Kabanata 1

Kabanata 1

CELESTINE'S POV

2 weeks after...

Halos kumawala na sa katawan ko ang puso ko dahil sa sobrang bilis ng kabog nito, "sinasabi mo bang ako iyong bagong secretary na tinutukoy ng assistant ni Lash na nag-sick leave ng two weeks?" Halos impit kong tanong kay Kim mula sa kabilang linya, saka ko pinintot ang elevator pabukas.

"Oo, bakit ba? Nasa usapan ng dare natin iyon ah saka bakit ngayon ka lang tumawag sa akin?"

Pagkabukas ng elevator ay kaagad akong pumasok nagpasalamat naman ako dahil walang ibang tao roon kundi ako lang. "Eh kasi naman kinakabahan ako sa magiging sagot mo, and when I received the salary na pinangako mo doon na ako naglakas loob ba tanungin ka!" I pressed the last floor button.

Kim chuckled from the other line, "o kasalanan mo naman pala e," asar pa nito sa akin. Umirap nalang ako't binaba ang linya.

I was murmuring while putting the phone back to my bag, when the elevator opened revealing the masculine body of a man. Seryuso ang mukha nito ng magtapat ang tingin naming dalawa, my eyes widen.

Shit naman! Pumasok si Lash sa loob ng elevator tumabi ito ng tayo sa akin. Mabilis naman akong umatras at nagbaba ng tingin, "paksheyt namukhaan ba niya ako?" inis kong bulong habang kinurot-kurot ang kamay ko.

Tahimik lang itong nakatayo sa gilid ko, walang nagsasalita sa aming dalawa. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko't para na akong napa-praning dahil malapit lang siya sa akin. What if he recognized me?

Pagkabukas ng elevator ay wala akong pasabing tumakbo palabas, I can't stand it anymore. Dumiritso kaagad ako sa office ni Mr. Romero ang una kong boss, hinihingal na napasandal ako sa nakasaradong pintuan. "Oh Celest, what brought you here?" Nag-angat ako ng tingin sa nagsalita.

Nagtatakang napatingin si Mr. Romero sa akin, "po?" Naguguluhan kong tanong saka lumapit sa kaniya.

Ngumiti naman siya sa akin at sandaling ibinaba ang hawak niyang ballpen, napabaling ako sa babae. Sino naman ito? Ngayon ko palang kasi nakita ang babaeng ito. "She is my secretary," tila nabasa ni Mr. Romero ang iniisip ko dahil siya na mismo ang nagpakilala sa akin ng babae.

Kaagad naman na yumuko ang babae sa akin habang may ngiti ito sa labi. "Sir, hindi po ba ako ang inyong secretary–"

"Not anymore Celestine because you will going to work with my son, Delphina please bring her to my son's office." Baling niya sa bagong niyang sekretarya.

I protested, but Mr. Romero insisted me to work for his son. Sinabihan pa niya akong binigay lang niya ang gusto ko, yes. I wanted to be the CEO's secretary pero noon 'yon no'ng hindi ko pa alam na si Lash pala iyon.

"Salamat," nakangiti kong sabi sa secretary ni Mr. Romero nang hinatid niya ako sa office ni Lash. Nagdadalawang isip pa ako kung papasok ako o hindi na dahil sa sobrang kaba.

Ngunit sa huli ay kumatok nalang ako't pumasok, napahiyaw nalang ako ng bigla akong matisud ngunit bago paman masubsub ang mukha ko sa sahig ay may kamay nang pumulupot sa beywang ko upang saluhin ako. Napakurap-kurap akong napatitig sa mukha ni Lash, ibang-iba siya ngayon kumpara sa gabing iyon.

That night, his naughty and playboy but now he's full of arrogance and seriousness. Ako na mismo ang lumayo sa kaniya't inayos ang suot kong bahagyang nagusot, bahagya akong yumukod sa harapan niya "I'm sorry po, thank you." Yumukod pa ako lalo dahil sa hiya.

"Are you–"

"Hindi po sir!" Mabilis akong umayos ng tayo dahil sa taranta, nagtataka naman siyang napatitig sa akin kita sa kaniyang mga mata na naguguluhan siya't nagulat.

Shit, nakalimutan kaya niyang ako iyong babaeng naka-one-night stand niya?

"Ahm, ano kasi–"

"Are you my new secretary?" He cut my words, dahan-dahan naman akong tumanggo sa kaniya. He stares at me for a couple of seconds before he turn his back at me and he went to his table "good thing, start your job now by signing those papers," masungit na aniya sa akin.

I couldn't believe it, ang lamig naman niya. Piste talaga kung hindi lang sana siya guwapo at yummy baka kanina ko pa ito ginawang basahan. Kainis!

"What? Tutunganga ka na lang ba diyan?" Nag-angat siya ng tingin sa akin.

Sungit naman.

"H-Hindi ho senyorito. Mag ta-trabaho na ho," umirap naman ako sa kaniya't kaagad na umupo sa table ko. Alam ko naman na sa akin iyon e sa may sign namang nakalagay for my secretary daw.

Palihim akong umiirap sa kaniya sa tuwing nahahagip ang tingin ko sa kaniya, he was busy staring the screen of his laptop. Nawala bigla sa katawan ko ang kaba at napalitan iyon ng inis dahil sa inasta nito.

Pero ang totoo, hindi ba talaga ako nito namukhaan o sadyang magaling lang ito mag-pretend na hindi niya talaga ako nakilala at na mukhaan? Para namang hindi ito umungol sa pangalan ko ng gabing iyon.

Napabuntong hininga nalang ako't pilit inalis sa isipan ang lalaki, nag-focus ako sa trabahong binigay nito sa akin. "What's my schedule for today?" Out of nowhere he asked, mabilis kong inangat ang ulo ko para tignan siya.

He didn't bother to turn his gaze on me, he was too focused sa kaniyang laptop. Inirapan ko siya bago inabot ang tablet sa table ko saka binuksan ang notes. "May meeting po kayo sa head department po boss," ngumiti ako sa kaniya.

Tinanggal ni Lash ang suot na reading glass bago bumaling ng tingin sa akin. "Call me Lash," may authoridad niyang sabi.

"Po?"

"Are you deaf? I said call me Lash."

Sungit talaga. "Narinig po kita boss, saka hindi po kita dapat na tawaging Lash dahil boss po kita, Sir."

He stood up, heto na naman ang kataksilan ng puso ko dahil pabigla-bigla nalang itong tumibok ng napakalakas. Lash stopped meters away from my table, "then why did you call me Lash, that night?"