Chapter 4

Desperado na ako. Tama si Thauce, hindi ko kikitain ang dalawang milyon na iyon sa isang buwan. Kailangan na ni Seya maoperahan sa lalong madaling panahon. Napakahirap, ngunit wala akong magagawa.

Mawawala sa akin ang kapatid ko at hindi ko kayang mangyari iyon. 'Di bale nang malagay ako sa kahihiyan, masaktan ako ng ilang beses, mawala ang dignidad ko. Pero hinding-hindi ko kayang mawala si Seya.

Ikamamatay ko.

"Let me know when do you need the money. Kaagad kong ipapadala sa 'yo. What do you want? cash, bank transfer or cheque?"

Hindi ko tiningnan si Thauce. Wala akong pagdadalawang-isip ngayon. Para kay Seya ito... para sa kaligtasan ng kapatid ko.

"S-Sa tingin ko ay bangko na lang. Ipambabayad ko sa ospital para matuloy na ang operasyon ni Seya--

Nagulat ako nang hapitin ako sa baywang ni Thauce. Sa sobrang lapit ng mukha niya ay halos hindi na ako makahinga.

"I don't like it when someone was not looking at me when I'm talking, Zehra Clarabelle."

Malakas ko siyang itinulak.

"Ang sabi mo ay kailangan ko lang na mapaibig si Errol, hindi ba? wala nang iba?" tanong ko.

"But that doesn't give you the right to do anything that you want. You are under me right now, Zehra Clarable. Bukas na bukas ay ipapasundo kita sa tauhan ko. Pupunta ka sa opisina ko para pirmahan ang kontrata."

Kontrata?

"P-Para saan iyon?"

Umismid siya, lumapit at hinawakan ang baba ko at iniangat.

"I am not an idiot man. I need a contract and your sign. Ayokong takbuhan na lang basta-basta kapag nakuha na ang nais sa akin."

Masama ko siyang tiningnan. Hindi naman ako ganoong klase ng tao! marunong akong tumupad sa usapan! siya nga itong mukhang babalik sa nais niya dahil sa mga hindi mabubuting gawa niya.

"Hindi ako ganoon, Thauce. Kahit na mahirap kami, hindi ko ugali na tumakbo ng pera. Nasa iyo ang mga salita ko," matigas kong sabi sa kaniya.

"Then come tomorrow. I need you to sign the contract."

Tumango lang ako sa kaniya at hindi na sumagot. Nang sa tingin ko ay wala na siyang iba pang sasabihin ay tumalikod na ako. Pero napatigil rin nang hawakan niya ako sa kamay. Nilingon ko siya.

"Ano pa ang kailangan mo sa akin?"

"I don't like you talking like that to me, Zehra Clarabelle. Watch your mouth."

Napalunok ako sa sinabi niya. Binitawan niya ang aking kamay at nakita kong kumuha siya ng pera sa wallet niya. Makapal na pera ang kinuha niya doon. Kinuha niyang muli ang kamay ko at inilagay ang pera.

"A-Anong... h-hindi ko ito kailangan. Bukas... bukas kapag nakapirma ako ng kontrata saka pa lang--"

"This is not for you. This is for your sister. Take it and buy her medicines."

Pagkasabi non ni Thauce ay tumalikod na siya. Ako ay napatingin sa pera na nasa palad ko. Umahon ang sakit sa dibdib ko. Ganito pala ang pakiramdam na para kang nanlilimos. Kaso wala akong ibang magagawa, walang ibang tutulong. Kailangan kong tiisin ito.

Ang masasakit na salita ni Thauce ay kailangan kong tanggapin. Pati na ang mga susunod na mangyayari sa tatlong buwan na nais niyang gawin ko.

Nang makabili ako ng gamot ay bumalik na ako sa silid ni Seya. Napatingin ako kay Errol, nakatulog na siya. Nilapitan ko siya at hinimas ang kaniyang pisngi. Sino ang hindi magkakagusto sa katulad ni Errol?

Mabait... napakabait nito. Kahit noong limang taon na ang nakalipas, ang paraan ng pagsasalita, ang kilos, hindi nagpapakita ng kasamaan.

Naiintindihan ko si Lianna kung bakit ilang taon na ang nakalipas ay hindi pa rin niya makalimutan ang taong ito.

Ngunit nasasaktan ako ngayon.

Pinalis ko ang mga luha na nalaglag sa aking magkabilang pisngi.

Kapalit ng limang milyon kailangan kong lumapit kay Errol at mapa-ibig ito dahil iyon ang nais ni Thauce. Para mapunta sa kaniya ang atensyon ni Lianna, kailangan akong mahalin ni Errol.

Nang makita ko na gumalaw ang mga mata ni Errol ay nailayo ko ang aking kamay. Ilang segundo lang ay idinilat niya ang mga mata.

"Nakatulog pala ako, pasensiya na, Zehra."

Siya pa ang humingi ng pasensiya gayong ako ang humingi ng pabor na bantayan niya ang kapatid ko.

"Hindi, ayos lang... bumili rin ako ng kape, ito," sabi ko at ipinakita sa kaniya.

"Maaari ka nang umuwi pagkatapos mong magkape, kaya ko na rito," dagdag kong sabi nang abutin niya ang kape na binili ko sa labas.

Ngunit nang umiling si Errol ay tumaas ang mga kilay ko.

"I will stay with you here until Seya woke up. Tiyak na iiyak ka mag-isa dito."

Nabigla ako sa sinabi niya. Totoo naman.

Naupo ako sa tabi niya sa sofa at hinila ko ang maliit na lamesa. Ibinaba ko doon ang aking kape at ganoon na rin siya. Napakabait. Wala akong masabi.

"Nakikita ko na may gusto na sa 'yo si Errol. Isa pa, he's not that hard to love."

Oo at hindi nga, pero ano ang iisipin ni Errol kapag nalaman niya na nakipagkasundo ako kay Thauce para mapaibig siya?

Na pumayag ako na paibigin siya kapalit ng limang milyon?

Nakatingin ako kay Errol habang nasa isip ko iyon. Hindi nararapat, ngunit wala na akong ibang pamimilian kung hindi ang tanggapin ang offer ni Thauce sa akin. Desperado na ako, para sa kaligtasan ni Seya.

"Ang bait mo sa amin ni Seya, Errol... maraming-maraming salamat, ha? wala, eh... ang hirap kasi. Bigla na lang nagkaroon ng ganitong sakit si Seya. Hindi ko rin inaasahan, naging malihim ang kapatid ko sa nararamdaman niya dahil iniintindi niya na dagdag siya sa magiging gastusin."

Uminom ako ng kape, ganoon rin si Errol.

"Mabait na bata si Seya, katulad mo..." tumingin sa akin si Errol, nang ibaba ko ang aking kape ay nagulat ako nang hawakan niya ang aking kanang kamay.

"Masaya akong matulungan kayong dalawa, Zehra. Kung may kailangan ka pa ay sabihin mo lang sa akin, habang ginagamot si Seya ay nandito lang ako sa tabi mo, hindi ko kayo iiwan ng kapatid mo."

Tama si Thauce. Hindi mahirap mahalin si Errol. Natural na mahuhulog ang loob mo sa kaniya sa kabutihan niya. Napakamaalalahanin, mabuti sa kapwa, hindi pinipili ang taong tinutulungan. Napakapalad ng babaeng mamahalin niya.

"Maraming salamat, Errol."

Nagulat ako nang yakapin niya ako.

"Everything will be alright, Zehra, gagaling si Seya, gagaling siya."

Hindi pumayag ang doctor ni Seya na iuwi namin siya ngayong araw. Bago umalis si Errol ay kinausap niya ang doktor pero sinabi sa amin na delikado. Anumang oras ay maaaring atakihin ulit ang kapatid ko. Dahil ang prayoridad ko ang kalusugan ni Seya at kaligtasan niya ay pumayag ako.

Ang bill namin ay tumataas sa bawat oras na nananatili siya sa ospital. Bigla ay naalala ko ang tagpo namin ni Thauce at ang nais niyang gawin ko.

"Ma'am."

Nakatingin ako sa driver niya. Narito ako ngayon sa highway, sa isang convenient store. Ngayon ako pupunta sa kumpanya niya para pirmahan ang kontrata na sinasabi niya sa akin. Wala akong ibang choice, hindi ko rin naisip na humingi ng tulong tungkol sa pera kay Errol.

Kahit na nag-offer siya na kahit anong tulong ay ibibigay niya hindi ko pa rin gusto. Ayokong isipin ni Thauce na talagang pera lang ang habol ko sa pinsan niya sakaling humingi ako ng tulong kay Errol.

Tama na ang mga masasamang salita na ibinato niya sa akin.

Sumakay na ako sa sasakyan at kaagad itong pinaandar ng driver.

Ang isip ko ay nasa ospital pa rin. Ang laki ng ipinayat ni Seya, malalim rin ang mga mata niya. Ang mga labi ay namumutla. Hindi ko mapigilang hindi maiyak, pinalis ko ang mga luha na nalaglag sa aking mga mata nang maalala ang sitwasyon namin na magkapatid.

Kahit magkabaon-baon ako sa utang, kahit dignidad ko ang kapalit ilalaban ko ang kapatid ko.

Nang tumunog ang cellphone ko ay nakita ko ang pangalan ni Lea sa screen. May mensahe siya. Kaagad ko iyong binuksan. Nakita ko ang larawan niya at ni Seya habang kumakain ang kapatid ko. Napangiti ako, mabuti naman ay may gana na siyang kumain. Bago kasi ako umalis kanina ay ilang beses ko siyang pinilit ngunit ayaw niya talaga.

Nagtipa ako ng mensahe kay Lea nang mapansin na iba ang pagkain na kinakain ni Seya sa binili ko. Lugaw kasi ang binili ko kaninang umaga.

"Saan galing ang mga pritong manok? kaya pala magana nang kumain ay gusto ang ulam."

Biro ko lamang iyon. Sinend ko ang sagot ko sa mensahe ni Lea. Wala pang isang minuto ay nagreply na siya sa akin.

"Si Errol ang nagdala, Zehra! nagbigay rin siya ng mga prutas dito, nagmamadali nga, papasok ata sa opisina."

Bumilis ang tibok ng puso ko nang mabasa ang pangalan ni Errol. Napahawak ako sa dibdib ko. Kahit na sabihin ko sa kaniya na sapat na ang tulong na naibigay niya ay hindi pa rin siya tumitigil. Mukhang tototohanin niya ang sinabi niya kagabi na hanggang sa gumaling si Seya ay makakasama namin siya.

Napakabait.

"Nandito na po tayo."

Hindi na ako nakapagtipa ng sagot kay Lea nang marinig ko ang boses ng driver. Narito kami sa parking lot ng sa tingin ko ay kumpanya ni Thauce. Nang lumabas ang driver ng sasakyan ay lumabas na rin ako. Sinundan ko ito. Maganda ang kumpanya, may mga empleyado sa labas na sa tingin ko ay break-time nila.

Pumasok kami sa elevator nong driver at nakita kong pinindot niya ang 30th floor. Napakataas naman pala ng opisina ni Thauce.

"Nandito na po tayo, ma'am. Inaasahan na po ni sir ang pagdating ninyo."

Nang yumuko sa akin ang driver ay napayuko rin ako.

"S-Salamat po."

Tiningnan ko muna ang pinto bago ako pumasok. Kinatok ko ng tatlong beses at binuksan.

Nakita ko si Thauce na nakasalamin at nakatutok sa kaniyang computer. Ibang-iba ang itsura niya ngayon kumpara sa mga nakaraang araw ko siyang nakita. Seryoso pa rin ang mukha ngunit ang aura niya ay kakaiba. Ganito pala siya sa trabaho.

Sandali siyang tumigil sa pagtitipa at tinitigan ako.

"Close the door, Zehra Clarabelle."

Agad akong tumalima nang marinig ang sinabi niya. Nang maisara ko ang pinto ay nanatili ako kanina sa dating puwesto. Medyo malayo sa kaniya. Nakita kong tinanggal ni Thauce ang kaniyang salamin at tiningnan akong muli.

"What are you doing there? mag-uusap ba tayo ng nandiyan ka? sit on the sofa."

Dahan-dahan akong naglakad sa sofa sa gilid. Naupo ako katulad ng sinabi niya. Napakasungit niya talaga, maaari namang sabihin iyon ng maayos pero kailangan pang sabihin ng may inis sa boses.

Malayong-malayo ang ugali niya kay Errol.

"I heard that Errol went to the hospital earlier. Nagdala siya ng pagkain at mga prutas, nagkita ba kayo?" he asked. May ibinaba siyang brown envelope sa lamesa at pagkatapos ay naupo siya sa tapat ko.

"Hindi. Si Lea ang naabutan niya. Sumandali ako sa bar kaya't hindi kami doon nagkita."

Nagpaalam ako kay Sir Jio na hindi ako papasok ngayong araw para mabantayan si Seya. Mukhang kailangan ko na rin maghanap ng ibang trabaho, hindi maaaring si Lea ang palaging magbabantay sa kapatid ko, nakakahiya sa kanila.

Hindi rin naman maaaring walang bantay si Seya, kawawa naman ang kapatid ko.

"We will have group of friends vacation next week. That's your chance to get Errol's attention. Isasama kita."

Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ako maaaring umalis. Paano si Seya? sino ang magbabantay sa kapatid ko?

"Pero, si Seya... walang makakasama si Seya, Thauce..."

Kinuha niya ang envelope at inilabas ang laman non.

"This is the contract. If you need, I will read it for you."

Umiling ako, kahit papaano ay nakakabasa ako ng ingles. Kahit hindi ako nakapag-aral ng high school ay sinubukan kong magbasa-basa ng mga libro para magkaroon ako ng kaalaman kahit walang pera para makapag-enrioll sa paaralan.

"Ako na, kaya kong maintindihan," sabi ko. Ibinaba niya ang papel at kinuha ko iyon. Itinuon ko ang aking buong atensyon sa pagbabasa.

Tama ang sinabi niya sa ospital. Ang nakalagay sa agreement ay kailangan kong mapaibig si Errol sa loob ng tatlong buwan at kung hindi man mangyari iyon ay wala akong ibabalik na pera sa kaniya. Iyon ang isa sa nasa isip ko. Kung mabigo ba ako ay kakailanganin kong ibalik ang pera. Mabuti naman at hindi.

Pero sa nasa pinakadulo ako tiyak na mahihirapan. Nakasaad na ang lahat ng sasabihin niya ay kailangan kong sundin.

"I will transfer your sister to a private hospital, Zehra Clarabelle. Wala kang dapat na intindihin sa gastos at sa magbabantay sa kaniya. May kinuha na rin akong mag-aalaga sa kapatid mo. To make sure that she's safe you can video call her while you are with me."

Ibig sabihin ay nakapagplano na talaga siya.

"Gaano katagal tayong mawawala?" tanong ko.

"One month," mabilis niyang sagot.

Isang buwan... hindi naman siya mahigpit dahil katulad ng sinabi niya ay maaari akong tumawag kay Seya.

"If you are still worried, I can pay your friend to look for your sister. Dalawa sila ng private nurse na kukuhanin ko para tingnan ang kalagayan ng kapatid mo."

Sa tingin ko ay si Lea ang tinutukoy niya.

Napansin ko ang pagiging agresibo niya sa nais niyang gawin ko. Desperado na si Thauce. Iyon ang nakikita ko sa kaniya ngayon.

"Mahal na mahal mo si Lianna, Thauce... dahil lahat ng ito ay ginagawa mo para sa kaniya." Nakagat ko ang aking ibabang labi nang masabi iyon.

Naging blangko ang ekspresyon ng mukha niya. Kanina ay seryoso siyang nakatingin sa akin. Pumaling ang ulo niya ng kaunti at umismid.

"I will do anything to get Liannna's attention. Sa akin nararapat ang pag-ibig niya at hindi kay Errol na binabalewala lang siya," sabi niya at tumingin sa kontrata.

"If you don't have questions, sign the contract now, Zehra Clarabelle."