"Talagang hihintayin ko na humingi ng tawad sa 'yo si Rita, Zehra. I don't think that btch would do it, eh. Nung sinabi sa akin ni Wayne nagulat ako at sa isip-isip ko na imposible na gawin niya 'yon." Ngumiti ako ng tipid kay Lianna, katatapos lang namin na kumain na dalawa. Nakaupo siya sa giilid ng kama at ako naman ay nasa gilid sa may pang-isahang sofa. Ang totoo ay okupado ang isipan ko ng nangyari kanina sa kusina nang makasalubong ko si Kit. Kung totoong pinanigan niya si Rita ay ayos lang, magkaibigan sila at mas matagal nang magkakilala. Pero kinakailangan ko na kausapin siya. Gusto ko na maipaliwanag rin sa kaniya kung ano ang nangyari kanina at bilang karapatan rin niya na makakuha ng dahilan sa akin kung bakit hindi ko kayang matanggap ang nararamdaman niya. "Hindi na lang ako kikibo at wala akong gagawin sakaling may marinig na naman ako sa kaniya, Lianna. Uuwi na rin naman ako ngayong gabi, eh. Hihintayin ko na lang si Thauce." Matitiis ko pa, kakayanin ko na la
"It's near. Why? you don't trust me, Zehra?" bigla ay tanong niya. Naglumikot ang mga mata ko at hindi ko natagalan ang tingin ni Kit. Napalingon pa ako sa likod ko sa may resthouse. "H-Hindi naman sa ganoon, hindi pa kasi ako tapos sa pag-aayos ng mga gamit ko at--" "Sandali lang na pag-uusap, I also want to show you the place, Zehra. Pagkatapos ay babalik na tayo dito." Hindi ako ulit nakasagot agad. Nakita ko na napailing si Kit, nakita ko ang disappointment sa mukha niya. "Okay, if you don't trust me then--" "S-Sige, pero sandali lang. Hindi na rin kasi ako pwedeng magtagal." Tumango naman siya at may kinuha sa bulsa niya. Susi ng kotse. Nang umilaw ang sasakyan hindi kalayuan sa amin ay naglakad na si Kit, ganoon rin ako. Hindi ko alam pero alam ko na mapagkakatiwalaan naman siya, galing na rin kay Lianna na mabuting tao si Kit ngunit ano itong bigat sa dibdib ko? Nang makasakay na ako sa kotse at lisanin namin ang resthouse ay medyo madilim na, sa gilid ng mga mata ko ay
Thauce Arzen Alessandro Cervelli "Can you pay attention? My mother looked this way a few times. Ang sama ng tingin sa 'yo dahil sa paggamit mo ng cellphoe mo." Ariq tap his pen beside to get my attention but I didn't look at him. As if I care about Diana. I wanted to sent a message to know what my woman is doing right now. Masyado rin akong naiinip sa oras at hindi ko na nagugustuhan pa ang pagtatagal rito. Zehra Clarabelle is waiting, and those fckers in the resthouse will have to hear a few words from me. I licked my lips and sent a message. I wonder what she is doing. Lianna told me that she cooked for Zehra. Are they eating now? I am worried about Zehra Clarabelle when I found out what Rita did. Ang totoo ay napansin ko na ang pag-uugali nito, ang paraan ng pagtingin sa kaniya and because I'm aware that Kit is interested in my woman, alam ko na agad ang dahilan ng masasamang tingin ni Rita. Inaasahan ko na 'to, isa sa dahilan kung bakit ayoko rin na umalis maliban sa iniisip
Zehra Clarabelle Mali na nagtiwala ako p-pero bakit? napakabuti ni Kit... napakabuti sa isip ko na hindi ko naisip na magagawa niya 'to sa akin. "A-Akala ko mabuti kang tao..." Natigilan siya sa mga sinabi ko, ang suot ko na lang na pang-itaas ay ang panloob ko. Umakyat ang kamay ko at kinapa ko sa gilid sa gawi ng aking leeg ang kwintas na ibinigay sa akin ni Thauce. Nang makuha ng kamay ko ay mahigpit ko 'yon na hinawakan. "Nagtiwala ako sa, 'yo, K-Kit..." "I fckng trusted you too, Zehra..." galit niyang sabi sa akin. Bawat salita ay mabigat at nanlilisik ang mga mata niya. Kahit malabo ang paningin ko ay nakikita ko kung gaano kadelikado ang itsura niya. Nang idiin niya ang katawan sa akin at ngumiti siya ay mas kumawala ako kahit nahihirapan na. Nanginginig ang buong katawan ko, napapagod na ako pero k-kailangan kong makawala sa kaniya... k-kailangan kong makabalik kay Thauce. "Sana pala ay naniwala ako kaagad kay Rita! everything makes sense right now, pero alam mo yung m
Hindi naman mataas ang pangarap ko para sa amin ni Seya. Simpleng buhay lang na kasama siya, may maayos na tirahan, yung mapagtapos ko siya ng pag-aaral at ang maging masaya kaming dalawa na magkasama..."Ate!"S-Seya...Itinaguyod ko siya mag-isa, iginapang kahit ang hirap ng buhay, siya ang naging inspirasyon ko, ang pinaka dahilan noon kung bakit kahit sobrang hirap, kahit hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa amin patuloy pa rin akong nagsusumikap."Ate, Zehra!""Masayang-masaya ako, ate..."Napangiti ako nang makita ang mukha niya. Tama... okay na si Seya, nagampanan ko na rin ang tungkulin ko sa kaniya. Masasabi ko na naging mabuti akong ate sa kaniya na lahat... l-lahat ibinigay ko para lamang maging maayos siya."Magpahinga ka naman, ate! puro na lang ikaw ang napapagod sa pagtatrabaho, malaki na ako! Huwag mo na akong intindihin!"Nasa harapan ko si Seya, hawak niya ako sa pisngi habang may luha sa mga mata niya. N-Nananaginip ba ako? nasa ibang bansa siya. Anong..."At
Wala akong balak ilihim kay Thauce kung ano ang nangyari, alam kong hindi rin siya titigil at magiging dahilan pa ng hindi namin pagkakaintindihan kapag nagsinungaling ako at pagtakpan si Kit.Napakalinaw sa isipan niya ng kung ano ang nangyari sa akin. At nakuha ko ang pagpipigil niyang magtanong na hindi niya kaagad ninais malaman dahil ang kondisyon ko muna at ang nararamdaman ko sa katawan ko ang inalam niya.Nang iangat kong muli ang kamay ko para kumapit sa kaniya ay napaigik ako sa sakit, napansin 'yon ni Thauce kaya naman kinuha niya ng maingat ang kamay ko at ibinaba."Okay, I'm sorry. I know this is something that I shouldn't rush you, bibigyan kita ng oras para sabihin sa akin ang totoo and I wanted to be honest with me, Zehra. Just..." lumambot ang ekspresyon ng tingin niya sa akin, nawala na ang galit.Humaplos rin ng dahan-dahan ang palad niya sa aking kaliwang pisngi at pinatakan ng halik ang aking mga luha."This is the fckng reason why I don't want to leave... I felt
Tumungo kami sa ospital sa bayan at doon ginamot ang mga sugat ko, in-xray rin ako at iba pang laboratory na si Thauce ang namahala. Siya rin ang nagtahi ng sugat ko sa ulo at siyang nag-asikaso talaga sa akin. Hindi niya ako iniwan hanggang makuha namin ang resulta ng lahat.Nang makabalik kami sa resthouse ay halos paumaga na."Hindi ka ba inaantok? alam kong pagod ka, galing ka sa trabaho at diretsong pumunta dito sa Palawan, 'di ba?"Narito na kami ngayon sa silid ko, nakahiga ako sa kama habang si Thauce ay nasa gilid ko at maingat na hinahagod ang buhok ko. Naligo na kasi ako, tinulungan naman niya ako at siya ang nagdamit rin sa akin dahil hindi ko pa masyadong maiangat ang braso ko. Ang suot ko ay ang puting polo na siya ang nagmamay-ari, nahirapan kasi siya kanina isuot sa akin ang mga tshirt ko."I am not tired, Zehra Clarabelle."Hinihintay niya kaya na pag-usapan namin ang nangyari sa akin kagabi? napalabi ako at umangat ang tingin ko sa kaniya. Halata ko na ang itim sa ila
Ngayon ay dalawang araw na ang nakalipas. Umalis kami nang mismong tanghali rin na 'yon pagkatapos ng nangyari. Narinig ko kay Lianna na dinala nila Wayne sa ospital si Kit dahil sa mga natamo nitong sugat mula kay Thauce. Nawalan rin daw ito ng malay at bukod doon ay may pilay rin ang isang braso. Hindi ko lubos maisip na sa sandaling oras lang ay magagawa 'yon ni Thauce. "I told you before... he is the devil." At ngayon nga ay narito si Lianna sa bahay ni Thauce mismo, kasama niya si Wayne at si Tristan. Binisita nila ako para makahingi ng tawat at para na rin magkausap kami sa kung ano ang totoong nangyari. Wala si Thauce ngayon, nasa kumpanya siya pero ang sabi ay pauwi na. Hindi magandang ideya na andito siya kaso wala naman akong magagawa. "Pasensiya na rin, kung nag-ingat lang sana ako," sagot ko sa kanila. Ngumiti ng tipid sa akin si Wayne at si Tristan naman ay napakamot sa batok niya. Kaharap namin sila ni Lianna na katabi ko naman. "Don't apologize, Zehra. Ang totoo a