"Heto, kainin mo 'yan. Nagdala talaga ako niyan para sa 'yo," Steph slid two bananas and one ponkan on the table. I smiled and shyly grabbed it.
"Hindi naman na kailangan, Steph!" nahihiyang saad ko.
Umirap siya. "Wala kang magagawa kung gusto kitang dalhan ng prutas. Aba, magiging ninang ako ng baby mo kaya dapat puro healthy foods ang ipapakain ko sa Mommy,"
Ngumiti ako at pabirong umirap. Dalawa lang kaming magkasama na kumakain sa cafeteria dahil lunch time na. Pagkatapos nito ay balik trabaho ulit ako sa thesis namin. Hindi ko ka-grupo si Steph dahil sabi ng prof ko, nakakasira daw ng friendship ang thesis kaya inayawan ako ni Steph. Ayaw niya yatang masira kaming dalawa nang dahil sa thesis.
"Nagyayaya nga pala si Nam this Saturday night sa condo niya, sleep over daw tayo doon. Sabi ko nga ay sa club na lang pero tinatamad na daw siyang mag-party sa labas," ani Steph habang kumakain.
"Hindi ko alam kung papayagan ako ni Mama," sagot ko.
<"Miss, are you okay?"Napaangat ako ng tingin nang marinig ang baritonong boses. Madilim na kaya naman hindi ko makita ang mukha niya, puno rin ng luha ang mata ko kaya hindi ko siya maaninag."Go away," pangtataboy ko."Here's a handkerchief. Wiped your tears. It's not safe here," Inabot niya sa akin ang puting panyo pero hindi ko ito kinuha, baka mamaya ay may malanghap ako doon at makatulog ako."I said go away. Hindi kita kailangan kaya umalis ka na," saad ko habang humihikbi. Nainis ako lalo dahil imbis na umalis siya, umupo siya sa tabi ko."Okay, you can cry, but I will just be here. It's not safe for you being alone in this dark area," simpleng sagot nito.Hindi ko na siya pinansin pa. Lumuha akong muli kaya inabot niya ulit sa akin ang panyo. This time ay tinanggap ko na dahil sa dami ng luha ko."You know, it's good to open up to a stranger. You can talk to me while crying your heart out," kalmadong sabi niya. Pinunasan ko a
Do you know what's weird about crushes? You're 99% sure that your crush doesn't like you, but that 1% keeps you going. And why do they call it a crush? Because that's how you feel when they don't feel the same way in return. I also read online that when you like someone, you notice every single detail about them no matter how small it is. And when they do something for you, you feel so touched even if it was the most simple thing in the world. "Hoy, umikot na siya sa kabilang building nakatitig ka pa rin d'yan!" Napakamot ako sa aking ulo nang bigla akong sinabunutan ni Steph, kaibigan ko. "Ang cute niya talaga, 'no?" I asked and smiled dreamily, ignoring her pulling my hair. "Suplado naman, tsaka mahaba ang pila, girl! Wala kang chance d'yan," she really made it sound that I should stop admiring him. I pouted. Alam ko naman 'yon. Tsaka hindi naman siya suplado, e! Hindi lang talaga siya approachable, but I know he's ni
"Anak, tumawag pala ang Ate mo, nangangamusta," sabi ni Mama habang kumakain kami ng hapunan."Dapat tinawagan niya ako, hihingi sana akong pang-allowance," nagtatampong sagot ko.Bahagyang tumawa si Mama. "Ikaw talaga masyado kang spoiled sa Ate mo. Hayaan mo, bibigyan ka rin no'n."Paanong hindi mai-spoiled, e, ako lang naman ang kapatid niya. Maski rin naman si Mama ay spoiled sa kaniya. Nasa ibang bansa ngayon si Ate at doon nagta-trabaho."Oo nga pala, galing na naman dito si Adler. Kailan mo ba siya papansinin, anak? Boto naman ako do'n para sa 'yo," sabi ni Mama na ikinasira ng mukha ko."Ayoko nga sa seaman, Ma! Ayoko ng LDR," simpleng sagot ko. Quality time ang love language ko kaya ekis siya sa 'kin."Puwede naman kayong magtext o tawag, e! Mabait na bata naman 'yon si Adler, habulin nga lang ng bakla."Bahagya akong natawa sa sinabi ni Mama. Totoo 'yon. Kahit noong estudyante pa lang siya ay habulin na talaga siya ng
6:30 PM pa lang ay nakapag-ayos na ako. Hindi naman sa excited ako, 'no! Ayoko lang magbago ang isip ni Mama. Gano'n pa naman 'yon, pabago-bago ng isip."Siguraduhin mo lang na makakauwi ka bago mag-alas dose, huh!" sabi ni Mama habang inaayos ko ang buhok kong kinulot ko na."Alas dose daw po kami uuwi, e! Ihahatid naman ako ni Ynna," sagot ko."Kapag ikaw umuwing lasing, makikita mo. Kukurutin ko talaga 'yang singit mo, Amara Lorraine."Napangiwi ako. "Oo na."Nang marinig ko ang busina sa labas ng bahay ay alam kong nand'yan na si Ynna. Siya palagi ang nagdadala ng kotse kapag ganitong may ayaan dahil siya lang ang hindi nalalasing."Nand'yan na po si Ynna. Alis na 'ko, Ma!" paalam ko."Sige, ingat kayo!" Ngumiti ako sa kaniya at nagmamadaling lumabas ng bahay. Pagkabukas ko ng pinto ng kotse ay kumpleto na silang tatlo sa loob."Gara ng suotan, ah? Mukhang lalandi mamaya," komento n
Kinabukasan, kasama kong tumambay ang tatlo sa gazebo malapit sa cafeteria dahil ayaw pa nilang umuwi. Ako ang bida ngayon dahil 'di ko mapigilang hindi kiligin sa nangyari kahapon."Gusto pa nga niya akong i-piggyback, e, kaso nahiya naman ako. Tapos tumabi siya sa 'kin para sabayan ako sa paglalakad kasi akala niya masakit ang ulo ko. Tapos pinagbili niya ako ng tubig. Tapos binigyan niya ako ng gamot kasi sabi niya 'I don't think you're okay. You look pale'. Tapos, girl, siya ang nagbukas ng bottled water para sa akin." Nangingiti kong hinawakan ang magkabila kong pisngi.Halos gumulong ako sa kilig. Nakakakilig pala lalo kapag kinu-kwento. Nakangiti rin ang tatlo sa akin, si Steph ang sobrang natutuwa."Tapos sinabihan niya akong magdala palagi ng payong para daw hindi ako magkasakit ulit. E, wala naman akong sakit no'n, e! Palusot lang 'yon ni Steph. 'Di ba, Steph?" Tanong ko, nakangiting tumango naman siya sa akin."Naging cupid ka
"Ano'ng dapat kong gawin? Kinakabahan ako."Kanina pa ako hindi mapakali. Silang tatlo naman ay busy sa akin. Si Ynna ay nasa likod ko, inaayos ang mahaba kong buhok. Si Nam naman ay siyang nagre-retouch sa mukha ko. At si Steph, wala nakaupo lang sa harapan ko habang kumakain ng cheese cake.Nandito kami sa gazebo malapit sa College of Engineering para hintayin si Calvin. Sinabi ko kasing puwede akong turuan ngayong araw. Of course, I should grab the opportunity. Kaya naman nang mag-reply siyang 30 minutes pa bago sila i-dismiss ay agad akong inayusan ng mga kaibigan ko."Akitin. Lakasan mo loob mo para maakit mo siya," walang kwentang sagot ni Steph."Parang tanga naman," sagot ko at umirap."Makinig ka lang sa ituturo niya sa 'yo mamaya para kapag may tanong siya, masasagot mo kaagad. Plus points 'yon kasi alam niyang nakikinig ka sa tinuturo niya." si Nam."True! Tapos syempre ilibre mo rin. Saan ba kayo mamaya?" Tanong ni Ynna."
"Any updates, Amara? Ano'ng nangyari kahapon? Spill it, come on."Tumingin ako kay Nam na halatang excited sa iku-kuwento ko. Kasama ko sila ngayon dito sa field para tumambay dahil free time naming apat."Masaya. 5 PM na kami natapos," tanging sagot ko."Tapos? Ayusin mo naman mag-kuwento, pabitin ka naman," pagsusungit ni Steph.Bumuntong-hininga ako. Mukhang hindi nila ako titigilan hanggang sa hindi nila nakukuha ang sagot. "Ayun nga, 5 PM na kami natapos. Tapos kumain kami sa McDo. Tapos syempre kaunting usap, gano'n. Almost 7 PM na ako nakauwi sa bahay,""Oh, my god!" Ynna exclaimed. "Niyaya ka niyang kumain sa McDo?""Hindi!" Umiling ako. "Ako ang nagyaya pero siya ang nagbayad. Libre ko dapat 'yon pero hindi niya tinanggap 'yong pera ko.""Shems, akala ko study lang. Humirit pa pala ng date," tumawa silang tatlo sa sinabi ni Steph. Hindi naman date 'yon pero natawa na rin ako."Tapos tinanong ko pala siya kung sino 'yon
Pagkabalik namin sa table ay malisyosang nakatingin sa amin ang pinsan niya. Nakangisi siya kay Calvin pero nang magtama ang paningin namin ay ngumiti siya ng malapad. Pakiramdam ko tuloy ay may iniisip siyang hindi maganda."Mom texted me, Calvin! Baka hindi mo muna ako matuturuan ngayon," sabi ni Bea pagkaupo namin."Ha? Bakit daw?" nagtatakang tanong ni Calvin.Nagkibit-balikat ang babae. "No idea. Next time na lang, ha? Si Amara na lang muna ang turuan mo ngayon. Bye!" Nakangiting kumaway pa ito sa amin bago nagmamadaling umalis.The heck? Natutop ko tuloy ang aking bibig dahil kasama ko na naman siya. And take note, this is unexpected. Akala ko pa naman ay makakapag-aral ako ng tahimik."Hindi ka pa uuwi?" Tanong ko makalipas ang ilang minutong katahimikan.Tumingin siya sa 'kin. "Hindi pa. Tuturuan na lang kita tutal nandito na tayo,"Unti-unti akong tumango at pinigilan ang sariling huwag ngumiti.
"Miss, are you okay?"Napaangat ako ng tingin nang marinig ang baritonong boses. Madilim na kaya naman hindi ko makita ang mukha niya, puno rin ng luha ang mata ko kaya hindi ko siya maaninag."Go away," pangtataboy ko."Here's a handkerchief. Wiped your tears. It's not safe here," Inabot niya sa akin ang puting panyo pero hindi ko ito kinuha, baka mamaya ay may malanghap ako doon at makatulog ako."I said go away. Hindi kita kailangan kaya umalis ka na," saad ko habang humihikbi. Nainis ako lalo dahil imbis na umalis siya, umupo siya sa tabi ko."Okay, you can cry, but I will just be here. It's not safe for you being alone in this dark area," simpleng sagot nito.Hindi ko na siya pinansin pa. Lumuha akong muli kaya inabot niya ulit sa akin ang panyo. This time ay tinanggap ko na dahil sa dami ng luha ko."You know, it's good to open up to a stranger. You can talk to me while crying your heart out," kalmadong sabi niya. Pinunasan ko a
"Heto, kainin mo 'yan. Nagdala talaga ako niyan para sa 'yo," Steph slid two bananas and one ponkan on the table. I smiled and shyly grabbed it."Hindi naman na kailangan, Steph!" nahihiyang saad ko.Umirap siya. "Wala kang magagawa kung gusto kitang dalhan ng prutas. Aba, magiging ninang ako ng baby mo kaya dapat puro healthy foods ang ipapakain ko sa Mommy,"Ngumiti ako at pabirong umirap. Dalawa lang kaming magkasama na kumakain sa cafeteria dahil lunch time na. Pagkatapos nito ay balik trabaho ulit ako sa thesis namin. Hindi ko ka-grupo si Steph dahil sabi ng prof ko, nakakasira daw ng friendship ang thesis kaya inayawan ako ni Steph. Ayaw niya yatang masira kaming dalawa nang dahil sa thesis."Nagyayaya nga pala si Nam this Saturday night sa condo niya, sleep over daw tayo doon. Sabi ko nga ay sa club na lang pero tinatamad na daw siyang mag-party sa labas," ani Steph habang kumakain."Hindi ko alam kung papayagan ako ni Mama," sagot ko.
Umiling-iling ako at dismayado na rin sa sarili. Inaasahan ko na na sasabihin niya ito, pero ayoko pa ring maniwala. Hindi. Hindi ito nangyayari.Binigyan ako ng reseta ng doktora pero wala sa sarili ko itong tinanggap. Kinuha naman ito ni Mama sa akin para tingnan kung ano ang nakasulat doon."Alagaan mo ang sarili mo lalo na't first baby mo 'yan. Huwag kang magpapaka-stress. You should also eat healthy foods and stop sleeping late. Kailangan mong sundin ang resetang binigay ko para sa 'yo at sa baby mo. It's a God's blessing so you should be proud," nakangiting sambit ng doktora.God's blessing, yes! But this is not the right time to get pregnant. I'm still chasing for my dreams, readying myself to become better for the future. Hindi ko inaasahan na may mabubuong bata dahil nagte-take naman ako ng pills.Hindi ko alam kung sasabihin ko ba ito kay Calvin at sa mga kaibigan ko. Pakiramdam ko ay wala na akong mukhang maihaharap sa kanila kapag nalaman nila
Matapos ang away namin na 'yon ni Calvin, naging payapa na ulit ang relasyon naming dalawa. Though, nag-aaway kami minsan pero naaayos din kaagad kagaya nang palaging nangyayari. He would never let me sleep with a heavy heart.We also spent our birthdays, Christmas and New Year together. Sadyang napakabilis ng araw dahil hindi ko namamalayan na ilang buwan na lang ay 3rd Anniversary na namin. Maraming problema at away na ang dumaan sa amin pero nalampasan namin ito lahat.I am sure about him. Sigurado na ako na siya ang gusto kong makasama habang buhay. Kung hindi si Calvin ang makakatuluyan ko ay pakiramdam ko hindi ko na kayang magmahal pa nang iba. I am so attached and deeply in love with him. Handa na akong ialay ang buong buhay ko sa kaniya at makasama siya habang buhay."Saan mo naman balak gawin itong plano mo?" tanong ni Steph habang nag-iikot kami sa bookstore. I want to buy some decorations for my surprise for him on our Anniversary."Magchechec
"B-Babe," gulat na tawag ko sa kaniya.Madilim ang mga mata niyang nakatingin sa akin. Dumaloy tuloy ang matinding kaba sa sistema ko dahil ngayon ko pa lang siya nakitang ganito."Anong ginagawa niya sa bahay niyo?" seryosong tanong niya."M-Masakit, b-bitawan mo ako," Ngumiwi ako habang pilit na tinatanggal ang mahigpit na hawak niya sa aking braso. Binitawan din naman niya ito kaagad nang hindi inaalis ang masamang tingin sa akin."Answer me, Amara Lorraine! Bakit siya nandito sa inyo?" tanong niyang muli."N-Nagpatulong lang siyang gumawa ng letter para sa babaeng gusto niya," sagot ko."Nagpatulong ba talaga o may ginagawa kayong iba?" he scoffed. "Tang ina, Amara! Text ako nang text, tawag rin ako nang tawag pero ni isa ay wala kang sinagot. Pinuntahan kita dito sa inyo para makita ka tapos ito ang madadatnan ko? Makikita kong may lalaking lumabas mula sa bahay niyo?"Nakagat ko ang aking labi habang ang puso ko ay labis sa pagp
Pagkapasok namin sa bahay ay sumalubong sa amin ang gulat na ekspresyon ni Mama nang makita si Jackson na kasama kong pumasok. Nakatingin lang siya sa amin kaya naman parang ang awkward nang paligid.Ngumiti ako sa kaniya. "Ma, si Jackson po, blockmate ko. Nagpapatulong lang siya sa akin gumawa ng regalo para sa babaeng nagugustuhan niya,"Tumango si Mama habang tipid ang mga ngiti. Bumaling ang tingin niya kay Jackson kaya nginitian niya si Mama."Good afternoon po," magalang nitong bati."Kaklase ka pala ng anak ko. Umupo ka muna, ipaghahanda ko kayo ng makakain," tugon ni Mama.Pumunta na si Mama sa kusina kaya naman iminuwestra ko ang aking kamay sa couch para paupuin si Jackson. Inilibot muna niya ang paningin sa bawat sulok ng bahay bago umupo at ngumiti sa akin."Magbibihis lang ako saglit. Kain muna tayo bago magsimula," paalam ko."Sige lang," nakangiting sagot niya.Umakyat na ako kaagad sa kuwarto at nagbihis. Maong
"Amara, are you okay?" nag-aalalang tanong ni Jackson."Uwi na tayo," tanging sagot ko.Hinawakan ni Jackson ang baba ko kaya nagtama ang tingin naming dalawa. Puno ng pag-aalala ang mga mata niya habang ang sa akin namin ay namumuo na ang mga luha."I'll bring you home. Ayaw mo bang kumain muna bago umuwi?" marahang tanong nito, umiling lang ako dahil hindi ko kayang magsalita. "Okay! Tara na!"Tahimik kaming dalawa habang tinatahak ang daan papuntang parking. Hindi siya umiimik pero nararamdaman kong panay ang tingin niya sa akin. Nang makasakay sa kotse ay agad kong kinuha ang phone ko para i-text si Calvin.To: Babehi babe nasa work ka?Hindi naman sa gusto ko siyang hulihin, pero gusto ko lang malaman kung magsisinungaling ba siya o magsasabi ng totoo."Mag-drive thru na lang tayo, Amara, gusto mo? Akala ko ba gusto mong magpalibre? Uubusin ko sana ang pera ko ngayon para sa ipapalibre mo, e!" bahagya pa siyang tumawa kay
"Malapit na ang prelim, nag-review ka na ba?"Iyon ang tanong na ibinungad sa akin ni Jackson pagkarating ko pa lang ng room. Tumabi siya kaagad sa akin para daldalin na naman ako."Hindi pa lahat. Hihintayin ko muna kung ano ang e-examin sa first day para 'yon muna ang re-reviewhin ko. Baka kapag ni-review ko lahat mag-shuffle na 'yong mga words sa utak ko," seryosong sagot ko.Wala pa akong ganang makipag-usap dahil pakiramdam ko ay lutang pa ako. Halos 11 PM na ako nakatulog kagabi dahil ka-video call ko si Calvin at hindi ko namalayan ang oras.Umayos ng upo si Calvin at nakangiting humarap sa akin. "Anyway, I have something to tell you," excited na saad niya."Ano 'yon?""Samahan mo ako mamayang uwian sa bookstore. May gusto lang akong bilhin na decorations para sa kaniya,"Ngumisi ako. "'Yong babaeng 'yon na naman? Anong klaseng decoration ba?""Colored papers gano'n tapos pen na pang-lettering. Gusto ko rin sanang tulung
Warning: R-18 Read at your own risk."Alam ko 'yang iniisip mo," seryosong sabi ko.Mahina siyang tumawa. "I want you," bulong niya."Nanonood pa tayo, Calvin! Tsaka nandito tayo sa bahay niyo, baka may biglang kumatok," sagot ko."No," Ipinasok niya ang kanyang kamay sa loob ng suot kong dress at minasahe ang ibabang parte ng katawan ko. Napakagat tuloy ako ng aking labi dahil sa sensasyong nararamdaman."C-Calvin... baka may makakita sa atin," nahihirapang sambit ko, lalo pa niyang pinaglaruan ang sensitibong parte niyon kaya napaawang ang bibig ko."I locked the door. And trust me, walang makakakita sa atin,"Kumubabaw siya sa akin habang pilyong nakangisi. Napalunok tuloy ako dahil alam ko kung anong titig iyon."Tapusin muna natin ang movie," saad ko.Inayos niya ang pagkakahiga ko bago ako sinunggaban ng halik. Dikit na dikit ang katawan namin kaya naman nararamdaman ko ang kanya na tumatama sa akin.