Episode 5

Nakaramdam ng tila kutsilyo na tumusok sa puso si Natasia. “S-Sino po?” bulalas niya. 

Kinagat niya ang ibabang labi dahil sa lubusang pagtataka. Pasimple siyang sumulyap sa apat na sulok ng silid. Umangat ang iilang hibla ng buhok niya sa kaba ng maramdamang ang tila may dumamping malamig na palad sa kanyang balikat. 

“P-Pasensya na k-kung puro ako sakit ng ulo,” mahinang ani Lolo Fael. Sumulyap ito sa puti na envelope na nakapatong sa lamesa. “lubog din ako sa utang sa mga pinagsusugalan ko.” 

“H-Huh? Magkano po?”

“Singkwenta mil, Apo. Bayad ko na ‘yung kalahati. P-Pero masyado silang malupit, hindi ko napakiusapan na pagtapos na lang ng taon ko iyon babayaran.” matamlay ang boses ni Lolo Fael. 

Pilit na ngumisi si Natasia para pakalmahin ito. Marahan siyang naupo sa tabi ng matanda. “‘Wag na po kayong mag-alala, bigay niyo na lang po sa ‘kin ang contact nila. Ako na po ang bahala.” sambit niya. 

Puno ng pagtataka na tumingin sa kanya si Lolo Fael. Kinamot nito ang balikat. “Ha? Hija, sa pagkakatanda ko, sabi mo, natanggal ka sa trabaho? ‘Yung mga naipon mo sa bangko ay ginamit mo na rin sa pagpapagamot ko. Sabi ko kasi sa ‘yo, huwag mo na akong ipaga—” awtomatikong nahinto ang pagsasalita nito nang magkunwaring umubo si Natasia. 

“Lolo naman, heto na naman tayo sa sasabihin mong ‘wag kitang ipagamot dahil hindi na tatagal ang buhay mo. Tama na ang gan’yan, okay? Ang importante ay nasa recovery stage ka na.” 

Pansamantala munang nagpaalam si Natasia para asikasuhin ang mga bills na babayaran nila sa hospital. Isinuot niya ang itim na sweatshirt nang makaramdam ng lamig na dumadampi sa kanyang balat matapos maupo sa waiting area. 

Lumakad siya palapit sa counter nang tawagin siya ng billing nurse. Nasungitan na rin ito ni Natasia dahil sa isang dosenang mga tanong nito paukol kay Lolo Fael. Aminado naman siya sa sarili na hindi niya dapat iyon ginawa ngunit kasing-dami ng mga papel na patong-patong sa ibabaw ng counter ang mga tumatakbo sa kanyang isipan. 

“...ito po ‘yung bill niyo since last month. If may mga katanungan pa po kayo, please inform us na lang po. Thank you!” 

Iyon lang ang naintindihan ni Natasia sa hinaba-haba ng sinabi ng nurse. Nakatuon kasi ang buo niyang atensyon sa bill na hawak. Panandalian siyang umakyat sa second floor para magpaalam kay Lolo Fael. Hiniram muna niya ang de-keypad na cellphone ng matanda bago umuwi.

Halos labing-limang minutos ang itinagal ng pagmamasid niya sa bawat sulok ng loob ng kanilang lumang bahay. Simple lang ang disenyo nito at may dalawang kwarto para sa kanilang dalawa. Pansamantala siyang humiga sa couch nang maramdaman ang pagbigat ng talukap ng kanyang mga mata. 

Gustong sulitin ni Natasia ang nalalabing tatlong araw na palugid ng bangko bago pa man sila tuluyang tanggalan ng mga ito ng karapatan sa natitirang ari-arian na ito ni Lolo Fael. Nakampante naman ang loob ng dalaga kahit paano dahil inalok siya ni Karina na pansamantala munang tumuloy sa apartment nito kanina.

Dinukot niya ang cellphone sa bulsa atsaka ini-dial ang numero ni André. Nakiusap si Natasia na makipagkita sa lalaki para kausapin ito. 

Alas-sais ng hapon nang makarinig siya ang busina ng sasakyan kaya’t nilabas niya ito kaagad. Nakapamewang si André nang makita niya habang nakasandal sa harapan ng sports car nito na naka-park sa tapat mismo ng gate nila. Pinagbuksan siya ni André ng pinto ng kotse nang makalapit dito.

Dinala si Natasia ng lalaki sa ibinebenta nitong penthouse malapit sa kumpanya nito. Iniayos ni Natasia ang ekspresyon ng mukha nang mapansin ang paulit-ulit na pagsulyap nito sa kaniya natapos nilang pumasok sa office nito. 

“So, what’s up? Seems like you changed your mind?” tanong ni André sa mababang boses. 

Tumaas ang mga kilay ni Natasia. “Hmm… ano ba kasing magiging papel ko kapag nagpakasal ako sa ‘yo?” takang tanong niya. 

Umayos si André sa pagkakaupo sa swivel chair tsaka bahagyang inilapit ang mukha sa kaniya. Komportable pa rin naman si Natasia sa posisyon ng lalaki dahil may lamesa namang nakapagitan sa kanila. 

“Just play and pretend. Satisfy me. Don’t worry, ‘di ito magtatagal. Probably around a year or two after I get what I want.” 

Ibinaba na lang ng dalaga ang tingin matapos siyang kindatan nito. 

“S-Satify you? Aba, sex ba ang gusto mo?” prangkang tanong ni Natasia. 

Kusang umatras ang mukha niya palayo rito sa pagkagulat. Patagilid naman ito na ngumisi sa kaniya tsaka kinuha ang itim na folder sa loob ng drawer. Kinilatis lang ito ng tingin ng dalaga nang mailapag ni André ang folder sa lamesa. 

“That’ll be our marriage contract along with your mission. You’re safe with me. Wala akong planomg galawin ka. Besides, this is just a business.” 

Bahagyang ngumiwi ang mga nguso ni Natasia nang manuot sa pandinig ang litanya nito na wala sa plano ng lalaki ang galawin siya. Batid niyang wala itong kaalam-alam sa nangyari sa kanila. 

“Kaliwaam ba ‘to?” 

Tumango kaagad si André dahil nakuha kaagad nito ang ibig niyang sabihin. “Of course, I know, wala kang pera na ipapambayad sa mga pinagkakautangan niyo.” 

Nanlaki ang mga mata ng dalaga. “A-Ano? Alam mo ang nangyayari sa ‘min? P-Paano?” utal niyang sambit. 

“Of course, I have connections that you don’t have.” 

Pinagpatong ni André ang magkabilang hita matapos niyang pabagsak na bitawan ang folder na hawak. Napakagat siya sa ibabang labi nang magsimulang mapagduktong-duktong ang mga nangyari. 

“Sabi ni Lolo, ilang araw na siyang ginagambala ng mga text messages mo. Did you plan all of this? A-Ang ibig sabihin din, alam mong sa ‘kin ‘yung cellphone na ‘yon?”

Pinagkrus nito ang dalawang braso tsaka prenteng sumandal. “Uhm… hmm.” tipid na sagot ng lalaki. 

Yumukom ang kanyang mga kamao sa naghahalong gigil. “So, p-planado mo ring tanggalin ako sa trabaho?!” sigaw ni Natasia. “Tang*na! Sagutin mo ako.” dagdag pa niya.

“Yes.” 

Mariin siyang humikbi. “Why? Alam mo namang kailangan ko ng trabaho, ‘di ba? Tapos, t*ngina, sinisisi mo pa ako du’n sa nawala mong project plans?!”