Zehra Clarabelle Mali na nagtiwala ako p-pero bakit? napakabuti ni Kit... napakabuti sa isip ko na hindi ko naisip na magagawa niya 'to sa akin. "A-Akala ko mabuti kang tao..." Natigilan siya sa mga sinabi ko, ang suot ko na lang na pang-itaas ay ang panloob ko. Umakyat ang kamay ko at kinapa ko sa gilid sa gawi ng aking leeg ang kwintas na ibinigay sa akin ni Thauce. Nang makuha ng kamay ko ay mahigpit ko 'yon na hinawakan. "Nagtiwala ako sa, 'yo, K-Kit..." "I fckng trusted you too, Zehra..." galit niyang sabi sa akin. Bawat salita ay mabigat at nanlilisik ang mga mata niya. Kahit malabo ang paningin ko ay nakikita ko kung gaano kadelikado ang itsura niya. Nang idiin niya ang katawan sa akin at ngumiti siya ay mas kumawala ako kahit nahihirapan na. Nanginginig ang buong katawan ko, napapagod na ako pero k-kailangan kong makawala sa kaniya... k-kailangan kong makabalik kay Thauce. "Sana pala ay naniwala ako kaagad kay Rita! everything makes sense right now, pero alam mo yung m
Hindi naman mataas ang pangarap ko para sa amin ni Seya. Simpleng buhay lang na kasama siya, may maayos na tirahan, yung mapagtapos ko siya ng pag-aaral at ang maging masaya kaming dalawa na magkasama..."Ate!"S-Seya...Itinaguyod ko siya mag-isa, iginapang kahit ang hirap ng buhay, siya ang naging inspirasyon ko, ang pinaka dahilan noon kung bakit kahit sobrang hirap, kahit hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa amin patuloy pa rin akong nagsusumikap."Ate, Zehra!""Masayang-masaya ako, ate..."Napangiti ako nang makita ang mukha niya. Tama... okay na si Seya, nagampanan ko na rin ang tungkulin ko sa kaniya. Masasabi ko na naging mabuti akong ate sa kaniya na lahat... l-lahat ibinigay ko para lamang maging maayos siya."Magpahinga ka naman, ate! puro na lang ikaw ang napapagod sa pagtatrabaho, malaki na ako! Huwag mo na akong intindihin!"Nasa harapan ko si Seya, hawak niya ako sa pisngi habang may luha sa mga mata niya. N-Nananaginip ba ako? nasa ibang bansa siya. Anong..."At
Wala akong balak ilihim kay Thauce kung ano ang nangyari, alam kong hindi rin siya titigil at magiging dahilan pa ng hindi namin pagkakaintindihan kapag nagsinungaling ako at pagtakpan si Kit.Napakalinaw sa isipan niya ng kung ano ang nangyari sa akin. At nakuha ko ang pagpipigil niyang magtanong na hindi niya kaagad ninais malaman dahil ang kondisyon ko muna at ang nararamdaman ko sa katawan ko ang inalam niya.Nang iangat kong muli ang kamay ko para kumapit sa kaniya ay napaigik ako sa sakit, napansin 'yon ni Thauce kaya naman kinuha niya ng maingat ang kamay ko at ibinaba."Okay, I'm sorry. I know this is something that I shouldn't rush you, bibigyan kita ng oras para sabihin sa akin ang totoo and I wanted to be honest with me, Zehra. Just..." lumambot ang ekspresyon ng tingin niya sa akin, nawala na ang galit.Humaplos rin ng dahan-dahan ang palad niya sa aking kaliwang pisngi at pinatakan ng halik ang aking mga luha."This is the fckng reason why I don't want to leave... I felt
Tumungo kami sa ospital sa bayan at doon ginamot ang mga sugat ko, in-xray rin ako at iba pang laboratory na si Thauce ang namahala. Siya rin ang nagtahi ng sugat ko sa ulo at siyang nag-asikaso talaga sa akin. Hindi niya ako iniwan hanggang makuha namin ang resulta ng lahat.Nang makabalik kami sa resthouse ay halos paumaga na."Hindi ka ba inaantok? alam kong pagod ka, galing ka sa trabaho at diretsong pumunta dito sa Palawan, 'di ba?"Narito na kami ngayon sa silid ko, nakahiga ako sa kama habang si Thauce ay nasa gilid ko at maingat na hinahagod ang buhok ko. Naligo na kasi ako, tinulungan naman niya ako at siya ang nagdamit rin sa akin dahil hindi ko pa masyadong maiangat ang braso ko. Ang suot ko ay ang puting polo na siya ang nagmamay-ari, nahirapan kasi siya kanina isuot sa akin ang mga tshirt ko."I am not tired, Zehra Clarabelle."Hinihintay niya kaya na pag-usapan namin ang nangyari sa akin kagabi? napalabi ako at umangat ang tingin ko sa kaniya. Halata ko na ang itim sa ila
Ngayon ay dalawang araw na ang nakalipas. Umalis kami nang mismong tanghali rin na 'yon pagkatapos ng nangyari. Narinig ko kay Lianna na dinala nila Wayne sa ospital si Kit dahil sa mga natamo nitong sugat mula kay Thauce. Nawalan rin daw ito ng malay at bukod doon ay may pilay rin ang isang braso. Hindi ko lubos maisip na sa sandaling oras lang ay magagawa 'yon ni Thauce. "I told you before... he is the devil." At ngayon nga ay narito si Lianna sa bahay ni Thauce mismo, kasama niya si Wayne at si Tristan. Binisita nila ako para makahingi ng tawat at para na rin magkausap kami sa kung ano ang totoong nangyari. Wala si Thauce ngayon, nasa kumpanya siya pero ang sabi ay pauwi na. Hindi magandang ideya na andito siya kaso wala naman akong magagawa. "Pasensiya na rin, kung nag-ingat lang sana ako," sagot ko sa kanila. Ngumiti ng tipid sa akin si Wayne at si Tristan naman ay napakamot sa batok niya. Kaharap namin sila ni Lianna na katabi ko naman. "Don't apologize, Zehra. Ang totoo a
"B-Baby, masakit..." d***g niya. "Umayos ka kasi," huling sabi ko bago muling balikan ng tingin ang mga kaharap namin. Nakatitig sila, at si Tristan ay napatikhim pa. "S-Sorry, this is surreal for me to witness this Thauce's behaviour and-" "Bakit, anong problema mo doon, Tristan? may kasalanan ka pa sa akin. I asked you to look after my woman and you just fckng sleep that night. Kung hindi ka natulog ay-- hmmp." Hindi na naituloy ni Thauce ang sasabihin niya dahil mabilis kong tinakpan ang bibig niya. Nakakainis rin siya talaga minsan, kaya rin ayoko sa ideya na narito rin siya sa pag-uusap na 'to dahil sabi nga ni Lianna, hindi magiging maayos ang paliwanag ni Wayne at Tristan. At ito ngang huli, kabado na. "Tumahimik ka muna, Thauce Arzen." Sa pagbanggit ko na 'yon sa pangalan niya ay ang bilis ng lingon sa akin ni Thauce habang takip ko ang bibig niya. At sa ganitong sitwasyon namin ay nakita ko ang kilos ng mga labi niya--ang ngiti. Gusto pa niya kapag nagsusungit ako! "
"Sigurado ka ba na ayos lang sa 'yo na na ikaw ang magluluto ngayong gabi?"Nakamasid ako kay Thauce habang inilalabas niya ang mga lulutuin na nasa loob ng ref. Pagkaalis kasi nila Lianna ay sinabi niya sa akin na siya ang magluluto ngayon at hindi na muna kami mag-oorder ng pagkain.Iyong nakalipas kasi na mga araw ay dahil nga sa hindi pa magaling ang kamay ko ay puro pagkain sa labas ang kinain namin. Nang sabihin ko kasi sa kaniya na magluluto ako at medyo kaya ko naman na ay tumutol siya."I know how to cook a simple dish. So you don't need to worry about the taste," sagot niya at lumingon sa akin.Hindi naman sa ganon! syempre ayoko na maabala siya. Saka, napakabusy niya sa trabaho. Maaga siyang umaalis, tapos nitong nakaraan nakikita ko na bago matulog nagche-check pa siya ng mga files at kahit hatinggabi na ay may kausap pa siya na kliyente na taga ibang bansa. Sobrang abala niya tapos pag-uwi ipagluluto pa ako?"Also, natikman mo naman na ang luto ko, 'di ba? sa rest house."
"A-Ang taas naman ng tingin mo sa sarili mo," sabi ko na lang."What? I know when your eyes are searching for me, Zehra Clarabelle. When we were at the island, hindi ba at nagseselos ka kay Lianna noon? you are not that hard to read, baby."At iyon nga ang nakakainis! Ang unfair naman kung napansin na niya noon na may gusto ako sa kaniya!“Ngiti-ngiti ka diyan,” marahas akong lumingon at sinamaan siya ng tingin."Ibig sabihin pinagseselos mo ako dati?" sita ko. Itinaas ni Thauce ang mga kamay sa ere at umayos siya ng tayo. Nahuli ko rin ang paglunok niya. Kung kanina ay naroon pa ang panunudyo niya sa akin ay ngayon wala na."Baby... why are you mad?""Hindi ako galit. Ang sinasabi ko lang kung alam mo na pala noon na mahal kita ay ibig sabihin ang mga kilos mo kay Lianna at pagbanggit mo sa kaniya pati ang pagsama palagi sa resthouse ay para pagselosin ako?"Napa-facepalm bigla si Thauce at sa itsura niya ay mukhang nahihirapan siya na sagutin ang mga tanong ko. Nakapamewang na rin si