Namulat ang mabibigat na talukap ng mga mata ni Natasia sa loob ng malamig na kwarto. Tanging ang lampshade sa gilid ng higaan ang nagbibigay liwanag sa madilim na silid-tulugan. Pamilyar sa kanyang pang-amoy ang halimuyak ng pabango na panlalaki. Halos lumuwa ang mga mata niya nang aksidenteng makapa ang matigas na dibdib ng lalaki na nakahiga sa kanyang tabi. Naghihilik pa ito sa himbing ng pagkakatulog.Napabalikwas ng bangon ang dalaga para harapin ito. Nagsimulang bumagsak ang mga butil ng luha sa kanyang mga mapupulang mata nang maaninagan ang mukha ng katabi. Si André Salvatoré; ang CEO ng Salvatoré Construction Company. Kung saan siya nagtatrabaho bilang sekretarya nito.Bigo siyang iwaksi sa isipan na mayroong nangyari sa kanilang dalawa matapos maramdaman ang pagkirot ng kanyang pagkababae. Inlapat niya ang palad sa puson tsaka marahang bumwelo para umupo. “S-Shit!” bulong ni Natasia. Impit siyang umungol matapos ang litanya.Gumuho ang kanyang mundo nang silipin ang kanyan
Bumuntong-hininga si Natasia. “T-That’s mine. I’m sorry. Nakalimutan ko lang nu’ng pumasok ako sa kwar—” Ibinato ni André ang cellphone niya sa pader. Napakagat na lang ang dalaga sa ibabang labi nang makita na basag na basag na ito. “I trusted you. I gave you the keys that night, kaya walang ibang magnanakaw ng folder aside from you. Tell me, how much did they pay you, huh?” sarkastikong litanya ng lalaki. Wala na siyang ibang pagpipilian kundi tumayo at sampalin ito. Bumakat ang palad niya sa kaliwang pisngi nito. “H-Hindi ako bayaran ng kahit na sino, Sir André. Hindi ko rin alam kung sino sa mga tao rito ang nagnakaw ng lintek na project plans mo!” singhal niya. Marahan na hinawi ni André ang buhok at inayos ang kwelyo. “You are fired.” pinagdiinan pa nito ang litanya atsaka itinuro ang pintuan. Pairap niya itong tinalikuran. Dinig na dinig ang mga yabag ng takong niya na tumatama sa marmol na sahig habang naglalakad palabas ng gusali. Kailangan niya ng trabaho pero kahit k
Mariing ipinikit ni Natasia ang namumungay niyang mga mata. “P-Pero bakit ako? Andaming babaeng nagkakandarapa sa ‘yo! W-Why should it be me?” sunod-sunod na tanong niya. Marahang pinunasan ni André ang luha na namakat sa kanyang pisngi. Nakatulala ito sa maamo niyang mukha tsaka bumuga ng hininga. “I need you to get my heritage. Alam kong pera lang ang katapat mo.” Napatigil si André nang ipadyak niya ang paa sa sahig. “So, this shit is all because of wealth?! Really? Sir—I-I mean, André, andami mong buhay na pinerwisyo para sa kayamanan niyo?” bulalas ni Natasia. Tumaas ang makapal na kilay ng lalaki at bahagyang ngumuso habang hinihintay na matapos ang pagmamaktol niya. Ilang segundo ang lumipas, tulala si Natasia na pinagmasdan ang bahagyang pagtango nito. “Of course, I didn’t. I won’t waste my time planting a bomb for God’s sake! Afterall, I just did that to execute my plans.” saad nito na tila nagmamalaki pa sa kaniya. Baritono ang boses ni André na bumabagay sa itsura ni
Mahigpit na yapos ang sumalubong kay Natasia mula sa pinsang si Karina nang makauwi siya ng bahay. Matipid na ngisi lang ang ibinigay ni Natasia sa pinsan dahil sa naghahalong takot at pag-aalala. “Buti naman at ligtas ka! S-Sino ba ang nag-kidnap sa ‘yo, Ate? Paano ka nakatakas?” sunod-sunod na tanong mula kay Karina ang pumukol sa kanyang isipan. Bumagsak ang balikat ni Natasia tsaka ibinaling ang tingin sa kawalan. Parehas silang naupo sa hagdanang semento ng bahay. Magaan ang palad ni Karina na hinimas ang kanyang likuran nang maramdaman nito ang bugso ng kanyang damdamin. “Si Sir André.” Nagsalubong ang kilay ni Karina sa pagkagulat. Bigla itong tumayo sa kanyang harapan. Tila isang tsismosa itong nakapamewang habang naghihintay ng sagot ni Natasia. “‘Yang lalaking ‘yan? Eh, ‘di ba may nangyari sa inyo nu’ng celebration niyo sa Res—” Mabilis na tinakpan ni Natasia ang bibig ng pinsan. Inaya na niya itong pumasok sa loob ng bahay bago pa man nito masimot ang natitirang pasen
Nakaramdam ng tila kutsilyo na tumusok sa puso si Natasia. “S-Sino po?” bulalas niya. Kinagat niya ang ibabang labi dahil sa lubusang pagtataka. Pasimple siyang sumulyap sa apat na sulok ng silid. Umangat ang iilang hibla ng buhok niya sa kaba ng maramdamang ang tila may dumamping malamig na palad sa kanyang balikat. “P-Pasensya na k-kung puro ako sakit ng ulo,” mahinang ani Lolo Fael. Sumulyap ito sa puti na envelope na nakapatong sa lamesa. “lubog din ako sa utang sa mga pinagsusugalan ko.” “H-Huh? Magkano po?” “Singkwenta mil, Apo. Bayad ko na ‘yung kalahati. P-Pero masyado silang malupit, hindi ko napakiusapan na pagtapos na lang ng taon ko iyon babayaran.” matamlay ang boses ni Lolo Fael. Pilit na ngumisi si Natasia para pakalmahin ito. Marahan siyang naupo sa tabi ng matanda. “‘Wag na po kayong mag-alala, bigay niyo na lang po sa ‘kin ang contact nila. Ako na po ang bahala.” sambit niya. Puno ng pagtataka na tumingin sa kanya si Lolo Fael. Kinamot nito ang balikat. “H
Mahigpit na yapos ang sumalubong kay Natasia mula sa pinsang si Karina nang makauwi siya ng bahay. Matipid na ngisi lang ang ibinigay ni Natasia sa pinsan dahil sa naghahalong takot at pag-aalala. “Buti naman at ligtas ka! S-Sino ba ang nag-kidnap sa ‘yo, Ate? Paano ka nakatakas?” sunod-sunod na tanong mula kay Karina ang pumukol sa kanyang isipan. Bumagsak ang balikat ni Natasia tsaka ibinaling ang tingin sa kawalan. Parehas silang naupo sa hagdanang semento ng bahay. Magaan ang palad ni Karina na hinimas ang kanyang likuran nang maramdaman nito ang bugso ng kanyang damdamin. “Si Sir André.” Nagsalubong ang kilay ni Karina sa pagkagulat. Bigla itong tumayo sa kanyang harapan. Tila isang tsismosa itong nakapamewang habang naghihintay ng sagot ni Natasia. “‘Yang lalaking ‘yan? Eh, ‘di ba may nangyari sa inyo nu’ng celebration niyo sa Res—” Mabilis na tinakpan ni Natasia ang bibig ng pinsan. Inaya na niya itong pumasok sa loob ng bahay bago pa man nito masimot ang natitirang pasen
Mariing ipinikit ni Natasia ang namumungay niyang mga mata. “P-Pero bakit ako? Andaming babaeng nagkakandarapa sa ‘yo! W-Why should it be me?” sunod-sunod na tanong niya. Marahang pinunasan ni André ang luha na namakat sa kanyang pisngi. Nakatulala ito sa maamo niyang mukha tsaka bumuga ng hininga. “I need you to get my heritage. Alam kong pera lang ang katapat mo.” Napatigil si André nang ipadyak niya ang paa sa sahig. “So, this shit is all because of wealth?! Really? Sir—I-I mean, André, andami mong buhay na pinerwisyo para sa kayamanan niyo?” bulalas ni Natasia. Tumaas ang makapal na kilay ng lalaki at bahagyang ngumuso habang hinihintay na matapos ang pagmamaktol niya. Ilang segundo ang lumipas, tulala si Natasia na pinagmasdan ang bahagyang pagtango nito. “Of course, I didn’t. I won’t waste my time planting a bomb for God’s sake! Afterall, I just did that to execute my plans.” saad nito na tila nagmamalaki pa sa kaniya. Baritono ang boses ni André na bumabagay sa itsura ni
Bumuntong-hininga si Natasia. “T-That’s mine. I’m sorry. Nakalimutan ko lang nu’ng pumasok ako sa kwar—” Ibinato ni André ang cellphone niya sa pader. Napakagat na lang ang dalaga sa ibabang labi nang makita na basag na basag na ito. “I trusted you. I gave you the keys that night, kaya walang ibang magnanakaw ng folder aside from you. Tell me, how much did they pay you, huh?” sarkastikong litanya ng lalaki. Wala na siyang ibang pagpipilian kundi tumayo at sampalin ito. Bumakat ang palad niya sa kaliwang pisngi nito. “H-Hindi ako bayaran ng kahit na sino, Sir André. Hindi ko rin alam kung sino sa mga tao rito ang nagnakaw ng lintek na project plans mo!” singhal niya. Marahan na hinawi ni André ang buhok at inayos ang kwelyo. “You are fired.” pinagdiinan pa nito ang litanya atsaka itinuro ang pintuan. Pairap niya itong tinalikuran. Dinig na dinig ang mga yabag ng takong niya na tumatama sa marmol na sahig habang naglalakad palabas ng gusali. Kailangan niya ng trabaho pero kahit k
Namulat ang mabibigat na talukap ng mga mata ni Natasia sa loob ng malamig na kwarto. Tanging ang lampshade sa gilid ng higaan ang nagbibigay liwanag sa madilim na silid-tulugan. Pamilyar sa kanyang pang-amoy ang halimuyak ng pabango na panlalaki. Halos lumuwa ang mga mata niya nang aksidenteng makapa ang matigas na dibdib ng lalaki na nakahiga sa kanyang tabi. Naghihilik pa ito sa himbing ng pagkakatulog.Napabalikwas ng bangon ang dalaga para harapin ito. Nagsimulang bumagsak ang mga butil ng luha sa kanyang mga mapupulang mata nang maaninagan ang mukha ng katabi. Si André Salvatoré; ang CEO ng Salvatoré Construction Company. Kung saan siya nagtatrabaho bilang sekretarya nito.Bigo siyang iwaksi sa isipan na mayroong nangyari sa kanilang dalawa matapos maramdaman ang pagkirot ng kanyang pagkababae. Inlapat niya ang palad sa puson tsaka marahang bumwelo para umupo. “S-Shit!” bulong ni Natasia. Impit siyang umungol matapos ang litanya.Gumuho ang kanyang mundo nang silipin ang kanyan