Thank you so much po for reading! okay lang po ba kayo riyan? hahahahaha.
Hindi naman mataas ang pangarap ko para sa amin ni Seya. Simpleng buhay lang na kasama siya, may maayos na tirahan, yung mapagtapos ko siya ng pag-aaral at ang maging masaya kaming dalawa na magkasama..."Ate!"S-Seya...Itinaguyod ko siya mag-isa, iginapang kahit ang hirap ng buhay, siya ang naging inspirasyon ko, ang pinaka dahilan noon kung bakit kahit sobrang hirap, kahit hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa amin patuloy pa rin akong nagsusumikap."Ate, Zehra!""Masayang-masaya ako, ate..."Napangiti ako nang makita ang mukha niya. Tama... okay na si Seya, nagampanan ko na rin ang tungkulin ko sa kaniya. Masasabi ko na naging mabuti akong ate sa kaniya na lahat... l-lahat ibinigay ko para lamang maging maayos siya."Magpahinga ka naman, ate! puro na lang ikaw ang napapagod sa pagtatrabaho, malaki na ako! Huwag mo na akong intindihin!"Nasa harapan ko si Seya, hawak niya ako sa pisngi habang may luha sa mga mata niya. N-Nananaginip ba ako? nasa ibang bansa siya. Anong..."At
Wala akong balak ilihim kay Thauce kung ano ang nangyari, alam kong hindi rin siya titigil at magiging dahilan pa ng hindi namin pagkakaintindihan kapag nagsinungaling ako at pagtakpan si Kit.Napakalinaw sa isipan niya ng kung ano ang nangyari sa akin. At nakuha ko ang pagpipigil niyang magtanong na hindi niya kaagad ninais malaman dahil ang kondisyon ko muna at ang nararamdaman ko sa katawan ko ang inalam niya.Nang iangat kong muli ang kamay ko para kumapit sa kaniya ay napaigik ako sa sakit, napansin 'yon ni Thauce kaya naman kinuha niya ng maingat ang kamay ko at ibinaba."Okay, I'm sorry. I know this is something that I shouldn't rush you, bibigyan kita ng oras para sabihin sa akin ang totoo and I wanted to be honest with me, Zehra. Just..." lumambot ang ekspresyon ng tingin niya sa akin, nawala na ang galit.Humaplos rin ng dahan-dahan ang palad niya sa aking kaliwang pisngi at pinatakan ng halik ang aking mga luha."This is the fckng reason why I don't want to leave... I felt
Tumungo kami sa ospital sa bayan at doon ginamot ang mga sugat ko, in-xray rin ako at iba pang laboratory na si Thauce ang namahala. Siya rin ang nagtahi ng sugat ko sa ulo at siyang nag-asikaso talaga sa akin. Hindi niya ako iniwan hanggang makuha namin ang resulta ng lahat.Nang makabalik kami sa resthouse ay halos paumaga na."Hindi ka ba inaantok? alam kong pagod ka, galing ka sa trabaho at diretsong pumunta dito sa Palawan, 'di ba?"Narito na kami ngayon sa silid ko, nakahiga ako sa kama habang si Thauce ay nasa gilid ko at maingat na hinahagod ang buhok ko. Naligo na kasi ako, tinulungan naman niya ako at siya ang nagdamit rin sa akin dahil hindi ko pa masyadong maiangat ang braso ko. Ang suot ko ay ang puting polo na siya ang nagmamay-ari, nahirapan kasi siya kanina isuot sa akin ang mga tshirt ko."I am not tired, Zehra Clarabelle."Hinihintay niya kaya na pag-usapan namin ang nangyari sa akin kagabi? napalabi ako at umangat ang tingin ko sa kaniya. Halata ko na ang itim sa ila
Ngayon ay dalawang araw na ang nakalipas. Umalis kami nang mismong tanghali rin na 'yon pagkatapos ng nangyari. Narinig ko kay Lianna na dinala nila Wayne sa ospital si Kit dahil sa mga natamo nitong sugat mula kay Thauce. Nawalan rin daw ito ng malay at bukod doon ay may pilay rin ang isang braso. Hindi ko lubos maisip na sa sandaling oras lang ay magagawa 'yon ni Thauce. "I told you before... he is the devil." At ngayon nga ay narito si Lianna sa bahay ni Thauce mismo, kasama niya si Wayne at si Tristan. Binisita nila ako para makahingi ng tawat at para na rin magkausap kami sa kung ano ang totoong nangyari. Wala si Thauce ngayon, nasa kumpanya siya pero ang sabi ay pauwi na. Hindi magandang ideya na andito siya kaso wala naman akong magagawa. "Pasensiya na rin, kung nag-ingat lang sana ako," sagot ko sa kanila. Ngumiti ng tipid sa akin si Wayne at si Tristan naman ay napakamot sa batok niya. Kaharap namin sila ni Lianna na katabi ko naman. "Don't apologize, Zehra. Ang totoo a
"B-Baby, masakit..." d***g niya. "Umayos ka kasi," huling sabi ko bago muling balikan ng tingin ang mga kaharap namin. Nakatitig sila, at si Tristan ay napatikhim pa. "S-Sorry, this is surreal for me to witness this Thauce's behaviour and-" "Bakit, anong problema mo doon, Tristan? may kasalanan ka pa sa akin. I asked you to look after my woman and you just fckng sleep that night. Kung hindi ka natulog ay-- hmmp." Hindi na naituloy ni Thauce ang sasabihin niya dahil mabilis kong tinakpan ang bibig niya. Nakakainis rin siya talaga minsan, kaya rin ayoko sa ideya na narito rin siya sa pag-uusap na 'to dahil sabi nga ni Lianna, hindi magiging maayos ang paliwanag ni Wayne at Tristan. At ito ngang huli, kabado na. "Tumahimik ka muna, Thauce Arzen." Sa pagbanggit ko na 'yon sa pangalan niya ay ang bilis ng lingon sa akin ni Thauce habang takip ko ang bibig niya. At sa ganitong sitwasyon namin ay nakita ko ang kilos ng mga labi niya--ang ngiti. Gusto pa niya kapag nagsusungit ako! "
"Sigurado ka ba na ayos lang sa 'yo na na ikaw ang magluluto ngayong gabi?"Nakamasid ako kay Thauce habang inilalabas niya ang mga lulutuin na nasa loob ng ref. Pagkaalis kasi nila Lianna ay sinabi niya sa akin na siya ang magluluto ngayon at hindi na muna kami mag-oorder ng pagkain.Iyong nakalipas kasi na mga araw ay dahil nga sa hindi pa magaling ang kamay ko ay puro pagkain sa labas ang kinain namin. Nang sabihin ko kasi sa kaniya na magluluto ako at medyo kaya ko naman na ay tumutol siya."I know how to cook a simple dish. So you don't need to worry about the taste," sagot niya at lumingon sa akin.Hindi naman sa ganon! syempre ayoko na maabala siya. Saka, napakabusy niya sa trabaho. Maaga siyang umaalis, tapos nitong nakaraan nakikita ko na bago matulog nagche-check pa siya ng mga files at kahit hatinggabi na ay may kausap pa siya na kliyente na taga ibang bansa. Sobrang abala niya tapos pag-uwi ipagluluto pa ako?"Also, natikman mo naman na ang luto ko, 'di ba? sa rest house."
"A-Ang taas naman ng tingin mo sa sarili mo," sabi ko na lang."What? I know when your eyes are searching for me, Zehra Clarabelle. When we were at the island, hindi ba at nagseselos ka kay Lianna noon? you are not that hard to read, baby."At iyon nga ang nakakainis! Ang unfair naman kung napansin na niya noon na may gusto ako sa kaniya!“Ngiti-ngiti ka diyan,” marahas akong lumingon at sinamaan siya ng tingin."Ibig sabihin pinagseselos mo ako dati?" sita ko. Itinaas ni Thauce ang mga kamay sa ere at umayos siya ng tayo. Nahuli ko rin ang paglunok niya. Kung kanina ay naroon pa ang panunudyo niya sa akin ay ngayon wala na."Baby... why are you mad?""Hindi ako galit. Ang sinasabi ko lang kung alam mo na pala noon na mahal kita ay ibig sabihin ang mga kilos mo kay Lianna at pagbanggit mo sa kaniya pati ang pagsama palagi sa resthouse ay para pagselosin ako?"Napa-facepalm bigla si Thauce at sa itsura niya ay mukhang nahihirapan siya na sagutin ang mga tanong ko. Nakapamewang na rin si
Hindi ako ganoon kainosente para hindi makuha ang nais iparating ni Thauce kanina, hawak at haplos pa lang niya sa akin. Ilang beses niya rin sa akin sinabi sa isla pa lang sa tuwing may mainit na tagpo na magaganap sa amin dalawa kung ano ang nais niya oras na makauwi kaming dalawa. Pero dahil nga sa braso ko ay alam kong sobra ang pagpipigil niya, ngunit alam kong pwede naman... Nabasa ko ang aking mga labi habang nakatingin ako kay Thauce, ngayon lamang niya ako binitawan nang maibaba niya ako sa ibabaw ng kama. Madilim pero aninag ko ang bulto ng katawan niya lalo nang hubarin niya sa harapan ko mismo ang suot niyang damit. "I will be very careful..." iyon ang mga salita na sinabi niya nang sumampa siya sa kama. Sinupil ko ang ngiti na nais kumawala sa akin nang makita ang itsura niya habang pagapang palapit sa pwesto ko. Pakiramdam ko nanuyo ng husto ang aking lalamunan. Alam kong nasa tamang edad na para sa ganitong bagay at ilang beses nang may naganap na mainit na pang
The Cervellis. "Merry Christmas!" Pagpatak ng alas dose ay sabay-sabay kaming bumati sa isa't-isa. Yumakap ako kay Thauce at humalik naman siya sa aking ulo. "Merry Christmas, wife..." "Merry Christmas, husband..." sagot ko naman na ikinangisi niya. Gustong-gusto niya rin eh kapag tinatawag ko siyang husband. Hindi kami agad natulog nang matapos kumain. Nanood pa kami ng movie, ilang beses pa nga akong inaya ni Thauce pero hindi pa talaga ako non inaantok. Pero nang mapansin ko na parehong naghikab si Lianna at Seya ay nagpasya na rin ako na magpahinga na kaming lahat lalo at si Lianna at Eleaz ay siguradong may jetlag pa. "Isa rin ba sa surpresa mo yung pagdating nila Lianna?" tanong ko. Nakahiga na kami ngayon sa aming kama, katulad ng dati ay nakayakap ako sa kaniya at nakahilig sa kaniyang dibdib. "Hmm. I know you'll be happy to celebrate christmas and new year with her. But, it's also Lianna's decision. Pero ako ang nag-bukas ng usapan tungkol doon." "Akala ko ay trabaho a
Hindi nawala ang ngiti ni Thauce sa buong byahe. Napatingin naman ako sa oras, madilim-dilim pa. Mag-aalas-kwarto na ng umaga. Sa Toorak ang punta namin, iyon ang lugar na sinabi ni Thauce at mga trenta minutos ang layo mula sa airport. Pero habang papunta roon ay grabe, naaagaw talaga ang atensyon ko sa mga nadaraanan namin.Ang ganda!Parang hindi totoo, eh. Parang ito lang yung mga nakikita ko sa palengke na mga poster. Oh yung mga isinasabit sa dingding ng bahay na nakaframe para dekorasyon. Nahihirapan ako ipaliwanag."You like what you are seeing?"Dahan-dahan akong tumango. Ang mga mata ko ay nakatuon pa rin sa labas ng bintana. Tinatanaw ang mga nadaraanan namin. Grabe. Ibig sabihin sa ganitong kagandang bansa may bahay si Thauce?Sigurado akong hindi basta-basta ang pagbili ng lupain at magpatayo ng bahay sa ganito!"We didn't eat on the plane, are you hungry?"Napabaling ako kay Thauce sa tanong niya. Tuon na tuon lang ang pansin niya sa dinaraanan namin."Hindi naman ako na
Zehra Clarabelle CervelliTahimik kong niyakap ang sarili ko habang nakatingin sa labas ng bintana at tinatanaw ang maliliit na mga ilaw mula sa ibaba. Kaaalis lang ng private plane ni Thauce at wala siya sa tabi ko dahil may mga kinakausap siyang staff.Nang tumungo kami noon sa Palawan ay hindi ko na-enjoy ng ganito ang view, lalo na at umaga 'yon at dahil gabi nga 'yon ang sarap sa mga mata ng maliliit at iba-ibang kulay na mga ilaw."Iba pala kapag narito ka sa itaas, ang naglalakihan na mga building at iba pang mga matataas na lugar na may ilaw ay parang mga langgam lang sa paningin," bulong ko sa aking sarili.Sa totoo lang, isa ito sa surpresa na kahit kailan ay hindi ko inaasahan na gagawin ni Thauce. Kahit pa sobrang miss ko si Seya. Alam ko na kaya niya naman dahil marami siyang pera pero sa mga naibigay na niya para sa akin, sa pagpaparamdam na gagawin niya ang lahat ay napakalayo nito sa isipan ko.Lalo na ang pagdadala ng labi ng mga magulang namin ni Seya at pagpapagawa
Mukhang mas magiging abala pala siya sa mga susunod na araw at buwan. Parang mas nalungkot ako doon. Iba pa rin kasi yung palagi ko siyang nakikita at nakakasama. Pag kasi nasa opisina siya ay gabi at umaga lang. Ang buong maghapon ay sa trabaho. Tipid akong ngumiti at tumango kay Thauce. At habang nasa daan kami papunta sa orphanage ay naalala ko naman na bumili ng cake. "Ayun, Thauce, diyan na lang. Cake shop iyan." Iginilid niya ang sasakyan pero walang parking lot akong makita. "Bababa na ako dito, ayan lang naman sa malapit. Sumunod ka na lang sa loob pag nakahanap ka na ng parking lot. Saka, isang cake lang naman sandali lang ito." "Can you go alone?" "Oo naman, Thauce! saka baka wala ka rin agad mahanap na parking, pag nakabili na ako ay makikita mo naman ako agad. Hindi tayo pwede magtagal dahil baka magsimula na ang celebration." "Okay, baby, be careful." Lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa loob ng cake shop. Namili kaagad ako pagkapasok. Natakam pa ako sa blueber
Halu-halong emosyon. Iyon ang naramdaman ko sa nakaraang linggo pagkatapos kong malaman kay Thauce na buntis ako. Ako mismo na may katawan ay hindi 'yon naramdaman. Pero doon ko rin napagtanto na ang lahat ng nangyayari sa akin, lahat ng kilos at galaw ko ay inoobserbahan niya. At ngayon nga na kumpirmado na namin na dalawang linggo na akong buntis ay mas naging doble pa ang ipinapakita at pinaparamdam niyang pag-iingat sa akin. Ngayon ko lang rin naunawaan ang dahilan ng pagbabago ng mga desisyon niya sa aming dalawa. Ang pag-aaral ko na magsisimula sa susunod na taon at home schooling na. Alam na niya pala non na maaaring buntis ako. Ang hindi niya pagpayag na lumabas ako basta-basta, ang pagsa-suggest niya na kumuha na kami ng kasambahay na tinanggihan ko. Hinintay niya rin talaga na ako ang makaalam na buntis na ako at sa pakiramdam ko, hindi na rin siya non nakatiis kaya niya nasabi. Nang makaramdam ako ng pag-ikot ng sikmura ay bumangon ako ng dahan-dahan at bumaba sa kama. Tu
"Hey, baby. Kanina ka pa?" pagkalapit ay mabilis na hinalikan ni Thauce ang aking mga labi at hinubad ang coat niya na suot."Kadarating-dating lang...""The room is cold," at nilalamig nga talaga ako kahit na makapal-kapal ang bodycon dress na suot ko."What a lovely woman. Is she your wife, Mr. Cervelli?" nang magsimula kaming maglakad ni Thauce sa harapan ay sinusundan pa rin kami ng tingin nga mga tao sa loob. Hindi na maalis ang kaba ko kahit nasa tabi ko siya. Pinagsalikop pa ni Thauce ang mga kamay namin at tiyak ramdam niya ang panlalamig ng kamay ko!"Yes. She's my beautiful wife, everyone. She's Zehra Clarabelle Cervelli," nakangiti naman na pakilala niya sa akin at bago kami naupo ay yumuko ako sa lahat ng naroon bilang respeto."M-Magandang tanghali po sa inyong lahat."D-Dapat kasi ay naghintay na lang ako doon sa table ni Shirley!"Oh, she's blushing!" sabi ng isang babae na may edad na. Nakangiti ito sa akin.May tatlong babae sa loob ng conference room at halos lahat a
Nagising ako sa naramdaman kong kiliti sa aking leeg at aking mukha. Nang unti-unti kong idilat ang mga mata ko ay sinalubong ako ng nakangiting mukha ni Thauce. Nakaupo siya sa gilid ng kama, habang hawak ang isang kamay ko."Good morning, wife."Napapikit ako at nag-inat, nakangiti ng malawak. "Good morning..." paos kong sabi. Nang bumangon ako ay napatitig ako kay Thauce, nang iangat niya ang kamay ko na hawak niya at patakan ng halik 'yon. Napansin ko rin na nakaligo na siya, at naka office suit na."Hindi mo ako ginising? hindi kita tuloy naipaghanda ng almusal.""I made our breakfast already, I know you're tired."Eh paanong hindi ako mapapagod? sobrang ganado niya kagabi! ang aga pa non pero anong oras kaming natapos dahil sa mga gusto niyang gawin! pero ang swerte ko talaga sa kaniya... bukod sa ramdam ko ang pagmamahal niya ay napakamaalaga rin."Kasalanan mo..." nakasimangot ko sabi. Tumawa naman siya at binuhat ako. "Thauce, magugusot ang suot mo! maglalakad na lang ako!
"Thauce, ha!" sita ko na ikinatawa naman niya. Sabay na kaming dalawa na umakyat pero dahil ime-message ko si Lianna. "Maaga na lang tayong magdinner." "Alright, baby." At pagkarating naman sa silid namin ay kinuha ko agad ang cellphone ko at nagtipa ng mensahe kay Lianna. Nakita ko pa ang limang missed calls ni Thauce at ilang mensahe. "So, Errol confessed everything to you?" Napaangat ang tingin ko sa kaniya, wala na siyang damit pang-itaas at may hawak na siyang itim na sando. "Hmm... ako ang nagsabi na mag-usap kami, Thauce. Ibang-iba nga si Errol kaysa dati. Yung yung napansin ko." Pagkasend ko ng mensahe kay Lianna na nakauwi na ako at kanina pa ay ibinaba ko ang cellphone ko sa bedside table. Lumapit ako sa kaniya pagkakita. Nakapagbihis na siya. Naka itim na sando at itim na sweatpants. "Maybe because he is having a hard time now and he regrets a lot of things..." sagot niya at hinawakan ako sa aking siko para mas ilapit. Tumaas naman ang mga kilay ko sa kaniya. "Bak
Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Errol ay umuwi na rin ako kaagad. Hindi na ako bumalik sa mall. At ngayon habang papasok nga ako sa bahay ay nakailang buntong hininga na ako."Ma'am Zehra, hindi po kayo tumawag para magpasundo."Sinalubong ako ng tanong ni Adriano. Ngumiti naman ako ng tipid sa kaniya. 'Yon rin kasi ang bilin ni Thauce, na kung uuwi ako ay tawagan ko si Ariano pero nag-taxi na lang rin ako."Ako na lang ang bahala kay Thauce, huwag kang mag-alala."Yumuko naman siya"Sige po, Ma'am Zehra."Nagpatuloy naman na ako sa paglalakad papasok."Alam na pala niya non..." bulong ko, hindi pa rin nawawala sa isipan ko ang naging usapan namin ni Errol.Naging maayos naman iyon. Nagpaalam ako kay Errol na nasabi ko ang lahat ng nais ko at naipagtapat naman niya sa akin ang totoong naramdaman niya. Pati nga ang kay Lianna, dahil sinabi ko na nagalit ako sa kaniya sa ginawa niya nang maospital ito at 'yon daw ay hindi niya sinasadya... hindi niya alam na buntis ito.At napan