Share

Three Month Agreement
Three Month Agreement
Author: Pennieee

SIMULA

Author: Pennieee
last update Huling Na-update: 2024-10-29 19:42:56

WARNING mature content. This story is specifically for adults and therefore may be unsuitable for children under 17. This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

LONG STORY. DETAILED NARRATION. If hindi po okay sa inyo ang mahahabang kwento at madetalyeng narration skip this story na lang po! maraming salamat po!

PLAGIARISM IS A CRIME. RESPECT AUTHORS. STOP STEALING STORIES. NO TO SOFT COPIES.

CHARACTERS' name pronunciation

Zehra Clarabelle Mineses

Zeh-ra Cla-ra-belle

****

Thauce Arzen Alessandro Cervelli

Toss Ar-zen A-les-sandro- Cer-vel-li

Three Month Agreement by: Pennieee

Zehra Clarabelle Mineses

Ang kasabihan, hindi mo kasalanan na ipinanganak kang mahirap, pero kasalanan mo na kung mamamatay kang mahirap.

Pero sa mga taong katulad namin? isang kahig isang tuka? kung hindi mangangalakal araw-araw ay walang maipang bibili ng pagkain.

"Ilang kilo ang sa akin, Tonyo?" tanong ko sa nagbabantay sa junkshop. Nakatingin ako sa kaniya habang nagbibilang siya ng barya. Kailangan ko nang bilisan, dumidilim na ang paligid. Siguradong malakas na ulan ang darating.

"Walong kilo na plastic, dalawang kilo sa mga lata," sagot ni Tonyo.

Napabuntong hininga ako. Sapat kaya 'yon hanggang bukas?

"Ito, Zehra," inabot niya sa akin ang dalawang isang daan na buo at tatlong bente. Pagkatapos ay iba ay puro barya na. Binilang ko iyon bago ako umalis.

"Wala ka atang mga papel, Zehra? hindi ka gumagawi sa mga paaralan para kumuha?" tanong niya sa akin.

Hindi ako nag-angat ng tingin dahil abala ako sa pagbibilang ng mga barya.

"Maulan, mababasa lang rin, wala namang silong ang bisekleta ko," sagot ko.

Nang masiguro ko na tama ang ibinigay niya ay kinuha ko ang mga sako na pinaglagyan ng mga nakalakal ko.

"Bukas ulit kung papalarin na makakuha. Salamat ulit, Tonyo," sabi ko.

Nag-thumbs up siya sa akin. Ako naman ay sumakay na sa aking bisekleta. Para sa dalawampung taong gulang na katulad ko, dapat tapos na ako ng kolehiyo. Pero ito, nangangalakal pa rin.

"Bwisit, uulan pa nga."

Binilisan ko ang pagpedal nang malalaking patak na ang nararamdaman kong bumabagsak sa akin. Kapag minamalas ka nga naman. Buong araw na napakainit tapos sa hapon ay bubuhos ang malakas na ulan.

Nang lumakas ang bagsak ng ulan ay tumigil ako sa gilid ng isang estabilishimento. Padilim na, kaunti na lang ang mga tao. Ang ilan ay nakasakay na upang umuwi sa kani-kanilang mga bahay.

Pinunasan ko ang aking sarili ng tuyong dami na baon ko. Sa ganitong panahon, kahit tag-araw, hindi ako nagpapawala ng extra na damit. Madalas kasing umulan. Ewan ko ba sa panahon ngayon. Iyon pa ang dahilan kaya't madalas magkasakit ang mga tao.

"Yosi, yosi, yosi."

Napatingin ako sa mama na dumaan sa harapan ko. Kinakatok niya ang kaha na taban habang nag-aalok ng yosi sa iilang mga tao na nadaraanan niya. Ang hirap ng buhay. Para sa mga katulad namin, kapag hindi kami nag-isip ng paaraan para kumita tiyak na mamamatay kaming dilat dahil sa gutom.

Napakamot ako sa aking ilong nang mangati iyon. Hindi naman sana ako aabutin ng gabi kung hindi lang dahil sa paghihintay na magtapon ng basura iyong madalas kong pagtambayan na kumpanya ng toy shop malapit sa plaza.

Kalapit ko na kasi iyong nasa canteen. Palagi sa aking ibinibigay ang mga bote ng plastic na itinatapon ng mga empleyado. Malaking tulong iyon sa akin at sa kapatid ko.

"Hinihintay na ako ng mga anak ko, ayaw pang tumigil ng ulan. Mukhang aabutin pa ng kalahating oras."

Napalingon ako sa babaeng nagsalita 'di kalayuan sa akin. Bigla kong naalala si Seya, ang kapatid ko at kaisa-isang pamilya na mayroon ako.

"Baks, tatawagan ko lang si nanay, tiyak na nag-aalala na sa akin 'yon."

Rinig ko naman na sabi ng isang babae na tiyak kong estudyante dahil sa uniporme nito. Nang matagal ang pagkakatingin ko sa kaniya ay nilingon ako nito. Nahihiya na yumuko ako at ngumiti.

Mabuti pa ang mga katulad nila, nakakapag-aral, may naghihintay na magulang pag-uwi.

Huminga ako ng malalim at marahas ang naging pagbuntong hininga.

Ang saklap ng buhay.

Hindi bale, Zehra Clarabelle, sabi nga hindi kasalanan ang ipanganak na mahirap ang kasalanan ay iyong mamamatay kang mahirap.

Nagsisikap naman ako, dalawampung taong gulang na ako, hindi man nakapag-aral pero masipag magtrabaho.

Kaso, mali rin iyong dahilan na kasalanan kung mamamatay kang mahirap.

Dahil hindi naman lahat ng tao may magandang oportunidad na dumadating sa buhay nila. Parang sa akin, imbis na nag-aaral ako, ito at nangangalakal. Ilang taon na ito ang trabaho ko dahil walang tumatanggap sa akin.

Sino ba ang tatanggap? elementarya lang ang natapos ko.

Pero, Valedictorian ako. Iyon nga lang, nang mamatay sa bagyo ang nanay at tatay walang kumupkop sa amin ni Seya. Napilitan akong tumigil sa pag-aaral at buhayin ang kaisa-isa kong kapatid.

Siya ngayon ang pinagsisikapan kong makatapos. Labing limang taong gulang na siya. Sa awa ng Diyos, mabait at masipag mag-aral. Matalino rin at nakakuha kami ng skolar.

"Tara na! tumila na!"

Umangat ang tingin ko sa langit, madilim na, pero oo nga... tumila na ang ulan. Hindi ko napansin dahil sa pag-iisip sa nakaraan.

Lumapit ako sa bisikleta ko at tinungo na ang daan pauwi. Isang oras na pagpapadyak pa bago ako makarating sa ilalim ng tulay. Araw-araw ganito ang buhay ko.

Minsan nga gusto ko nang sumuko, naisip ko nang tumalon na lang sa tulay pero pag nakikita ko iyong kapatid ko na nagsisikap sa pag-aaral kahit wala kaming ilaw at kahit na wala siyang baon doon ako nagkakaroon ng lakas ng loob na mas lumaban.

"Buti na lang tumila na ang ulan," sambit ko at binilisan ang pagpapadyak.

Ngunit hindi ko namalayan ang isang sasakyan dahil sa mabilis nitong pagliko. Kaagad kong sinubukan na pumreno at iniliko ko ang manibela kaya't tumama ito sa poste. Tumba ang biskleta ko pati na ako.

"Aray ko..." sabi ko habang hinihimas ang pwet na nasaktan. Nang maalala ko ang sasakyan na bigla na lang sumulpot ay marahas ko itong tinitigan.

"Mayaman."

May iba talagang mayayaman na walang pakialam sa daan. Tapos kapag kami pa ang may kasalanan pag may nangyari sa kanilang sasakyan.

"Kid, are you okay?"

Umangat ang tingin ko sa nagtanong. Hindi ako nakapagsalita.

"Let me help you."

Tinulungan akong tumayo noong lalake. Matangkad siya, gwapo, may hikaw sa isang tainga. Nakasuot siya ng puting polo.

Ang gwapo! parang artista.

"Nasaktan ka ba? Pasensiya na, hindi kasi kita napansin. Masyadong madilim sa parte na ito ng daan," sabi niya pagkatapos ay nilingon ang bisikleta ko. Nilapitan niya iyon at pagkatapos ay itinayong muli. Ibinalik rin niya ang mga sako at iba pang gamit na nalaglag.

"N-Naku, huwag na, ako na. Madudumihan ka pa," sagot ko sa lalake.

"I am really sorry. Wala bang masakit sa 'yo? let's go to the hospital."

Umiling ako ng sunod-sunod. Nakahawak ako sa manibela ng bisikleta ko.

"Maayos po ako, wala pong masakit. Tumama lang po ang pang-upo ko pero bukod doon ay okay naman ako," sagot ko sa kaniya.

"Errol, what took you so long? just give the kid money."

Napatingin ako sa likod ng lalake nang may magsalita. Isang naka-itim na polo na lalake ang aking nakita. Salubong ang kilay nito at nakatingin sa amin.

"Wait, Thauce! I am making sure that the kid is fine!" sigaw ng lalake sa aking harap.

"Are you sure? but if ever you feel something this is my calling card. Call me," sabi ng lalake at may iniabot sa aking maliit na card, "and also, please take this. I am so sorry, again."

Nagulat ako nang abutan ako ng limang libo ng lalake.

"I'll go now, be safe!"

Hindi na ako nakapagsalita, nais ko sanang ibalik ang apat na libo dahil sobra-sobra ang ibinigay sa akin ngunit nakatalikod na ito at nasa sasakyan na. Nang tumingin ako sa lalakeng tumawag sa kaniya ay nakahalukipkip ito at nakatingin sa akin.

Ang lalake ay masungit. Ngunit iyong nagbigay sa akin ng card at ng pera ay mabait.

Thauce? Errol?

Pero, may mayayaman pa rin talagang may busilak na puso.

Mga Comments (3)
goodnovel comment avatar
Jocelyn Pioquinto Armario
umpisa palang maganda na
goodnovel comment avatar
Mary Cesista
thank you sa update Miss Author
goodnovel comment avatar
Chellemitch
kailan update ms pennieee
Tignan lahat ng Komento

Kaugnay na kabanata

  • Three Month Agreement   Chapter 1

    "Ate, papasok na po ako."Nilingon ko si Seya. Tumayo ako at iniwan sandali ang pagtatali ng mga gulay. Kumuha ako ng singkwenta sa bag ko na pang-tinda at nilapitan siya."Baon mo," sabi ko.Masaya ako dahil isang taon na lang at makakatapos na si Seya ng kolehiyo. Hindi ko inakala na sa dami ng problema na kinaharap namin sa buhay ay ito ako ngayon, isang pangarap ang matutupad para sa kapatid ko."Naku, si ate! eh, baka wala na naman sa 'yong matira niyan?" tanong niya.Umiling ako, ako na mismo ang naglagay ng singkwenta sa kaniyang palad."Mayroon pa, saka, maglalako ako ng gulay sa palengke. Sa ganda kong 'to tingin mo hindi ako makakabenta?" biro ko.Tumawa siya at tinapik ako sa balikat."Iyon nga ata ang dahilan ate kaya ka nauubusan madalas ng paninda. Oh, siya ate! pasok na ako, ayokong mahuli, may recitation kami sa unang subject."Humalik siya sa pisngi ko at pagkatapos ay lumabas na ng apartment na inuupahan namin.Kahit papaano ay nakaakyat kami ng ilang palapag sa hamon

  • Three Month Agreement   Chapter 2

    Pinagtitinginan ako ng mga dumadaan sa aking harapan. Nasa hospital na ako at ang kasama ko ay si Lea at Letty. Tinitingnan pa rin ng doctor si Seya. Bakit biglang hinimatay si Seya? kanina lang naman ay maayos siya.Masigla at napakasaya niya pa."Zehra, wear this. Malamig dito," sabi ni Errol. Hinubad niya ang coat niya at isinuot sa akin. Naka-gown pa kasi ako at litaw ang balikat ko. Malalim rin ang hati sa gawing dibdib."S-Salamat," sabi ko."Maraming s-salamat rin sa kabutihan ninyo na ihatid kami ng kapatid ko dito sa ospital," sabi ko."Sino ang kamag-anak ni Seya Mineses?"Napatayo ako nang marinig ang boses ng doctor. Kaagad akong lumapit."A-Ako po, ako po ang kapatid niya. Ano po ang nangyari sa kapatid ko?" tanong ko."Miss Mineses, your sister has stage 1 lung cancer."Para akong nabingi. Napapikit ako ng mariin ng dalawang beses at umawang ang aking mga labi para sana magsalita pero walang lumabas sa aking bibig."Sa tingin ko ay may nararamdaman na siya pero hindi niya

  • Three Month Agreement   Chapter 3

    Madalas nang pumunta si Thauce sa Bar. Palagi ko itong nakikita na nakatingin sa àkin. Hindi pa rin ako nito tinitigilan tungkol kay Errol."Ate, nandito naman si Ate Lea, pasok ka na sa trabaho mo, baka mahuli ka," sabi ni Seya sa akin.Tumingin ako sa orasan. Tumayo ako at hinalikan siya sa noo. Malaki ang ibinagsak ng katawan ni Seya.Gabi-gabi ay tahimik akong umiiyak at nananalangin dahil sa malaking pagbabago sa katawan niya. Nasasaktan ako ng sobra, kung maaari ko lang akuin ang sakit niya ay ginawa ko na."Oo nga, Zehra, mahalaga ang trabaho mo, 'di ba? saka mabait ang amo mo," sabi ni Lea sa akin. Tumango ako at ngumiti sa kaniya."Salamat, Lea, ha? salamat sa pagbabantay kay Seya, makakabawi rin kami sa kabutihan mo at ng pamilya inyo nila Letty," sabi ko.Ngumiti siya sa akin, "Huwag mo nang isipin ang bawi-bawi na 'yan. Pamilya na tayo dito, Zehra, hindi ka man namin matulungan financially, sa ganitong paraan manlang ay maipakita namin ang pagmamahal sa inyo ni Seya."Niyaka

  • Three Month Agreement   Chapter 4

    Desperado na ako. Tama si Thauce, hindi ko kikitain ang dalawang milyon na iyon sa isang buwan. Kailangan na ni Seya maoperahan sa lalong madaling panahon. Napakahirap, ngunit wala akong magagawa.Mawawala sa akin ang kapatid ko at hindi ko kayang mangyari iyon. 'Di bale nang malagay ako sa kahihiyan, masaktan ako ng ilang beses, mawala ang dignidad ko. Pero hinding-hindi ko kayang mawala si Seya.Ikamamatay ko."Let me know when do you need the money. Kaagad kong ipapadala sa 'yo. What do you want? cash, bank transfer or cheque?"Hindi ko tiningnan si Thauce. Wala akong pagdadalawang-isip ngayon. Para kay Seya ito... para sa kaligtasan ng kapatid ko."S-Sa tingin ko ay bangko na lang. Ipambabayad ko sa ospital para matuloy na ang operasyon ni Seya--Nagulat ako nang hapitin ako sa baywang ni Thauce. Sa sobrang lapit ng mukha niya ay halos hindi na ako makahinga."I don't like it when someone was not looking at me when I'm talking, Zehra Clarabelle."Malakas ko siyang itinulak."Ang sa

  • Three Month Agreement   Chapter 5

    Nakatingin ako ngayon sa mataas na gusali ng kumpanya ni Thauce. Napirmahan ko na ang kontrata. Tinignan ko ang envelope na hawak ko. Binigyan niya ako ng kopya. Sinabi niya sa akin na sa isang araw ililipat ng private hospital si Seya, lahat ng gastos ay siya ang magbabayad.Sinabi ko na ang mahalaga lang sa akin ay ang kaligtasan ng kapatid ko. Hindi na niya ako kailangan bayaran kung siya naman ang sasagot ng lahat ng gastusin ni Seya sa ospital."I don't like you questioning my decisions, Zehra Clarabelle. Kung ano ang sinabi ko ay iyon ang susundin mo.""I will prepare what your sister need. Kilala ko rin ang doktor na titingin sa kaniya. Sa ospital ng kapatid ko ia-admit si Seya. Wala kang dapat na intindihin na iba maliban sa iniuutos ko sa 'yo.""Make Errol fall for you hard. Siguraduhin mo na mababaliw siya sa 'yo at hindi ka niya kayang iwan."Napabuntong hininga na lamang ako. Naglakad ako at pumara ng taxi. Balak kong umuwi muna sa bahay at magpalit ng damit bago muling pum

  • Three Month Agreement   Chapter 6

    Katulad ng sinabi ni Thauce ay inilipat kaagad si Seya sa hospital ng kapatid niya dito sa Martini's Hospital. Namangha ako sa laki at ganda ng ospital. Hindi talaga basta mayaman ang pamilya nila Thauce.Napakayaman ng mga ito."Are you the relative of Seya?" tanong sa akin ng doktor."O-Opo, ate niya po ako, doc."Nakiusap ako kay Thauce na baka maaaring patapusin muna ang operasyon ni Seya at masiguro ko na ligtas ang kapatid ko bago ang bakasyon. Sa Palawan nila napagdesisyunang magkakaibigan na pumunta at magsaya. Nalaman ko naman kay Errol na ang pamilya ni Lianna ang may-ari ng resthouse na tutuluyan namin.Nalulula ako sa kanila. Ang taas-taas nila.Sinabi sa akin ng doktor kung kailan ang schedule ng opera ni Seya. Matinding kaba ang naramdaman ko pagkabanggit pa lang niya sa salitang 'operation' napakabata pa ng kapatid ko para pagdaanan ang ganitong pagsubok sa buhay.Nakatingin lang ako sa doktor habang sinasabi sa akin ang mga dapat kong malaman bago ang operasyon."Marami

  • Three Month Agreement   Chapter 7

    Ibinaba ni Errol ang mga pagkain sa lamesa. Mas nagiging mahirap para sa akin ang nais na ipagawa ni Thauce dahil sa ipinapakitang kabutihan ni Errol. Pero wala na akong magagawa pa dahil nakapirma na ako sa kontrata, narito na sa ospital si Seya at ilang araw na lang ay ooperahan na."Hindi ka na sana nag-abala pa, Errol," sabi ko at naupo ako sa tapat niya. Nakangiti lamang siya habang isa-isang iniaalis ang mga pagkain sa loob ng paper bag."You know that this is the only thing that I can do for you and for Seya. Hindi mo kasi tinanggap ang tulong na nais kong ibigay sa 'yo... sa ganitong paraan manlang ay maiparamdam ko sa inyong magkapatid na nandito ako at maaari ninyong masandalan."Napalunok ako sa kaniyang sinabi. Mahirap na desisyon ang ginawa kong pagtanggap sa alok ni Thauce sa akin. Katulad ng sinabi niya kanina bago siya mag-iwan ng isang daang libo ay hindi niya iyon ibinigay sa akin para tulong lamang.Para iyon sa ipinapagawa niya.Iyon ang pagkakaiba nilang dalawa."E

  • Three Month Agreement   Chapter 8

    Ang pakiramdam ko ay parang masusuka. Ilang beses ko na rin ikinuyom ang aking nanlalamig na mga kamay. Ang aking paghinga rin ay hindi normal at alam ko na dahil iyon sa kaba. Tinawagan ko si Thauce para muli siyang kausapin pero hindi naman siya sumasagot, ilang mensahe na rin ang ipinadala ko at kahit isang reply ay wala. Ngayon ay narito pa rin ako sa ospital at binabantayan si Seya. Napakain ko na siya, nakatulog na rin. Pasado alas diyes na ng gabi at hinihintay ko pa rin ang sagot mula kay Thauce.Nais ko siyang makausap at hindi na ako makakapaghintay pa ng bukas. Alam ko na hindi magiging madali pero kailangan ko pa rin na subukan na mapapayag siya sa nais ko. Hinanda ko na ang sarili ko sa maaaring galit na matanggap ko sa kaniya.Nakukunsensya ako sa usapan namin. Hindi ko pala kaya. Hindi ko kayang lokohin si Errol. Napakabuti niya sa akin--sa aming dalawa ni Seya. Nagpadalos-dalos ako sa desisyon ko dahil ang nasa isip ko ay ang kapakanan ng kapatid ko. Hindi ko na inisip

Pinakabagong kabanata

  • Three Month Agreement   LAST CHAPTER

    The Cervellis. "Merry Christmas!" Pagpatak ng alas dose ay sabay-sabay kaming bumati sa isa't-isa. Yumakap ako kay Thauce at humalik naman siya sa aking ulo. "Merry Christmas, wife..." "Merry Christmas, husband..." sagot ko naman na ikinangisi niya. Gustong-gusto niya rin eh kapag tinatawag ko siyang husband. Hindi kami agad natulog nang matapos kumain. Nanood pa kami ng movie, ilang beses pa nga akong inaya ni Thauce pero hindi pa talaga ako non inaantok. Pero nang mapansin ko na parehong naghikab si Lianna at Seya ay nagpasya na rin ako na magpahinga na kaming lahat lalo at si Lianna at Eleaz ay siguradong may jetlag pa. "Isa rin ba sa surpresa mo yung pagdating nila Lianna?" tanong ko. Nakahiga na kami ngayon sa aming kama, katulad ng dati ay nakayakap ako sa kaniya at nakahilig sa kaniyang dibdib. "Hmm. I know you'll be happy to celebrate christmas and new year with her. But, it's also Lianna's decision. Pero ako ang nag-bukas ng usapan tungkol doon." "Akala ko ay trabaho a

  • Three Month Agreement   Chapter 131

    Hindi nawala ang ngiti ni Thauce sa buong byahe. Napatingin naman ako sa oras, madilim-dilim pa. Mag-aalas-kwarto na ng umaga. Sa Toorak ang punta namin, iyon ang lugar na sinabi ni Thauce at mga trenta minutos ang layo mula sa airport. Pero habang papunta roon ay grabe, naaagaw talaga ang atensyon ko sa mga nadaraanan namin.Ang ganda!Parang hindi totoo, eh. Parang ito lang yung mga nakikita ko sa palengke na mga poster. Oh yung mga isinasabit sa dingding ng bahay na nakaframe para dekorasyon. Nahihirapan ako ipaliwanag."You like what you are seeing?"Dahan-dahan akong tumango. Ang mga mata ko ay nakatuon pa rin sa labas ng bintana. Tinatanaw ang mga nadaraanan namin. Grabe. Ibig sabihin sa ganitong kagandang bansa may bahay si Thauce?Sigurado akong hindi basta-basta ang pagbili ng lupain at magpatayo ng bahay sa ganito!"We didn't eat on the plane, are you hungry?"Napabaling ako kay Thauce sa tanong niya. Tuon na tuon lang ang pansin niya sa dinaraanan namin."Hindi naman ako na

  • Three Month Agreement   Chapter 130

    Zehra Clarabelle CervelliTahimik kong niyakap ang sarili ko habang nakatingin sa labas ng bintana at tinatanaw ang maliliit na mga ilaw mula sa ibaba. Kaaalis lang ng private plane ni Thauce at wala siya sa tabi ko dahil may mga kinakausap siyang staff.Nang tumungo kami noon sa Palawan ay hindi ko na-enjoy ng ganito ang view, lalo na at umaga 'yon at dahil gabi nga 'yon ang sarap sa mga mata ng maliliit at iba-ibang kulay na mga ilaw."Iba pala kapag narito ka sa itaas, ang naglalakihan na mga building at iba pang mga matataas na lugar na may ilaw ay parang mga langgam lang sa paningin," bulong ko sa aking sarili.Sa totoo lang, isa ito sa surpresa na kahit kailan ay hindi ko inaasahan na gagawin ni Thauce. Kahit pa sobrang miss ko si Seya. Alam ko na kaya niya naman dahil marami siyang pera pero sa mga naibigay na niya para sa akin, sa pagpaparamdam na gagawin niya ang lahat ay napakalayo nito sa isipan ko.Lalo na ang pagdadala ng labi ng mga magulang namin ni Seya at pagpapagawa

  • Three Month Agreement   Chapter 129

    Mukhang mas magiging abala pala siya sa mga susunod na araw at buwan. Parang mas nalungkot ako doon. Iba pa rin kasi yung palagi ko siyang nakikita at nakakasama. Pag kasi nasa opisina siya ay gabi at umaga lang. Ang buong maghapon ay sa trabaho. Tipid akong ngumiti at tumango kay Thauce. At habang nasa daan kami papunta sa orphanage ay naalala ko naman na bumili ng cake. "Ayun, Thauce, diyan na lang. Cake shop iyan." Iginilid niya ang sasakyan pero walang parking lot akong makita. "Bababa na ako dito, ayan lang naman sa malapit. Sumunod ka na lang sa loob pag nakahanap ka na ng parking lot. Saka, isang cake lang naman sandali lang ito." "Can you go alone?" "Oo naman, Thauce! saka baka wala ka rin agad mahanap na parking, pag nakabili na ako ay makikita mo naman ako agad. Hindi tayo pwede magtagal dahil baka magsimula na ang celebration." "Okay, baby, be careful." Lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa loob ng cake shop. Namili kaagad ako pagkapasok. Natakam pa ako sa blueber

  • Three Month Agreement   Chapter 128

    Halu-halong emosyon. Iyon ang naramdaman ko sa nakaraang linggo pagkatapos kong malaman kay Thauce na buntis ako. Ako mismo na may katawan ay hindi 'yon naramdaman. Pero doon ko rin napagtanto na ang lahat ng nangyayari sa akin, lahat ng kilos at galaw ko ay inoobserbahan niya. At ngayon nga na kumpirmado na namin na dalawang linggo na akong buntis ay mas naging doble pa ang ipinapakita at pinaparamdam niyang pag-iingat sa akin. Ngayon ko lang rin naunawaan ang dahilan ng pagbabago ng mga desisyon niya sa aming dalawa. Ang pag-aaral ko na magsisimula sa susunod na taon at home schooling na. Alam na niya pala non na maaaring buntis ako. Ang hindi niya pagpayag na lumabas ako basta-basta, ang pagsa-suggest niya na kumuha na kami ng kasambahay na tinanggihan ko. Hinintay niya rin talaga na ako ang makaalam na buntis na ako at sa pakiramdam ko, hindi na rin siya non nakatiis kaya niya nasabi. Nang makaramdam ako ng pag-ikot ng sikmura ay bumangon ako ng dahan-dahan at bumaba sa kama. Tu

  • Three Month Agreement   Chapter 127

    "Hey, baby. Kanina ka pa?" pagkalapit ay mabilis na hinalikan ni Thauce ang aking mga labi at hinubad ang coat niya na suot."Kadarating-dating lang...""The room is cold," at nilalamig nga talaga ako kahit na makapal-kapal ang bodycon dress na suot ko."What a lovely woman. Is she your wife, Mr. Cervelli?" nang magsimula kaming maglakad ni Thauce sa harapan ay sinusundan pa rin kami ng tingin nga mga tao sa loob. Hindi na maalis ang kaba ko kahit nasa tabi ko siya. Pinagsalikop pa ni Thauce ang mga kamay namin at tiyak ramdam niya ang panlalamig ng kamay ko!"Yes. She's my beautiful wife, everyone. She's Zehra Clarabelle Cervelli," nakangiti naman na pakilala niya sa akin at bago kami naupo ay yumuko ako sa lahat ng naroon bilang respeto."M-Magandang tanghali po sa inyong lahat."D-Dapat kasi ay naghintay na lang ako doon sa table ni Shirley!"Oh, she's blushing!" sabi ng isang babae na may edad na. Nakangiti ito sa akin.May tatlong babae sa loob ng conference room at halos lahat a

  • Three Month Agreement   Chapter 126

    Nagising ako sa naramdaman kong kiliti sa aking leeg at aking mukha. Nang unti-unti kong idilat ang mga mata ko ay sinalubong ako ng nakangiting mukha ni Thauce. Nakaupo siya sa gilid ng kama, habang hawak ang isang kamay ko."Good morning, wife."Napapikit ako at nag-inat, nakangiti ng malawak. "Good morning..." paos kong sabi. Nang bumangon ako ay napatitig ako kay Thauce, nang iangat niya ang kamay ko na hawak niya at patakan ng halik 'yon. Napansin ko rin na nakaligo na siya, at naka office suit na."Hindi mo ako ginising? hindi kita tuloy naipaghanda ng almusal.""I made our breakfast already, I know you're tired."Eh paanong hindi ako mapapagod? sobrang ganado niya kagabi! ang aga pa non pero anong oras kaming natapos dahil sa mga gusto niyang gawin! pero ang swerte ko talaga sa kaniya... bukod sa ramdam ko ang pagmamahal niya ay napakamaalaga rin."Kasalanan mo..." nakasimangot ko sabi. Tumawa naman siya at binuhat ako. "Thauce, magugusot ang suot mo! maglalakad na lang ako!

  • Three Month Agreement   Chapter 125

    "Thauce, ha!" sita ko na ikinatawa naman niya. Sabay na kaming dalawa na umakyat pero dahil ime-message ko si Lianna. "Maaga na lang tayong magdinner." "Alright, baby." At pagkarating naman sa silid namin ay kinuha ko agad ang cellphone ko at nagtipa ng mensahe kay Lianna. Nakita ko pa ang limang missed calls ni Thauce at ilang mensahe. "So, Errol confessed everything to you?" Napaangat ang tingin ko sa kaniya, wala na siyang damit pang-itaas at may hawak na siyang itim na sando. "Hmm... ako ang nagsabi na mag-usap kami, Thauce. Ibang-iba nga si Errol kaysa dati. Yung yung napansin ko." Pagkasend ko ng mensahe kay Lianna na nakauwi na ako at kanina pa ay ibinaba ko ang cellphone ko sa bedside table. Lumapit ako sa kaniya pagkakita. Nakapagbihis na siya. Naka itim na sando at itim na sweatpants. "Maybe because he is having a hard time now and he regrets a lot of things..." sagot niya at hinawakan ako sa aking siko para mas ilapit. Tumaas naman ang mga kilay ko sa kaniya. "Bak

  • Three Month Agreement   Chapter 124

    Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Errol ay umuwi na rin ako kaagad. Hindi na ako bumalik sa mall. At ngayon habang papasok nga ako sa bahay ay nakailang buntong hininga na ako."Ma'am Zehra, hindi po kayo tumawag para magpasundo."Sinalubong ako ng tanong ni Adriano. Ngumiti naman ako ng tipid sa kaniya. 'Yon rin kasi ang bilin ni Thauce, na kung uuwi ako ay tawagan ko si Ariano pero nag-taxi na lang rin ako."Ako na lang ang bahala kay Thauce, huwag kang mag-alala."Yumuko naman siya"Sige po, Ma'am Zehra."Nagpatuloy naman na ako sa paglalakad papasok."Alam na pala niya non..." bulong ko, hindi pa rin nawawala sa isipan ko ang naging usapan namin ni Errol.Naging maayos naman iyon. Nagpaalam ako kay Errol na nasabi ko ang lahat ng nais ko at naipagtapat naman niya sa akin ang totoong naramdaman niya. Pati nga ang kay Lianna, dahil sinabi ko na nagalit ako sa kaniya sa ginawa niya nang maospital ito at 'yon daw ay hindi niya sinasadya... hindi niya alam na buntis ito.At napan

DMCA.com Protection Status