“อึก!!! ” โรสหลับตาแน่น เธอรู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจในทุกจังหวะที่เขาขยับกระแทกเข้ามา เธอกัดริมฝีปากพยายามเก็บเสียงครางในขณะที่ร่างกายเธอเผลอเคลื่อนไหวตอบรับเขา
โรสพยายามปกปิดความรู้สึกเสียวซ่านที่เกิดขึ้น แต่สัมผัสจากลูคัสก็เหมือนกับไฟที่ค่อยๆเผาผลาญเกราะป้องกันของเธอจนแทบละลายไปหมด เขาจ้องมองเธอไม่ละสายตาในขณะที่ขยับเข้าออกอย่างรุนแรง สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา มันทำให้เธอยิ่งควบคุมตัวเองได้ยาก
"คุณบอกว่าให้ผมทำให้คุณพอใจ แต่ตอนนี้...คุณดูจะพอใจมากแล้วนะครับ" ลูคัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเย้าแหย่ขณะที่เพิ่มการขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้น ริมฝีปากของเขาประทับลงที่ข้างแก้มเธอ แกล้งหายใจรดเบาๆที่ข้างหู มันทำเอาเธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
โรสกัดริมฝีปากพยายามไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา แต่ก็กลั้นเอาไว้ไม่ได้เมื่อความต้องการของเธอค่อยๆปะทุขึ้นอย่างยับยั้งไม่อยู่ เธอยกสะโพกรับทุกครั้งที่ลูคัสขยับเข้าออก ร่างกายเธอกระเด้งเข้าหาสัมผัสนั้นอย่างลืมตัว ก่อนจะหันไปมองเขา แกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ
"ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนักหรอก..." โรสตอบเสียงสั่น พร้อมยิ้มที่มุมปากอย่างท้าทาย แต่เธอก็ยังขยับตัวกระเด้งรับจังหวะของลูคัสอย่างต่อเนื่อง มือของเธอกำผ้าปูที่นอนแน่นขณะที่ลมหายใจเธอเริ่มถี่ขึ้นทุกที เธอรู้ว่าลูคัสเห็นอาการนั้นชัดเจน เขาอดไม่ได้ที่จะแหย่เธอ
"งั้นหรือครับ?" ลูคัสตอบกลับพร้อมกับแววตาที่มืดลงเพราะความปรารถนา เขาดึงสะโพกของเธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้น "แต่ผมเห็นคุณกำลังขยับไม่หยุดเลยนะ…ดูเหมือนจะรู้สึกดีมากเลยไม่ใช่เหรอครับ?"
"อย่าทำเป็นรู้ดีนักสิ…" โรสแกล้งย้อนเขาเสียงหวิว แต่ก็รู้ตัวดีว่าเธอหลอกเขาไม่ได้ สัมผัสของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงไฟแห่งความปรารถนากำลังเผาไหม้ผิวกาย
ลูคัสยิ้มกว้างกว่าเดิมเมื่อได้ยินการตอบโต้ที่ไม่ยอมแพ้ของเธอ ดวงตาคมของเขาจับจ้องมาที่เธอราวกับจะบีบคั้นให้เธอยอมรับว่ารู้สึกดี
ลูคัสขยับสะโพกเข้าออกแรงและเร็วขึ้นอีก และแนบลำตัวลงไปใกล้แนบชิดกับหน้าอกสวย ความร้อนแรงของเขายิ่งทำให้โรสรู้สึกว่าควบคุมตัวเองได้ยากขึ้น
“ดีไหมครับ?” นายแบบหนุ่มจงใจกระแทกตรงจุดเสียวของเธอ
"อ๊าาา!! อย่า… " โรสครางเสียงหลงด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ
“ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้…คุณดูเร่าร้อนในแบบที่ผมคาดไม่ถึงเลยนะครับ” เขาเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำในขณะที่มือของเขาเลื่อนลงไปลูบไล้ที่ปุ่มกระสันของเธอช่วยให้เธอรับความสุขสมได้มากขึ้น
“อื้ออออ!!!” โรสหวีดร้องและจิกเกร็งเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาอย่างลืมตัวเพื่อระบายความเสียวซ่าน
ลูคัสขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความเจ็บ เขามองโรสด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาที่ร้อนแรง ดูเหมือนว่าเธอได้เปิดสวิตบางอย่างในตัวเขาเข้าให้แล้ว มันทำให้ความต้องการของเขาแทบจะระเบิดออกมาเหมือนว่ารอคอยเวลานี้มานาน เขาก็ไม่อาจยับยั้งความต้องการได้อีกต่อไป
ความปรารถนาที่ร้อนแรงเขาแปรเปลี่ยนเป็นการกระทำที่รุนแรงและหลงใหล เขาโน้มตัวลงไปประกบจูบอย่างเร่าร้อนและล้ำลึก จนโรสแทบหายใจไม่ทัน แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธเขา ด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับมันทำให้สมองเธอเบลอไปหมดแล้ว
มือของลูคัสขยำสะโพกเธอแน่น ขณะที่ปากเขาไล่ลงมาจูบตามซอกคอและซุกไซ้จนถึงเนินอกในขณะที่ยังขยับสะโพกอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง โรสได้แต่ครางออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ รู้สึกเหมือนร่างกายทุกส่วนตื่นตัวรับสัมผัสที่เร่าร้อนของเขา
ริมฝีปากของเขาของเขากลับดูดดันที่ยอดอกอย่างหิวกระหาย จนเธอสะดุ้งและแอ่นอกรับลิ้นของเขาอย่างรวดเร็ว เธอสัมผัสได้ถึงความต้องการของเขา โรสได้แต่สงสัยว่าทำไมเขาถึงดูอดอยากขนาดนี้
ลูคัสขยับสะโพกเข้าออกด้วยจังหวะที่หนักแน่น รุนแรงไม่ยั้งจนร่างของเธอโยกตามแรงกระแทกของเขาจนเตียงสั่น โรสได้แต่หลับตาแน่น และครางเสียวออกมาอย่างไม่อายแล้ว ความรู้สึกเสียวซ่านนั้นปะทุขึ้นไม่หยุด ร่างกายของเธอร้อนวูบวาบไปหมด และทุกสัมผัสจากลูคัสพากำลังเธอขึ้นสู่จุดสูงสุดอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
"คุณจะไม่ไหวแล้วใช่ไหมครับ?" ลูคัสเอ่ยถามเสียงแหบพร่า แต่ไม่ยอมลดแรงลงแม้แต่น้อย
"ลูคัส...ฉัน...จะเสร็จแล้ว..." โรสครางออกมาอย่างหมดหนทาง เธอรู้สึกเสียวซ่านสุดขีด ร่างของเธอสั่นสะท้านกับทุกการเคลื่อนไหวของนายแบบหนุ่ม ร่างทั้งสองขยับประสานกันราวกับหยุดไม่ได้แล้ว
ลูคัสกระชับสะโพกของเธอไว้แน่น เร่งจังหวะจนสุด ร่างกายของเขาแนบแน่นกับเธอ ทุกการสัมผัสบ่งบอกถึงความปรารถนาอันล้นหลามที่เขาเก็บซ่อนไว้ เพียงชั่วขณะ เธอก็ปลดปล่อยความเสียวซ่านที่สะสมมาจนถึงขีดสุด ช่องทางฉ่ำน้ำของโรสตอดรัดท่อนเนื้อของเขากระตุกถี่รัวอย่างควบคุมไม่อยู่
"อาา… สุดยอดเลยครับ… คุณตอดผมไม่หยุดเลย… "
ลูคัสมองโรสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลหลังจากที่เห็นเธอปลดปล่อยอย่างเต็มที่ เขายังคงขยับต่อไปด้วยจังหวะที่เร่าร้อน และโน้มตัวลงไปกระซิบด้วยเสียงต่ำติดจะกระเส่าข้างหูเธอ
"ผมอยากอยู่ในตัวคุณแบบนี้ตลอดไปจัง…."
โรสไม่ได้รับรู้ในสิ่งที่ลูคัสพูดเลย เธอรู้สึกถึงแค่ท่อนเนื้อร้อนที่ขยับเข้าออกเร็วขึ้น ทั้งแน่นทั้งลึกจนเธอเสร็จอีกรอบ โรสกรีดร้องกระตุกเกร็งตอดรัดเขาแน่นยิ่งกว่าครั้งแรก ลูคัสครางเสียงต่ำในลำคอออกมา แก่นกายกระตุกรัวภายในช่องทางฉ่ำน้ำก่อนที่เขากระแทกลึกเข้าไปจนสุดและปลดปล่อยอย่างเต็มที่
มือเขาจับสะโพกเธอไว้แน่นราวกับไม่อยากให้เธอไปไหน สัมผัสได้ถึงความรุนแรงที่ซ่อนไว้ไม่อยู่ เขาหลับตาแน่น ปล่อยตัวเองจมไปกับความปรารถนาที่เร่าร้อนนี้ ความรู้สึกที่เขาเก็บกดไว้ทั้งหมดไหลททะลักออกมา
"ถ้าได้ปล่อยข้างในคุณ...ก็คงดี" เสียงแผ่วเบาหลุดออกมาจากปากของลูคัสโดยไม่ตั้งใจ
ลูคัสหรี่ตานิดหนึ่งก่อนที่เผยรอยยิ้มชอบใจออกมา แล้วในชั่วพริบตา จับข้อเท้าของเธอไว้แน่นไม่ปล่อย เขากดปลายเท้าของเธอให้สัมผัสอยู่ตรงนั้นนานขึ้นราวกับจะบอกให้รู้ว่าเกมนี้เธออาจไม่ได้คุมทุกอย่างอย่างที่เธอคิดไว้“ยั่วเก่งจังเลยนะครับ?” เขาเลิกคิ้วมองเธอด้วยแววตาที่แสนเจ้าเล่ห์ มือที่จับข้อเท้าของเธอแน่นขึ้นเหมือนกำลังปราบให้อยู่ในอำนาจ โรสรู้สึกถึงแรงกดดัน แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ให้เขาง่ายๆเช่นกัน“ทำไม? กลัวฉันจะทำให้เธอเสร็จหรือไง?” เธอกล่าวเย้าด้วยเสียงแหบพร่า ทำเป็นไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่ใจเต้นแรงจนแทบหยุดหายใจลูคัสได้ยินก็ยิ้มที่มุมปากพร้อมกับยกข้อเท้าเธอขึ้นจรดริมฝีปากแล้วจูบไล้จากข้อเท้าไต่ขึ้นมาถึงหน้าแข้งอย่างจงใจ จูบที่อ้อยอิ่งทว่าร้อนแรงของเขาทำให้เธอเผลอสะดุ้ง จนเธอเผลอชักเท้ากลับแต่ลูคัสก็ยังยึดไว้ไม่ปล่อย“หืม?…เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลยนี่ครับ...” ลูคัสเย้าหยอกเธอ ดวงตาคู่นั้นจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธออย่างท้าทาย “ตอนนี้หน้าแดงทำไมล่ะครับ หรือยั่วคนอื่นเก่งแต่พอโดนบ้างกลับเขิน?”โรสกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ แต่ยังฝืนยิ้ม เชิดหน้ามองเขาอย่างท้าทาย “ฉันไม่ได้เขินหรอก…ก็แค่สงสัยว่าเธอจะทำอะไ
“อึก!!! ” โรสหลับตาแน่น เธอรู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจในทุกจังหวะที่เขาขยับกระแทกเข้ามา เธอกัดริมฝีปากพยายามเก็บเสียงครางในขณะที่ร่างกายเธอเผลอเคลื่อนไหวตอบรับเขาโรสพยายามปกปิดความรู้สึกเสียวซ่านที่เกิดขึ้น แต่สัมผัสจากลูคัสก็เหมือนกับไฟที่ค่อยๆเผาผลาญเกราะป้องกันของเธอจนแทบละลายไปหมด เขาจ้องมองเธอไม่ละสายตาในขณะที่ขยับเข้าออกอย่างรุนแรง สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา มันทำให้เธอยิ่งควบคุมตัวเองได้ยาก"คุณบอกว่าให้ผมทำให้คุณพอใจ แต่ตอนนี้...คุณดูจะพอใจมากแล้วนะครับ" ลูคัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเย้าแหย่ขณะที่เพิ่มการขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้น ริมฝีปากของเขาประทับลงที่ข้างแก้มเธอ แกล้งหายใจรดเบาๆที่ข้างหู มันทำเอาเธอสั่นสะท้านไปทั้งร่างโรสกัดริมฝีปากพยายามไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา แต่ก็กลั้นเอาไว้ไม่ได้เมื่อความต้องการของเธอค่อยๆปะทุขึ้นอย่างยับยั้งไม่อยู่ เธอยกสะโพกรับทุกครั้งที่ลูคัสขยับเข้าออก ร่างกายเธอกระเด้งเข้าหาสัมผัสนั้นอย่างลืมตัว ก่อนจะหันไปมองเขา แกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ"ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนักหรอก..." โรสตอบเสียงสั่น พร้อมยิ้มที่มุมปากอย่างท้าทาย แต่เธอก็ยังขยับตัวกระเด้ง
โรสที่กำลังหอบหายใจและมึนงงเพราะความสุขสมที่ได้รับมากเกินไป แทบไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอเพียงแค่เงยหน้ามองเขาอย่างสงสัย ในขณะที่ลูคัสก็รีบปรับสีหน้าเป็นปกติ พลางเอียงคอยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนายแบบหนุ่มถอนตัวออกจากช่องทางของเธออย่างช้าๆราวกับไม่อยากแยกจาก ถุงยางเต็มไปด้วยหยาดน้ำแห่งความต้องการของเขา แก่นกายของลูคัสหลุดออกมาพร้อมกับความชุ่มชื้นที่เกาะอยู่ตามลำของเขา ช่องทางรักของโรสมีสีที่แดงเข้มขึ้นและบานเล็กน้อยจากแรงกระแทกที่หนักหน่วง น้ำหล่อลื่นผสมกับหยดของความต้องการยังไหลออกมาช้าๆทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นที่ยังหลงเหลือเธอมองไปยังลูคัสที่อยู่ระหว่างขาของเธอ และได้เห็นว่าเขายังคงแข็งขึงเต็มที่ คล้ายกับว่าเขาไม่แม้แต่จะคิดหยุดเพียงเท่านี้ เธอหอบหายใจหนัก มองเขาด้วยสายตาตกใจระคนประหลาดใจ ขณะที่ลูคัสค่อยๆดึงถุงยางออก แล้วหยิบอันใหม่ขึ้นมาใส่โดยไม่พูดอะไร“เธอจะทำอะไรน่ะ?” โรสเอ่ยเสียงหลง แฝงด้วยเหนื่อยล้า “ช่วยดูอายุของฉันด้วย…”ลูคัสเพียงแค่ยิ้มมุมปากแวบหนึ่ง รอยยิ้มนั้นแฝงนัยบางอย่างที่ทำให้โรสใจเต้นเร็วขึ้นอีกครั้งแล้วก้มลงกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่ข้างหูของเธอ “ผม
ร่างสูงใช้มือประคองใบหน้าเธออย่างเบามือ ส่วนมืออีกข้างลูบไล้ไปตามร่องรอยที่เขาทิ้งไว้บนร่างกายเธอ เธอไร้ซึ่งการตอบสนอง จมลงไปในห้วงนิทราอย่างลึกล้ำ ลูคัสยังคงจ้องใบหน้าเธออย่างหิวกระหายดวงตาของเขาดูดำมืดและเย็นชา ราวกับกำลังพิจารณาสิ่งที่อยู่ มือของเขาค่อยๆขยับไปยังแท่งเนื้อของตัวเอง กำมันแน่นและเริ่มรูดขึ้นลง ทุกการเคลื่อนไหวของเขานั้นเต็มไปด้วยความตั้งใจ เขามองเธอที่นอนหลับไปโดยไม่รู้ตัว ดวงตายังคงจับจ้องเธออย่างไม่วางตาเมื่อลูคัสถึงจุดที่ไม่อาจหยุดยั้ง เขาปลดปล่อยหยดสีขาวขุ่นออกมา หยดน้ำรักกระจายไปทั่วใบหน้าของโรส รอยยิ้มมุมปากของลูคัสขยับขึ้นเล็กน้อย เขามองผลงานที่ตนเองฝากไว้บนใบหน้าเธออย่างพอใจ ความเย็นยะเยือกในแววตาของเขาแฝงไปด้วยความครอบครองลูคัสหัวเราะออกมาด้วยความสุข เสียงนั้นแหบแห้งและเย็นชา เขาค่อยๆใช้ปาดคราบน้ำรักบางส่วนบนใบหน้าของเธอไปที่มุมปากสีสวยแล้วไล้มันไปตามริมฝีปากก่อนที่จะขยับนิ้วอย่างแผ่วเบา ระมัดระวังทุกการสัมผัสเหมือนกับกลัวว่าเธอจะรู้สึกถึงสิ่งที่เขากำลังทำ"ในที่สุด... คุณก็เป็นของผมแล้ว..."ท่ามกลางความเงียบงันที่แปลกประหลาด ขาแข็งแรงของเขายังคงอยู่ในท่าท
ลูคัสเหมือนจะรู้ว่าเธอคิดอะไร เขากระชับมือเธอแน่นขึ้นเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “ผมรู้ว่าคุณคิดอะไร... ผมรู้ว่าคุณสงสัยว่าทำไมผมถึงเลือกคุณ แต่เชื่อเถอะโรส ผมชอบคุณจริงๆ ผมเคยชอบคุณมานานแล้ว แต่ตอนนั้น...คุณมีสามี ผมเลยทำได้แค่เฝ้ามองคุณอยู่ห่างๆ” คำพูดของเขาทำให้โรสรู้สึกถึงความจริงจังของเขาขึ้นมานิดหน่อย แต่เธอก็ยังอดที่จะตั้งคำถามไม่ได้ ในเมื่อเธอมีประสบการณ์และความเจ็บปวดจากความรักที่ผ่านมา เธอไม่สามารถไว้ใจเขาได้ง่ายๆ เธอไม่เชื่อหรอกว่าผู้ชายอย่างเขาจะจริงจังกับเธอได้นานขนาดนั้น ถึงแม้ตอนนี้เขาจะดูจริงจังแค่ไหน แต่ในที่สุด เขาก็เป็นแค่ผู้ชายอีกคนที่จะเบื่อและทิ้งเธอไปในไม่ช้า จู่ๆ โรสก็ฉุกคิดในใจขึ้นมา…’ หรือบางทีเขาอาจจะสนุกกับการเล่นกับเธอแค่ชั่วคราว? เล่นไปตามน้ำก็คงไม่เสียหายอะไร’ เธอคิดกับตัวเองพลางยิ้มออกมาเล็กน้อย ‘ไม่เกินเดือนหรอก เดี๋ยวเขาก็คงเบื่อเราไปเอง แล้วเรื่องนี้ก็จะจบลง ถือว่าเธอได้คู่นอนเกรดพรีเมี่ยมมาเป็นคู่ขาชั่วคราวก็แล้วกัน’ “ก็ได้...” โรสตอบรับอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะเสริมข้อเสนอเพิ่มเติมด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเล็กน้อย “แต่ฉันมีข้อแม้” ลูคัสยิ
ลูคัสหัวเราะให้กับความน่ารักของเธอ ดวงตาเขาฉายแววอ่อนโยนที่ทำให้โรสเผลอไหววูบในใจ“ก็คงต้องลองดูสักตั้ง...ใจแข็งแค่ไหน ผมก็จะหาโอกาสเอาชนะใจคุณให้ได้ครับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจังโรสทำทีว่าไม่สนใจ แต่เธอก็รู้ดีว่าเธอเองกำลังใจอ่อนกับรอยยิ้มและความมุ่งมั่นของเขาอยู่ทุกทีอาหารถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ กลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่และกาแฟสดทำให้โรสผ่อนคลายมากขึ้น เธอจัดการกับอาหารตรงหน้าก่อนจะหันไปถามลูคัสในท่าทีสบายๆ“วันนี้เธอมีงานหรือเปล่า?”ลูคัสพยักหน้ารับ “ครับ มีถ่ายแบบช่วงบ่าย” เขาตอบพลางยิ้ม “แต่ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านให้พักผ่อนก่อน”โรสพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นจึงใช้เวลาทานอาหารไปพร้อมกับการสนทนาสบายๆ เมื่อต่างคนต่างจัดการอาหารเสร็จเรียบร้อย ลูคัสก็พาเธอออกจากร้านกาแฟ และขับรถกลับไปยังอพาร์ทเม้นของเธอเมื่อมาถึง ลูคัสพยุงเธอขึ้นไปส่งถึงหน้าประตูห้องอย่างเอาใจใส่ ก่อนจะหยุดถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น “คืนนี้คุณเลิกงานกี่โมงครับ? ผมอยากมารับ เพราะเป็นห่วงเรื่องร่างกายของคุณ...ก็ผมมีส่วนต้องรับผิดชอบนี่ครับ”โรสอมยิ้มเล็กๆพลางหรี่ตามองเขาอย่างขี้เล่น “งานคืนนี้น่ะ ฉันไปเป็นสไตลิสต์ให้นางแบ
“แต่ไม่ใช่แค่อาหารหรอกนะครับ เรื่องทำความสะอาดบ้านอะไรพวกนั้น เดี๋ยวผมจัดการให้เอง คุณจะได้มีเวลาเหลือทำอะไรอย่างอื่นมากขึ้น” ลูคัสพูดพลางโน้มตัวมาหอมแก้มเธอเบาๆ แล้วก็เริ่มพรมจูบไปตามลำคอของเธออีกครั้งโรสหัวเราะชอบใจพลางยกมือขึ้นแตะไหล่เขา “เอ๋ เหมือนฉันจะได้คนรับใช้เลยนะเนี่ย”“ถ้าเพื่อคุณ ผมยอมทำหมดแหละครับ” เขาจูบเธออีกครั้งโรสเอนศีรษะพิงหมอน รับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มใจ แต่ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว ทำไมลูคัสถึงทุ่มเทให้เธอมากขนาดนี้? เธอไม่เคยคาดหวังว่านายแบบหนุ่มที่ทั้งหล่อและอายุน้อยกว่า จะมาอยู่เคียงข้างเธอ คอยดูแลเอาใจใส่ในทุกๆเรื่องเล็กน้อยอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อ แล้วเธอเอง...จะโชคดีถึงขนาดนี้ได้จริงๆ เหรอ?ขณะที่เธอเริ่มจมอยู่กับคำถามเหล่านั้น ลูคัสก็เงยหน้ามามองเธอ ดวงตาคมคู่นั้นมีแววเจ้าเล่ห์แฝงอยู่ราวกับเขารู้ทันความคิดของเธอ ก่อนที่เขาจะค่อยๆโน้มตัวเข้ามาใกล้ ริมฝีปากของเขาไล้อย่างยั่วเย้าไปที่ลำคอของเธอ ความร้อนจากสัมผัสของเขาทำให้โรสรู้สึกใจเต้นแรงขึ้น“คิดอะไรอยู่หรือเปล่าครับ?” เขากระซิบแผ่วเบาข้างหู ก่อนจะประทับจูบลงที่ลาดไหล่ของเธออย่างหลงใหล“กะ…ก็แค่คิดว่า
โรสได้แต่ยืนนิ่ง เธอรู้สึกช็อก ไม่คิดว่าการเจอเขาอีกครั้งจะทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนเหยียดหยามทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด เธอพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อโต้ตอบ แต่ลำคอเหมือนถูกบีบรัดจนพูดอะไรไม่ออกลูคัสที่ยืนข้างๆนั้นจับความรู้สึกของเธอได้ทันที เขามองมาร์กด้วยสายตาดูถูก เขายิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่บาดลึกอย่างไม่ปรานี“นึกไม่ออกเลยว่าผู้ชายแบบไหนกัน ที่มีผู้หญิงดีๆอยู่แล้ว แต่กลับโง่ทิ้งเธอไป”มาร์กขมวดคิ้ว “แล้วแกเป็นใครถึงกล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน?”“ผมแค่คนที่เห็นคุณค่าของโรส” ลูคัสยิ้มเยาะเขาและไม่หลบสายตาของมาร์กเลยแม้แต่น้อย “จะบอกอะไรให้นะ คุณเสียสิ่งที่มีค่าที่ดีที่สุดในชีวิตไปแล้ว”มาร์กชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยายามทำหน้านิ่งเหมือนไม่แคร์ “หึ อย่างฉันน่ะเหรอจะพลาด ฉันได้สิ่งที่ดีกว่ามาต่างหาก” เขาโอบกระชับวงแขนโอบรอบผู้หญิงข้างเขาอย่างภูมิใจ“งั้นเหรอ?” ลูคัสยิ้มเยาะ พลางพยักหน้าเหมือนเห็นด้วย “คุณอาจจะได้สิ่งที่คุณคิดว่าดีกว่า แต่ก็น่าแปลกนะ...เพราะดูเหมือนว่าคุณจะยังอิจฉาโรสอยู่”มาร์กหรี่ตาลงเล็กน้อย ความไม่พอใจเริ่มปรากฏบนใบหน้า “อิจฉา? นี่แกพูดเรื่องอะไร”ลูคัสหัวเ
โรสยังคงขยับสะโพกรับการกระแทกของเขาอย่างไม่ยอมให้เขาหยุด เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่ทวีคูณขึ้นทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าไป“อ๊า... ลูคัส... ไม่ไหวแล้ว... ฉันจะเสร็จแล้ว!” โรสบอกเสียงกระเส่า ขาของเธอสั่นระริก มือของเธอยังบีบยอดอกของตัวเองเพื่อระบายความเสียวซ่านไปพร้อมๆกับสะโพกที่ขยับรับการกระแทกจากเขาลูคัสมองดูร่างของเธอด้วยสายตาที่มืดลง พยายามเก็บอารมณ์ของตัวเองไว้จนแทบจะทนไม่ไหว “คุณไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” เขาพูดเสียงต่ำ ขยับสะโพกเข้าไปลึกและแรงขึ้น “ผมไม่อยากหยุดเลย โรส...”แต่เขารู้ดีว่าโรสต้องการอะไร และเขาก็รู้ว่าต้องการทำให้เธอถึงจุดสูงสุดก่อนถึงเวลาของเขา เขาหลับตาลงก่อนจะกระแทกอีกครั้งด้วยความแรงที่เพิ่มขึ้น “ปล่อยออกมาเลยครับ เสร็จออกมาเลย”ทันใดนั้นโรสก็ปล่อยเสียงครางออกมาในลำคออย่างไม่อาจควบคุมได้ ร่างกายของเธอกระตุกไปตามจังหวะที่เขากระแทกเข้าออก ความเสียวที่พุ่งเข้ามาทำให้เธอหลุดเสียงร้อง "อ๊า... ลูคัส... ฉัน... ฉันเสร็จแล้ว!" ร่างของเธอสั่นระริก ขาเกร็งจนเกือบจะล้มแต่ยังคงยืนอยู่ได้เพราะลูคัสยังคอยจับเธอไว้แน่นลูคัสกระแทกเข้าไปอีกครั้ง เขาครางเสียงแหบพร่า ในที่สุดเขาก็ปลดปล่อ
หลังจากกิจกรรมอันเร่าร้อนหลังโขดหินนั้นจบลง ลูคัสพาเธอกลับมาที่ห้องเพื่อทำความสะอาดและพักผ่อนเมื่อถึงห้องพัก ลูคัสกุมมือโรสแน่น รู้ดีว่าไม่มีสิ่งใดสามารถกั้นเขาไม่ให้เข้าใกล้เธอได้อีกแล้ว เมื่อประตูปิดลง เขาจูงเธอตรงไปยังห้องน้ำ เสียงน้ำอุ่นที่กระทบพื้นดังแว่วเป็นจังหวะ แต่สิ่งที่ก้องอยู่ในใจเขาเป็นเพียงเสียงหายใจของเธอ ที่แผ่วเบาแต่สะกดเขาไว้จนไม่อาจหันเหสายตาไปทางอื่นได้ในแสงสลัวจากไฟในห้องน้ำ ลูคัสมองโรสอย่างที่เขาทำไม่ได้ในที่แจ้ง ร่างกายที่ยังมีละอองน้ำทะเลเคลือบผิวดูเย้ายวนจนเขาต้องเผลอกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว มือหนาเอื้อมไปปลดปมบิกินี่ของเธอออกอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างไม่ปิดบังความรู้สึก“คุณสวย...จนผมไม่อยากละสายตาเลย” ลูคัสเอ่ยเสียงพร่า เขาโน้มตัวเข้าใกล้ ปลายจมูกแตะหน้าผากเธอเบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่แก้ม โรสหลับตา ปล่อยให้เขาละเลียดจูบที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน“พอเถอะลูคัส...” โรสพูดเสียงกระเส่า แต่มือของเธอกลับเผลอเกาะต้นแขนเขาแน่นลูคัสยิ้มมุมปาก เขารู้ดีว่าเธอกำลังสู้กับตัวเอง “คุณพูดให้ผมหยุด...แต่ร่างกายคุณบอกให้ผมไปต่อ คุณจะเอายังไงดีครับ คุณโรส” น้ำเสียงแฝง
อีกภาพที่เขาจับได้คือตอนที่เธอก้มลงเก็บลิปสติกที่ตกอยู่บนพื้น ผมของเธอปรกลงมาบังใบหน้า เธอปัดมันไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ ท่าทางธรรมดานั้นกลับดูดึงดูดจนเขารู้สึกว่ามือที่จับกล้องสั่นเล็กน้อย แล้วก็มีภาพหนึ่ง เป็นช่วงที่โรสหัวเราะพร้อมกับเพื่อนร่วมงาน แสงสะท้อนจากรอยยิ้มของเธอดูอบอุ่นจนทำให้ห้องทั้งห้องดูมีชีวิตชีวาขึ้น ลูคัสมองผ่านเลนส์ เขารู้สึกเหมือนเธอเป็นภาพถ่ายที่ยังไม่ได้ใส่กรอบ เป็นชั่วขณะที่เขาอยากหยุดเวลาไว้ตรงนั้นลูคัสรู้ดีว่าการกระทำแบบนี้อาจจะไม่ถูกต้อง แต่เขาก็ไม่อาจห้ามตัวเองได้ ทุกครั้งที่เธอเคลื่อนไหว กล้องในมือก็เหมือนเป็นเพียงทางเดียวที่เขาจะยึดโยงเธอไว้ได้ในโลกของเขาเองเขาเริ่มสะสมภาพของเธอไว้ในแฟ้มส่วนตัวอย่างเงียบๆแต่ความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เมื่อเขารู้ว่าโรสทำงานที่ไหน และพักอาศัยอยู่ที่ใด ลูคัสก็เริ่มสะกดรอยตามเธอในวันหยุดที่เขาควรจะพักผ่อน ลูคัสกลับขับรถไปจอดอยู่ใกล้คาเฟ่ที่โรสชอบแวะไป เขานั่งอยู่ในมุมร้านที่เธอไม่สังเกตเห็น มองดูเธอจิบกาแฟและอ่านหนังสือ บางครั้ง เขาเดินตามเธอไปในห้างสรรพสินค้า จับภาพเธอผ่านหน้าจอโทรศัพท์ขณะเธอเลือกซื้อของใช้เ
บ้านหลังเล็กในเขตชานเมืองยามค่ำคืน เงาของแสงไฟจากหลอดไฟเก่าๆกระพริบอยู่เหมือนมันกำลังจะดับ ลูคัสในวัยเด็กนั่งตัวสั่นอยู่ในมุมมืดของห้องเก็บของเล็กๆ ซึ่งเป็นที่เดียวที่เขารู้สึกปลอดภัย ตุ๊กตาเก่าๆที่มีรอยเย็บซ่อมเต็มตัวอยู่ในอ้อมแขนเล็กๆของเขาราวกับมันเป็นสิ่งเดียวที่ปกป้องเขาได้ เสียงทะเลาะวิวาทดังระงมมาจากห้องนั่งเล่น เป็นเสียงของผู้ชายตะคอกด่าทอผสมกับเสียงผู้หญิงที่พยายามห้ามปรามแล้วเสียงขวดแก้วก็แตกกระจายดังสนั่น เศษแก้วปลิวกระจายไปทั่วพื้น ทำให้ลูคัสสะดุ้งเฮือก น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลรินออกมา เขากดหน้าซุกกับตุ๊กตาและเอามือน้อยๆปิดหูทั้งสองข้างของตัวเองเอาไว้ เพื่อปิดกั้นเสียงเอาไว้ แต่เสียงที่น่าสะพรึงนั้นยังดังอยู่ เสียงแห่งความเจ็บปวด เสียงแห่งความโกรธที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด"ลูคัส!" เสียงกระซิบดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่พี่สาวของเขาจะปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู เธอพุ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตูอย่างรวดเร็วก่อนจะกอดเขาไว้แน่น ร่างกายของเธอสั่นระริกไม่ต่างจากเขา "ไม่ต้องกลัว พี่จะปกป้องเธอเอง"ลูคัสเงยหน้าขึ้นมองพี่สาว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความความอ่อนโยน เธอพยายามจะปลอบเขาทั้ง
โรสถอยเท้าหนี ความรู้สึกสงสารและโกรธแค้นประดังเข้ามาในใจ เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอพยายามพูดด้วยเสียงที่นิ่งที่สุด แต่ก็ยังสั่นอย่างเห็นได้ชัด “ความรักของเธอมันหนักเกินไปสำหรับฉัน ลูคัส ฉันไม่สามารถทนรับมันได้อีกแล้ว ฉันแค่...อยากให้ทุกอย่างจบ...”เขาทรุดลงไปอีกครั้ง หมอบกราบแทบเท้าของเธอ ร่างสูงใหญ่ดูอ่อนแอและสิ้นหวังอย่างน่าเวทนา “ได้โปรด...อย่าพูดแบบนั้น ผมขอโทษ...ขอโทษจริงๆ...ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะครับ”โรสมองเขาด้วยสายตาเปื้อนน้ำตา หัวใจเธอเจ็บปวดเหมือนโดนบีบให้แตกสลาย แต่เธอก็ต้องรวบรวมความเข้มแข็งไว้ เธอไม่สามารถให้ตัวเองใจอ่อนได้อีกแล้วเอมี่ขยับมายืนข้างๆ สายตาจ้องมองลูคัสอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนจะหันมาพูดกับโรส “เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ฟังอะไรแบบนี้แล้ว ไปจากที่นี่กันเถอะโรส”ลูคัสเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง น้ำตาอาบแก้ม เขาดูเหมือนคนที่หมดสิ้นทุกสิ่ง “โรส...ได้โปรด...ผมไม่มีคุณไม่ได้...”โรสหลับตาลง พยายามสะกดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด เธอรู้ดีว่าการกลับไปหาลูคัสไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง แม้หัวใจของเธอจะเจ็บปวดกับสภาพของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถลืมสิ่งที่เขาเคยทำได้...โรสทรุดตัวลงนั่
เมื่อโรสย้ายเข้าไปอยู่กับเอมี่ เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงในการเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เรื่องของลูคัสจนถึงเอเดน เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อเล่าถึงช่วงเวลาที่เธอถูกหักหลัง ความรู้สึกอับอายและเจ็บปวดผสมปนเปจนแทบพูดไม่ออก แต่เอมี่ฟังอย่างเงียบๆโดยไม่ขัดอะไร จนกระทั่งทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกไปจนหมด"แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันตั้งแต่แรก?!" เอมี่พูดขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวัง "ถ้าเธอเล่าให้ฉันฟัง บางทีเรื่องมันอาจจะไม่บานปลายแบบนี้ก็ได้"โรสก้มหน้าลง น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอพึมพำด้วยความรู้สึกผิด "ฉันไม่กล้าเล่า... ฉันอาย"เอมี่ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ "อายเรื่องอะไร? เรื่องแบบนี้เธอต้องบอกฉันสิ ฉันคือเพื่อนของเธอนะ""ฉันรู้สึกอายที่จะบอกว่าฉันคบกับคนที่อายุน้อยกว่าตัวเองมากขนาดนั้น ตอนแรกมันเหมือนแค่เรื่องสนุก ฉันไม่คิดว่ามันจะลากยาวมาจนถึงจุดนี้... ฉันไม่คิดว่ามันจะซับซ้อนและเลวร้ายแบบนี้เลย"เอมี่ถอนหายใจออกมายาว ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลง "ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง เธอไม่ควรเก็บไว้คนเดียวแบบนี้อีก เข้าใจไหม? ต่อไปถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอต้องบอกฉันทันที เราจะหาทางแก้ไปด้วยกัน"โรสพยักห
แม้ว่าลูคัสอาจมีปัญหาในจิตใจของเขาเอง แต่เธอก็ไม่สามารถให้อภัยสิ่งที่เขาทำได้ ความเจ็บปวดจากการถูกล่วงละเมิดทั้งทางร่างกายและจิตใจยังคงหลอกหลอนเธอทุกครั้งที่หลับตา แต่เมื่อมองเรื่องราวของตัวเองกับสามี มันยิ่งเห็นชัดเจนขึ้น การที่เธอเลิกกับสามีมันไม่ใช่ความผิดของลูคัสอย่างที่เขาพูด แม้ว่าลูคัสจะจ้างผู้หญิงคนนั้นเพื่อเข้าไปใกล้สามีของเธอ แต่สุดท้ายการที่สามีของเธอนอกใจมันก็คือการตัดสินใจของเขาเอง ลูคัสอาจเป็นตัวกระตุ้น แต่เขาไม่ได้เป็นต้นเหตุของความล้มเหลวในชีวิตแต่งงานของเธอความคิดนี้ทำให้เธอเริ่มสงบลง เธอหยุดกล่าวโทษทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูคัสหรือใครก็ตาม เธอเริ่มยอมรับความจริงว่าชีวิตเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ และบางครั้ง ความเจ็บปวดก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเส้นทางที่ต้องเดินผ่านแต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนสำหรับเธอในตอนนี้คือเธอไม่ต้องการที่จะมีความสัมพันธ์ใดๆอีกแล้ว ความรักที่เคยทำให้เธอมีความสุข ตอนนี้กลับเป็นสิ่งที่เธอเข็ดหลาบที่สุด เธอไม่อยากเสี่ยงเปิดใจให้ใครอีก ไม่อยากแบกรับความเจ็บปวดที่อาจเกิดขึ้นซ้ำๆในสองวันนั้น โรสพยายามฝึกที่จะเริ่มต้นดูแลตัวเอง เธอเปิดหน้าต่างให้ลมเย็นๆ ของช่วงเช
"ลูคัส ฟังฉันนะ..." เสียงของเธอสั่นไหว แต่แฝงด้วยความหนักแน่น “ทุกอย่างมันจบแล้ว ฉัน... ฉันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอกับฉัน มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว อย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย ปล่อยฉันไปเถอะ”น้ำตาของลูคัสไหลลงมาอีกเป็นสายเขาส่ายหัวไปมาอย่างแรง “ไม่! คุณยังรักผมอยู่ ผมรู้!” เขาพุ่งเข้าไปกอดขาของเธอแน่นจนโรสต้องเซถอยหลังเล็กน้อย“ปล่อยฉัน ลูคัส!” โรสร้องด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ฉันเหนื่อยเกินไปแล้ว เธอ... เธอทำลายทุกอย่างในชีวิตฉัน เธอไม่เข้าใจเหรอ?”ลูคัสกลับยิ่งกอดขาเธอแน่น เขาสะอื้นเหมือนเด็กที่กำลังหวาดกลัวการถูกทอดทิ้ง “ผมขอโทษ ผมรู้ว่าผมผิด แต่ผมทำไปเพราะผมรักคุณ... โรส ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหม...ขอร้อง...”โรสมองลงไปที่เขา ภาพของลูคัส นายแบบชื่อดังที่ครั้งหนึ่งเคยมีแต่ความมั่นใจในตัวเอง ดูดีและสมบูรณ์แบบในสายตาของทุกคน บัดนี้เขากลับกลายเป็นเพียงชายที่ดูไม่ได้ แตกสลายและหมดสภาพ เธอรู้สึกสมเพชอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ใช่แค่กับเขา... แต่กับตัวเธอเองที่ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในวังวนนี้นานเกินไปโรสพยายามรวบรวมสติที่เหลืออยู่ก่อนจะพูด "ฉันไม่เหลืออะไรให้เธอแล้วลูคัส ไม่แม้แต่ความเกลียดชัง ฉันแค่...
ในขณะที่เอเดนกำลังพยายามดึงเสื้อผ้าของโรสออก เสียงประตูที่เปิดออกอย่างแรงทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก ร่างสูงใหญ่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว ก่อนที่โรสจะทันได้ประมวลผล คนที่เข้ามาก็ถีบเอเดนออกจากตัวเธออย่างรุนแรง ร่างของเอเดนกระเด็นไปกระแทกกับพื้นเสียงดัง ลูคัสยืนอยู่ตรงนั้น สายตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะที่แทบจะเผาผลาญทุกสิ่งรอบตัว“แกทำอะไรลงไป เอเดน!” ลูคัสคำราม ก่อนพุ่งเข้าไปกระชากตัวเอเดนขึ้นจากพื้นและเหวี่ยงหมัดใส่เขาอย่างไร้ความปรานี เอเดนล้มลงไปอีกครั้ง แต่ลูคัสไม่หยุด เขาใช้เข่าคร่อมร่างของเอเดนไว้ แล้วปล่อยหมัดตามมาอย่างต่อเนื่องลูคัสจมอยู่ในความโกรธแค้น และเอเดนที่ถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวก็ไร้ความสามารถที่จะตอบโต้ สภาพเขาเละเทะและอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนในที่สุดร่างของเอเดนก็แน่นิ่งไปโรสนั่งอยู่บนเตียง สภาพของเธอดูอิดโรย เสื้อผ้าหลุดลุ่ย และเส้นผมยุ่งเหยิง เธอกอดตัวเองแน่น ร่างกายสั่นสะท้าน ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความหนาวเหน็บของเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นหรือความกลัวที่เริ่มครอบงำเธอมองลูคัสที่ค่อยๆลุกขึ้นจากร่างของเอเดนด้วยสายตาที่เธออ่านไม่ออก เขาเพิ่งช่วยเธอจากเอเดน แต่แววตาที่เขาหันมาหาเ