Jervis’s POV The whole time I thought that after being admitted to the hospital, that would be my new home. I thought I only had a year left. I lost hope when I became bald and thin like a skeleton covered in skin. I’m so tired, feeling useless, just waiting for my death. And when Harvick found out about my illness, I was so embarrassed. Luckily, he was trustworthy. He’s the one who brought messages and updates to Rose for me. Damn, I was so happy when I found out she was pregnant. At least if I die, there will be a part of me left behind, and I know Rose won’t neglect our child. But the way Harvick described what Rose was going through, my heart ached for her. Sinadya ko na ipagtabuyan siya para sana makalimutan niya ako pero parang pinatay ko ang sarili ko dahil sa ginawa kong ‘yon. Dahil gusto kong makita siya at ‘yung unborn child namin, sinabi ko sa sarili ko na lalaban ako sa sakit ko at kakayanin ko kahit nakikita kong wala na akong pag-asa. Ayokong haharap sa akin si Rose
Isang taon na ako rito sa Pilipinas pero naduduwag pa rin akong aminin kay Rose na magaling na ako at naduduwag akong magpakita sa kanya. Walang araw na hindi ko sinusubaybayan ang anak ko sa bahay nina Rose hanggang sa makapag-aral na siya. I’m proud of him. Marami siyang rewards and achievements na ipinagmamalaki sa akin kahit na tatak stars and A+ lang sa mga papers niya. Gifted pa rin talaga ako na magkaroon ng isang anak na katulad niya kahit naging duwag ako at mahina para sa kanilang dalawa ni Rose. “Baby, do you like ice cream?” I asked softly. Hinaplos ko ang kanyang ulo. “Yes, daddy. Mommy doesn’t want me to eat this every day but when it’s up to you, you let me eat it! That’s why I love you! But if mommy finds this out, she will be angry.” “Baby, don’t tell mommy that you’re seeing your dad, huh?” Hinaplos ko ang baba niya. Ako na ang bahalang magpakita sa kanya. “Daddy, you don’t want to live with us? I want to live together with you and Mommy and Tita Ganda, Grandpa, a
“Engr. Cullen!” parang hinahabol ng aso si Engr. Feliciano nang lapitan niya ako. “May malaki po tayong problema!” he added, gasping for his breath while his palm was on the top of his chest. “Ano?” kunot-noong tanong ko habang inaayos ang hard hat ko. The stone sounds as I walk towards him. “Gumuho ‘yung structure na ginagawa natin sa Pampanga!” lakas na boses niyang banggit na ikinalaki ng mata ko. “What!? How come?” Hindi na ako nakapag-paalam sa kanya dahil patakbo kong nilapitan ang office ko. Nagmamadali kong sinipat ang laptop ko para tingnan kung mayroon bang nagsabi nito sa akin ng tungol doon o wala. “Ngayon ko lang nalaman ito. Tatlong araw na palang nangyari ‘yon, Bossing!” aniya na sinundan pala ako. Dahil sa inis ko ay kinalampag ko ang mesa at hindi ininda ang sakit sa palad. “Bakit ngayon lang?!” “Hindi ko ho alam,” bigla siyang napayuko sa boses ko na puno ng pagkadismaya at inis. “Puntahan natin!” Sinipat ko muna ang site ng mansyon na pinapagawa ni Tita
Patakbo ko siyang nilapitan at niyakap ng napakahigpit. Parang ilang taon kaming hindi nagkita sa yakap ko dahil sa pag-aalala ko sa kanya. I missed my woman! I missed hugging her like this at gusto ko ay ganito na lang kami habang buhay, iyong walang problema. “How are you? How’s my babies? Please, tell me they are okay,” I begged, caressing her tummy. “Muntikan na naman akong makunan,” nanghihinang sagot niya. I kissed her forehead and lips. “I’m sorry. I’m sorry,” paulit-ulit kong bulong habang hinihigpitan ang yakap ko sa kanya. “Dahil sa sobrang pagod at pag-aalala ko,” dugtong niya. Napabitaw ako sa yakap ko. “Pinapagod mo ang sarili mo? Didn’t I told you—” “I was preparing for our upcoming wedding. Drive dito, drive doon. Jerv, I’m scared. Baka next time na duguin ako ay tuluyan nang mawawala ‘yung mga babies natin,” she said that made me soft in a sudden. “Ayokong mawala sila. They are blessings and precious things. Hindi ako papayag na mawala ang kambal natin
Rosalie’s POV Smiling at my old mirror that was given by my father, I wear my matte red lipstick. Hinalikan ko ang hangin at kinindatan ang aking sarili sabay ang paghagikgik. I feel beautiful this evening! I checked my phone. Maraming nag-message sa akin at nag-congrats sa promotion ko sa company pero hindi ‘yon ang finocus ko. Nag-focus ako sa website kung saan doon may nag-ra-rant sa akin and as usual napakarami na namang selosa! Selosa sa posisyon sa office. Well, mas magaling ako compare to them, masisisi ba nila ang may-ari ng company? Secretary ako at ang secretary ay ang nilalawayan nilang posisyon na madaling nakuha ko. Napairap ako at pinatay ang cellphone ko. Kailangan kong maging masaya for tonight at wala silang ambag sa buhay ko para pagtuunan ko sila ng pansin. Parang may kakaiba akong naramdaman paglabas ko ng condo. Parang may nakatitig, parang may sumusunod, parang may gustong dumukot sa akin. Nervous is walking with me and a shadow in my peripheral vision ha
Jervis’s POV Ang plano ko lang talaga ngayong gabi ay uminom ng mag-isa, but since Rose chats us to our group, which is only have three members, she said it’s her day off and my day off too, kaya ko siya isinama sa club para na rin makapag-enjoy siya. Masyado siyang babad sa trabaho para sa promotion na hinahabol niya. “H’wag magpapakalasing,” paalala ko kay Rose. My plan also is only one quick beer. When suddenly I am with her—Rose—alam ko na magbabago ‘yung plano and desisyon ko sa pag-limit ng alak, alam ko na marami akong maiinom dahil lasinggera ang best friend ko. Kahit na masama ang kondisyon ko, pinagbigyan ko siya. I don’t want to spoil the fun. Magkaroon ba naman ako ng matampuhin na girl best friend. They don’t even know about this—no one knows about this except myself and I have no plan to make them know. Hindi baleng ako na lang ang nakakaramdam nito kaysa sa ibahagi ko pa sa kanila. Ayokong mag-alala sila. Ayokong dumagdag pa ako sa problema nila. The way her sho
Itinuro niya ang direksyon ng kanyang tirahan. It was a tall building. Hindi pa ako nakakapasok sa tinitirahan niya at palagay ko ay ito ‘yung pinagmamalaki niya sa amin. Inakbayan ko siya nang makarating kami sa building at sumakay ng elevator. Kapit na kapit ako sa kanya dahil kulang na lang isusubsob na niya ang kanyang mukha sa sahig. Babaeng ‘to! Kaya ayaw ko siyang nalalasing eh. Napataas ang kilay ko. Angas naman ng condominium niya, dinaig pa ako. Yayamanin kasi eh. “Jervis…haha! This is my condominium. Ikaw pa lang ang makakapasok diyan. You’re so lucky guy,” lasing niyang sambit at kumapit sa leeg ko. “At wala na akong ibang gugustuhin na makapasok pa rito because…this is only for you, for Harvick and for me!” itinaas niya ang dalawa niyang mga kamay at tumawa. Napailing ako sa kanya at hindi mapigilan ang pagngiti ko. “I told you h’wag kang magpakalasing. Napakatigas ng ulo,” napapailing kong sambit. Baliw kasi siya kapag nalalasing. “No! The beer is so wonderful tonigh
“Jervis…what if someone finds out about this?” panting, I asked. I buried my nails into his shoulder and smacked his lips while he continued pounding on top of me. Masakit sa una pero nang lumipas na ang ilang segundong paggalaw niya ay mas nagugustuhan ko ang ginagawa niya. He satisfied me. “Who cares?” pambabalewala niya at kaagad na hinablot ng bibig niya ang bibig ko. He tastes every inch of my mouth and pushes his tongue against mine. “I like…I like this. You’re so good. You are so good! I love this!” walang humpay kong pinagsasabi imbis na ungol ang nailabas. He smirked. "I know, right? Rose, I’ll give you the best that I can to pleasure you. I will make this a memorable moment for us, Rose.” He has begun to thrust hard and faster as can be. “I love you, Rose,” he moaned and kissed my lips again. “I really do…I love you so much.” Napamulat ako sa sandali dahil sa narinig ko. Nawala din bigla ang pagkatulala ko nang ipagpatuloy niya ang pagtulak sa kanyang kahabaan sa loob k
Patakbo ko siyang nilapitan at niyakap ng napakahigpit. Parang ilang taon kaming hindi nagkita sa yakap ko dahil sa pag-aalala ko sa kanya. I missed my woman! I missed hugging her like this at gusto ko ay ganito na lang kami habang buhay, iyong walang problema. “How are you? How’s my babies? Please, tell me they are okay,” I begged, caressing her tummy. “Muntikan na naman akong makunan,” nanghihinang sagot niya. I kissed her forehead and lips. “I’m sorry. I’m sorry,” paulit-ulit kong bulong habang hinihigpitan ang yakap ko sa kanya. “Dahil sa sobrang pagod at pag-aalala ko,” dugtong niya. Napabitaw ako sa yakap ko. “Pinapagod mo ang sarili mo? Didn’t I told you—” “I was preparing for our upcoming wedding. Drive dito, drive doon. Jerv, I’m scared. Baka next time na duguin ako ay tuluyan nang mawawala ‘yung mga babies natin,” she said that made me soft in a sudden. “Ayokong mawala sila. They are blessings and precious things. Hindi ako papayag na mawala ang kambal natin
“Engr. Cullen!” parang hinahabol ng aso si Engr. Feliciano nang lapitan niya ako. “May malaki po tayong problema!” he added, gasping for his breath while his palm was on the top of his chest. “Ano?” kunot-noong tanong ko habang inaayos ang hard hat ko. The stone sounds as I walk towards him. “Gumuho ‘yung structure na ginagawa natin sa Pampanga!” lakas na boses niyang banggit na ikinalaki ng mata ko. “What!? How come?” Hindi na ako nakapag-paalam sa kanya dahil patakbo kong nilapitan ang office ko. Nagmamadali kong sinipat ang laptop ko para tingnan kung mayroon bang nagsabi nito sa akin ng tungol doon o wala. “Ngayon ko lang nalaman ito. Tatlong araw na palang nangyari ‘yon, Bossing!” aniya na sinundan pala ako. Dahil sa inis ko ay kinalampag ko ang mesa at hindi ininda ang sakit sa palad. “Bakit ngayon lang?!” “Hindi ko ho alam,” bigla siyang napayuko sa boses ko na puno ng pagkadismaya at inis. “Puntahan natin!” Sinipat ko muna ang site ng mansyon na pinapagawa ni Tita
Isang taon na ako rito sa Pilipinas pero naduduwag pa rin akong aminin kay Rose na magaling na ako at naduduwag akong magpakita sa kanya. Walang araw na hindi ko sinusubaybayan ang anak ko sa bahay nina Rose hanggang sa makapag-aral na siya. I’m proud of him. Marami siyang rewards and achievements na ipinagmamalaki sa akin kahit na tatak stars and A+ lang sa mga papers niya. Gifted pa rin talaga ako na magkaroon ng isang anak na katulad niya kahit naging duwag ako at mahina para sa kanilang dalawa ni Rose. “Baby, do you like ice cream?” I asked softly. Hinaplos ko ang kanyang ulo. “Yes, daddy. Mommy doesn’t want me to eat this every day but when it’s up to you, you let me eat it! That’s why I love you! But if mommy finds this out, she will be angry.” “Baby, don’t tell mommy that you’re seeing your dad, huh?” Hinaplos ko ang baba niya. Ako na ang bahalang magpakita sa kanya. “Daddy, you don’t want to live with us? I want to live together with you and Mommy and Tita Ganda, Grandpa, a
Jervis’s POV The whole time I thought that after being admitted to the hospital, that would be my new home. I thought I only had a year left. I lost hope when I became bald and thin like a skeleton covered in skin. I’m so tired, feeling useless, just waiting for my death. And when Harvick found out about my illness, I was so embarrassed. Luckily, he was trustworthy. He’s the one who brought messages and updates to Rose for me. Damn, I was so happy when I found out she was pregnant. At least if I die, there will be a part of me left behind, and I know Rose won’t neglect our child. But the way Harvick described what Rose was going through, my heart ached for her. Sinadya ko na ipagtabuyan siya para sana makalimutan niya ako pero parang pinatay ko ang sarili ko dahil sa ginawa kong ‘yon. Dahil gusto kong makita siya at ‘yung unborn child namin, sinabi ko sa sarili ko na lalaban ako sa sakit ko at kakayanin ko kahit nakikita kong wala na akong pag-asa. Ayokong haharap sa akin si Rose
My son’s party was so incredible. We each gave our messages and even shed tears. The next event was the gender reveal of our baby, where Jervis held a needle to pop the balloon. In one balloon, there were only two colors; pink and blue. Jervis lifted Kyro while the three of us stood in front, and Daddy joyfully held the balloon up. Halos magsitalon na sila sa tuwa nang sabihin ko na buntis ako at nagtampo pa si Mommy dahil hindi ko raw kaagad sinabi sa kanya. I told them siyempre surprise ‘yon, pero alam na ni Harvick pala and Rosanna. Siguro nag-chikahan si Jervis at si Harvick. “Are you ready, daddy?” tanong ko. “I’m excited. I hope it’s a baby girl,” he wished, but he only said that in a whisper. His eyes sparkled while his lips were about to tear apart from the width of his smile. “Yes, I agree with you, daddy,” sagot ni Kyro. The emcee counted down from five. “5! 4! 3! 2! 1!” Kyro and Jervis both popped the large balloon, causing the coloring powder to explode on us. J
Bumaling siya sa akin na napakaseryoso, na para bang dapat akong maniwala sa sinabi niya. Ngayon ko lang naisip na tama pala ‘yung sinasabi ni Jervis na gawa-gawa lang ni Denise ang tinext niya. “Can’t you love me back? We are married for almost five years. I love you. Will you choose me?” Her question made my blood boil because of her desperate words. Hindi na sinasadya ni Jervis kung one sided love sila. Ako pa rin ang original. Ako pa rin ang una niyang nakasama at ako pa rin ang una niyang minahal. “You know that I have my family, Denise. I’m so sorry, but I will not forget you for helping me. I owe you a lot, but I can’t pay you back for what you are asking. You’re beautiful and has a soft heart and you can find another man,” tanggi ni Jervis na mataman kong pinapanood ang bawat galaw ng kanyang mga labi habang nagsasalita. Pinatay ni Jervis ang tawag at kaagad na bumaling sa akin. “See? She’s lying. Oh, come on, sweetheart. Anong gusto mo pang gawin ko para maniwala ka na
Hindi ko sinabi kay Jervis na magkakaroon kami ng twins both genders dahil gusto ko siyang isurprise sa party ni Kyro. Tungkol nga pala sa kanya, mahina siya sa mainit at huwag raw hahayaan na magbabad siya sa mainit ng matagal at baka mahimatay na naman daw siya. Nadala kasi sa hospital kanina si Kyro at mabuti na lang at naroroon si Harvick at saka si Rosanna. Pinasuyo ko kasi sa kanila muna si Kyro dahil magpapa-ultrasound ako para malaman namin ‘yung gender ni Baby. Hindi na nahintay ni Jervis ang result sa pag-aalala kay Kyro. The reason na nahospital din ako kahapon ay nag-away kami ni Denise. Tinulak niya ako at mabuti na lang ay nakahawak pa rin ako sa may gate at hindi tuluyang nagkaroon ng impact sa pagkakabagsak ko sa sahig. Dinugo ako pero thank God ay safe pa rin ang baby namin ni Jervis at doon ko nalaman na twins pala sila. Naniniwala ako na magkahawak kamay sila kaya’t hindi nila hinayaan ang kanilang sarili na malaglag. Ngayon ay kasama ko si Lav na nag-aasikaso sa
Napakagat ako ng labi at tinutulak pabalik ang luha ko mula sa mata ko. “Bakit mo ginawa ‘yon?” “Para sa pamilya mo, ‘nak. Nakita ko kasi kung gaano ka nasasaktan. Kahit masakit na iwanan din ‘yung kapatid mo, ginawa ko na lang kaysa sa pakisamahan ko siya at araw-araw niya akong saktan. Masaya ako na nagamot si Jervis. Sa ngayon hindi ko alam kung anong binabalak nilang mag-asawa. Alam ko tapos na ang kontrata nila. Hindi maayos si Denise sa daddy niya at ayaw niyang umuwi sa America,” she explained, giving me a weak sigh. I let out a heavy breath as I looked at her. “Aagawin niya si Jervis sa akin, mom. Hindi ko hahayaan ‘yon. Kailangan nilang mag-divorce.” Dahil kahit anong laban ko kay Jervis ay mas malakas ang laban niya dahil asawa siya at ako hindi. Hangga’t naka-konektado ang apilido ni Denise kay Jervis ay wala pa rin akong magagawa. “Huwag kang mag-alala, gumagawa naman ng paraan si Jervis,” she encouraged me. Natahimik kaming tatlo ng ilang minuto at tanging munting pags
Kinakabahan akong binuksan ang pinto ng kotse ni Jervis nang maihatid niya kami ni Kyro sa mansyon. My heart wanted to escape from my chest and ran away from me. I hate this feeling, the feeling that might something happen that I never anticipate. Madalas kong maramdaman ito kapag may isang tao na ayaw kong makausap o makita pero makikita, makakausap at makakasama ko pa rin kahit ayaw ko. Magiging busy na naman ulit si Jervis dahil nga inaasikaso niya raw ‘yung divorce n’ong asawa niya. Sumalangi muna siya para magmano kay Daddy at Mommy bago na siya nagpaalam muli sa akin. “See you, sweetheart,” he said with full of love. He held the strand of my hair and pinched it at the back of my ear. He rubbed his thumb on my face. Closing my eyes, I was feeling his gentle touch and badly wanted him to stay for a bit longer. “Hindi ka pa umaalis pero miss na agad kita,” I said, pouting. He chuckled and hugged me. “Hindi kita iiwan,” he assured while fixing my dress at the back. “Sige na,