"Are you okay, Zehra?"Kababalik lang namin sa resthouse nang kausapin akong muli ni Lianna. Nakita ko sa mga mata niya ang awa habang bitbit pa rin ang handbag niya. Hindi pa nga niya 'yon binibitiwan, pagkarating namin ay dito siya sa silid ko dumiretso."Ayos lang, maraming salamat, ha? saka pasensya ka na rin at nagkaroon pa ng tensyon kanina. Sana umiwas na lang ako at hindi na pinatulan pa si Rita."Iyon naman rin ang dapat pero nang marinig ko kung paano niya binanggit si Seya ay nawalan ako ng pasensiya. Alam ng Diyos kung paano ko ipinaglaban ang buhay namin ng kapatid ko sa hirap, ang buhay ni Seya sa sakit niya na dumating ako sa puntong nakagawa ako ng kasalanan sa kapwa ko.Masakit lang rin dahil kung may iba akong pagpipilian ay sa maayos na paraan ko pa rin gustong kumita ng pera pero wala akong nagawa. Sobrang hirap, itong bigat sa dibdib ko dala ko pa rin dahil kahit kay Lianna alam kong malaki ang kasalanan ko dahil sa kasunduan namin ni Thauce."Rita is a btch so it
Nang bumalik si Lianna sa silid niya ay inilagay ko na lahat sa maleta ang mga gamit ko. Wala na akong iniwan kahit isa. Naupo ako sa gilid ng kama at inilibot ang paningin ko. Sa isang buwan na pananatili ko rito sa resthouse masasabi ko naman na nag-enjoy talaga ako. Unang araw man na nagkaroon ng tensyon sa pagitan namin ni Thauce na akala ko mauuwi sa hindi na talaga namin pagpapansinan.Pero hindi ko inaasahan na 'yon pala ang magiging dahilan para mabigyan ng sagot yung nararamdaman ko rin para sa kaniya.Hindi ko inaasahan na minamahal na rin pala niya ako. Gusto kong marinig ng paulit-ulit kung kailan, ano ang dahilan at paano niya nalaman sa sarili niya na ako na pala yung mahal niya at hindi si Lianna.Kasi parang kahit ngayon? ang hirap pa rin paniwalaan... ang taas ni Thauce, eh. Para sa akin napakahirap niyang abutin na hindi ko inasam na mamahalin niya rin ako. Tapos sa isang iiglap ito na kami... ipinaparamdam niya na lahat gagawin niya para sa akin.Ang huling pag-uusa
"Talagang hihintayin ko na humingi ng tawad sa 'yo si Rita, Zehra. I don't think that btch would do it, eh. Nung sinabi sa akin ni Wayne nagulat ako at sa isip-isip ko na imposible na gawin niya 'yon." Ngumiti ako ng tipid kay Lianna, katatapos lang namin na kumain na dalawa. Nakaupo siya sa giilid ng kama at ako naman ay nasa gilid sa may pang-isahang sofa. Ang totoo ay okupado ang isipan ko ng nangyari kanina sa kusina nang makasalubong ko si Kit. Kung totoong pinanigan niya si Rita ay ayos lang, magkaibigan sila at mas matagal nang magkakilala. Pero kinakailangan ko na kausapin siya. Gusto ko na maipaliwanag rin sa kaniya kung ano ang nangyari kanina at bilang karapatan rin niya na makakuha ng dahilan sa akin kung bakit hindi ko kayang matanggap ang nararamdaman niya. "Hindi na lang ako kikibo at wala akong gagawin sakaling may marinig na naman ako sa kaniya, Lianna. Uuwi na rin naman ako ngayong gabi, eh. Hihintayin ko na lang si Thauce." Matitiis ko pa, kakayanin ko na la
"It's near. Why? you don't trust me, Zehra?" bigla ay tanong niya. Naglumikot ang mga mata ko at hindi ko natagalan ang tingin ni Kit. Napalingon pa ako sa likod ko sa may resthouse. "H-Hindi naman sa ganoon, hindi pa kasi ako tapos sa pag-aayos ng mga gamit ko at--" "Sandali lang na pag-uusap, I also want to show you the place, Zehra. Pagkatapos ay babalik na tayo dito." Hindi ako ulit nakasagot agad. Nakita ko na napailing si Kit, nakita ko ang disappointment sa mukha niya. "Okay, if you don't trust me then--" "S-Sige, pero sandali lang. Hindi na rin kasi ako pwedeng magtagal." Tumango naman siya at may kinuha sa bulsa niya. Susi ng kotse. Nang umilaw ang sasakyan hindi kalayuan sa amin ay naglakad na si Kit, ganoon rin ako. Hindi ko alam pero alam ko na mapagkakatiwalaan naman siya, galing na rin kay Lianna na mabuting tao si Kit ngunit ano itong bigat sa dibdib ko? Nang makasakay na ako sa kotse at lisanin namin ang resthouse ay medyo madilim na, sa gilid ng mga mata ko ay
Thauce Arzen Alessandro Cervelli "Can you pay attention? My mother looked this way a few times. Ang sama ng tingin sa 'yo dahil sa paggamit mo ng cellphoe mo." Ariq tap his pen beside to get my attention but I didn't look at him. As if I care about Diana. I wanted to sent a message to know what my woman is doing right now. Masyado rin akong naiinip sa oras at hindi ko na nagugustuhan pa ang pagtatagal rito. Zehra Clarabelle is waiting, and those fckers in the resthouse will have to hear a few words from me. I licked my lips and sent a message. I wonder what she is doing. Lianna told me that she cooked for Zehra. Are they eating now? I am worried about Zehra Clarabelle when I found out what Rita did. Ang totoo ay napansin ko na ang pag-uugali nito, ang paraan ng pagtingin sa kaniya and because I'm aware that Kit is interested in my woman, alam ko na agad ang dahilan ng masasamang tingin ni Rita. Inaasahan ko na 'to, isa sa dahilan kung bakit ayoko rin na umalis maliban sa iniisip
Zehra Clarabelle Mali na nagtiwala ako p-pero bakit? napakabuti ni Kit... napakabuti sa isip ko na hindi ko naisip na magagawa niya 'to sa akin. "A-Akala ko mabuti kang tao..." Natigilan siya sa mga sinabi ko, ang suot ko na lang na pang-itaas ay ang panloob ko. Umakyat ang kamay ko at kinapa ko sa gilid sa gawi ng aking leeg ang kwintas na ibinigay sa akin ni Thauce. Nang makuha ng kamay ko ay mahigpit ko 'yon na hinawakan. "Nagtiwala ako sa, 'yo, K-Kit..." "I fckng trusted you too, Zehra..." galit niyang sabi sa akin. Bawat salita ay mabigat at nanlilisik ang mga mata niya. Kahit malabo ang paningin ko ay nakikita ko kung gaano kadelikado ang itsura niya. Nang idiin niya ang katawan sa akin at ngumiti siya ay mas kumawala ako kahit nahihirapan na. Nanginginig ang buong katawan ko, napapagod na ako pero k-kailangan kong makawala sa kaniya... k-kailangan kong makabalik kay Thauce. "Sana pala ay naniwala ako kaagad kay Rita! everything makes sense right now, pero alam mo yung m
Hindi naman mataas ang pangarap ko para sa amin ni Seya. Simpleng buhay lang na kasama siya, may maayos na tirahan, yung mapagtapos ko siya ng pag-aaral at ang maging masaya kaming dalawa na magkasama..."Ate!"S-Seya...Itinaguyod ko siya mag-isa, iginapang kahit ang hirap ng buhay, siya ang naging inspirasyon ko, ang pinaka dahilan noon kung bakit kahit sobrang hirap, kahit hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa amin patuloy pa rin akong nagsusumikap."Ate, Zehra!""Masayang-masaya ako, ate..."Napangiti ako nang makita ang mukha niya. Tama... okay na si Seya, nagampanan ko na rin ang tungkulin ko sa kaniya. Masasabi ko na naging mabuti akong ate sa kaniya na lahat... l-lahat ibinigay ko para lamang maging maayos siya."Magpahinga ka naman, ate! puro na lang ikaw ang napapagod sa pagtatrabaho, malaki na ako! Huwag mo na akong intindihin!"Nasa harapan ko si Seya, hawak niya ako sa pisngi habang may luha sa mga mata niya. N-Nananaginip ba ako? nasa ibang bansa siya. Anong..."At
Wala akong balak ilihim kay Thauce kung ano ang nangyari, alam kong hindi rin siya titigil at magiging dahilan pa ng hindi namin pagkakaintindihan kapag nagsinungaling ako at pagtakpan si Kit.Napakalinaw sa isipan niya ng kung ano ang nangyari sa akin. At nakuha ko ang pagpipigil niyang magtanong na hindi niya kaagad ninais malaman dahil ang kondisyon ko muna at ang nararamdaman ko sa katawan ko ang inalam niya.Nang iangat kong muli ang kamay ko para kumapit sa kaniya ay napaigik ako sa sakit, napansin 'yon ni Thauce kaya naman kinuha niya ng maingat ang kamay ko at ibinaba."Okay, I'm sorry. I know this is something that I shouldn't rush you, bibigyan kita ng oras para sabihin sa akin ang totoo and I wanted to be honest with me, Zehra. Just..." lumambot ang ekspresyon ng tingin niya sa akin, nawala na ang galit.Humaplos rin ng dahan-dahan ang palad niya sa aking kaliwang pisngi at pinatakan ng halik ang aking mga luha."This is the fckng reason why I don't want to leave... I felt
The Cervellis. "Merry Christmas!" Pagpatak ng alas dose ay sabay-sabay kaming bumati sa isa't-isa. Yumakap ako kay Thauce at humalik naman siya sa aking ulo. "Merry Christmas, wife..." "Merry Christmas, husband..." sagot ko naman na ikinangisi niya. Gustong-gusto niya rin eh kapag tinatawag ko siyang husband. Hindi kami agad natulog nang matapos kumain. Nanood pa kami ng movie, ilang beses pa nga akong inaya ni Thauce pero hindi pa talaga ako non inaantok. Pero nang mapansin ko na parehong naghikab si Lianna at Seya ay nagpasya na rin ako na magpahinga na kaming lahat lalo at si Lianna at Eleaz ay siguradong may jetlag pa. "Isa rin ba sa surpresa mo yung pagdating nila Lianna?" tanong ko. Nakahiga na kami ngayon sa aming kama, katulad ng dati ay nakayakap ako sa kaniya at nakahilig sa kaniyang dibdib. "Hmm. I know you'll be happy to celebrate christmas and new year with her. But, it's also Lianna's decision. Pero ako ang nag-bukas ng usapan tungkol doon." "Akala ko ay trabaho a
Hindi nawala ang ngiti ni Thauce sa buong byahe. Napatingin naman ako sa oras, madilim-dilim pa. Mag-aalas-kwarto na ng umaga. Sa Toorak ang punta namin, iyon ang lugar na sinabi ni Thauce at mga trenta minutos ang layo mula sa airport. Pero habang papunta roon ay grabe, naaagaw talaga ang atensyon ko sa mga nadaraanan namin.Ang ganda!Parang hindi totoo, eh. Parang ito lang yung mga nakikita ko sa palengke na mga poster. Oh yung mga isinasabit sa dingding ng bahay na nakaframe para dekorasyon. Nahihirapan ako ipaliwanag."You like what you are seeing?"Dahan-dahan akong tumango. Ang mga mata ko ay nakatuon pa rin sa labas ng bintana. Tinatanaw ang mga nadaraanan namin. Grabe. Ibig sabihin sa ganitong kagandang bansa may bahay si Thauce?Sigurado akong hindi basta-basta ang pagbili ng lupain at magpatayo ng bahay sa ganito!"We didn't eat on the plane, are you hungry?"Napabaling ako kay Thauce sa tanong niya. Tuon na tuon lang ang pansin niya sa dinaraanan namin."Hindi naman ako na
Zehra Clarabelle CervelliTahimik kong niyakap ang sarili ko habang nakatingin sa labas ng bintana at tinatanaw ang maliliit na mga ilaw mula sa ibaba. Kaaalis lang ng private plane ni Thauce at wala siya sa tabi ko dahil may mga kinakausap siyang staff.Nang tumungo kami noon sa Palawan ay hindi ko na-enjoy ng ganito ang view, lalo na at umaga 'yon at dahil gabi nga 'yon ang sarap sa mga mata ng maliliit at iba-ibang kulay na mga ilaw."Iba pala kapag narito ka sa itaas, ang naglalakihan na mga building at iba pang mga matataas na lugar na may ilaw ay parang mga langgam lang sa paningin," bulong ko sa aking sarili.Sa totoo lang, isa ito sa surpresa na kahit kailan ay hindi ko inaasahan na gagawin ni Thauce. Kahit pa sobrang miss ko si Seya. Alam ko na kaya niya naman dahil marami siyang pera pero sa mga naibigay na niya para sa akin, sa pagpaparamdam na gagawin niya ang lahat ay napakalayo nito sa isipan ko.Lalo na ang pagdadala ng labi ng mga magulang namin ni Seya at pagpapagawa
Mukhang mas magiging abala pala siya sa mga susunod na araw at buwan. Parang mas nalungkot ako doon. Iba pa rin kasi yung palagi ko siyang nakikita at nakakasama. Pag kasi nasa opisina siya ay gabi at umaga lang. Ang buong maghapon ay sa trabaho. Tipid akong ngumiti at tumango kay Thauce. At habang nasa daan kami papunta sa orphanage ay naalala ko naman na bumili ng cake. "Ayun, Thauce, diyan na lang. Cake shop iyan." Iginilid niya ang sasakyan pero walang parking lot akong makita. "Bababa na ako dito, ayan lang naman sa malapit. Sumunod ka na lang sa loob pag nakahanap ka na ng parking lot. Saka, isang cake lang naman sandali lang ito." "Can you go alone?" "Oo naman, Thauce! saka baka wala ka rin agad mahanap na parking, pag nakabili na ako ay makikita mo naman ako agad. Hindi tayo pwede magtagal dahil baka magsimula na ang celebration." "Okay, baby, be careful." Lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa loob ng cake shop. Namili kaagad ako pagkapasok. Natakam pa ako sa blueber
Halu-halong emosyon. Iyon ang naramdaman ko sa nakaraang linggo pagkatapos kong malaman kay Thauce na buntis ako. Ako mismo na may katawan ay hindi 'yon naramdaman. Pero doon ko rin napagtanto na ang lahat ng nangyayari sa akin, lahat ng kilos at galaw ko ay inoobserbahan niya. At ngayon nga na kumpirmado na namin na dalawang linggo na akong buntis ay mas naging doble pa ang ipinapakita at pinaparamdam niyang pag-iingat sa akin. Ngayon ko lang rin naunawaan ang dahilan ng pagbabago ng mga desisyon niya sa aming dalawa. Ang pag-aaral ko na magsisimula sa susunod na taon at home schooling na. Alam na niya pala non na maaaring buntis ako. Ang hindi niya pagpayag na lumabas ako basta-basta, ang pagsa-suggest niya na kumuha na kami ng kasambahay na tinanggihan ko. Hinintay niya rin talaga na ako ang makaalam na buntis na ako at sa pakiramdam ko, hindi na rin siya non nakatiis kaya niya nasabi. Nang makaramdam ako ng pag-ikot ng sikmura ay bumangon ako ng dahan-dahan at bumaba sa kama. Tu
"Hey, baby. Kanina ka pa?" pagkalapit ay mabilis na hinalikan ni Thauce ang aking mga labi at hinubad ang coat niya na suot."Kadarating-dating lang...""The room is cold," at nilalamig nga talaga ako kahit na makapal-kapal ang bodycon dress na suot ko."What a lovely woman. Is she your wife, Mr. Cervelli?" nang magsimula kaming maglakad ni Thauce sa harapan ay sinusundan pa rin kami ng tingin nga mga tao sa loob. Hindi na maalis ang kaba ko kahit nasa tabi ko siya. Pinagsalikop pa ni Thauce ang mga kamay namin at tiyak ramdam niya ang panlalamig ng kamay ko!"Yes. She's my beautiful wife, everyone. She's Zehra Clarabelle Cervelli," nakangiti naman na pakilala niya sa akin at bago kami naupo ay yumuko ako sa lahat ng naroon bilang respeto."M-Magandang tanghali po sa inyong lahat."D-Dapat kasi ay naghintay na lang ako doon sa table ni Shirley!"Oh, she's blushing!" sabi ng isang babae na may edad na. Nakangiti ito sa akin.May tatlong babae sa loob ng conference room at halos lahat a
Nagising ako sa naramdaman kong kiliti sa aking leeg at aking mukha. Nang unti-unti kong idilat ang mga mata ko ay sinalubong ako ng nakangiting mukha ni Thauce. Nakaupo siya sa gilid ng kama, habang hawak ang isang kamay ko."Good morning, wife."Napapikit ako at nag-inat, nakangiti ng malawak. "Good morning..." paos kong sabi. Nang bumangon ako ay napatitig ako kay Thauce, nang iangat niya ang kamay ko na hawak niya at patakan ng halik 'yon. Napansin ko rin na nakaligo na siya, at naka office suit na."Hindi mo ako ginising? hindi kita tuloy naipaghanda ng almusal.""I made our breakfast already, I know you're tired."Eh paanong hindi ako mapapagod? sobrang ganado niya kagabi! ang aga pa non pero anong oras kaming natapos dahil sa mga gusto niyang gawin! pero ang swerte ko talaga sa kaniya... bukod sa ramdam ko ang pagmamahal niya ay napakamaalaga rin."Kasalanan mo..." nakasimangot ko sabi. Tumawa naman siya at binuhat ako. "Thauce, magugusot ang suot mo! maglalakad na lang ako!
"Thauce, ha!" sita ko na ikinatawa naman niya. Sabay na kaming dalawa na umakyat pero dahil ime-message ko si Lianna. "Maaga na lang tayong magdinner." "Alright, baby." At pagkarating naman sa silid namin ay kinuha ko agad ang cellphone ko at nagtipa ng mensahe kay Lianna. Nakita ko pa ang limang missed calls ni Thauce at ilang mensahe. "So, Errol confessed everything to you?" Napaangat ang tingin ko sa kaniya, wala na siyang damit pang-itaas at may hawak na siyang itim na sando. "Hmm... ako ang nagsabi na mag-usap kami, Thauce. Ibang-iba nga si Errol kaysa dati. Yung yung napansin ko." Pagkasend ko ng mensahe kay Lianna na nakauwi na ako at kanina pa ay ibinaba ko ang cellphone ko sa bedside table. Lumapit ako sa kaniya pagkakita. Nakapagbihis na siya. Naka itim na sando at itim na sweatpants. "Maybe because he is having a hard time now and he regrets a lot of things..." sagot niya at hinawakan ako sa aking siko para mas ilapit. Tumaas naman ang mga kilay ko sa kaniya. "Bak
Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Errol ay umuwi na rin ako kaagad. Hindi na ako bumalik sa mall. At ngayon habang papasok nga ako sa bahay ay nakailang buntong hininga na ako."Ma'am Zehra, hindi po kayo tumawag para magpasundo."Sinalubong ako ng tanong ni Adriano. Ngumiti naman ako ng tipid sa kaniya. 'Yon rin kasi ang bilin ni Thauce, na kung uuwi ako ay tawagan ko si Ariano pero nag-taxi na lang rin ako."Ako na lang ang bahala kay Thauce, huwag kang mag-alala."Yumuko naman siya"Sige po, Ma'am Zehra."Nagpatuloy naman na ako sa paglalakad papasok."Alam na pala niya non..." bulong ko, hindi pa rin nawawala sa isipan ko ang naging usapan namin ni Errol.Naging maayos naman iyon. Nagpaalam ako kay Errol na nasabi ko ang lahat ng nais ko at naipagtapat naman niya sa akin ang totoong naramdaman niya. Pati nga ang kay Lianna, dahil sinabi ko na nagalit ako sa kaniya sa ginawa niya nang maospital ito at 'yon daw ay hindi niya sinasadya... hindi niya alam na buntis ito.At napan