Jervis's POVTahimik lang akong lumuluha habang pinagmamasdan ang mapayapang natutulog na si Rose. Kahit na gusto ko siyang ipagtabuyan hindi ko talaga kaya lalo na kung nagpupumilit siyang maging kami at mag-stay ako.Gawa-gawa ko lang 'yung pag-alis ko pero ang totoo magpapa-diagnose na ako sa hospital at hindi ko alam kung mabubuhay pa ba ako o ano. Alam ko naman na maikli na lang ang buhay ko at ayoko na ma-attach ng sobra si Rose. Ayoko na masanay siya na nasa tabi ko siya. Kaya pinagsisiksikan ko na si Harvick sa kanya dahil ayoko na masaktan siya kapag dumating 'yung araw na malaman niya ang totoong dahilan ko.Kaya ngayong araw na ito, susulitin ko ang oras ni Rose na kasama ko siya. Kung hindi dahil sa mga paalala niya, hindi ako magkakaroon ng lakas na loob para kausapin mamaya ang dad ko. Nakita ko rin kung gaano siya kasaya doon sa kapatid ko. Paano ko magagawang bitawan siya? Ngayong mahal niya rin pala ako.Sana mapatawad ako ni Harvick. I am willing to give Rose to him
Rosalie's POV"Do you have to this?" naiiyak kong tanong habang pinagmamasdan si Harvick na nag-iimpake ng kanyang mga gamit.Like there was a conflict within me regarding the situation we find ourselves in.I am also torn between two lovers! I couldn't decide! My heart was ripped apart! And I have no idea where to look for the piece of my heart that was lost when I hurt this helpless man who was changing to fit with my desires and showing me love."Uuwi na muna ako, Rosie," sagot niya nang hindi ako binabalingan. Nilapitan ko siya at kahit na ang busy niya ay niyakap ko pa rin siya sa kanyang likod. "I'm sorry," my voice vibrated in his back. "Kasama mo naman 'yang kapatid mo. Hindi ka naman nag-iisa," sagot pa niya at isinarado na niya ang kanyang maleta. "Pagtitiisan ko muna sa iisang bahay ang ama ko," dugtong pa niya."Harvick, huwag ka nang magalit. Sorry na..." suyo ko pa at hinigpitan ang yakap ko sa baywang niya.If only I could push him into bed and lock him in my arms jus
A horn reached my ears. Kaagad akong humarap sa may pintuan nang makita ko si Harvick na patakbong lumapit sa pwesto namin wearing his concerned expression when he saw the man lying on the floor.Kinuha niya rin ang ulo ni Dad. "What happened?" he asked in a concerned tone as he lifted my father. He felt his heartbeat and I heard his soft sigh of relief. Rosanna and I helped him to carry Dad. "Natagpuan na lang namin siyang walang malay. Hindi ko alam kung napaano siya pero bilisan natin at baka lumipas ang ilang minuto, baka may mangyari sa kanya," I answered worriedly. Kinagat ko lahat ng kaba ko at ang takot ko at kailangan kong maging positibo para sa kapatid ko at para sa sarili ko.Kung magiging negative ako, mas lalo lang akong kakabahan. Nasa backseat kami ni Daddy habang nasa driver seat naman si Harvick katabi niya si Rosanna na nakadungaw ang ulo para titigan ang ama namin. She doesn't stop crying while holding our father's hand. Hinalikan ko ang ulo ng ama ko at niyakap s
Harvick received a lot of thank you from me when he left me together with our stuff inside the hospital room. Nakatulala pa rin si Rosanna at sa palagay ko ay hindi niya nakakaya ang problema sa pamilya namin ngayon. Knowing na ‘yung mommy namin ay masaya sa ibang pamilya habang ang daddy ko ay nakahospital.Relate naman ako sa nararamdaman niya eh. “I talked with Mommy,” Rosanna said for about 10 minutes of silence. Umayos ako sa pwesto ko at hinintay muli ang kanyang sasabihin, kyuryos din kung ano ang kanilang pinag-usapan. “I told her that I will never forgive her. She wants to explain pero hindi ko na siya pinansin. Nagsinungaling na siya at alam kong uulitin niya ‘yon, right, ate?” hinarap niya ako habang ang kanyang mapupungay na mga mata ay namamaga. Tumango ako habang hinahabaan ang aking kamay para abutin ang kanyang mukha.Wala akong ibang sinabi kundi ang pagmasdan ang ama ko na mukhang lumalaban sa bingid ng kamatayan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko o kung paano k
3rd Person’s POVAttorney Smith is captivated by the sight of his two princesses dining beside him. He harbors deep concerns for their safety. He conceals the anxiety that grips him whenever his children engage in conversation with him. Alam niya na may kanya-kanyang pinagdadaanan ang mga anak niya, especially kay Rosalie, nakikita niya sa kanyang mga mata at pagod.He wanted to ask her pero hindi na dahil nakikita niya sa kanyang anak na hindi siya handang mag-open.He struggles to fully grasp why Mayor Palacious betrayed him. The last sip he took was from the coffee she offered. Could it be that he poisoned his own water in his tumbler? Siyempre hindi. Tubig na nanggaling sa tumbler niya ang huli niyang ininom. This suspicion leads him to believe that the Mayor is the one responsible for his current hospitalization. At saka hindi rin sila okay ni Mayor dahil nga sa paglalaban niya ng tama para lang makulong ang kanyang tatay.Before departing from the Mayor’s mansion, he was issued
“P-Po?” I stammered. Kinapitan ko ang hem ng suot kong t-shirt. Nakikita ko ngayon ang sakit at galit ni Daddy sa kanyang mga mata pero nakikita ko rin na pinipigilan niya ang kanyang sarili na pagtaasan kami ng boses.Nanlambot ang mga tuhod ko at kung hindi pa ako humawak sa bar ay babagsak na ako nang isang butil na luha ang kumawala sa mata ng ama ko habang nanginginig ang kanyang labi at nakasarado ang mga kamao.“D-Daddy…” Rosanna started to cry. Hindi ko maalis ang tingin ko kay Daddy na nasasaktan ngayon. Sa akin siya nakatitig at hindi kay Rosanna.“You knew about this, don’t you, Rosalie?” he asked again. Basag ang kanyang boses. Lalong nanlambot ang puso ko. Ayokong nakikitang nasasaktan ang daddy ko.Kung masakit sa amin, paano naman sa kanya? Asawa niya ang dad ko at siya ang una niyang minahal at nakasama. Without him, wala kami. Without their love, hindi kami mabubuo, kaya hindi ko rin maintindihan ang ina ko kung bakit nagawa niya iyon sa dad ko.“O-Opo, but I will tel
Alas singko pa lang nang umaga nang magising ako dahil sa paghapdi ng sikmura ko. Napaupo ako sa kama at napahawak sa may dibdib ko.Napatakip ako ng bibig at mabilis na umalis sa kama ko nang magbaliktad bigla ang sikmura ko. Nangasim ang hitsura ko at nagmumog. My goodness! Sarap ng panaginip ko eh!Nakita ko ang mga nakaplatong mga mangga na nakapatong sa side table ko. Hindi ko sila naubos kagabi. Naglaway ako bigla kaya kaagad kong nilantakan ‘yon. Mm! The best almusal ever!Kinuha ko ang phone ko at walang pasabing tinawagan ko si Harvick. Gusto kong marinig ang boses niya. His husky and handsome voice echoing my mind. Parang napanaginipan ko rin siya kagabi. That’s weird but I want to hear him right now.“Ang aga mo?” bungad niya na halatang nasa trabaho na niya dahil may mga kaluskos na akong naririnig.“Oo. Nagising na ako eh,” sagot ko at ngumuya.“Wait, what are you eating?” takang tanong niya. “Don’t tell me…”Ngumiti ako ng matamis at kumagat ulit ng mangga. “Mangoes! Ang
Harvick’s POV“Manang, tatlong kilong mangga. Tulad po ng dati,” bili ko sa tindera. Nakilala na niya ako dahil araw-araw ba naman ako rito para bilhan ng mangga si Rosie. Ewan ko ba sa babaeng ‘yon kung bakit ang takaw niya sa mangga. Hindi ba siya sumasakit sa tiyan niya o nagbabawas? Takaw niya sa mangga! Ang asim-asim pa naman nito pero nauubos niya sa isang araw lang. That woman is so weird! Argh. Ako nga isang mangga lang ay hilong-hilo na ‘yung ngipin ko, e.“Iho, matanong lang kita. Ikaw ba kumakain ng mga mangga? Halos pakyawin mo na eh,” biro ni Manang. Ngumiti lang ako ng tipid habang humahaklit ng pera sa pitaka ko.Sulit na sulit talaga ni Rosie ang wallet ko. Mabuti nang sulitin na niya dahil kapag nag-asawa na ako hindi ko na siya ililibre.Speaking of relationships; I thought she would be my girlfriend. I still love her, lalo na ngayon na mas lalo siyang nagiging malapit sa akin? Mas lalo ko siyang minamahal. The only thing that I need to do now is to keep her safe.“I