Tumingin siya sa kanyang mga mata, may mapaglarong ngiti sa kanyang mga labi. Ang kanyang mga halik ay nagsimulang magmarka ng basang linya mula sa kanyang mga suso, sa kanyang tiyan, pababa. Ang kanyang dila ay dahan-dahang humihila, humahalikan habang naglalakbay patungo sa kanyang paraisong lugar. Ang kanyang dila ay kumikilos sa paligid ng kanyang pusod, bumababa sa loob, at pagkatapos ay patuloy na bumababa, dahan-dahang bumababa sa kanyang makinis at makintab na burol. Ang kanyang maliliit na banayad na halik ay maingat na nag-iimbestiga, ang kanyang mga balakang ay bahagyang tumataas sa inaasahan.Ang dulo ng kanyang dila ay dahan-dahang bumaba sa hiwa ng kanyang kasarian, dahan-dahang dinidilaan ang namamagang takip ng kanyang klitoris, pababa sa malalim, basang kasakdalan ng kanyang napakagandang masikip na puki, tinatamasa ang kanyang likidong seda. Mahahabang hagod ng kanyang dila pababa, ang kanyang mga daliri ay nalalagas sa kanyang buhok, pinipiga ang kanyang dila sa kan
Parang sadyang hinahaplos ng malamig na hangin ang kanilang mga damdamin, sinasabing ang bukas ay para sa kanila—ang bukas na puno ng pag-asa at pagmamahalan.Hinaplos ni Xavier ang buhok ni Antonette, pinadikit ang kanyang labi sa tainga nito at bumulong, “Mahal kita, Antonette… at pangako, hindi na kita bibitawan kailanman.”Napangiti si Antonette, ang kanyang puso ay tila sumabog sa sobrang saya at pagmamahal. Yumakap siya nang mahigpit kay Xavier, isinandal ang kanyang ulo sa dibdib ng binata, ramdam ang tibok ng puso nito—isang kumpas na nagbibigay ng katiyakan at kapanatagan sa kanya.“Mahal din kita, Xavier,” sagot ni Antonette, mahina ngunit puno ng taos-pusong damdamin. “Salamat… salamat sa pagmamahal mo.”Sa gabing iyon, sa kabila ng lahat ng pagsubok at pangamba, niyakap nila ang isa’t isa nang mahigpit, tila ba wala nang bukas na ikakatakot pa. Ang kanilang mga pangarap at mga pangako ay naging mga bituing gabay, pinalilibutan sila ng liwanag sa kabila ng dilim ng mga pags
Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, hindi nila alam na ang plano nina Rosalinda at Princess ay nagsimula nang magbunga. Ang mga pahirap na dulot nito sa kanilang relasyon ay walang kalaban-laban na nagsisilbing agos sa ilalim ng kanilang mga paa.Habang ang mga plano nina Rosalinda at Princess ay nagiging mas matalim at manipulative, patuloy nilang itinatago ang kanilang mga lihim. Hindi nila alam na ang pagmamahal ni Antonette kay Xavier ay magiging malaking balakid sa lahat ng balak nilang mangyari.Kinabukasan, muling dumating si Rosalinda sa opisina ni Xavier, at tulad ng inaasahan, nagdala siya ng isang bagong plano upang muling guluhin ang relasyon ng kanyang anak at si Antonette. Sa pagkakataong ito, hindi lang basta-basta ang kanyang hakbang—dala niya ang isang babae na may matinding layunin: si Princess, isang napakagandang babae, seksi, at may malasakit na aura. Ipinakilala ito ni Rosalinda bilang bagong sekretarya ni Xavier.Si Princess ay kababata ni Xavier, at anak ng matag
Sa isang pook kung saan ang mga pangarap at ambisyon ng mga tao ay tila nagsasalubong, nagsimula ang isang bagong kabanata sa buhay ni Xavier at Antonette. Isang araw, dumating ang isang bagong hamon, isang pagsubok sa kanilang relasyon, nang pormal na ipinakilala ni Xavier si Princess sa kanyang opisina bilang bagong sekretarya. Hindi alam ni Antonette, na bagamat ang kanyang puso ay puno ng takot at pangarap, ay isang masalimuot na pagsubok na ang kinabukasan nila ni Xavier ay mas lalalim na rin sa mga lihim na nag-uugnay sa mga tao sa kanilang paligid.Si Princess, na anak ng kaibigan ni Rosalinda, ay may isang misyon: ang magtagumpay at makuha ang puso ni Xavier. Mula pa noong kabataan, si Princess ay patuloy na nanalig na si Xavier ang tanging lalaki na karapat-dapat sa kanya. Alam niya ang kanyang lugar sa mundo ni Xavier, at kahit na magkasama sila bilang kababata, hindi niya ipinagkakaila ang isang bagay—si Xavier ay hindi lamang isang kababata para sa kanya. Siya ay ang kanya
Si Xavier Echiverri ay isang lalaking hindi madaling magpapa-apekto sa mga bagay sa paligid niya. Bilang CEO ng Heaven Shipping, laging abala siya sa kanyang trabaho. Laging tapat sa mga layunin at proyekto, hindi siya ang klase ng tao na nagpapadala sa mga distractions. Ngunit sa kabila ng lahat ng kanyang abala, may isang babae na patuloy na gumugulo sa kanyang mundo—si Princess, ang bagong sekretarya na ipinakilala ni Rosalinda sa opisina.Hindi lang siya basta sekretarya; si Princess ay may malupit na plano upang mapansin si Xavier, at ang plano niyang iyon ay unti-unting dumidiretso kay Antonette.Bilang anak ng kaibigan ni Rosalinda, kababata ni Xavier, at isang maganda at malakas ang personalidad na babae, madali para kay Princess na makuha ang atensyon ng kahit sino. Ngunit sa kanyang isip, tanging si Xavier lang ang mahalaga. Pinipilit niyang maging malapit kay Xavier, kahit pa alam niyang may iba itong kasama—si Antonette, ang marketing coordinator ng kumpanya. Pinag-iisipan
Habang pauwi si Antonette, dala-dala niya ang bigat ng mga nararamdaman. Parang wala siyang kakampi, at hindi niya mapigilan ang pagsikip ng dibdib sa naiisip na tila may malalim na koneksyon si Xavier at Princess. Habang nakayuko at naghihintay ng bus sa istasyon, hindi niya napigilang mapaluha. Parang nag-iisa siya sa gitna ng lahat ng mga alon ng pagdududa at sakit.Samantala, sa di kalayuan, si Xavier ay nagmamadaling hinahanap si Antonette. Alam niyang nasaktan ito, at nararamdaman niya sa kanyang puso ang pangangailangan na bumawi sa nobya. Inikot niya ang bawat kalsada, nagbabakasakali na matanaw ito. Nang makita niya ang bus station, natanaw niya si Antonette na nakayukong naghihintay.Mabilis na iniliko ni Xavier ang sasakyan at pumarada malapit sa kinatatayuan ni Antonette. Bumaba siya mula sa kotse at tinawag ang pangalan nito. "Antonette!"Bahagyang nabigla si Antonette nang marinig ang boses ni Xavier. Nilingon niya ito, at kitang-kita sa mga mata niya ang lungkot at pang
Pagkarating ni Antonette sa kanyang apartment, nagpaalam na siya upang pumasok sa loob, ngunit biglang pinigilan siya ni Xavier. "Pwede bang dito na ako matulog ngayong gabi?" tanong niya, ang boses ay puno ng pag-asa at takot.Naramdaman ni Antonette ang kilig sa kanyang puso. Ipinakita nito na may ibig sabihin ang pagkakaroon ni Xavier sa kanyang buhay. "Sige, pumasok ka," sagot niya, na may ngiti na puno ng pagnanasa at aliw. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa saya, dahil sa isang pagkakataon na maaaring magbukas ng bagong simula para sa kanilang dalawa.Pagpasok sa apartment, sumilay ang mapaglarong ngiti sa labi ni Antonette habang inaabot ang bag ni Xavier para ilagay ito sa tabi. “Mabuti naman at napansin mong malungkot ako,” biro niya.Hinawakan ni Xavier ang kamay niya at huminga nang malalim. “Gusto kong mapawi ang lungkot mo, Antonette. Ayokong nararamdaman mo na mag-isa ka sa lahat ng nangyayari.”Nagulat si Antonette sa sinseridad ng boses ni Xavier. Hindi niya ito ma
Pumunta sila sa sala, nanonood ng mga walang kwentang palabas sa telebisyon, nag-eenjoy sa pagyayakap. Iniisip niya sa sarili niya kung paano siya madaling makakatulog sa tuwing yakap-yakap siya nito, pinapahiran siya, at pinaparamdam sa kanya na wala nang makakasakit sa kanya. Paminsan-minsan ay ibinababa niya ang kanyang mukha upang halikan ang tuktok ng kanyang ulo, at halos wala sa isip ay patuloy siyang humahaplos sa kanyang buhok o sa kanyang likod. Sa wakas, nagpasya silang matulog na, at pumasok siya sa banyo upang isuot ang bagong lingerie na binili niya na may kanya-kanya silang isip, isang itim na may lace na halos walang natitira sa imahinasyon.Naka-on pa rin ang ilaw nang bumalik siya, at ang mabagal na ngiti na kumakalat sa kanyang mukha ang lahat ng pag-apruba na kailangan niya. Hindi niya pinansin ang ilaw at diretsong pumunta sa kama, umupo sa kanyang hubad na katawan, hinalikan siya nang malalim, ang kanilang mga dila ay nagsasayaw ng isang erotikong sayaw na sila l
Dumating ang araw ng binyag ni Evan. Isang simpleng selebrasyon ang inihanda nila. Walang magarbong dekorasyon, ngunit puno ng pagmamahal at saya ang bawat sandali. Habang hawak ni Xavier ang anak nila at nakatingin kay Antonette, hindi niya mapigilang mapaluha.“Antonette, minsan akala ko wala nang saysay ang buhay ko, pero binago mo ang lahat. Binago mo ako,” sambit niya habang nakatitig sa asawa.Hinawakan ni Antonette ang kamay niya. “Tayong tatlo, Xavier. Tayong tatlo ang bagong simula.”Sa likod ng simbahan, nakatayo si Rosalinda, tahimik ngunit mapayapa ang mukha. Nakita niya sa mga mata ni Xavier ang isang bagay na matagal na niyang hindi nakikita—ang totoong kaligayahan. Sa wakas, naintindihan niya na ang kayamanan o posisyon ay hindi ang sukatan ng tagumpay, kundi ang pamilya at pagmamahal.Lumapit si Rosalinda kay Antonette at binigyan siya ng isang maliit na kahon. Nang buksan ito ni Antonette, nakita niya ang isang antigong kwintas na may maliit na diamante.“Antonette,” s
Sa gabing iyon, habang nakahiga silang magkatabi, kapwa nilang naramdaman ang isang bagay na higit pa sa kasiyahan—kapayapaan. Ang pagmamahalan nila ang naging kanilang kanlungan. Sa kanilang pagharap sa mga darating na araw, dala nila ang paniniwalang walang hadlang na hindi nila kayang lagpasan basta’t magkasama sila. At sa kabila ng lahat ng pagsubok, nanatiling buo ang paniniwala ni Antonette na minsan, ang pagmamahal ay higit pa sa anumang kayamanan o kasikatan. Ang pagmamahal ang nagbibigay ng totoong halaga sa buhay—at ito ang natagpuan nila sa isa’t isa.Kinabukasan, nagpasya si Xavier na harapin ang mga nakalipas na sugat upang tuluyan na silang makapag-move on ni Antonette sa kanilang bagong buhay. Tumawag siya kay Isabella upang ayusin ang tungkol sa kanilang anak na si Xena. Matapos ang maikling usapan, nagkasundo silang magkita sa isang tahimik na café. Hindi nag-iisa si Xavier; isinama niya si Antonette upang ipakita na wala na siyang itinatago at handa na siyang ipaglab
Halos sumabog ang tensyon sa paligid. Napatingin si Xavier nang diretso sa mga mata ng ina, na para bang naghahanap pa rin ng kaunting awa. Ngunit sa huli, inilagay niya ang braso sa likod ni Antonette bilang pagpapakita ng kanyang sagot."Pinili ko ito, Mom," malumanay ngunit matatag niyang sabi. "At sana balang araw, maintindihan mo."Habang magkahawak-kamay sina Xavier at Antonette, tahimik silang lumabas ng mansyon ng Echiverri. Ramdam pa rin nila ang bigat ng tensyon na iniwan nila sa loob, lalo na ang galit na galit na tinig ni Rosalinda na umalingawngaw sa kanilang isipan. Ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, mas matimbang ang pagmamahal nilang dalawa, na mistulang nagbibigay ng liwanag sa kanilang madilim na hinaharap.Sa labas ng mansyon, huminga nang malalim si Xavier, tinatangkang itapon ang bigat ng pangyayari. Tiningnan niya si Antonette, na nakayuko at halatang nabibigatan sa mga nangyari."Antonette," mahinang tawag ni Xavier habang inaabot ang baba nito para magtama ang
Pagkalipas ng ilang linggo ng honeymoon nina Xavier at Antonette, bumalik na sila sa Pilipinas. Ang masaya nilang mga alaala mula sa kanilang paglalakbay ay tila panibagong simula ng kanilang buhay bilang mag-asawa. Ngunit alam nilang ang pagbabalik sa mansyon ng Echiverri ay haharapin nila nang may lakas ng loob, lalo na’t matagal nang hindi sang-ayon si Rosalinda, ang ina ni Xavier, sa kanilang relasyon.Sa loob ng engrandeng mansyon, naroon si Princess na nakaupo sa sala, suot ang isang eleganteng bestida habang abala sa pag-aayos ng kanyang buhok. Matagal na niyang inaasam na si Xavier ang maging katuwang niya sa buhay, kaya't mas lalong bumibigat ang kanyang damdamin sa tuwing naiisip ang desisyon nito na pakasalan si Antonette.Naglakad si Rosalinda pababa ng hagdan, matikas pa rin sa kabila ng kanyang edad, ngunit halatang may bahid ng inis sa kanyang mga mata. Nang makarinig ng ingay mula sa pinto, huminto siya at tumingin, agad na nalamang dumating na ang kanyang anak.Bumuka
Sinamantala nila ang mga sandali nila sa Bangkok, nagsimula silang maglakbay sa mga kilalang tourist spots ng lungsod. Habang nililibot nila ang mga makukulay na pook at ang mga makasaysayang templo, naramdaman nila ang kakaibang saya at kaligayahan. Sa bawat lugar na kanilang pinuntahan, mas naging malapit sila sa isa’t isa, pinipili nilang gawing memorable ang bawat hakbang ng kanilang bagong buhay magkasama.Una nilang pinuntahan ang Grand Palace, ang kahanga-hangang palasyo na puno ng kasaysayan at kagandahan. Habang naglalakad sila sa mga malalawak na hardin at mga gintong palasyo, nakatingin si Xavier kay Antonette. “Minsan lang tayo makarating dito, Antonette,” sabi niya, hawak ang kamay ng asawa. “Kaya’t itago natin sa ating alaala ang mga sandaling ito.”Napangiti si Antonette at tumingin kay Xavier. “Ito ang pinakamasayang alaala ko, Xavier,” sagot niya, ang mga mata niya’y kumikislap sa tuwa. “Kasama kita sa lahat ng lugar, at hindi ko na kailangan pa ng iba.”Pagkatapos ng
"Hayaan mong gawin ko ito sa sarili kong oras, Antonette." "Walang pagmamasturbate hanggang hindi ko sinasabi." Nagsalita siya gamit ang kanyang malalim na boses. Paano siya makakapagsabi ng hindi? Kaya't siya ay nasa kanyang kapangyarihan. Iniliko niya ang kanyang ulo upang tingnan ang salamin. Nakita niya ang napakagandang, kalahating n*******d na lalaki sa ibabaw niya, hinahalikan ang kanyang katawan, ang mainit na hininga nito sa kanyang balat. Ang tanawin ay higit pa sa kaya niyang tiisin."Please Xavier! Please make love to me." "Hindi pa. Papaasahin kita hanggang sampung beses ka munang labasan bago kita mahalikan." Sa sinabi niya iyon, binuksan niya ang butones ng kanyang maong at ibinaba ang zipper. Pumasok ang kamay niya sa kanyang p**i. "Basang-basa ka, hindi ba? Ano bang nagpapagana sa'yo, Antonette?" Hinalikan niya ang kanyang mga labi muli at pagkatapos ay inalis ang kanyang maong. Dahan-dahan niyang pinaghihiwalay ang kanyang mga binti. "Ii-lilisin ko na ang iyong clito
Pagkatapos ng kasal, nagtungo sina Xavier at Antonette sa Bangkok para sa kanilang honeymoon. Sa kabila ng kanilang kasal na nagsimula sa isang kasunduan, ramdam ni Antonette ang kakaibang saya sa paglalakbay na ito. Para sa kanya, ito ang unang pagkakataong makaranas ng ganitong klase ng bakasyon, at naramdaman niya ang kilig na parang nasa isang pelikula.Pagdating nila sa Bangkok, tumuloy sila sa isang marangyang hotel na may malawak na tanawin ng lungsod. Moderno ang disenyo ng kanilang suite, at may balkonaheng nagbibigay ng magandang tanaw sa ilog ng Chao Phraya. Si Antonette ay hindi makapaniwala sa ganda ng lugar.“Grabe, Xavier, ang ganda dito,” aniya habang nakatayo sa balkonaheng nakatingin sa cityscape. “Parang nasa ibang mundo ako.”Tumayo si Xavier sa tabi niya, nakangiti nang bahagya. “Gusto kong maging espesyal ito para sa’yo,” sagot niya, na ikinagulat ni Antonette. Bagamat alam niyang hindi sanay si Xavier sa pagpapakita ng emosyon, ramdam niya ang sinseridad nito.S
Sumabog ang liwanag sa likod ng aking mga nakapikit na talukap ng mata bago naging itim ang mundo, ang buong katawan ko'y naninigas. Ang aking puki ay isang agos, isang bagyo at isang desperado, gutom na halimaw na nagwawala para sa laman... bago siya bumagal at dahan-dahang pinapakalma ako sa mga banayad na alon na dumadaloy sa dalampasigan nang dahan-dahan, sa halip na ang malakas na alon ng dati. Ang mga panginginig ay nanginginig sa aking mga hita at ako'y nagiging malambot."Oh Diyos, baby, Xavier," ungol ko, ang dibdib ko'y sumisikip."Ang lapit ko na noon, ang sarap mo, ang sikip, ang init at ang sarap, baby."“Alam ko,” halos umiyak ako, kahit na gusto ko pa ng higit."Kailangan kong matikman ang tamod mo, ang bango ng puke mo."Si Xavier ay lumuhod habang ako ay bumabaluktot pabalik upang magpahinga sa kotse—ang aking maong ay nasa kalahating baba pa lamang sa aking mga binti na naglilimita sa atin.Ang haplos ng kanyang dila ay tila napakabuti dahil sa sobrang sensitibo ko n
Pagkatapos ng selebrasyon ng kasal, dumiretso sa hotel room ang bagong mag-asawang Antonette at Xavier. Tahimik ang paligid, at tanging ang malumanay na tunog ng air conditioner ang maririnig sa loob ng kanilang marangyang suite.Si Antonette ay halatang kinakabahan, ngunit sinubukan niyang itago ito sa pamamagitan ng pag-aayos ng kanyang wedding dress na ngayon ay medyo nagusot sa haba ng araw. Samantalang si Xavier ay nakatayo malapit sa malaking bintana, nakatanaw sa ilaw ng lungsod, tahimik ngunit halatang nag-iisip.“Ang ganda ng view dito, ano?” basag ni Antonette sa katahimikan, pilit na ngumiti habang inaalis ang kanyang sapatos.Lumapit si Xavier, ang mga mata niya’y mapanuri ngunit malumanay. “Oo, pero mas maganda ka,” aniya, halos bulong, na ikinapula ng pisngi ni Antonette. Hindi siya sanay sa ganitong klaseng atensyon mula kay Xavier, lalo na’t kilala ito sa pagiging seryoso at malayo ang ugali.Naupo si Antonette sa gilid ng kama at iniwasang magtama ang kanilang mga mat