A/n: Brianna and Dave has their own Story. Abangan po ito sa susunod. Please vote po. Salamat. Paki basa rin po yung Business Marriage. ❤
Chapter 69 Deceased We both walk through hallway to Klara's room. Ilang oras din ang paghihintay namin para lang kumbinsi ang mga doktor ni Klara na silipin namin ito sa loob ng ICU. We never stop asking them until then. Kahit pa abutin kami ng madaling araw para lang pagbigyan nila kaming makita si Klara. "Isa lang daw ang pwedeng sumilip sabi ng doktor," untag agad ni Brianna nang paglapit namin ni Dave dito. Nasa labas pa rin ito ng ICU. She blows a deep sigh and she stares at my swollen eyes. "I give way." Nabuhayan agad ako ng loob sa sinabi nito. "Baka sakaling pakinggan ka niya at bumalik ang malay tao niya." "I really owe you. Thank you for your kindness, Brianna." I thank her gladly. She nods. "Iparamdam mo namang mahalaga siya sa'yo. Don't waste her life, instead, treasure her like your precious gem. Dahil wala ka nang Klara na mahahanap pa sa mundong ito, Logan." She utters seriously. "I will. I promise, I will." "Then you can go now and see her." I nod and walk to t
Chapter 70 Straight Line I SUDDENLY open my eyes. "Ate? Where are you? Ate...? Ate Kyla...?" Napapalingon ako sa buong paligid ko. But she wasn't there. Ang magandang paraisong nasilayan ko kanina ay unti-unting naglalaho at dumidilim sa aking mga mata. "Ate...? Where are you?" I start panicking. "A-Ate...?" I start sobbing, dahil natatakot ako sa sobrang dilim ng paligid. "Sweetheart, please. Come back to me... Please." "No... A-Ayoko na... A-Ayoko na." Umiiling kong sigaw sa kadiliman. "I love you." LAKAD, takbo, takbo at lakad ang ginawa ko sa buong kadiliman ng lugar. Nangangatal na ako sa takot habang tumatakbo ako ng walang direksyon. Paunti-unti ring humihina ang pagtibok ng aking puso sa sobrang hingal ko. "Ate... please, Ate Kyla... why did you leave me here alone? Nasaan ka na? I'm afraid of this dark place. Please get me from here. Isama mo ako diyan. Please..." I shout on the top of my lung. "Ate Kyla..." I keep on shouting again. Pero wala talaga s'ya. "Oh God.
Chapter 71 Awake I sarcastically smirk. "And who is the father. Me? Oh, c'mon, Father. Akala ko ba matalino ka? If I really know that she's pregnant with my child, hindi ako tatakbo sa kasal namin. If she's really pregnant, then the child is not mine. Why? Because there's nothing happened between us. Never." Napaawang ang bibig nito at hindi ito nakapagsalita agad. Tulad din ng mga taong nakikinig sa usapan naming dalawa. "Last thing that I want to say is stop messing my life, stop messing Klara's life. I'm warning you old man. Kung may masama mang mangyari sa kanya ngayon ay ikaw at ikaw lang ang sisisihin ko. Stop all your devilish plan against her, kahit ama pa kita. Kayang-kaya kitang pabagsakin." "And who are you to stop me? Gagawin ko ang anumang gusto ko." "Don't try me, Father. Kung gusto mong respetuhin kita, then you should respect me and the person I love the most." "Hindi ko matatanggap ang babaeng iyon sa pamilya natin." "Then I'm not asking you to like her, and I'
Chapter 72 Motionless [[[ LOGAN's P.O.V ]]] "SHE lost her memory after the car accident." Our mouth parted. Pareho kaming hindi makapaniwala sa sinabi sa amin ng doctor ni Klara. "What? B-But, but I thought it only exists in the television and movies, Doc." "Amnesia really exists in real life, Mr. Falcon." Doctor Santiago clarifies. "And it's the effect and the result of her car accident. The injury is on her brain area and tissues, that is vital for memory processing. Real-life amnesia is different from the movies. Kung sa telebisyon, hindi nila kilala ang sarili nila, sa totoong buhay naman ay kabaliktaran. Because they really know who they are, it doesn't generally cause a loss of self-identity," he explains. "P-Paano maibabalik ang memorya ng kaibigan ko, Doc?" Brianna asks the doctor. "There's no specific treatment, but the techniques for enhancing memories of their families to cope and of course the psychological support." "But how come, she only remembers herself a
Chapter 73 Renew UMILING ako nang sunod-sunod. "Wala akong maramdaman." Then I place my palm in the centre of my heart. "Wala ka dito. Hindi ka kilala nito." I say with no emotions plastered on my face. Mas tumulo pa ang luha nito. "God. I-Is this the way you want to get your revenge at me, Klara? I know you can remember me. Nagkakaila ka lang. I know you still remember me, ramdam ng puso ko ‘yon. Ayaw mo lang aminin kasi malaki ang naging kasalanan ko sa'yo at galit mo sa akin... I know ginagawa mo lang ito dahil gusto mo akong saktan tulad ng pananakit ko sa damdamin mo. Alam kong hindi madali '‘yong mga paghihirap mo, alam kong nasaktan kita ng lubos. I'm sorry, I'm so sorry sa lahat-lahat. Pinagsisihan ko na Klara. I hope, it is not too late for you to forgive me." I gulp and I stay motionless in his vision. "I...I don't want to push my mind and my heart to remember you. Because every time I tried, k-kumikirot ang ulo ko." He wipes his tears while he's still staring at me. "Mi
Chapter 74 Let Go Brianna, Dave, Nurse Jane, my officemates, my close friends and the nuns. They are there to support my discharge to this hospital. Nandoon din ang lahat na mga doctor at nurse na siyang humawak sa case ko sa hospital na iyon, all of them visit me for my last stay. "Well, our fighter and lovely patient's really moving out this time," Doctor Cherry Gutierrez, utters while smiling at me. "Yeah, after 1 month of stay. Sa wakas, lalabas na rin ako," sagot ko kay Doktora. "After what you did to us, Ms. Santos. Hanggang ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang ginawa mong pananakot sa aming lahat. Tsk! Tsk! Saludo talaga ako sa determinasyon mong mabuhay. You're really a fighter, hija." Doctor Martin utters. "Yeah I agree with you Doc, she survived not just once, but twice. Dalawang beses niya tayong tinakot. So hija, pangalagaan mo ang buhay mo huh? Maraming nagmamahal sa'yo. Lalo na ang magiging asawa mo, si Mr. Falcon." It's Doctor Cherry again. I'm suddenly staring
Chapter 75 Need Space PATULOY pa rin na blangko ang pakiramdam ko. Umiling ako dito. "I swear it. I'm not lying to you, kahit na pumasok ka pa sa puso ko at hanapin mo ang totoong nararamdaman ko para sa'yo ngayon." Umiling ulit ako. "W-Wala ka nang makikita. Dahil burado ka na dito. Burado ka na sa puso ko, Logan. I'm just saying my true feelings. And I'm not just saying this to hurt you, because what I say, is all true." "Hindi pa rin ako naniniwala sa'yo! I will give you space. ‘Yon lang ang kaya kong gawin at ibigay sa mga sarili natin. But please don't unlove me. Do not push me away from your heart, Klara..." Lumuluha nitong pagmamakaawa sa akin. "I'm done here. Let me go. Naghihintay na sa akin si Brianna." Tumayo ako at nag-umpisang maglakad. Ngunit hindi pa ako nakakalayo nang bigla kong maramdaman ang yakap nito mula sa likuran ko. "Tell me, ano ba ang dapat kong gawin para lang unti-unti mo akong mapatawad? Just tell me, sweetheart, tell me and I'll do it." "Stay away f
Chapter 76 Letter She sighs deeply and then she hugs me. "I'm sorry. Sige, hindi na kita pipilitin pa kung ayaw mo. I'm really sorry Klara, I was just carried away. Stop crying now." Tumango-tango ako rito, ngunit patuloy pa rin sa pag-agos ang luha ko. "Thanks..." Namumula na rin ang mga matang tumitig at tumango ito sa akin. "W-Wala na akong masabi. Kasi mahirap salungatin ang saradong isip at puso mo, Klara. I'm sorry, I should understand your feelings. Count me not just a concern friend or sibling. Count me as your family here. We're family, right?" Tumango ako dito. "Now, fix yourself kung gusto mong harapin ang bisita mo sa ibaba. Kung ayaw mo, papaalisin ko na lang siya ngayon din," sabi nito habang tinutulungan akong punasan ang luha ko. "H-Haharapin ko, kung sino man siya," sagot ko na ang tanging nasa utak ko ay si Logan pa rin ang naghihintay sa akin sa salas. "You sure? But it's-" "Yeah. I'm sure. Haharapin ko siya." "Okay. I'll go now and fix yourself." Tumango la
Chapter 97 --- After 2 years --- PALAHAW ng isang sanggol ang pumukaw sa aming dalawa ni Logan na nasa katapat lang ng silid naming mag-asawa. "Sweetheart, umiiyak ang baby." Tinulak ko ito palayo sa katawan ko. "Sweetheart, later... Nandoon naman ang taga pag-alaga nila." He never stops kissing my neck and caressing my body. "Hm, sweetheart, hinahanap-" Bumuntong-hininga ito. "Okay." Huminto ito saka tumayo at marahan akong hinila patayo sa kama. "Galit ka?" tanong ko dito habang inaayos ang nalihis kong manipis na pantulog. "No." "Nagtatampo?" "No," matipid pa rin nitong sagot sa akin. I roll my eyes as I wear my silky smooth robe. "Nako kilala kaya kita," sabi ko habang tinatahak na namin ang pinto palabas ng silid namin. "I'm not, anak ko 'yon, kaya dapat lang nating unahin," sagot nito na hindi makatingin sa akin. "Maniwala ako sa'yo," sabi ko rito. "Don't you worry husband, because I'll make it up to you tonight. Magdamagan ba ang gusto ng asawa ko? If yes, okay, nak
Chapter 96--- After 1 and a half year ---NGUMITI ako habang napapasulyap sa mahimbing na tulog ng asawa ko sa kama namin.It's already 6 AM in the morning at heto ako gising na kahit sabado naman at wala kaming parehong pasok.Naupo ako sa gilid ng kama at hinaplos ko ng masuyo ang pisngi nito."Sweetheart..." I smile at him when he halfly opening his eyes. "It's too early to wake up, Klara." Hinila niya ako pahiga sa tabi nito."No sweetheart, I'm not yet sleepy." Bumuka nang malaki ang mga mata nito sa akin. "Pwede bang makisuyo sa'yo?"Ngumiti ito at hinila pa rin niya ako at iniunan sa malapad niyang dibdib."Sure, Mrs. Falcon. What is it?" tanong nito kasabay ng pagdampi niya ng halik sa noo ko."Talaga?" Tumingala ako rito. "Hindi ka na nagtatampo sa akin ngayon?""I'm not, and I'm sorry."Ngumiti ako at bahagya kong pinaglandas ang daliri ko sa gilid ng labi nito. "Thank you, for still understanding me these past few days, kung tinotoyo man ako o bad mood sa'yo." I start feeli
Chapter 95 Sweetheart Please play a soundtrack if you haveGod to believe in magicBy: Side A The love song slowly begins to play. Napapakurap ako habang nagsimula ang slideshow photo album ko sa projector. Napalunok pa ako ng mga larawan naming dalawa ni Logan ang bumulaga doon. Bawat larawan ay may mga maiiksing mensahe. My pulse begins racing habang nanunuod sa mga larawan namin noon. May mga masasayang larawan din kami doon nang first month anniversary namin, pati nang nag-graduate ako na kasama siya. Nandoon din ‘yong mga best memorable pictures namin habang nasa bakasyon kami sa ibang lugar. Hanggang sa ang ipinakita ay ang huli naming larawan bago pa man ako lumayo sa kanya nang tuluyan. Hindi ko na masyadong naintindihan ang mga sinasabi ng emcee, na bigla na lang sumulpot na walang iba kundi si Brianna. Unti-unti akong lumapit sa pinakagitna. My invited guests are also glimpsing at the projector. Patuloy pa rin ang paglabas ng mga larawan ko. The next slideshow photo al
Chapter 94 Projector Napangiti ako nang bahagya sa sinabi nito. "Thank you. Pero wala pa 'yan sa plano… ‘yong huling sinabi mo," is my only response. Dahil totoo naman, isa pa wala pang ganoong eksena. Wala pang wedding proposal. If when it is, I don't know. Logan stays and making my heart fully delightful. Hindi na nito itinuloy na tanggapin ang malaking offer sa bansang America, his flight is supposed to be two weeks ago. But he stays and he continues running their own business. Pero bago iyon ay humingi pa muna ito sa akin ng assurance kung babalik at tatanggapin na lang ba nito ang gusto ng ama nito na maging tagapangalaga muli sa naiwan niyang puwesto sa kompanya nila. My only advice for him is to follow what he really wants to happen, at gano’n nga ang ginawa nito. Hindi ito nagkukwento tungkol sa ama nito, because he really knew the issue between me and to his father. Iyon din ang isa sa ipinaalala ko sa kanya, na huwag akong alalahanin kung tatanggapin niya ang gustong man
Chapter 93 Exhibit Event Nakaunan ako sa kanyang bisig habang nakabalot ako ng puting kumot na hanggang sa dibdib. Logan is not allowing me to go and move away, kaya hinayaan ko itong yakapin ako after we both reached our bliss. "Sweetheart," he whispers my name while making some small kisses on my bare shoulder. "Anong oras ang flight mo bukas?" I immediately utter. Huminto ito sa masuyong paghalik sa aking balikat at leeg, I sense him staring kahit hindi ako nakaharap sa kanya. Ramdam ko ang mas pagkabig niya sa katawan ko palapit sa katawan niya. Then he places his chin on my bare shoulder. "Do you think I'll go away now after what happened to us? After we made love tonight, hm?" I cough. "E-Ewan ko sa'yo. Malay ko sa desisyon mo." "Papayagan mo ba akong umalis?" he asks me while kissing my cheek. "U-Umalis ka kung 'yan gusto mo." I slowly mumble, pigil ko ang aking hininga dahil sa sobrang lapit nito at sobrang dikit ng mga katawan namin sa isa't isa. He turns me around,
Chapter 92 Lifetime "Logan..." Napasinghap ako nang bumaba agad ang labi nito sa aking leeg at balikat, then he immediate proceeds to my breast and tit. "Ugh... L-Logan." Hindi ko na namalayan kung paano ba niya naalis ang saplot ko sa dibdib. Napapaliyad ako ng simulan na nitong s******n na parang sanggol ang aking dibdib habang ang kabilang kamay nito ay masuyong pinagpapala ang kabila kong dibdib. "I miss this all, I miss you, Klara," he huskily utters while he's looking at me. "Oh... hm..." Napaungol ulit ako ng damhin ng dila at bibig nito ang pilat ko sa aking kaliwang dibdib. "L-Logan, please turn off the light. Please." Namumula kong untag dito. Lust surrounds his eyes when he looks at me again. "No sweetheart." Marahan itong umiling sa akin. "N-Nahihiya ako. I have a lot of scars." Pilit ko pa ring ikubli sa kanya ang pilat ko sa dibdib at tiyan. He winks. "Those are beautiful. Those scars made me feel proud. Kasi tatak 'yan na nabubuhay ka ngayon dahil sa akin. You sur
Chapter 91 Kiss Me I GULP. "B-Bakit umalis ka kaagad kanina nang hindi mo pa ako kinakausap?" Pinahid ko ang aking mga luha sa mata. "Did I tell you to leave? May sinabi ba akong hindi kita haharapin kanina? Logan, I have also realized that I was wrong. Mali pala ang hindi ko harapin ‘yong takot ng puso ko. And look, who told you na kaya ko pang magmahal ng iba kung sa 'yo pa lang ay naranasan ko na ang pinakamasaktan. Tell me? How can I love someone else kung itong letcheng puso ko na 'to ay patuloy at may tinatago pa ring pagmamahal sa 'yo?" He's suddenly shock and speechless from what he heard from me. "Tell me, Logan. Paano ako magmamahal ng iba kung patuloy ka pa ring nandito sa loob ng puso kong sugatan. How can I love someone if it's still you? How?" Napapakurap ito at puno ng pagmamahal akong tinitigan. "Kung pwede ko nga lang sanang utusan ang puso ko na itigil na 'tong nararamdaman ko para sa'yo ay ginawa ko na. Kung pwede ko nga lang ibaling na lang ito kay Makki ay gag
Please play the song:I'll never goBy: Eric Santos Chapter 90 Presidential Suite NAGTAAS-BABA ang hininga ko. At nagmamadaling tinakbo at pinasok ko ang loob ng bahay para kuhanin ko ang susi ng kotse ko at ang cellphone ko. Bigla akong naalarma sa isinaliwalat ni Mama. Bigla akong natakot. Before I move my car ay tinawagan ko muna ito. Pero hindi ito sumagot hanggang matapos ang ang pag-riring sa kabilang linya. Binuhay ko na ang kotse ko at pinaharurot ko na iyon palabas ng garahe namin. "Logan. Answer your phone, please... Shit!" Pero naka-tatlong tawag ulit ako dito ngunit hindi pa rin nito sinasagot. Tinitikis niya ako. Napagpasyahan kong huminto na muna sa gilid ng kalsada nang hindi ko alam kung saan ako patungo. Saka ko hinagilap ang numero ni Rica at tinawagan ito. ["Hello, good evening Klara. Ano-"] "Saan ko matatagpuan si Logan?" I cut and ask her immediately. ["W-What? B-Bakit?"] Nagtataka nitong tanong sa kabilang linya. "Saan s'ya pupunta? Bakit s'ya aalis? B
Chapter 89 One Hug She wipes my tears. "Naiintindihan ko 'yang nararamdaman mo ngayon anak. Pero gano'n talaga 'pag nagmamahal ka. Lahat mararanasan mo ang hirap. Lahat nagdaan diyan anak, at lahat nagsisisi sa mga maling naging desisyon nila sa bandang huli. Katulad ni Logan. Alam mo, walang ibang bukambibig ‘yong batang ‘yon sa tuwing dumadalaw sa akin. Kung ‘di ang kabaitan ng babaeng pinakamamahal niya, at ang sobrang pagmamahal niya sa'yo. Lahat nilahad niya sa akin anak, itinuring din kasi niya akong sumbungan noon, simula nang magkakilala kami. Kaya hindi ko inaasahang ikaw pala na anak ko ‘yong maswerteng babaeng pinakamamahal niya na dating sinaktan lang niya." Patuloy pa rin ito sa pagpunas nang naglalaglagan kong luha. "Kaya pala, hinding-hindi mo sinasagot ang panliligaw sa'yo ni Makki hanggang ngayon. Kasi mahal mo pa rin siya. Naiintindihan din kita anak sa lagay na 'yan. Kasi hindi kailanman natuturuan at nadidiktahan ang puso. Kahit ayaw mo, darating din ang araw na m