Chapter 4

"Gusto mong lumabas? Gumawa sila ng bonfire sa dalampasigan," napatingin naman ako sa pintuan nang biglang sumilip do'n si Venz. Umiling lang ako sa kanya at nagtalukbong ng kumot. Hindi nagtagal, narinig ko ang pagsirado ng pinto at kasabay no'n ang pag-vibrate ng cellphone sa tabi ko. Kinuha ko naman kaagad 'yon at tinignan kong sino ang caller.

Naomi calling...

Mabilis ko na itong sinagot, buti na lang tumawag ang bruha na ito, namiss ko ito e'.

"Hello."

(Kumusta naman mga araw mo riyan sa Bulacan?)

"Boring, kunin mo na nga ako, nagsasawa na ako sa pagmumukha ng Venz na 'yon," bagot na saad ko. Narinig ko naman ang pagtawa nito sa kabilang linya upang mas lalo pang masira ang mukha ko. 

(Gaga, malapit na kayo umuwi diba? Sabihan mo 'ko pag nakauwi ka na ha? Bonding tayo, namiss kitang bruha ka.)

"I miss you too yeeeeiiii, kinikilig na 'yan," pang-aasar ko rito.

(Baliw ka talaga HAHAHAHAHAHA. Nga pala nakalimutan ko purpose ko kung ba't ako napatawag.)

"Namiss mo ako kaya napatawag ka, purpose 'yon," natatawang saad ko. Naiisip ko naman kaagad ang mukha nito, panigurado inikutan na ako nito ng mata dahil sa sagot ko sa kanya.

(Hindi, baliw. Tungkol sa pamilya mo.)

Bigla naman sumeryoso ang paligid nang marinig ko ang salitang 'pamilya' galing kay Naomi. Namimiss ko na naman sila.  

"Anong meron sa kanila?" 

(They're now here in the Philippines, searching you kaya kung ako sa 'yo pagbutihin mo ang pagtago 'no.)

Damn. 

Paano naman kaya nila nalaman na nandito ako nagtatago sa Pilipinas? "Who the hell told my parents?" 

(I don't know basta ang alam ko lang ay nandito na sila sa Pilipinas and not just that. The enemy is searching for you too...)

Dami namang naghahanap sa 'kin. Hindi pa ako handang harapin sila pareho. Kailangan ko na 'ata mag-ingat sa mga taong nakakasalamuha ko araw-araw. Malay natin isa pala sila sa naghahanap sa 'kin. Pero hindi naman siguro nila ako mahahanap kaagad dahil sa itsura ko ngayon. 

(Better hide, bitch. I'll keep tracing them and I'll update you palagi para maiwasan mo silang makasalubong.) 

Napaka-swerte ko talaga sa babaeng 'to. Hindi siya nagsasawa na tulungan ang isang tulad ko. From the start na naisipan kong dito magtago, siya na 'yong nandyan para sa 'kin up until now. "Thank you, bitch. Buti na lang nandyan ka, off ko na, antok na talaga ako."

(Sure, go ahead. Goodnight.)

Mabilis kong binaba ang phone at nahiga sa kama. Hindi ba pwedeng lubayan nila ako? Gusto ko mamuhay ng normal pero ito naman sila, pilit ako binabalik sa dati kong pamumuhay.

Babalik naman ako sa palasyo pag gusto ko na e'. Ba't ba atat sila ina at ama na ipakasal ako? Sigurado akong mas may malalim pa silang dahilan kung bakit, 'di lang nila magawang sabihin sa 'kin. 

And the enemies? Sila 'ata 'yong nakaaway ko dati sa isang laban. Yes, I can fight, can use samurai, gun etc. that can kill a person. Hindi ako katulad ng ibang prinsesa na mahinhin, ako kasi tumatakas ako sa bahay pag hatinggabi, tumatakas para mag-aral nang martial arts. 

Napatingin naman ako sa pintuan nang bigla 'yong bumukas. Pumasok na si Venz, at binuksan nito ang drawer. May hinahanap 'ata.

Kanina pa ba siya sa labas ng pinto? Paano pag narinig nito ang mga sinasabi ko kanina? Mabubuking talaga ako nito kalaunan pag hindi ako nag-iingat e'. 

"Kanina ka pa sa labas? May narinig ka ba?" tanong ko. Nakuha naman nito ang kailangan mula sa drawer at humarap na sa 'kin. Kumunot ang noo nito. "Bago lang at wala akong narinig. Bakit?" 

Mabilis naman akong umiling at ngitian na ito. 

"Ba't 'di ka pa natutulog?" 

"Patulog na nga," sagot ko at nagtalukbong ulit ako ng kumot. Pumikit na ako at nag-concentrate upang makatulog.

"Princess Celestia if you're reading this. You have to come with us, your parents are waiting for you. We're here in the Philippines, searching for you, Princess."

Rinig kong sabi ni Venz, sinilip ko naman 'to. May binabasa 'ata itong post.

"Princess Celestia? Nandito pala ito sa Pilipinas? Ba't ngayon ko lang 'ata nalaman 'to? Anyways, wala naman akong pakialam dito," bulong na sabi nito ngunit narinig ko pa rin ng maayos.

Kumabog naman kaagad ang dibdib ko, so totoo nga, nandito na sila sa Pilipinas para hanapin ako. Shit.

Ibig sabihin kalat na sa social media na nandito ako sa Pilipinas. Pero I know for sure, wala silang nilabas na picture sa 'kin. Isa 'yon sa batas sa palasyo, hindi dapat maglabas ng litrato pag walang consent sa may-ari. At pag lumabag, kulong ang parusa.

Buti na lang walang pakialam si Venz sa 'kin, medyo hindi naman siguro nito kaagad mapapansin na ako 'yong Prinsesa na tinutukoy sa post. Hindi naman kasi 'to interesado sa isang katulad ko na royalty.

Hayst. Bukas ko na sila po-problemahin at mabuti pang matulog na lang ako. Hindi ko na maibuka nang maayos ang talukap ng mata dahil sa sobrang antok.

***

"Akala ko ba five days tayo rito sa Bulacan?" naguguluhan kong tanong. Nandito na kami sa loob ng sasakyan niya at pauwi na kami sa Batangas.

"May biglaang meeting sa kompanya, kailangan ko um-attend," sagot nito at pinaharurot na ang sasakyan.

After 2 hours, nandito na kami sa kompanya na pagmamay-ari niya. I texted Naomi saying na nandito kami sa Batangas.

"Pwede na ba ako umuwi sa apartment?" I asks him. He face me stoically and shook his head.

"Come with me in my office," he said but it's more likely a command for me. I rolled my eyes at sumunod na sa kanya papasok.

"Good morning, Sir."

"Good morning, Sir." 

"Good morning, Sir."

Kanya-kanyang bati ng mga employees niya ngunit ni isa, wala siyang pinapansin sa mga ito. Masyadong attitude at suplado naman nito sa mga employee niya, buti natatagalan nila ito bilang amo. 

Pag ganito siguro ang amo ko, magre-resign kaagad ako. Halos nasa kanya ang traits na ayaw ko e'.

Habang naglalakad patungo sa patutunguhan. May isang babae namang sumalubong sa 'min at may dala itong papeles. 

She smiled at Venz. "Good morning, Sir. Here's your schedule for today's meeting," she said. May binigay ito sa lalaki na folder. I guess she's the secretary of this company. The secretary kept on smiling in front of Venz not until her eyes landed on me.

The smile that was plastered on her face faded as she looked at me. Aba, attitude rin. May pinagmanahan sa amo niyang masungit.

Binalik naman kaagad ni Venz ang folder sa secretary niya at nagpatuloy sa paglalakad. Nasa likod lang ako nito at nakasunod kung saan siya pupunta. At nasa gilid naman niya 'yong secretary. Nabigla naman ako sa paghinto nito dahilan para ma-untog ang ulo ko sa likod niya. 

"Aray naman, h'wag kasi bigla-biglang hihinto. Bwisit," alburuto ko. Lumingon naman ito sa 'kin. "Ba't nandyan ka?" tanong nito.

Sasagot na sana ako nang bigla itong lumapit sa 'kin sabay higit sa bewang ko. Kaya ngayon, magkadikit na ang katawan naming dalawa. Ako naman ay nanatiling gulat sa pangyayari. Ay hindi lang pala ako, pati rin 'yong ibang employees niya especially her secretary na masama ang timpla sa mukha.

Nagpatuloy ulit kami sa paglalakad habang ramdam ko ang pag iinit ng aking mukha. 

Nahihiya rin ako lalo na't maraming tumitingin sa 'min ngayon.

"Bitaw nga." Siniko ko ang lalaki. Akala ko bibitawan na ako nito ngunit mas lalo pa nitong hinigpitan ang pagkakahawak sa bewang ko at saka umiling. "Ayoko nga, baka mawala ka pa sa kompanya ko, tanga ka pa naman." Nakakainsulto talaga ang kumag na 'to. 

Hindi naman ako nito tinapunan ng tingin kahit sulyap man lang. Nanatiling nasa harap lang nakatuon ang atensyon nito. Wala rin itong pakialam sa paligid. 

"Talaga? O, baka naman gusto mo lang akong mahawakan? May pagnanasa ka pala sa 'kin e'," pang-aasar ko. Humagalpak naman ako ng tawa pagkatapos kong sabihin 'yon. Mabilis naman niya akong tinulak at binilisan na nito ang paglalakad. Hinabol ko ito at pilit na tinitignan ang kanyang mukha.

"Ikaw ha, may pagnanasa ka pala sa 'kin pero 'di ka nagsasabi," pag-aasar ko pa lalo habang patuloy sa pagtawa. 

"Sinong magnanasa sa nerd na katulad mo?" Bigla na lang nawala ang tawa ko at sumimangot. Bwisit, marami kayang nagnanasa sa katulad ko.

"Kaya pala nagseselos ka kagabi na magkasama kami ng kuya mo."