02: Jealous

Nagulat ako sa sunod-sunod na katok. Ka'agad kong pinunasan ang buong mukha ko dahil nabasa ito dahil sa kakaiyak nanaman, natatakot na makita nila. Pinakalma ko muna ang sarili ko at ngumiti bago buksan ang pinto. 

Ayokong makita nila akong mahina, as much as possible kailangan kong maging malakas at maging matatag. I'm too young for this. 

"Beb, you okay?" halos sabay nilang tanong, ka'agad kong pinapasok sila Niah at Sab.

"Oo naman ako pa!" Paninigurado ko sakanila.

"If you're still not okay. We're here ha?" ani Niah.

I just nodded and hug them pero dahil sa katigasan ng ulo ng mga luha ko kaagad silang nagbagsakan muli.

Hindi ko alam kung kailan mauubusan ng luha tong mga mata ko. Hindi ba sila napapagod na umiyak ng umiyak? Kasi ako? Pagod na.

"Lythe, you're not okay. Don't forced yourself to be okay." ani ni Sab, hinawakan nya naman ang balikat ko.

Para bang pinaparmdam sa hawak nya na "Lythe you can do it!" 

"Diba may kasabihan tayong magpipinsan?" Tanong ni Niah, tumango naman kaming dalawa. 

"The brave one cries, but never give up." sabay sabay naming sigaw. 

Halos hindi na kami makahinga sa kakatawa. Talagang nakakagaan ng loob pag talagang yung pamilya mo yung nakakasama mo through ups and downs 

"Hala, tumawa ka na!" Niah said in her sweet voice.

"Because of your face! It's really funny!" pang-aasar ko kay Hananiah, bigla namang bumusangot ang mukha nya.

"Ikaw, napaka-ano mo talaga!" si Hananiah, pabiro akong inirapan.  

"That's enough, let's talk later nalang. Let's eat first because I'm already hungry." yaya ni Sabrina at sumangayon naman na kami ni Hananiah.

Nagwawala na din kasi ang dragon sa tyan ko dahil hindi pa ako nakakakain simula breakfast hanggang ngayon. Mag gagabi na. Pinauna ko na muna ang dalawa na bumaba.

Naligo muna ako bago bumaba kasama ang aso kong si Hachiko. Kahit ayokong magpakita kailangan, kailangan para makisama na sa mga pinsan ko. Ayokong masabihan na kj nanaman. Isang puting shorts at kulay yellow na spaghetti strap shirt ang sinuot ko ngayon. Ang init kasi kaya ito ang isinuot ko pansamantala.

Tinanong ko pa si Nana ang mapagmahal naming Mayordoma ng bahay kung na saan na ang mga pinsan ko dahil wala na sila sa sala. Mukhang iniwan na nila ako at nagsisiyahan na.

"Anak, nan'don na sila sa hardin. Pumaroon ka na dahil kanina ka pa hinahanap nila Hananiah." sabi ni Nana, sinamahan nya na din ako dahil may dala syang mga pagkain para sa'amin. 

Sabi ni mommy nasa sinapupunan nya pa daw kami nila kuya kasa-kasama nya na daw si nana. Umulan 'man o umaraw,  never daw umalis sa tabi ni mommy si nana. Kaya hindi na sya nakapag-asawa, pinipilit na nila mommy 'non si nana na iwan sila at isipin muna ang sarili pero ang sabi daw ni nana sakanila na "Masaya na ako na kayo ang nakakasama ko. I don't need family because you're already my family." Kaya para na din naming kapamilya si nana. Isa na din sya na tinuturing naming pangalawang nanay. 

Kaya mahihirapan kami kung iiwan 'man kami ni nana. 

"Oh! Andito na pala ang ating prinsesa." malakas na sabi ni Holynuan ang kuya ni Hananiah. Nagsitawanan naman ang nga pinsan ko at ang mga lalaki sabay sabay na tumayo at nag bow pa ang mga boang animo'y isa talaga akong totoong prinsesa na nag pakita sa kanila. 

Napa-irap nalang ako sa hangin sa sinabi ni kuya Holy, Tss prinsesa? Pero di iningatan? Awit yun. Joke time ba? Kasi it's very funny. haha.

Sa isang lamesa kaming magpipinsan at sa kabila naman ang mga kaibigan ni Kuya. Walang nagiinom sa'min at talagang pinagbawalan iyon ng buong angkan. Well, hindi din naman namin sinanay ang sarili namin sa gan'on. Wine is enough. Minsan naman soju pero hindi pwedeng magpakalasing.

Nakita ko pang ngumiti sa'kin sila Kuya Christian at Kuya Gray ang mga childhood bestfriends ni Kuya Xav, ngumiti ako sakanila bilang tugon. Mamaya nalang ako makikisama kila kuya Christian pag naka-alis na sila Dexter. 

Umupo ako sa tabi ni ate Xiannia na nagpapalitan na ng masasamang tingin sa kanyang kapatid na si Jon Carl dahil sa katigasan ng ulo. Grabe kasi makalamon talagang sinasabayan si Kuya Joaquin. Halos lahat ng mga hinanda ni nana nasa table na namin at talagang sila na ang makaka-ubos.

Now, umiinom sila ng soju with yakult and sprite para hindi gano'ong katapang.  Honestly ngayon nalang ulit kami uminom ng soju dahil nga sa celebration ng paguwi ng Kuya. Madalas kasing wine, and yung mababa lang ang alcohol ang iniinom namin. That's the instructions of our parents. Wala saaming magpipinsan ang pumupuntang bar. Ayaw ng parents namin atsaka ayaw din namin. Wala pa akong nababalitaan na may iisa sa aming napagalitan dahil pumunta ng bar. We discipline ourselves sa gano'ng bagay.

Napailing nalang ako sa aking nakita. Pero ngayon medyo napaparami na kasi si kuya Carl ng kain at for sure pag nalaman to nila Tita Stasia paniguradong malalagot sya. Kuya Carl needs to maintain his body.  

Niyaya pa nila si Elijah kumain at inabutan ng isang basong soju but ate Brianna refused. 

"Boang ba kayo? Elijah is just 15 goodness. Kahit wine hindi. pwede. Hindi. Okay?" Maangas at naiinis na sambit ni ate sakanila, mabigat at malakas nyang naibagsak ang basong hawak-hawak nya dahilan para umingay, bigla nalang na pa 'ohhh' sila Kuya Brylle at Kuya Blad pati ang iba. 

"Elijah Zwei Cavalier, no!" matigas at madiin na ani ni ate Bri sa kanya, napatango nalang si Zwei bilang tugon. 

"Chill, galit ka na agad, baby bri." biro sakanya ni Kuya Brandon ang kapatid ni Kuya Brylle. Ngiwi nalang ang tinugon ni ate sakanya. 

"Whatever, manahimik ka dyan." si ate Brianna. 

Napailing nalang ako dahil sa mga katarantaduhan ng mga pinsan kong lalake. Napatingin kaming lahat ng dumating si kuya na may dalang isang malaking mangkok na nachos with his perv friend. 

Sino pa ba? Edi yung Callyx.

Nagpaunahan nanaman sila Joaquin at kuya Carl sa nachos. Natawa kami nila Sabrina dahil sa pagkakabatok sa kanila ni ate Xiannia.

Nagtama ang mga mata namin pero tinugon ko lamang sya ng irap.

Ramdam kong nawalan ka'agad ako sa mood. Nanaman!

Hindi ba pwedeng magsaya naman ako kahit papaano. Kahit ngayon lang?!

Maslalo syang napangiti ng makitang hinalikan ako ni kuya sa noo at sunod si ate Brianna. Kita mo kay Callyx na nagpipigil ng ngiti. Pero imbes na ngitian sya pabalik isang irap ang tinugon ko.

Why do I hate when I feel his presence?

"Uy Calyx, dre upo ka dito," yaya sakanya ni Kuya Holynuan. Pero imbes na umupo sya sa tabi ni Holynuan sa tabi kong bakanteng upuan sya umupo.

Sinong nagsabing umupo sya sa tabi ko? Feeling close? Ka'agad naman akong napangiwi.

Konti nalang manununtok na ako. Nanununtok ako kahit lalaki. Subukan mo!

Saksi sila Hananiah nung nakasuntok ako ng lalaki. Pa'ano ba naman niloko lang naman yung bestfriend kong si Charisse. Basta bigla nalang nag-init yung ulo ko pag nakikita ko yung mga bestfriend ko na umiiyak. Just for boys?!

  

Tumayo ako at lumipat sa bakanteng upuan katabi ni Carl.

Pinakawalan ko muna si Hachiko para makapaglaro sa loob kasama ang mga aso ng mga pinsan ko. Ramdam ko kasing nasusuffocated na sya sa karga ko. Pati ba naman ikaw Hachi, nasasakal na din sa'akin? 

Napatingin ako sa kabilang table dahil dumating yung girlfriend ni Dexter, she's holding a cup of Champagne. Umiinom kasi ang mga bisita ni Kuya. I admit she's beautiful, tall and whatsoever. I rolled my eyes when she bend and kiss Dexter's lips. tss.

Pero eto lang ang masasabi ko sakanila.

"Paki hanap yung pake ko,"mahina kong sambit, na akala ko walang makakarinig.

"Hoi, sinong kaaway mo dyan?" rinig kong ani ni Kuya Carl habang naka-ngisi. Tinarayan ko nalang sya.

Ano ba! Kanina pa ako irap ng irap. Hindi ba napapagod mata mo Lythe?

Napabuntong hininga nalang ako. Hindi na mawari ang sarili. Ewan ko ba! Minsan naasar na din ako sa sarili ko. Hindi lang minsan, lagi. 

Gosh, Lythe pinapahamak mo talaga sarili mo! Sunod sunod na napatingin saakin ang nga pinsan ko with their confused look. Napaka-ingay kasi ni kuya Carl e. Talagang nilakasan nya pa!

"You look bitter haha." Panunuya pa sa'kin ni kuya Carl habang dinuduro-duro ang tagiliran ko. Imbes na matuwa ako maslalo lang akong napikon.

Na-iinis na nga ako, ganyan pa sya. Mas lalo na yang si Dexter!

Kissing while I'm here huh? How rude. Duh, Look I'm here your ex then makikipaglandian ka sa pinagpalit mo sa'kin! Wow. Napangiti nalang ako ng mapait. Buwan na din ang nakakalipas bakit pa ko aasa? Ang bilis nya nga akong palitan e. 

Bakit pa ako aasa na babalik sya?!

Pero bakit ka nga umaasa? Bakit hanggang ngayon umaasa ka pa din?

"Stop chasing him, because he doesn't love you in the first place."I whispered, reminding myself.

He's not worth it at all. Napabuntong-hininga ulit ako because of frustration.

I want to scream all the pain I'm suffering right now.

Sobrang bigat, ang bigat bigat sa pakiramdam.

Hindi ko na talaga kaya. 

Hindi ako makahinga pag nakikita ko syang masaya sa iba, at hindi sa'kin.

Tumayo ako at dumeretso na sa loob. Ramdam kong napatingin silang lahat sa'kin ng padarag akong tumayo. Tinatawag pa ako ng mga pinsan ko.

Pero nagbingi-bingihan ako at pakunwaring walang naririnig. Ayokong madamay sila, ulit.

Kailangan ko munang umalis dito.

Ayokong mag alala sa akin si Kuya Xav ngayon. Dapat masaya sya ngayong gabi, walang iniisp. Ayoko na maging isa akong dahilan para sa ikaka-stress nya. He's already stress in New York pati ba naman dito.

Hindi muna ako dumeretso sa kwarto kundi sa kusina dahil gutom na gutom na'ko. Ibabalewala ko muna yung selos dahil mas mahalaga ang pagkain. It's already 6 in the evening at hindi pa ako nakakapag-breakfast at lunch.

May tumikhim sa gilid ko. Mas lalo pa akong nainis ng makita ko ang pagmumukha nya.

Kailan ba magiging peaceful ang paligid ko?! Please, kahit ngayon lang. 

"Ano?"iratado kong sabi habang tumitingin na pwedengmakain ka'agad sa loob ng fridge.

Puros mga lulutuin pa ang nandito sa fridge. Tinatamad na din akong magluto.

Padabog kong sinara ang ref. Nagdadalawang isip 'kong kakain pa ba o hindi na sa kadahilanang kinakain nanaman ako ng katamadan. 

"Bakit ba!" iritable kong tanong sakanya.

"Oh! Chill, I know you're hungry. Brianna told me to follow you because you didn't eat simula kanina."sabi nya habang tinitignan na ang fridge.

Feel at home ka sis?

I crossed my arms and look at his back. His body is perfect, I'm pretty sure maraming nag kakacrush sakanya. He's handsome but still I don't like his presence pa rin.

"Wag mokong titigan. This is just me Lythe." he said and chuckled.

"Boang ka ba?" Tatalikod na sana ako para umalis ng biglang kumalam tong tyan ko. Napapikit ako ng mariin. Gosh,  di'man lang nakisama.

"Hey, seat here. What do you want to eat?" Sabi nya habang nagaayos na ng mga rekados sa lamesa.

"Kahit ano,"tipid kong sabi at umupo isa sa mga high chair sa kitchen.

I'm so hungry, so I need to be nice to him. Mamaya lasunin pa ako nito. 

Ayoko pang mamatay ng wala sa oras.

"Chill hindi kita lalasunin, okay?" Sabi nya. Wait nababasa nya ba ang naiisip ko?!

"Oo, halata naman sa expression ng mukha mo." Sabi nya habang tumatawa tumalikod na sya para simulan ang niluluto.

Baliw.

Mga isang oras ang itinagal bago maluto ang tinola. Nilapag nya ang isang mangkok sa harapan ko. Gosh, ang bango. Inamoy amoy ko pa to habang nakapikit.

"Naks. Baka maadik ka........" he said and paused. "sakin." He chuckled again.  Matalim ko syang tinignan. Kung nakakapatay nga ang tingin ko ngayon kanina pa patay tong baliw na to.

Di ko na sya pinagtutuunan ng pansin. Nagsimula na kaming kumain. Wala akong masabi right now kundi 'wow' sobrang sarap ng luto nya. Walang halong kaplastikan. Swerte magiging girlfriend nito, sa gawaing pagluluto nga lang. Pero for sure na mahihirapan ang magiging girlfriend neto dahil sa kalokohan at kamanyakan. 

K, fine.

"Anong iniisip mo?" sabi nya habang humihigop ng sabaw, rinig na rinig pa.

Eww. Disgusting.

"Akala ko ba nakakabasa ka ng isip?"  sabi ko sakanya at tinaas ang kilay.

"Bakit hindi mo hulaan?"

"Pft, Ayon kasi ang sinasabi ng mukha mo kanina. So ano ngang iniisip mo?" tanong nya ulit. Halatang naghihintay ng sagot.

"Wala."ani ko, at patuloy paren sa pag kain.

"Jealous?"ani nya. 

" Jealous mo mukha mo. Ako magseselos don? Duh! Mas maganda pa'ko don sa bago ni Dexter." habol hininga ko nang sabi. 

Naalala ko nanaman yung nangyari kanina. Nakalimutan ko na kahit papaano e! Bakit pa kailangan ipaalala.

"Nagseselos nga," sabi nya habang tumatawa.

Pwe! Ako magseselos. Napataas ako ng kilay ng tumawa sya. Akala nya ba hindi ko maririnig ung tawa nya.

Nakakarindi kaya ang tawa nya actually sya na mismo.

"Anong tinatawa tawa mo dyan?" I said in a cold tone.

"Bitter tss, tss,"Sabi nya habang umiiling, at maslalong pang lumakas ang tawa nya.

Nakakainis!

Kahit di pa ako busog. Umalis nako at nagtungo na sa kwarto. Di ko kayang makasama yung unggoy na yun jusmiyo marimar. Naiistress ang beauty ko.

Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto, and then I saw kuya Vince. Looking at me seriously.

"kuya," I whispered.

"Hey, you okay?" He asked, I just nodded.

Ramdam ko naman ang mahigpit nyang yakap. Bigla nanaman akong napahagulgol. 

"Hush, baby. You can cry on me." He said.

"K-kuya, ayoko na ng ganito. It's h-hurt so much." 

I cried and cried.

" You'll be fine, it will take time. " Kuya said.

"You better rest, I'm so sorry hindi ko alam na pupunta pala iyon." dugtong nya.

Pumunta ako ng balcony ng kwarto ko paglabas ni kuya ng kwarto, pag tingin ko sa baba kita na ka'agad ang garden ng bahay kung na saan sila ngayon. Hindi nila ako makikita dahil masyado silang abala sa pakikipagkwentuhan. Tss ang landi nakahanap ka'agad ng bago. Eh? Samantalang ako, Buwan?! Buwan na ang nakakalipas at sya pa din! Hindi pa nakakamove-on. Aish. Parang ang bilis nya naman akong makalimutan. Walang kwentang lalaki...

Am I not worth it? 

Kahit talaga kulang pa sakin ang kinain ko sinubukan ko paring matulog.

Tulog... tulog...tulog...

Napaupo nalang ako sa kama ko. Nakakasar bakit hindi ako makatulog. Bakit ganito!! Kumalam bigla ang tyan ko kaya napagpasyahan kong bumaba nalang.

Mukhang di pa sila tapos. Dahil naririnig ko pa ang ingay sa labas.

Nakita kong nasa sala na ang mga pinsan kong babae nanonood yata sa netflix.

"Oh? Lythe? Akala ko ba tulog kana?" Tanong ni ate Xiannia. Mabilis naman akong umupo sakanila na ngayon ay nakatingin na silang lahat sakin.

"Hindi ako makatulog ate." Ani ko.

Sa twing iniisip ko si Dexter ay hindi ako nakakatulog ng maayos. Jusme na yan! Please Lythe! Move on na!

"Haist. Naiintindihan kita Lythe."Sabi ni Hananiah habang tinatapik tapik yung balikat ko na akala mo ay nagkaroon na ng boyfriend.

"Aba't anong naiintindihan ka dyan? Remember sis NBSB." Asar ni Sabrina isa ko pang pinsan. Only daughter ni Tito Bryan.

"Nako. Ewan ko sainyo saglit lang may pupuntahan lang ako." sabi ko at tumayo na. Tinatanong pa nila ako kung saan ako pupunta. Pero direderetso nalang ang lakad ko at hindi na sila pinansin.

I nead air. Kailangan kong makapagisip. Kailangan ko na itong itigil. Kailangan ko ng peace of mind  Ayoko nang masaktan. Nahihirapan nako.

Lumabas ako sa aming bahay. Lakad lang ako nang lakad hanggang sa napadpad ang aking mga paa sa isang parke.

Umupo ako isa sa mga swing dito. Tinaas ang mga tuhod at doon pinatong ang ulo ko. Nagsisimula nang tumulo ang aking mga luha. Di talaga marunong maiksama 'to 'no.

Reminiscing those days na kami pa. Sana, sana kung bibigyan ako ng pagkakataon na ibalik ang nakaraan. Gagawin ko kahit may kapalit basta makasama ko lang sya muli.

"Hey, hon. May ginawa ba akong mali?" Dexter said while begging me to look at him.

Hmp, bahala ka sa buhay mo.

"Hon naman," sabi nya nagsisimula ng umiyak.

I sighed, na-guilty ako ng makita nga syang umiiyak sa tabi ko.

"I'm sorry," I whispered.

"Bakit ka nga kasi galit?" He asked.

"I'm jealous, okay? Sobrang close nyo ni Annie!" omo, this is embarrassing. 

This is my first na magselos, huhu.

" She's just my teammate okay? Tsaka walang makakahigit sayo kahit sino. You're my woman and I'm only yours." he assured me na kahit anong mangyare ako lang at walang makakahigit pa sa aken pero all of that it's just a lie. Kasinungalingan ang lahat.

Naptigil ako sa pag-iyak ng may naramdaman akong may umupo sa tabi ko kaya naghanda na ako sa kung ano mang pwedeng mangyare. Malay nyo rapist? Manyakis? Diba?

Kinuha ko ang maliit na kustilyo sa bulsa ng aking shorts lagi ko kasing dinadala yun pag nalabas ako ng gabi. In case of emergency.

Pinagpapawisan ako ng malamig. Not ready sa susunod na mangyayare. I was shocked ng bigla nyang hawakan ang braso ko mabilis pa sa alas kwatro ang pagtutok ko sakanya ng kustilyo. You can't scare me. 

"Woah! Chill lythe. Ako lang to."ani ni Callyx. Gulat ako sa nangyare. Pa'ano pag nasaksak ko sya? Kaasar kasi bakit kailangan nya pa akong takutin kong pwede namang tawagin nya ako sa pangalan ko diba?!

"Bakit may hawak kang patalim?" tanong nya habang naka tingin sa hawak ko. Mukhang kinakabahan.

"Para patayin ka." Seryosong sabi ko habang pinaglalaruan ang kutsilyo sa mga kamay ko.

Nananakot, bigla nya pinagkrus ang mga daliri nya, "Woi, woi. Wag kang magbibiro ng ganyan!" sabi nya animo'y takot na takot.

Pft, bakla.

"Ano bang ginagawa mo dito?" tanong ko sakanya at itinago na ang kutsilyo. 

"Ako dapat ang nagtatanong nyan. Gabi na mabuti nalang at sinundan kita." kita mo sa kanya na nagaalala sya. Tss sa simula lang yan tas sa huli wala na ha ha ha.

"WALA LANG! Gusto ko lang makapagisip, mapag-isa that's it. Bakit ka ba kasi sumunod ha!" pasigaw ko nang sabi. Gusto kong mapag-isa e. 

"Are you my stalker, huh?" I whispered.

"I just need space."ani ko ulit at naupo na sa damuhan.

"About him again? Dexter?" he said and I saw his jaw clenched.

Diko na sya sinagot at mabilis na tumayo. Naramdaman kong hinawakan nya ang pulsuhan ko. At walang pasabing hinalikan ako I feel his lips pressed on mine. It took 3 seconds. Nagulat ako sa nangyare at walang pasabing tinulak sya, sa una nahirapan pa ako dahil sa lakas nya pero ginawa ko na ang lahat para lang makawala.

"are you crazy!!"sigaw ko sakanya. Hinawakan nya ng mahigpit ang bewang ko at niyakap.

"Hush, I'm sorry." sabi nya habang nakayakap pa'rin sa akin."Please don't get mad."

Rinig na rinig ko ang tibok ng puso ko ngayon. Gusto ko nang kumalas at baka marinig nya pa ang mga nagrarambulang sa puso ko. 

"Ako nalang, if you want use me then para lang makalimutan mo sya. I waited for you, for almost 10 years." he whispered na hindi ko na masyadong naintindihan pa, ramdam ko ang panginginig ng boses nya. 

Nagulat ako dahil basang basa na ang damit ko. Wait, Umiiyak ba sya? 

"P-please," pagmamakaawa nya at maslalong hinigpitan ang yakap. Ka'agad ko naman syang tinulak dahilan ng pagkakabagsak nya sa lupa.

"STOP! LEAVE ME ALONE!" I screamed.

But he didn't stop patuloy pa din sya sa paglapit sa'akin, "Stop bothering me, okay?" I said in a cold tone.