Chapter 4

Chapter 4

Hindi ko maialis sa aking isipan na sa ikalawang pagkakataon ay natalo na naman ako. Napahiya, nasaktan, at napasalampak pa sa sahig. Ang akala kong superstar na ako pagdating sa aktingan pero hindi pala. Nasayang pa ang mga pekeng luha ko. Ang akala kong mananatili ako sa opisina niya pero hindi pala, kinaladkad lang ako. I never expect that man was really ruthless. Walang awa. Ang lalaking nakilala ko kapag may babaeng umiiyak, aaloin at patatahanin nila ito, pero siya? Halang ang bituka. Tiyak akong hinding-hindi pa nagkagirlfriend ang lalaking iyon kahit pa sa sinabi sa binasa ko ' 'he never had a serious girlfriend' kasi wala nga talaga. If you would asked me, I badly wanted to burned him until he's out breath. Dahil iyon ang nababagay sa kanya.

"Ma'am Fern, uuwi raw po pala ang Mommy at Daddy ninyo sa makalawa, alam ninyo na ba?" Biglang sulpot ng isang yaya naming feelingera sa aking tabi. 

"Nag-aral ka ba o wala?" singhal ko sa kanya. Nageehersisyo ako tapos susulpot-sulpot na lang siya bigla? Boba talaga. May gym kasi kami sa mansion exclusively for me only. Kompleto rin ang lahat ng mga gamit at machines dito kaya hindi ko na kailangang mag-enroll sa iba pang gym.

"Nag-aral po. Sorry po,Ma'am Fern" mahina at nakayuko nitong sabi.

Kapag nasa mansion ako, they called me as Fern. Iyon din ang utos ko.Walang tumatawag sa aking Bibay dito kundi matatanggalan sila ng trabaho ng wala pang isang segundo. Si Mommy at si Magdalena lang ang tumatawag sa mabantot kong palayaw na hindi ko alam kung saan ito kinuha.

"Shut up! Umalis ka nga, naaalibadbaran ako sa pagmumukha mo!" 

Napaatras si Feelingera dahil sa sigaw ko. Pero bago pa ito makaalis ay tinawag ko ulit siya.

"Ano po iyon...Ma'am?" nanginginig at pautal-utal nitong tanong.

"Pasulpot-sulpot ka at dinisturbo mo pa ako sa pagsquasquat but then, you didn't mind to bring me a water and a towel?!" sigaw ko ulit sa kanya. " Gusto mo bang mawalan ng trabaho, huh?!"

"Hindi..po..Ma'am"

"Hindi pala eh! Then move now, bago pa magdilim ang paningin ko sa iyo" 

Kaagad itong kumaripas palabas ng gym. Mga walang silbi! Sayang ang pera namin kung tatamad-tamad sila. Nagpapansin pa sa akin ang babaeng iyon. Feelingera talaga. Mainit na nga ulo ko sa demonyong iyon, dinagdagan pa ng mga katulong na ito. Hindi naman niya kailangang iinform kung darating ba ang mga magulang ko o hindi because in the first place, anak nila ako. Natural lang na ako ang unang nakakaalam bago ang mga katulad niya. Wala talagang utak. Alam ko namang uuwi ang mga magulang ko at wala rin akong paki. Bahala kung umuwi sila o hindi total sanay naman ako na malayo at hanggang camera ko lang kung sila'y makita.

"Ma'am ...ito na po" Inabot ni Yayang Feelingera ang aking towel and a bottled drink in just a minute. Kaagad naman itong umalis.

I sat in the chair and relaxed myself. I did exercise before clashing into a war again. Though, he won twice but, I won't give up easily. Hinding-hindi ko siya titigilan. Maaakit at maaakit ko siya! Three months is long enough for me. I'll assure that before the three month, victory is on me. The resort would be mine.

After calming myself, I went upstairs then took a bath to clean up my body. It took only an hour to finished cleaning myself. When I dressed up, I got my phone in the drawer and opened it immediately. I'm expecting a message or a chat from Abigail, the sekretaryang gaga. As what I have said, she would be my eye for me. And yeah, she did her part. Hindi naman ako nabigo nang makitang may chat nga ito. 

"Ma'am Fern, nasa Boracay ngayon si Sir. If may kailangan kayo sa kanya, doon na kayo ulit manggulo total may pera naman kayo" 

I became irritated to what I have received from her. I clicked the video chat for the defined and clearer information.

"Hi, Ma'am Fern!" Ngiting-ngiting bati ng gaga.

"I'm not in the mood to entertain an ugly secretary like you!" I rolled my eyes. " By the way, are you serious? Nasa Boracay ang demonyo mong amo?"

Napahalakhak siya. " Grabe naman kayo Ma'am Fern pero mali pa rin kayo hahaha. Demonyong gwapo ang amo ko at oo, nasa Boracay siya for business matters"

.

"And you're with him, right?" Sabihin niya lang na oo at siya na ang uutusan ko. I'll even willing to triple her payment just to make that Engineer suffer to death. "Nasa Boracay ka rin ba ngayon at kasama siya?" paglilinaw ko.

"Ahh..hihi..iniwan po ako rito Ma'am eh. Binigyan ba naman ako ng tambak-tambak na papel na tatrabuhin " Nakahalumbaba ito at ipinakita pa sa akin ang malabundok na papel sa tabi niya. " Bakit po, Ma'am Fern?''dagdag niyang tanong.

"Nevermind. Ilang days siya roon sa Boracay?"

"Sa pagkakaalam ko Ma'am, mga three to five days si Sir doon" 

"Okay good. I'll just send your payment to your ATM. And yeah, before I forgot, kapag inayos mo pa ang paninilbihan sa akin, madadagdagan ang perang matatanggap mo" Namilog ang mga mata niya matapos marinig ang mga sinabi ko. Mukha talagang pera.

"Opo naman, Ma'am. Promise! Gagalingan ko pa po"

"Better to hear it"sagot ko at kaagad na pinatay ito. As if I care kung rude akong tao. Hindi naman kayo ang nagpapakain sa akin, hindi ba?

Kaagad akong nag-impake ng mga gamit matapos maiayos ng inutusan kong butler ang flight ko papuntang Boracay. Tama nga kayo! Wala na akong magagawa kundi sundan ang Petrovich na iyon! Last na ito, sisiguraduhin ko ng hindi na mabulasyaso ang una kong plano. Mananatili at hindi na niya ako mapapaalis. Kung kailangan kong magpakabait ng totoo, manghingi ng tawad, o lumuhod sa gagong iyon ay gagawin ko kahit pa sa labag sa loob ko. Desperado na kung desperado pero kung para sa resort na paborito ko ay gagawin ko ang lahat para lang mapasaakin ito. I'll even down my pride if it's needed.

Gabi na nang makarating ako sa Boracay. Nagmessage na rin sa akin si Abigail kung saang hotel at room ito mananatili. I don't care if everyone would call me a stalker basta gagawin ko ang gusto ko. No one can stop me.

Sa Room 23 si Petrovich kaya kinuha ko rin ang katabi nito. Mabuti na lang at hindi pa ito okupado. Pagkapasok ko pa lang sa kwarto ay tinamaan kaagad ako ng tamad at pagod. You know, may jetlag pa ako. Gustong-gusto ko ng humiga pero kailangan ko munang maglinis ng katawan bago matulog. I don't want to looked like a shit even in sleeping. When I'm done, I instantly laid in bed and fell asleep.

It was Wednesday today. A cozy morning greeted my day. Ngayon ko na itutuloy ulit. Gusto kong kumain sa labas kasi based on my research a while ago, Boracay has a lot of foods to offer and I want to taste it. Hindi ko rin sasayangin ang pagpunta ko rito noh.Eksaktong pagbukas ko ng pintuan ay ang pagbukas din ng kabila. Kitang-kita ko ang saglit nitong pagkagulat. It was Petrovich on his casual wear. And damn, he looked like a Greek God just by this simple attire.

"Good morning" I greeted but he never even say a words to me. Tinalikuran lamang ako. What a start? I guess, I need to apply the saying 'Patience is a virtue'. Pasensya Erica because Petrovich wasn't an angel, he's a walking devil.

I ordered vegetable salad, tocino and a lemon juice for my breakfast in the nearest resto. Mabuti na lang at mga taong gubat ang mga kumain dito dahil wala mang kahit isa ang lumapit sa akin para magpalitrato. Okay na rin kaysa guluhin nila ako. After I've had eaten my meal, I went back to my room. Medyo bukas ang pintuan ng demonyo kaya sinilip ko ito. Nakita ko itong napakaseryoso sa pagtitipa sa kanyang laptop. Wala na ba talaga siyang plano sa buhay? Magpapakalulong na lang ba siya sa trabaho? My goodness, I can't do it.

May mga taong tumitingin sa akin but, I just gave them a death glare. Sino bang taong ang hindi magiging chismosa kung may makita kang magandang nilalang na nakamasid at nakasandal sa dingding, wala hindi ba? I waited him to go out. Lumipas ang trenta minuto ay naramdaman kong bumukas ang pinto.

"Where are you going?"malumanay kong tanong sa kanya. Nagkatitigan kami. Hindi ko maitatangging ang mga mata niya ay parang nanghihila. Nag-aalab ang mga ito na para bang isang kilos mo lang ay masusunog ka na.

I checked him from head to toe. Nakasuot na ito ng formal attire. He's wearing now a white polo with a black neck tie and on his usual black pants. " May kliyente ka pa ba?" dagdag ko pang tanong.

"It's.. none. of. your. business" mariin at malamig niyang sagot. Nagsimula na rin siyang humakbang paalis. Sumunod ako.

"Toby, wait for me!" Sigaw ko.

I changed my mind, I don't want to call him Petrovich but instead, Toby ..short for Tobias. Hindi ko iyan inisip. I just screamed it a while ago. Automatic. Impromptu.

"Toby!!!" Huminto ako kasi hinihingal na ako. Ang lalaki ng mga hakbang niya tas ako nakahigh heels kaya nahihirapan akong humabol sa kanya. Hindi ito fun ran noh.

"Toby!!!" 

Mas nilakasan ko pa ang sigaw ko na ikinatigil niya. Marami na rin kasing tumitingin sa akin at nagbubulungan pa but the hell I care. Nilapitan niya ako at tinitigan ako ng makahulugan. Nakakapaso na ang mga mata niya.

"Don't follow me or else, I'll cut off your feet!"pagbabanta niyang hindi ko sinunod. Bakit ko naman susundin? Makakaya kaya niyang putulan ng mga paa ang magandang dilag na kagaya ko? Asa siyang titigilan ko siya. Nakasalalay sa kanya ang resort ko.

I just found him in the nearest resto where am I eating earlier. I saw how he reached the hand of a man on his black suit. His client, specifically. I seated on the next table.

"Did you already have a decision,Mr Petrovich? What do you think about my offer?"panimula ng lalaking negosyante na siguro ay nasa kuwarenta na ang edad.

Uminom muna ng drinks si Toby bago niya ito binigyan niya ng seryosong tingin. 

"Well, your townhouse seems not bad and it's also an advantage for me...." pangiti-ngiti nitong sagot. Nakakainis talaga ang lalaking ito. Marunong din palang ngumiti. Plastik!

"So,bibilhin mo ba?" Tila nangislap ang mga mata ng lalaki habang sinasabi ito. Gahaman. Gahaman din ng pera.

"I don't have a problem with that and yeah, I would like to buy that townhouse based on the prize we've agreed last week ago" Nakita kong kumuha ito ng cheke at nagsulat. Iniabot kaagad niya sa lalaki pagkatapos.

"Thank you for the trust, Mr. Petrovich" saad ng lalaki pero hindi ito pinansin ni Toby.

"I guess we are settled. I have to go Mr. Diumano" Tumayo kaagad siya at hindi na hinayaang makapagsalita ang lalaki. Ganoon ganoon lang iyon?

Napahinto siya saglit nang makitang ngiting-ngiti ako na nakaupo sa tabi. Kaagad naman akong tumayo nang makita siyang lumakad paalis. I guess magfufun ran naman kami.

"Hoy, Toby!" 

"Huminto ka nga!"

Nasa baybayin na pala kami ng dagat ni hindi ko man lang namalayan. I screamed hard as I could. Nagsilingunan sa akin ang mga tao pero wala akong paki!! Wala. Wala.

"Iyong model ba 'yan?"

"Siya nga! Pero ba't siya tumatakbo?"

"Sino ba kasi 'yang hinahabol niya? Nagmumukha na siyang tanga"

Bulong-bulungan nilang hindi ko pinansin. Akala ko ba mga taong bukid ang mga tao rito? Mga chismosa rin pala. Mga buwiset!

"Hoy,Toby! Kapag hindi ka tumigil, sasapatosin talaga kita!" Pagbabanta ko pero hindi pa rin siya tumigil.

"Isa!" 

Ayaw mo talaga huh! " Dalawa!"

Pwes! Makikita mo ang hinahanap mo!

"What the hell is your problem, Macabait?!" 

See! Napalingon ko siya. Ganyan lang iyan kadali. Tinapon ko lang naman iyong heels ko sa kanya at shoot, natamaan ang likod niya. Very good, Erica!

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. "Masakit?" panunuya kong tanong.

Hindi siya sumagot. Okay, fine. " At para sa sagot ko, wala akong problema. Ikaw ang may problema!" Sigaw ko sa kanya. May saltik yata ang lalaking ito.

"One more words, Macabait! Makikita mo na kung sino ako!"

Natawa ako. May ipapakita pa ba siya? Haha na lang. " You can't stop me, Toby. Ipinanganak akong nakasunod ang bituka sa iyo and you can't do anything about it" I smirked.

"Inubos muna ang pasensya ko,babaeng ka" 

Napaatras ako ng humakbang siya. Shit!

"Anong ginagawa mo?" Damn! Nakakatakot na siya. What the hell, Erica? Bakit ba ako ng tinablan ng takot ngayon.

"You cut off my limits, Macabait! I really don't know what are your motives but I'll make sure to make you stop. Hindi mo alam kung sino ang binabangga mo" He gripped my wrist.

" Bitawan mo nga ako! At isa pa, wala akong motibo sa 'yo. Lumalapit lang ako sa iyo dahil gusto kong makipagkaibigan! May masama ba roon?!'' I lied again. Nakawala ako sa mahigpit niyang hawak at kitang-kita ko ang pamumula ng kamay ko. Ano pa kaya ang maeexperience ko sa lalaking ito? Baka sa kanya na rin mauwi ang kamatayan ko.

"I don't have time to your nonsense drama, Macabait! Better to leave or else---"

" Or else, ano?! Sabihin mo! I'm not scared with you! Takutin mo man ako, susunod at susundan pa rin kita! At isa pa kahit pa patayin mo ako, hinding-hindi pa rin kita titigilan! Dahil maging sa impyerno alam kong magkikita pa rin tayo!" Huling sabi ko bago binangga siya at nagwalk out.

Who you ka ngayon, Toby.