Jervis’s POV Tahimik lang akong lumuluha habang pinagmamasdan ang mapayapang natutulog na si Rose sa bisig ko. Kahit na gusto ko siyang ipagtabuyan hindi ko talaga kaya lalo na kung nagpupumilit siyang maging kami at mag-stay ako. Gawa-gawa ko lang ‘yung pag-alis ko pero ang totoo magpapa-diagnose na ako sa hospital at hindi ko alam kung mabubuhay pa ba ako o ano. Alam ko naman na maikli na lang ang buhay ko at ayoko na ma-attach ng sobra si Rose. Ayoko na masanay siya na nasa tabi ko siya. Kaya pinagsisiksikan ko na si Harvick sa kanya dahil ayoko na masaktan siya kapag dumating ‘yung araw na malaman niya ang totoong dahilan ko. Kaya ngayong araw na ito, susulitin ko ang oras ni Rose na kasama ko siya. Kung hindi dahil sa mga paalala niya, hindi ako magkakaroon ng lakas na loob para kausapin mamaya ang dad ko. Nakita ko rin kung gaano siya kasaya doon sa kapatid ko. Paano ko magagawang bitawan siya? Ngayong mahal niya rin pala ako. Sana mapatawad ako ni Harvick. I am willing to
Rosalie’s POV “Do you have to this?” naiiyak kong tanong habang pinagmamasdan si Harvick na nag-iimpake ng kanyang mga gamit. Like there was a conflict within me regarding the situation we find ourselves in. I am also torn between two lovers! I couldn’t decide! My heart was ripped apart! And I have no idea where to look for the piece of my heart that was lost when I hurt this helpless man who was changing to fit with my desires and showing me love. “Uuwi na muna ako, Rosie,” sagot niya nang hindi ako binabalingan. Nilapitan ko siya at kahit na ang busy niya ay niyakap ko pa rin siya sa kanyang likod. “I’m sorry,” my voice vibrated in his back. “Kasama mo naman ‘yang kapatid mo. Hindi ka naman nag-iisa,” sagot pa niya at isinarado na niya ang kanyang maleta. “Pagtitiisan ko muna sa iisang bahay ang ama ko,” dugtong pa niya. “Harvick, huwag ka nang magalit. Sorry na…” suyo ko pa at hinigpitan ang yakap ko sa baywang niya. If only I could push him into bed and lock him in my arm
A horn reached my ears. Kaagad akong humarap sa may pintuan nang makita ko si Harvick na patakbong lumapit sa pwesto namin wearing his concerned expression when he saw the man lying on the floor. Kinuha niya rin ang ulo ni Dad. “What happened?” he asked in a concerned tone as he lifted my father. He felt his heartbeat and I heard his soft sigh of relief. Rosanna and I helped him to carry Dad. “Natagpuan na lang namin siyang walang malay. Hindi ko alam kung napaano siya pero bilisan natin at baka lumipas ang ilang minuto, baka may mangyari sa kanya,” I answered worriedly. Kinagat ko lahat ng kaba ko at ang takot ko at kailangan kong maging positibo para sa kapatid ko at para sa sarili ko. Kung magiging negative ako, mas lalo lang akong kakabahan. Nasa backseat kami ni Daddy habang nasa driver seat naman si Harvick katabi niya si Rosanna na nakadungaw ang ulo para titigan ang ama namin. She doesn’t stop crying while holding our father’s hand. Hinalikan ko ang ulo ng ama ko at niyakap
Harvick received a lot of thank you from me when he left me together with our stuff inside the hospital room. Nakatulala pa rin si Rosanna at sa palagay ko ay hindi niya nakakaya ang problema sa pamilya namin ngayon. Knowing na ‘yung mommy namin ay masaya sa ibang pamilya habang ang daddy ko ay nakahospital. Relate naman ako sa nararamdaman niya eh. “I talked with Mommy,” Rosanna said for about 10 minutes of silence. Umayos ako sa pwesto ko at hinintay muli ang kanyang sasabihin, kyuryos din kung ano ang kanilang pinag-usapan. “I told her that I will never forgive her. She wants to explain pero hindi ko na siya pinansin. Nagsinungaling na siya at alam kong uulitin niya ‘yon, right, ate?” hinarap niya ako habang ang kanyang mapupungay na mga mata ay namamaga. Tumango ako habang hinahabaan ang aking kamay para abutin ang kanyang mukha. Wala akong ibang sinabi kundi ang pagmasdan ang ama ko na mukhang lumalaban sa bingid ng kamatayan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko o kung paa
3rd Person’s POV Attorney Smith is captivated by the sight of his two princesses dining beside him. He harbors deep concerns for their safety. He conceals the anxiety that grips him whenever his children engage in conversation with him. Alam niya na may kanya-kanyang pinagdadaanan ang mga anak niya, especially kay Rosalie, nakikita niya sa kanyang mga mata at pagod. He wanted to ask her pero hindi na dahil nakikita niya sa kanyang anak na hindi siya handang mag-open. He struggles to fully grasp why Mayor Palacious betrayed him. The last sip he took was from the coffee she offered. Could it be that he poisoned his own water in his tumbler? Siyempre hindi. Tubig na nanggaling sa tumbler niya ang huli niyang ininom. This suspicion leads him to believe that the Mayor is the one responsible for his current hospitalization. At saka hindi rin sila okay ni Mayor dahil nga sa paglalaban niya ng tama para lang makulong ang kanyang tatay. Bago tuluyang makaalis sa bahay ni Mayor si Atty.
“P-Po?” I stammered. Kinapitan ko ang hem ng suot kong t-shirt. Nakikita ko ngayon ang sakit at galit ni Daddy sa kanyang mga mata pero nakikita ko rin na pinipigilan niya ang kanyang sarili na pagtaasan kami ng boses. Nanlambot ang mga tuhod ko at kung hindi pa ako humawak sa bar ay babagsak na ako nang isang butil na luha ang kumawala sa mata ng ama ko habang nanginginig ang kanyang labi at nakasarado ang mga kamao. “D-Daddy…” Rosanna started to cry. Hindi ko maalis ang tingin ko kay Daddy na nasasaktan ngayon. Sa akin siya nakatitig at hindi kay Rosanna. “You knew about this, don’t you, Rosalie?” he asked again. Basag ang kanyang boses. Lalong nanlambot ang puso ko. Ayokong nakikitang nasasaktan ang daddy ko. Kung masakit sa amin, paano naman sa kanya? Asawa niya ang dad ko at siya ang una niyang minahal at nakasama. Without him, wala kami. Without their love, hindi kami mabubuo, kaya hindi ko rin maintindihan ang ina ko kung bakit nagawa niya iyon sa dad ko. “O-Opo, but I
Alas singko pa lang nang umaga nang magising ako dahil sa paghapdi ng sikmura ko. Napaupo ako sa kama at napahawak sa may dibdib ko. Napatakip ako ng bibig at mabilis na umalis sa kama ko nang magbaliktad bigla ang sikmura ko. Nangasim ang hitsura ko at nagmumog. My goodness! Sarap ng panaginip ko eh! Nakita ko ang mga nakaplatong mga mangga na nakapatong sa side table ko. Hindi ko sila naubos kagabi. Naglaway ako bigla kaya kaagad kong nilantakan ‘yon. Mm! The best almusal ever! Kinuha ko ang phone ko at walang pasabing tinawagan ko si Harvick. Gusto kong marinig ang boses niya. His husky and handsome voice echoing my mind. Parang napanaginipan ko rin siya kagabi. That’s weird but I want to hear him right now. “Ang aga mo?” bungad niya na halatang nasa trabaho na niya dahil may mga kaluskos na akong naririnig. “Oo. Nagising na ako eh,” sagot ko at ngumuya. “Wait, what are you eating?” takang tanong niya. “Don’t tell me…” Ngumiti ako ng matamis at kumagat ulit ng mangga.
Harvick’s POV “Manang, tatlong kilong mangga. Tulad po ng dati,” bili ko sa tindera. Nakilala na niya ako dahil araw-araw ba naman ako rito para bilhan ng mangga si Rosie. Ewan ko ba sa babaeng ‘yon kung bakit ang takaw niya sa mangga. Hindi ba siya sumasakit sa tiyan niya o nagbabawas? Takaw niya sa mangga! Ang asim-asim pa naman nito pero nauubos niya sa isang araw lang. That woman is so weird! Argh. Ako nga isang mangga lang ay hilong-hilo na ‘yung ngipin ko, e. “Iho, matanong lang kita. Ikaw ba kumakain ng mga mangga? Halos pakyawin mo na eh,” biro ni Manang. Ngumiti lang ako ng tipid habang humahaklit ng pera sa pitaka ko. Sulit na sulit talaga ni Rosie ang wallet ko. Mabuti nang sulitin na niya dahil kapag nag-asawa na ako hindi ko na siya ililibre. Speaking of relationships; I thought she would be my girlfriend. I still love her, lalo na ngayon na mas lalo siyang nagiging malapit sa akin. Mas lalo ko siyang minamahal. The only thing that I need to do now is to keep her s
Patakbo ko siyang nilapitan at niyakap ng napakahigpit. Parang ilang taon kaming hindi nagkita sa yakap ko dahil sa pag-aalala ko sa kanya. I missed my woman! I missed hugging her like this at gusto ko ay ganito na lang kami habang buhay, iyong walang problema. “How are you? How’s my babies? Please, tell me they are okay,” I begged, caressing her tummy. “Muntikan na naman akong makunan,” nanghihinang sagot niya. I kissed her forehead and lips. “I’m sorry. I’m sorry,” paulit-ulit kong bulong habang hinihigpitan ang yakap ko sa kanya. “Dahil sa sobrang pagod at pag-aalala ko,” dugtong niya. Napabitaw ako sa yakap ko. “Pinapagod mo ang sarili mo? Didn’t I told you—” “I was preparing for our upcoming wedding. Drive dito, drive doon. Jerv, I’m scared. Baka next time na duguin ako ay tuluyan nang mawawala ‘yung mga babies natin,” she said that made me soft in a sudden. “Ayokong mawala sila. They are blessings and precious things. Hindi ako papayag na mawala ang kambal natin
“Engr. Cullen!” parang hinahabol ng aso si Engr. Feliciano nang lapitan niya ako. “May malaki po tayong problema!” he added, gasping for his breath while his palm was on the top of his chest. “Ano?” kunot-noong tanong ko habang inaayos ang hard hat ko. The stone sounds as I walk towards him. “Gumuho ‘yung structure na ginagawa natin sa Pampanga!” lakas na boses niyang banggit na ikinalaki ng mata ko. “What!? How come?” Hindi na ako nakapag-paalam sa kanya dahil patakbo kong nilapitan ang office ko. Nagmamadali kong sinipat ang laptop ko para tingnan kung mayroon bang nagsabi nito sa akin ng tungol doon o wala. “Ngayon ko lang nalaman ito. Tatlong araw na palang nangyari ‘yon, Bossing!” aniya na sinundan pala ako. Dahil sa inis ko ay kinalampag ko ang mesa at hindi ininda ang sakit sa palad. “Bakit ngayon lang?!” “Hindi ko ho alam,” bigla siyang napayuko sa boses ko na puno ng pagkadismaya at inis. “Puntahan natin!” Sinipat ko muna ang site ng mansyon na pinapagawa ni Tita
Isang taon na ako rito sa Pilipinas pero naduduwag pa rin akong aminin kay Rose na magaling na ako at naduduwag akong magpakita sa kanya. Walang araw na hindi ko sinusubaybayan ang anak ko sa bahay nina Rose hanggang sa makapag-aral na siya. I’m proud of him. Marami siyang rewards and achievements na ipinagmamalaki sa akin kahit na tatak stars and A+ lang sa mga papers niya. Gifted pa rin talaga ako na magkaroon ng isang anak na katulad niya kahit naging duwag ako at mahina para sa kanilang dalawa ni Rose. “Baby, do you like ice cream?” I asked softly. Hinaplos ko ang kanyang ulo. “Yes, daddy. Mommy doesn’t want me to eat this every day but when it’s up to you, you let me eat it! That’s why I love you! But if mommy finds this out, she will be angry.” “Baby, don’t tell mommy that you’re seeing your dad, huh?” Hinaplos ko ang baba niya. Ako na ang bahalang magpakita sa kanya. “Daddy, you don’t want to live with us? I want to live together with you and Mommy and Tita Ganda, Grandpa, a
Jervis’s POV The whole time I thought that after being admitted to the hospital, that would be my new home. I thought I only had a year left. I lost hope when I became bald and thin like a skeleton covered in skin. I’m so tired, feeling useless, just waiting for my death. And when Harvick found out about my illness, I was so embarrassed. Luckily, he was trustworthy. He’s the one who brought messages and updates to Rose for me. Damn, I was so happy when I found out she was pregnant. At least if I die, there will be a part of me left behind, and I know Rose won’t neglect our child. But the way Harvick described what Rose was going through, my heart ached for her. Sinadya ko na ipagtabuyan siya para sana makalimutan niya ako pero parang pinatay ko ang sarili ko dahil sa ginawa kong ‘yon. Dahil gusto kong makita siya at ‘yung unborn child namin, sinabi ko sa sarili ko na lalaban ako sa sakit ko at kakayanin ko kahit nakikita kong wala na akong pag-asa. Ayokong haharap sa akin si Rose
My son’s party was so incredible. We each gave our messages and even shed tears. The next event was the gender reveal of our baby, where Jervis held a needle to pop the balloon. In one balloon, there were only two colors; pink and blue. Jervis lifted Kyro while the three of us stood in front, and Daddy joyfully held the balloon up. Halos magsitalon na sila sa tuwa nang sabihin ko na buntis ako at nagtampo pa si Mommy dahil hindi ko raw kaagad sinabi sa kanya. I told them siyempre surprise ‘yon, pero alam na ni Harvick pala and Rosanna. Siguro nag-chikahan si Jervis at si Harvick. “Are you ready, daddy?” tanong ko. “I’m excited. I hope it’s a baby girl,” he wished, but he only said that in a whisper. His eyes sparkled while his lips were about to tear apart from the width of his smile. “Yes, I agree with you, daddy,” sagot ni Kyro. The emcee counted down from five. “5! 4! 3! 2! 1!” Kyro and Jervis both popped the large balloon, causing the coloring powder to explode on us. J
Bumaling siya sa akin na napakaseryoso, na para bang dapat akong maniwala sa sinabi niya. Ngayon ko lang naisip na tama pala ‘yung sinasabi ni Jervis na gawa-gawa lang ni Denise ang tinext niya. “Can’t you love me back? We are married for almost five years. I love you. Will you choose me?” Her question made my blood boil because of her desperate words. Hindi na sinasadya ni Jervis kung one sided love sila. Ako pa rin ang original. Ako pa rin ang una niyang nakasama at ako pa rin ang una niyang minahal. “You know that I have my family, Denise. I’m so sorry, but I will not forget you for helping me. I owe you a lot, but I can’t pay you back for what you are asking. You’re beautiful and has a soft heart and you can find another man,” tanggi ni Jervis na mataman kong pinapanood ang bawat galaw ng kanyang mga labi habang nagsasalita. Pinatay ni Jervis ang tawag at kaagad na bumaling sa akin. “See? She’s lying. Oh, come on, sweetheart. Anong gusto mo pang gawin ko para maniwala ka na
Hindi ko sinabi kay Jervis na magkakaroon kami ng twins both genders dahil gusto ko siyang isurprise sa party ni Kyro. Tungkol nga pala sa kanya, mahina siya sa mainit at huwag raw hahayaan na magbabad siya sa mainit ng matagal at baka mahimatay na naman daw siya. Nadala kasi sa hospital kanina si Kyro at mabuti na lang at naroroon si Harvick at saka si Rosanna. Pinasuyo ko kasi sa kanila muna si Kyro dahil magpapa-ultrasound ako para malaman namin ‘yung gender ni Baby. Hindi na nahintay ni Jervis ang result sa pag-aalala kay Kyro. The reason na nahospital din ako kahapon ay nag-away kami ni Denise. Tinulak niya ako at mabuti na lang ay nakahawak pa rin ako sa may gate at hindi tuluyang nagkaroon ng impact sa pagkakabagsak ko sa sahig. Dinugo ako pero thank God ay safe pa rin ang baby namin ni Jervis at doon ko nalaman na twins pala sila. Naniniwala ako na magkahawak kamay sila kaya’t hindi nila hinayaan ang kanilang sarili na malaglag. Ngayon ay kasama ko si Lav na nag-aasikaso sa
Napakagat ako ng labi at tinutulak pabalik ang luha ko mula sa mata ko. “Bakit mo ginawa ‘yon?” “Para sa pamilya mo, ‘nak. Nakita ko kasi kung gaano ka nasasaktan. Kahit masakit na iwanan din ‘yung kapatid mo, ginawa ko na lang kaysa sa pakisamahan ko siya at araw-araw niya akong saktan. Masaya ako na nagamot si Jervis. Sa ngayon hindi ko alam kung anong binabalak nilang mag-asawa. Alam ko tapos na ang kontrata nila. Hindi maayos si Denise sa daddy niya at ayaw niyang umuwi sa America,” she explained, giving me a weak sigh. I let out a heavy breath as I looked at her. “Aagawin niya si Jervis sa akin, mom. Hindi ko hahayaan ‘yon. Kailangan nilang mag-divorce.” Dahil kahit anong laban ko kay Jervis ay mas malakas ang laban niya dahil asawa siya at ako hindi. Hangga’t naka-konektado ang apilido ni Denise kay Jervis ay wala pa rin akong magagawa. “Huwag kang mag-alala, gumagawa naman ng paraan si Jervis,” she encouraged me. Natahimik kaming tatlo ng ilang minuto at tanging munting pags
Kinakabahan akong binuksan ang pinto ng kotse ni Jervis nang maihatid niya kami ni Kyro sa mansyon. My heart wanted to escape from my chest and ran away from me. I hate this feeling, the feeling that might something happen that I never anticipate. Madalas kong maramdaman ito kapag may isang tao na ayaw kong makausap o makita pero makikita, makakausap at makakasama ko pa rin kahit ayaw ko. Magiging busy na naman ulit si Jervis dahil nga inaasikaso niya raw ‘yung divorce n’ong asawa niya. Sumalangi muna siya para magmano kay Daddy at Mommy bago na siya nagpaalam muli sa akin. “See you, sweetheart,” he said with full of love. He held the strand of my hair and pinched it at the back of my ear. He rubbed his thumb on my face. Closing my eyes, I was feeling his gentle touch and badly wanted him to stay for a bit longer. “Hindi ka pa umaalis pero miss na agad kita,” I said, pouting. He chuckled and hugged me. “Hindi kita iiwan,” he assured while fixing my dress at the back. “Sige na,