pumapasok. "Mommy" masayang sabi ni Zoe at niyakap ako at niyakap ko ito pabalik, kinuha ko naman si Caleb kay Sherlyn at hinalikan ito sa pisnge. Dalawang araw na ang lumipas mula nong nalaman ko na nakunan ako, masakit parin para sakin na mawala ang anak ko. Makakauwi na kami ngayon sa bahay pero don muna sina Caleb at Zoe kay Sherlyn dahil kakausapin ko ngayon si Sandro. Nang makalabas na kami, I saw Sandro outside sitting. Agad naman itong tumayo at lumapit samin pero pinigilan ko ito at dinala ni Sherlyn ang mga bata sa labas. "Aalis na kami Sandro, may bago kanang babae kaya hindi muna kami kailangan" malamig na sabi ko. I saw his eyes darkened. "Walang aalis Faye, hindi ako papayag" galit na sabi niya.
Unbidden Tears Chapter 39: Cry
Nang malinis ko na ang mga sugat ko ay napatingin ako sa salamin at pinunasan ang mga luha ko, kahit anong gawin ni Sandro sakin, mahal ko parin siya pero natatakot ako baka ang susunod na saktan niya ay ang mga anak namin. Natatakot ako baka makunan ako, alam kong hindi pa ako handa magiging ina ulit dahil sa sitwasyon namin ni Sandro pero ayaw kong mawala ang anak namin. I decided na don muna matulog sa kwarto nila Zoe at Caleb, tumabi ako sa natutulog na Zoe and I hugged her tightly and thought about a lot of things, kung paano ko itatawid ang lahat ng to at kung paano ko mababago ulit si Sandro. I believe I can still change my husband's mind dahil nangyari nato noon diba? Kahit anong sakit na binibigay niya sakin, my heart still belongs to him and I know na this is all crazy pero wala akong magawa. I just layed there with my daughter hanggang sa nakatulog ako. I woke up nang makarinig ako ng parang may nabasag kaya napatakbo ako sa labas at nilock ang pinto ni Zoe para di i
Unbidden Tears Chapter 38: Endless Pain
Tears streaming down in my face habang tinitignan ang pregnancy test na hawak ko sa aking mga kamay. Positive, buntis talaga ako, naka ikatlong pregnancy test na ako at lahat sila positive. Paano koto sasabihin kay Sandro? Alam kong magagalit siya at hindi niya magugustuhan na buntis ulit ako. Tinapon ko ang pregnancy test sa basurahan sa labas ng bahay at bumalik ako sa loob at nakitang nanood si Zoe ng tv at si Caleb ay naglalaro sa mga laruan niya sa sahig. I sigh and wiped the tears on my face, kailangan kong maging matatag. Kailangan mabalik ulit ang loob ni Sandro samin, baka pagod lang talaga siya sa trabaho kaya siya nagkakaganyan. Malalagpasan ko rin ito, nalampasan ko nga ang diranas ko noon, ngayon pa kaya. I heard the doorbell rang kaya lumabas ako para tignan kung sino at napangiti ako nang makita ko si Sherlyn dala ang isang eco bag. I jumped and hugged her. Tamang tama dahil right now, I just needed a friend at si Sherlyn ang kailangan ko. Hindi ko sasabihin sa
