Kabanata 02

What was that?” I held at my chest while looking dramatically at him. The scene earlier kept playing in my mind like a broken disco cd! Kung hindi lang kaagad umalis yung babae pagkatapos ko silang makita, baka hindi ko na alam ang gagawin ko!

Nagtaas siya ng kilay sa akin.

“That was making out, Elisha. If you haven’t seen one.” He even had the guts to wash his hands while looking directly in my eyes. His eyes lingered on me as he let the water flow in his hands. Umakyat ang tingin niya sa mop na hawak ko. He’s probably weirded why I’m throwing frustrations at him while holding this.

Umirap ako. He should not be surprised. He had always known me to do things that pay off money. Halos lahat ay pinapasukan ko. I have no choice. Besides, I should be the one surprised here. Seeing him making out with some girl here is such a scene. Baka nga kung iba pa ‘yong nakakita ay mahimatay sila. That’s too exaggerated, though.

I scoffed at him in my mind. Pribilehiyo nga naman. Kakaiba ang nagagawa sa buhay ng tao. Most rich people are inexperienced to varieties of things such as household chores. Palibhasa’y may gumagawa na no’n para sa kanila. There’s no need for them to lift a finger to do something. Just a snap of a hand and everything’s done for them.

“Of course I haven’t seen one! Sa tingin mo ba ay masisikmura kong makakita ng ganyan? Seeing people do that turns my stomach upside down. And for pete’s sake! That’s not just plain making out! That’s…” I trailed off as I point at his now smirking face.

“That was live porn!” Ngumiwi ako habang tinutusok yung panty na nasa sahig gamit yung hawak kong mop. It’s a bright red one. Parang ‘yong nakikita kong suot ng mga pole dancers sa bar. Kamukha rin ‘to nung sa sinusuot ng mga babae sa bachelor’s party, ah. Gagong ‘to, hindi man lang pinulot yung panty nung kamomol niya kanina. Ihagis ko sa kaniya ‘to, eh.

Naisip ko tuloy kung ano nang nangyari ro’n sa babae? Baka namatay na ‘yon sa hiya. Kung ako ‘yon baka hindi na ulit ako magpapakita. Wala na akong maihaharap na mukha sa taong nakakita sa’min. Imagine getting interrupted while doing some… ritual in a public bathroom. I would be so humiliated. Baka hindi na ‘ko pumasok ulit.

Or maybe not. Baka wala lang rin sa kaniya. Maybe it’s just nothing to her, hypothetically.

“We we’re just kissing,” he reasoned out. I scoffed. His figure completes a devil lurking in the chaotic overworld. But his looks are completely the contrary of what his attitude is like.

“You were torridly kissing.” I corrected.

“And who knows? Baka higit pa ro’n ang narating niyo kung hindi ko lang kayo nakita! You might’ve even ended up doing something god-knows-what.” Ngumisi siya sa sinabi ko.

“You interrupted us.” He drawled lazily while drying his hand with a tissue. His cursed smirk is still displayed in his face.

 Ang kapal din naman ng mukha nito. It was like he was not caught of making out with someone in school! Tinakasan na yata ng hiya sa katawan kaya grabe kung makatayo nang tuwid sa harapan ko ngayon.

He haven’t even fixed his pants and belt!

“I was fucking cleaning, Kairo. What do you expect me to do? Na hayaan ko nalang na magecho rito ‘yong mga ungol niyo? Huh? Na takpan ko nalang yung mga tenga ko para hindi ko marinig yung mga ‘ahh… oh… hh..’ ninyo?” I mimicked the way I heard those silent moans earlier. The unwavering shocked in me continued.

I was pointing out on his face while he was slightly smirking.

“Can you repeat that?” He leaned on the counter while looking at me. Ang pang-itaas na parte ng polo ay bahagya pang nakabukas. He won’t even bother fixing his clothes.

“Repeat what?”

“Those ahh..ohh..”

Humalakhak siya.

I was caught off guard. Namula ang mga pisngi ko. I didn’t expect that. Sa lahat ng sinabi ko, iyon lang ang napansin niya? He’s so unbelievable. Umiling ako at nang makabawi ay pinulot ko ang panty kanina at inihagis ‘yon sa kaniya.

“Oh my god, Kael. Are you for real?” Nasalo niya ‘yon at inihulog sa trash bin. He was smirking while walking towards me. Ang polo at damit ay nakaayos na. This man, really.

“I’m literally infront of you.” He spoke while getting an alcohol from the counter.

“Pinipilosopo mo ba ako?”

“What do you think?”

“I’m telling the the Dean about this. PDA- No, actually, this is an obscenely sexual scene in a public comfort room.” I warned him before picking the mop again and started sweeping some on the floor. I’m serious about what I said, though I don’t think it will be acted upon immediately. His family is a literal prominent name in the whole country. Reporting him for making out like this will just leave me as a laughing stock in this school.

“You know that won’t do anything.” Inilagay niya ang mga kamay sa bulsa. He leaned on the wall while looking at me playfully, probably enjoying this while I just wanted to curse him badly.

“Hindi ko alam sa’yo. I just recently saw you doing some… wild kissing. I’ll make sure you’ll get a payback for corrupting my mind with your bullshits.”

“Oh, finally you’re thinking about me. After a long time, Eli. Don’t worry, I’ll make sure to welcome your payback sweetly.” He said.

“And don’t call me like that. I’m not a whore, okay? It’s not my fault if somebody wants to touch me.” Mukha pa siyang proud sa sinabi niya. I wanted to puke so bad because of him.

Umirap ako at iniwasan nalang siya para mabawasan ‘yong galit ko. Touchy, huh? Nagpatuloy nalang ako sa paglilinis hanggang sa marinig ko nalang na dahan-dahan na siyang naglakad palabas. Mabuti nalang. Baka mabuhusan ko pa siya ng tubig kapag nagtagal siya rito.

I don’t really know what’s with him. He has always been like that — famous and proud. He can get girls kneeling at him in a snap and he knows it and is making use of it to his advantage. He has been using that trick on me for months now, but heaven knows how he can’t get me like that.

Ang mga lalaking katulad niya’y hindi nagseseryoso. Hindi nagcocommit. Their sweet words are like famous candles that easily melt. They have no solid plans, just mere lust and pleasure. Like flings. One night stand people.

And he knows that he can’t use his charm on me. I don’t even like him. I don’t look at him the way he wants me to — the way those girls who drool over him na para bang hinuhubaran na siya sa isip nila. I’m way too conscious and rational to not indulge in his doings. Masyado akong maraming ginagawa para idagdag pa siya sa isipan ko. Masyado akong maraming inaasikaso. ‘Tsaka ayokong mapunta sa mga lalaking kagaya niya.

Kung magkakaroon man ako ng pagkakataon, do’n na ako sa lalaking may paninindigan. A man who values his principle and life stands so much. Political views too. Not men like that Monoxo who are known playboys and non-commiting.

Besides, he’s way too high for me. His family is a well-known name in this country. I don’t even know what’s with me that he likes to annoy so much. He’s such a pain in the ass. Rich people like him are only destined for the elites among his class. They are only to dream for, to look at and serve as an inspiration to be progressive and developing.

Ang dapat sa mga katulad niya, pinagpapantasyahan lang. Pinapangarap.

Mabilis akong natapos maglinis pagkatapos umalis nung asungot. Hindi ko namalayang lumipas na pala ang kalahating oras pagkaalis niya. Pre occupied pa ‘ko habang nililinis ang lababo. Buti nalang ay umalis din siya kaagad kung hindi ay baka mas lalo pa akong magtagal maglinis.

Pasado alas singko na nang lumabas ako sa building ng mga senior high. Halos umuuwi na rin ang mga karamihan ng estudyante habang naglalakad ako papunta sa gate. Ang iba’y mukhang busy sa ginagawang project. The sun is setting majestically in the sky. Ang kulay kahel na langit ay mistulang papel na pinaglaruan sa kulay. The wind is blowing my hair fiercely.

“Tagal mo, ah.” Tumingin ako sa nakaupo sa gilid na si Creed. May plastic cup sa tabi niya na may iilang piraso ng fishball. Ang isang kamay ay nakapatong sa tuhod habang ang isa nama’y nakatukod sa mukha, naiinip.

“May demonyo sa C.R. Hinintay ko munang umalis bago ako nagsimulang maglinis. Grabe, may kasama pa nga, eh.” Gusto ko sanang sabihin na nahuli ko iyong kaibigan niya na nakikipagmomol sa C.R sa pero ayokong malaman niyang nakasalamuha ko iyong bwisit na ‘yon do’n. Baka ano pa isipin nito ‘no! Kumuha ako ng plastic cup at tumusok ng kikiam at squidball.

Pinuno ko iyong baso ko at binuhusan ng maanghang na sauce at kaunting suka. Ibinaba ko ang bag sa tabi ni Creed at umupo ako sa tabi niya.

“Luh, totoo yung kwento-kwento na may nagpapakita raw ro’n?” I saw how his eyes grew in fear. Tinawanan ko siya.

“Oo.” Tumusok ako ng isang squidball habang para siyang tangang nagpapanic sa tabi ko.

“Nakita mo ba yung mukha? Anong itsura?”

“Kamukha mo.”

Humagalpak ako sa tawa nang makita siyang sumimangot at umirap nang sabihin ko ‘yon. Uto uto rin ang isang ‘to, eh. Ang talino sa klase pero tanga madalas kapag kasama ko.

“Nakakatawa ‘yon?” Aniya nang makabawi.

“Yung mukha mo ang nakakatawa.”

“Hindi naman yata totoo ‘yan, eh.” Tumayo ako para bumili ng palamig at magbayad sa nagtitinda. Nang balikan ko si Creed ay kinakain na niya yung fishball niya.

“Kapag pumupunta ako ro’n, wala namang nagpaparamdam.” Aniya habang puno ang bibig.

“Baka natakot sa’yo. Mukha kang embodiment ng sama ng loob kapag nakikita kita, eh.”

“Ah talaga ba, Elisha?” Tumayo siya at nakapamaywang akong tinignan.

“Sasabihin ko kay Kuya Mark na lagyan ng lason yung bibilhin mong kikiam sa susunod.” Plano niya habang nagbabayad ng binili ro’n sa nagtitinda. Hindi na ‘ko magtataka kung totoo ngang gawin niya ‘yon. Close niyan halos lahat ng nandito, eh. Siguro kung malate man ‘to, papapasukin pa rin siya nung guard. Tropa na niya yata ‘yon.

“Hinintay pa kita, ibabash mo lang pala ang gwapo kong mukha.” Ngumuso siya.

“Ulol.”

He raised his middle finger on me before running away. Gagong ‘to, ah.

Days escalated quickly after that. Gano’n pa rin naman ang routine ko. Mag-aral, magtrabaho, umuwi. At times, I will catch Creed going to the café I’m working, nagpapanggap na inosenteng umiinom pero ang totoo ay pinagchichismisan ako. Girls would flock over him while he always remains unconscious about his surroundings, walang kaalam-alam na pinagnanasahan na siya ng mga babae sa paligid.

Hindi rin naman siya nagtatagal. Madalas ay kalahating oras lang na tumatambay at umaalis din kalaunan. Not that I expect him to last, though. Naiirita nga akong naririyan siya pero hindi ko nalang sinasabi dahil customer din naman siya… yata.

Like the fine sands present on the white beaches, the days poured smoothly. Busy ako sa ginagawa kaya madalas ay hindi na namamalayan iyong oras.

“Ano ba magandang title?” Tinusok ko iyong hotdog habang pinagmamasdan si Haidee na nag-iisip para sa research namin. Nakapabilog kaming nakaupo sa canteen habang nagbebrainstorm para sa paper namin. Lahat ay busy ngayon katulad namin nang sabihin ng research adviser na kami na raw ang bahala sa title. Basta dapat ay attainable at timely.

“The Impact of Corrupt Politicians to the Economy Status of a Progressing Country?” Patanong na sagot ni Joross, kagrupo namin. Nagtawanan ang lahat.

“Tanga, pa’no natin gagawin ‘yon?” Umirap si Haidee.

“Interviewhin kaya natin yung tatay mong corrupt?” Nagtawanan ang lahat nang sabihin iyon ng katabi ko. Ngumisi ako. Humalakhak din si Joross.

I don’t think he’s offended by that. He’s very open about his family’s corruption to us. He knows that it’s bad but of course he can’t do anything about it. Ang pamilyang ‘yon ang bumuhay sa kaniya. Although I think I saw him in one of those protests against corruption. Mabuti nalang at hindi niya namana ang gano’ng ugali ng pamilya niya.

“Ito nalang.” Itinuro ko iyong sinulat ko sa papel. Kinuha nilang lahat iyon at binasa.

“Mas madaling hanapan ng RRL ‘yan.” Kinuha ko iyong papel at tinignan sila. Tumango si Haidee at ibinalik ang titig sa’kin.

“Magsusurvey tayo sa mga graduating?” Aniya.

“Oo, iyong sa tatlong section na para marami tayong respondents, yes or no questions lang naman, eh.” Mungkahe ko kahit na alam kong naroon si Kael. This survey will surely be a headache for me. That bastard is a graduating now. That was a good thing. Wala nang manggugulo sa’kin dito. I can finally have my own share of peace in this school.

Their faces brightened after listening to what I said.

“Tama! Maraming pogi ro’n. Makikita ko na rin yung crush ko sa STEM!” Everyone boar a laughter. Umiling ako at nagpatuloy sa pagkain. Marami ngang gwapo ro’n. Madalas ay makakakita ka ng freshman na paulit-ulit dumadaan para lang masulyapan iyong mga crush nila. Well unfortunately for me, wala ako no’n. It is not in my list of priorities. I heave a sigh as we continued to brainstorm regarding our paper.

The whole day felt like a week. Bumuntong hininga ako habang pinapanood ang unti-unting pagkahulog ng iilang notebooks na natumba mula sa pagkakapatung-patong. It was another round of answering some activities and homework.

Umayos ako ng upo at pinulot iyong mga nahulog. I calculated in my mind how long I was going to answer these. Lagpas sampu iyon at mukhang sasagutan ko lahat nang higit sa isang oras.

Bumaba ang tingin ko nang makitang may isang notebook na naiwan sa ilalim ng mesa. Ang alam ko pinulot ko na lahat ‘yon kanina, ah. Dinampot ko ‘yon at tinignan.

It has no name or section in it. Parang bagong bili. Binuksan ko iyon at tinignan kung may laman, hoping to recognize to what grade level it might be or just the handwriting itself, but then there was none. It was pure blank, parang nahulog lang at napadpad dito. Inikot ko ang paningin. Nang walang mapansing naghahanap non ay ipinagkibit ko nalang balikat at ipinatong sa mesang katabi ko.

Baka nahulog lang at hindi namalayan. Hinayaan ko nalang.

I continued answering most of the notebooks. Tama nga ako. Isa’t kalahating oras kong sinasagutan lahat ng iyon. Iyong iba’y mahihirap at hindi ko nalang sinagutan. Wala kasi si Creed dito. May pinuntahan yatang event kaya hindi ko mahagilap. Sayang at wala rito iyong kumag. Mas mapapadali sana kung may mapagtatanungan ako tungkol sa mga ‘to.

Although he’s a great pile of frustrations and annoyance, I can’t help but admit that he’s such a positive helping hand under particular circumstances.

My day rolled quickly like that. It mostly revolved around our research paper. We were rushing it a bit because of the short span of time that was given to us. We only had two months to make the whole research including its data collection. And I wanted to pour all of my efforts in that. Ayokong magisa sa panel, ‘no. Baka magmukha pa kaming bawang at sibuyas sa defense namin.

The setting embers of the sun flashed through the window of the coffee shop. Ang malinaw na salamin ay nagkulay kahel nang tamaan ito ng banayad na sikat ng araw. Pumasok ako sa loob at nagpalit ng damit pang uniform. Ang bag ay iniwan ko na muna sa isa sa mga mesa.

I was wearing an apron when Marisse, my co-worker, approached me.

“Hirap ba sa research?” She said while getting a cup of ice. Tumango ako.

“Hindi naman masyado. Parang tinitinidor mo lang yung sabaw.” Tumawa siya. Bitbit ang basong puno ng yelo ay binalingan niya ako.

“Sabi ni Ms. Tessa, dalhin mo raw minsan dito iyong mga kagrupo mo. Dito niyo raw gawin para hindi masyadong hassle.” Nanlaki ang mga mata ko.

Ms. Tessa, the order of this coffee shop has never failed to show me her kindness and sympathy. Mula sa pagkupkop sa’kin hanggang sa pagpapaaral at iba pang bagay, her relentless giving never failed to touch my heart. And I will never forget this. How she help me mold the way I am up to this day. That will remain in me forever.

“Libre ba yan?” Sagot ko.

“Ibabawas sa sweldo mo.” Sinamaan ko siya ng tingin. She laughed while getting away with a cup of ice on her hand. Nag-ayos ako nang kaunti bago sumabay sa kaniya palabas.

“One americano, two oreo frappe, ‘tsaka.. isang slice nung caramel macchiato cake.” Tumango ako habang isinusulat iyong order nung isang customer. Inilahad niya ang kamay sa’kin, inaabot iyong bayad. I smiled and got it from him. He looked stunned by it. Ang pisngi’y namumula pati na rin iyong tenga.

Ipinagkibit-balikat ko nalang. Baka nilalagnat si kuya. Nang iabot ko iyong bayad ay mabilis niyang kinuha at bumalik do’n sa table nila. Kinantyawan siya nung mga kaibigan niya at tinawanan.

Medyo maraming customer kalaunan kaya naging busy rin ako. Kaliwa’t kanan iyong mga umoorder at sumakto pang absent iyong kasama ko sa counter kaya medyo mahirap ding umattend sa lahat.

“Is the oat latte okay for lactose intolerant people?” Nanggaling iyon sa isang maarteng boses.

“Yes, maam.” I smiled courtly.

“Okay.. uh and then one order of green tea frappe and one espresso.. and can you please write Kairo in the espresso one?” Napataas ako ng kilay ro’n. Tinignan ko iyong babaeng customer. She looks exactly what that asshole would choose : sexy, fair, and beautiful. Nag-iwas nalang ako ng tingin at tumango sa kaniya bago inasikaso iyong iba pang orders. Baka kapangalan lang.

Alas-otso na nang napagdesisyunan kong mag off duty na. Kakaunti na rin iyong mga customers. Halos iyong mga nagrereview nalang para sa law school iyong mga natira. Iyong iba nama’y gumagawa ng schoolworks.

I packed my things and changed my clothes. Hapong-hapo ako nang makalabas ng coffee shop. Ang daming customers kanina. I got so stressed. May bago rin kasing labas sa menu at naging mabili kaya ang dami king inattendan. Malas pang may nagkagulo sa orders kaya hindi ko rin maiwan.

I stretched my hands while walking to my apartment. The moon is watching me intently as I pace my way back. Madilim na at malamig. I shivered as I felt the wind touch my bare skin. Nang balingan ko ang langit ay natatakpan na ng ulap ang buwan, parang nagtatago mula sa akin. Ngumiti ako.

The next day, we were still busy with our paper. Ngayon namin uumpisahan yung survey sa mga graduating kaya abala kaming lahat. Next week pa yata magsisimula yung ibang group. Madami rin kasing iba pang projects.

“Ipamimigay lang ba ‘to sa mga class president?” Tanong ni Sepha, kagroup namin. Tumango ako.

“Eh pa’no kung wala iyong class pres nila?” Kumunot ang noo niya. Sasagot na sana ako nang sumabat si Joross.

“Edi ikaw ang mamigay, common sense nalang ‘yon.” Binato siya ng ballpen ni Sepha. Umiling ako at naglakad na palayo. Aso’t-pusa iyong mga ‘yon. Sigurado akong mag-aaway na naman sila.

It was lunch time when we decided to give out our survey sheets. Nagskip nalang kami ng lunch namin para rito. Hindi naman yata papasok yung teacher namin sa afternoon first period kaya sa oras nalang ‘yon kami maglulunch. May meeting yata mga teacher.

Bumuntong hininga ako habang nakatitig sa building ng mga STEM at ICT. Tatlong floor ‘yon. Narinig kong humagikhik si Haidee nang makaapak kami sa first floor. Andito kasi yung mga crush niya na ICT. Dalawa yata ‘yon. Yung isa ay babaero habang yung isa naman ay matino pero never siyang pinansin. Ewan ko ba sa kaniya. Mas gusto yatang nanghahabol.

“Ako na rito sa mga ICT, ikaw na ro’n sa taas.” Sinubukan kong kumbinsihin siya. Ayaw kong makita iyong pagmumukha ni Kael. Naiirita ako kapag nakikita ko siya. Although pakiramdam ko ay wala naman siya dahil lunch time.

“Ako na. Andito crush ko, o’. Kaya mo na ‘yan. Hindi naman nangangain iyong mga STEM. ‘Tsaka kung nangangain man mga ‘yon, ako una papakagat.” Ngumiwi ako at kinuha iyong kalahati ng mga papel sa kaniya.

Haidee and her obsession with her crushes. Pati na rin iyong mga kaklase ko. Halos lahat sila ay nababaliw kapag lumalabas iyong mga gwapo sa STEM. Lalo na raw kapag iyong mga nakasalamin at tahimik lang, iyon ang madalas kong marinig sa pag-uusap nila. They would literally let themselves be eaten intentionally by those good looking STEM students if, hypothetically, they turn into zombies.

No wonder why Kael is chased by many girls too. Lapitin ng mga babae at may mga crush na pinapatulan niya naman. That asshole. Ipinilig ko ang ulo nang mapagtantong malapit na ako sa room nila.

“Yes? What do you need.” Malamig na boses iyon ng class president nila. He looked bored infront of me. I saw him reading a book before I knocked. Ngumiti ako kahit na bahagyang kinakabahan dahil sa presensya niya. He was towering over me.

“Uh… pasurvey lang po sa mga kaklase niyo.. for our research paper lang.” Inabot ko iyong mga papel. He lazily got them from my hand and went to the table. Nagsalita lang siya saglit sa harap bago naglakad para ibigay sa mga kaklase. I can’t help but notice the authority in his voice.

Adoration dripped in me as I watched some of them laugh and be serious. They looked like they had some hidden personalities in each of them. Ibang-iba sa mga kaklase ko. 

I nodded in my mind when I realized how it's like when students mature. They all look primal and different. Napatunayan ko 'yon habang pinagmamasdan sila. 

“Hey.” Napatalon ako nang marinig ang boses ni Kael sa tabi ko. Ngumisi siya nang makita ang reaksyon ko. His white polo was buttoned properly now, I can’t help but notice that.

Sumandal siya sa hamba ng pinto at gumulong ang tingin niya sakin. I stilled in my place and kept my eyes at their class, still adoring his classmates and their seriousness. Tama nga sila, maraming pogi. 

I giggled discreetly.

“Research paper, huh?” Hindi ko siya pinansin at tinignan nalang iyong class president nila. The papers were now distributed to everyone. Mukhang kumpleto naman silang lahat. Siguro ay hindi na rin nakuhang maglunch dahil marami ring ginagawa.

I felt Kael looking at me intently, like some sort of toy that he likes to play. Nanatili akong nakatingin sa harapan at hindi siya pinapansin, hindi binibigyan ng pagkakataon na sirain ang araw ko ngayon. 

“My girl’s mute…” he whispered breathily. Humalakhak siya. He seems to be entertained. Umiling ako at hinintay na maibalik sa'kin ang mga ipinamigay na survey sheet.