Kabanata 2

Kabanata 2

CELESTINE'S POV

Tila nasamid ako sa sariling laway dahil sa sinabi nito, mabilis naman akong tumayo at pekeng napaubo. "Po? Ano pong sinasabi ninyo?"

"Tss," umirap siya. Daig pa talaga ang babae kung umirap "naalala kita, huwag ka ng magpanggap pa." He crossed his arm beneath his chest habang nakatitig sa akin.

Napalunok naman ako, bahagyang nakabukas ang bibig ko. Kumakapa ng salita na maibabato sa kaniya, ramdam ko ang pamumula ng pesnge ko't ang kahihiyan na naramdaman sa katawan ko. "Hindi ko pa po kayo nakilala noon sir, baka po hindi ako iyon." peke akong napangiti habang napakamot sa batok ko.

Humakbang papalapit sa akin si Lash na ikinataranta ko, "diyan lang ho kayo sir!" Banta ko sa kaniya saka napaatras.

Nanatiling siyang naka-poker face habang humakbang papalapit sa akin, "ano bang iniisip mo Celestine?" damn it, bakit ba ang hot pakinggan ng pangalan ko sa tuwing siya ang bumabanggit no'n? Kainis naman ang lalaking ito.

"W-Wala po," pastilan naman Celestine huwag kang mautal. "Sir, may meeting pa po kayo." Pilit kong sabi, nagtatapangan sa kaniyang harapan.

Huminto siya sa harapan ko't hinawakan ang magkabila kong balikat, para akong lalagnatin sa ginagawa nito. Nakatitig lang ako sa kaniyang mukha, he do the same. "Sir!" Hiyaw ko dahil sa biglaan niyang pagtulak sa akin paupo sa swivel chair.

"Sick leave huh, nilagnat ka ba talaga dahil sa ginawa ko sa'yo ha Celestine?" He teased, inilapit niya ang mukha niya sa akin habang inaatras ko naman palayo ang mukha ko sa kaniya.

Napalunok ako sa aking laway, umiwas ako ng tingin dahil sa kahihiyan. Bumalik sa ala-ala ko ang nangyari ng gabing iyon. Shit, nakakahiya!

"How's my performance then?"

"Yummy, I mean boss may meeting pa po kayo," pilit kong sinalubong ang kaniyang tingin. Kahit namumula na ang mukha ko ay kinapalan ko na ito't hinarap siya.

Sandali siyang napatitig sa akin bago siya dahan-dahan na lumayo sa akin at tumuwid ng tayo, from being playful he quickly change into a serious one. "Come with me, your my secretary." Tumalikod na siya't kaagad na lumabas sa office.

Nataranta naman ako't kaagad na tumayo, muntik pa akong natisod dahil sa pagmamadali. Nakasunod lang ako kay Lash habang bitbit ang tablet sa kamay ko.

Sa bawat employee na nadadaanan namin ay yumuyukod sila upang magbigay galang kay Lash. Lashandro Romero, he's the CEO of LRomero Jewelry. Nabasa ko iyon sa table niya.

Pumasok naman kaagad kami sa conference room, a few of businessmen and women greeted him. Sumunod lang ako sa kaniya, "ahm excuse me girl, can you get us a coffee?" Salubong sa akin ng babae.

My brows furrowed while looking at her from head to toe, she do the same. Tinarayan pa talaga ako "excused me?"

"Bingi ka ba? Sabi ko dalhan mo kami ng kape–"

"Celestine, come here!" Umalingaw-ngaw ang boses ni Lash dahil sa bahagya niyang pagsigaw. Mabilis naman akong bumaling sa kaniya, natahimik naman ang kaninang maingay na paligid. "Why are you asking her to get you a coffee, Venice? She's my secretary no one can demand her but me."

Tila napahiya itong si Venice sa inasta niya, bumaling ito kay Lash at humingi ng tawad. Ngumiti naman ako sa kaniya ng sa akin na siya humarap, she rolled her eyes in annoyance. Inasar ko pa ito bago naglakad at umupo sa katabing upuan ni Lash.

The meeting started, ang ginawa ko lang ay sinulat ang mga importanteng detalye ng pinag-usapan nila. Tungkol lang naman sa bagong design ng necklace ang pinag-uusapan nila.

Pagkatapos ng meeting ay kaniya-kaniyang umalis ang ilang mga businessmen at women, habang nanatili si Lash sa inuupuan nito dahil sa may kausap ito sa kaniyang cellphone. Umalis ako mula sa pagkaka-upo upang kumuha ng tubig sa malapit lang na dispencer.

"Tara na Celestine," bigla nalang na sulpot ni Lash sa harapan ko. Nagulat ako't muntik ng mahulog ang baso.

"Ang sungit mo na nga nanggugulat ka pa, tsk." Irap ko't nilapag ang baso sa ibabaw ng mesa.

Hindi na siya nagsalita pa, tinalikuran ako nito at nagmarsha paalis. Mabilis naman akong sumunod sa kaniya, "let's take a lunch first."

"Bibilhan ko nalang ho kayo–"

"No, you will going to eat with me."

Ang hilig naman nitong pumutol ng salita. "Hindi na po boss sungit, mauna nalang ho kayo ayaw ko ring mahawaan ng kasungitan niyo," pagbibiro kong sabi sa kaniya na ikinahinto niya.

He glare at me, "stop call me names woman, if you don't want me to kiss you." Bigla nalang niyang inilapit ang mukha niya sa akin.

Dahil sa gulat ay kaagad ko siyang naitulak palayo sa akin, bumaling ako sa paligid. Nakahinga ng maluwag dahil kaming dalawa lang ang andito, I heard him chuckle. He really loves teasing me huh, kainis.

I have no choice but to follow him, may sarili namang cafeteria ang building kaya hindi na namin kailangan pang lumabas para lang bumili ng pagkain. May ibang employee na napatingin sa giwi namin ni Lashandro, "hindi ka ba kakain?" pansin niya sa akin.

Kanina pa kasi siya nagsimulang sumubo sa adobo at rice niya, samantalang hindi ko naman ginalaw ang pagkain ko na siya mismo ang umorder para sa akin. Paano ako kakain ng matiwasay kung maraming matang nakatingin sa amin–sa akin? Sige nga?

"Boss, puwede bang sa labas na lang ako kakain?" Nag-puppy eyes pa talaga ako sa kaniya, hoping na eepektu ito.

Inilapag ni Lash ang kubyertos na hawak, "no, just eat." Masungit niyang ani sabay hablot ng tupperware ko saka niya iyon binuksan at tinulak palapit sa akin.

Naglaho ang pag-asa sa puso ko na makakain ng matiwasay dahil sa kaniyang ginawa, alam kung pulang-pula na ang mukha ko hindi sa kilig kundi sa inis. "Eat Celestine, marami ka pang kailangang gagawin kaya dapat kumain ka ng marami."

Bumuntong hininga ako't padabog na hinablot ang kutsara sa mesa at padabog na nagsimulang kumain. Kainis naman kasi ang daming nakatingin, ngayon lang ata sila nakakita ng maganda na kumakain kasama ang masungit niyang boss. Tsk.