Chapter 10

It's an immense miracle that Venz didn't show up. Maybe, he had been eating something poisonous that results from refraining himself in the past few days.

I remember the last time he sent me to my apartment. His face was enigmatic, and I couldn't understand what he was thinking.

Somehow, his absence of presence was a good thing for me because I could work properly and concentrate.

Coldness wrapped my body, and I was freezing because of it, which I didn't know where it came from.

I'm feeling sick, for sure that's the main reason.

Nagtalukbong naman ako ng kumot.

I told Naomi about this and she let me rest for five days.

Tinanggal ko naman ang kumot sa pagtatakip sa mukha at tiningnan ang cellphone sa gilid. 

It kept ringing and found out that the number was unregistered from my phone. I frowned.

Sino naman kaya ito?

Dahil sa tagal kong nakatutok sa cell phone, nakalimutan kong sagutin ang tawag hanggang sa tumigil na rin ito sa pagtunog.

I sighed and decided to pick up the phone.

Suddenly, the same number called again, which surprised me. 

Furthermore, I answered the phone without hesitation.

However, I let the other side speak first.

(Hello)

Hindi pamilyar sa 'kin ang boses ng lalaki. 

"Hello, sino po sila?" magalang na tanong ko. Magalang lang ako pag hindi ko kilala at masyadong kilala, at lalabas naman ang wild side ko pag kilala ko ang tao.

(Are you Princess Celestia?)

I did not respond.

(Your father wants to talk to you.) dagdag pa nito.

Paano nila na-trace ang gamit kong numero?

Kinakabahan na hinihintay ko ang susunod na sasabihin ng caller. Narinig ko naman ang pagtikhim sa kabilang linya.

(Hello, dear. Your mom missed you, we missed you.)

Hindi ako nagkakamali, alam kong boses 'yon ni Ama. Ngayon ko lang narinig ulit ang boses niya, sobrang na-miss ko na ito, sila.

(The day you left the palace, we knew already what's in your mind and decided to let you go kasi alam namin na naguguluhan ka at nagulat sa sinabi namin, kaya humihingi kami ng pasensya.)

Biglang bumuhos ang luha na kanina ko pa pinipigilan. 

Natawa naman ako nang mahina dahil sa accent nito habang nagsasalita. My mom taught him well. 

"Dad, I missed you both and I love you always and sorry for taking a French leave." 

Umupo naman ako sa higaan at kinuha ang wallet ko na may picture naming tatlo.

(You think 3 years was enough already staying in the Philippines? Bumalik ka na, we always waited for you to come back.)

Umiling ako as if he's talking in front of me. Ayokong umuwi, h'wag muna sa ngayon. 

"Dad, give me time, ayokong iwan ang bansang 'to." At this moment, I know he's disappointed.

(Sorry Princess, but you left me no choice.)

Naguluhan naman ako sa kanyang pahayag at napatoon ang tingin sa pinto nang bigla itong kumalabog.

Pilit nitong binubuksan ang naka-locked na pintuan. Shutangina, ito ba ang ibig sabihin ng kanyang pahayag?

"Not now, dad. I'm sorry," I said. It was my last word before hanging up. 

I immediately scanned the entire place and found a tool that could help me fight those who tried to break through the door. 

But unfortunately, all I saw was a whisk broom.

Pwede na ito. 

I removed the parts such as brush, brush cap, handle and left the shaft.

Hinintay ko na lamang ang tuluyang pagwasak ng pinto, at hindi naman 'yon nagtagal ay na-wasak na nga nila at pumasok ang limang kalalakihan na pinangungunahan ni Richard, katiwala ng Ama ko. At ito rin 'yong nabunggo ko noon.

"We're not here to fight you Princess, there's no fighting would happen unless—" 

"Unless I'll come with you. I know and I won't come, so you don't have a choice, but to force me by fighting," pagpapatuloy ko sa kanyang sinabi. 

Ngumisi na ako rito. 

Sinenyasan naman nito ang kasamahan upang sugirin ako.

Nagdalawang-isip pa ang apat kung susugod ba sila o hindi. 

"Fight me, I am not the Princess you used to know," I said.

Nagkatinginan naman ang apat bago sumugod.

Tumakbo na ako at tumalon. Binato ko sa kanila ang gamit sa bahay upang pigilan sila sa pagsugod. 

Pati flat screen na binigay ni Naomi ay naibato ko na rin at natamaan ang ulo ng isang lalaki dahilan upang mawalan 'to nang malay. Malakas kasi 'yong force na gamit ko sa pagbato.

One down, 4 more to go.

Noong una, ingat na ingat pa sila sa pagsugod pero kalaunan naging agresibo na ang mga ito. Para silang mga tigre na nakawala sa hawla. 

Ginamit ko ang shaft galing sa walis tambo and starts hitting their body. 

"Yaaaaaaah!" I heard the man shout behind me. I looked back, he was holding a vase and was about to hit my head. Mabuti na lang nailagan ko 'yon.

Sinuntok ko ang panga ng kaharap at sinikmura gamit ang tuhod dahilan upang mapaupo ito at sumuka ng dugo.

Sa lagay niyang ito, impossible pang makatayo kaagad ang lalaki dahil sa natamo.

Hinarap ko 'yong isang lalaking may hawak na vase. Mabilis akong pumwesto at umikot, kick his jaw about 7,000 newtons of force. Kaagad naman 'tong natumba at nawalan ng malay.

3 down, 2 more to go.

Napaatras naman ang isang lalaki.

"Coward," I said, teasing him, trying to hit his ego. Nagtagumpay naman kaagad ako sa gusto kong mangyari.

Galit na sumugod ang lalaki. Nagbatuhan naman kami ng suntok at nakakita ako ng spot kaya hindi ako nagdalawang-isip na tirahin ito.

Napatalikod naman siya mula sa 'kin habang hawak ang napuruhang parte ng katawan.

I immediately climbed on the man's back, and applied a rear naked choke on him to disrupt his ability to breathe. 

Napahawak naman ito sa braso ko ngayon at pilit nitong tinatanggal ang pagkakasakal sa kanya.

Hindi ako pumayag sa gusto niyang mangyari at mas lalo pang hinigpitan 'yon. I can feel his muscles lose its strength. At nawalan na nga ito ng malay.

Kaagad ko itong binitawan, bumagsak naman ang walang malay nitong katawan sa sahig. 

Lumingon ako sa kinaroroonan ni Richard.

I cracked my knuckles while grinning at him.

Now, it's a fight between me and Richard.

Lumakad ako pa-ikot at gano'n din ito. Pareho naming pinapakiramdaman ang isa't isa bago sumugod.

"I must say you've improved in fighting," he commented. I know right! 

"Your words warmed my heart, master." After I said the words, I promptly took a swift move to attack him.

Naglaban kami, naging mahirap sa 'kin ang tamaan ito gamit ang mga atake ko. Lagi niya kasi itong naiiwasan. 

He was my trainor in martial arts kaya mataas ang respeto ko rito, but in this case right now, hindi ako magpapatalo.

Kaya rin siguro hindi ko ito magawang matamaan kasi nababasa niya ang mga kilos ko.

Tumigil ako saglit at lumayo rito. Huminga ako nang malalim at pinunasan ang pawis na tumutulo na ngayon sa mukha ko.

"Got tired? What a wimp." I give him a glare, I'm not weak! At papatunayan ko 'yon sa kanya.

Sumugod ulit ako.

Patuloy lang kami sa paglalaban, alam kong magaling ito ngunit mas magaling ako. 

Sa kalagitnaan nang labanan, na-distract ako sa taong sumilip sa sa 'min, si Faye na naging dahilan upang hindi ko napansin ang paparating nitong atake kaya 'yong ending natamaan ako sa sikmura dahilan upang sumuka ako ng dugo. 

'When fighting, you must be completely focused. If you don't want to be defeated by your opponent, don't let someone or something become your distraction.'

Naalala ko naman ang sinabi sa 'kin nito noon habang tinuturuan niya ako mag-martial arts. 

Pinahid ko na ang dugong lumabas sa bibig at ngumisi sa kanya at sumugod.

May naisip naman ako. Oo nga't alam nito ang mga atake ko ngunit hindi lahat. May natutunan din ako sa nagdaang labanan mapa-street fights or underground.

Ginamit ko 'yon at mabilis naman akong nagtagumpay.

Naging mahina na ang depensa nito dahil sa natamo kaya kaagad ko itong pinaulan ng suntok. I make sure that in every punches I made, it'll create a massive impact to his body.

Furthermore, I decided to do the karate chop. It was a well-placed strike to the vagus nerve in the neck that caused him to knock out.

Kaagad akong lumabas ng apartment habang hawak-hawak ang sikmura. Karate chop is a temporary knockout, alam kong magigising kaagad si Richard kaya kailangan kong makalayo bago pa nila ako mahabol at dalhin sa Greece.

Nakalabas na ako sa gate. Nalimutan kong magdala ng pera kaya wala akong ibang choice kundi ang tumakbo nang paika-ika.

Nakarinig naman ako nang ingay sa likuran dahilan upang mapa-sulyap ako at nakita ang limang lalaki na hirap din tumakbo katulad ko.

Nagulat na lamang ako nang may huminto na sasakyan sa 'king giliran. Bumukas ang pinto noon at nakita ko si Venz.

"Pasok, bilis!" 

Hindi ako nagdalawang-isip na pumasok sa kanyang sasakyan at do'n lang ako nakahinga nang maluwag no'ng nagsimula na 'tong umandar.

"What the fuck happened to you?" gulat na tanong nito nang makita ang kalagayan.

"D-Dalhin mo 'ko sa malayo," nahihirapan kong saad. Humiga na ako sa backseat dahil sa sakit na aking natamo. 

Pinaharurot na nito ang sasakyan, huli kong narinig ang pagtawag nito sa pangalan bago ako nawalan ng malay.

***

I felt a light touch on the side of my lip, which caused me to wake up.

Nakita ko si Venz at may hawak itong bulak sa kamay. 

"Nasaan a-ako?" I was about to get up when my abdomen hurts. Wala akong ibang nagawa kundi bumalik sa pagkakahiga.

"Isa sa bahay na pagmamay-ari ko," sagot nito at seryosong nakatingin sa 'kin. Huminga muna siya nang malalim bago nagpatuloy, "sino sila? Bakit ka nila hinahabol?" 

Mas lalo namang sumakit ang ulo ko dahil sa rami ng tanong nito. Bwesit, hindi ba pwedeng isa muna?

Pinaghandaan ko na ang isasagot dito, alam ko naman talaga na magtatanong ito tungkol sa nangyari.

"Magnanakaw 'ata 'yon tapos hinabol ako kasi nasaktan ko leader nila." Habang tumatagal, nagiging lame na ang mga kasinungalingan ko e'. Tinignan ko siya at alam kong hindi siya naniniwala sa sinabi ko. Wala akong pakialam. 

Pumikit ulit ako at nagpanggap na matutulog upang tigilan ako nito kakatanong.

Later on, narinig ko ang pagsarado ng pinto at doon ko lang binuksan ang mata at huminga nang maluwag.

Kinapa ko ang cell phone sa loob ng bulsa. Salamat naman hindi ito nahulog sa gitna ng laban. 

Binuksan ko at bumungad sa 'kin ang missed calls galing kay Naomi. 

Tumunog ulit ito at sinagot ko kaagad ang kanyang tawag.

(Nasaan ka ngayon? Okay ka lang? Pumunta ako sa apartment mo kanina at nakita kong parang dinaanan ng bagyo sa sobrang kalat. Anong nangyari?)

Pinilit ko ang sarili na bumangon kahit may konting kirot pa rin akong nararamdaman sa sikmura.

Napansin ko naman ang salamin sa loob ng silid ng lalaki kaya lumakad na ako at tumungo rito. 

I can see clearly my reflection. Napagtanto kong hindi ako nakasuot ng wig at glasses. Buti na lang suot ko ang contact lense to cover my ocean blue eye color.

"Easy...I'm fine, ligtas ako. I'll text you what happened." I use my other hand to comb my hair. I have a weird hair color, like copper.

"Thanks God! Osige na, pahinga ka na. Text-text na lang tayo," huling sabi nito bago pinatay ang tawag.

After a while, I was surprised when suddenly the door opened and Venz walk in. I just saw it through the reflection in the mirror. He brought food and put it on the bed. Then looked at me.

"Kumain ka na," he said. Nakatitig pa rin ito sa 'kin.

Naiilang naman ako sa paraan nang pagtitig niya, hindi malaman kung ano tinitignan nito kasi nakatalikod ako mula sa lalaki.

Humarap na ako at gano'n pa rin ang titig niya. Hindi man lang nagawang kumurap kahit sandali.

"Bakit ganyan ka makatitig?" Tumungo na ako sa higaan at kinuha ang dinala niyang pagkain at nilagay na 'yon sa hita ko.

Napakurap naman ito sandali dahil sa tanong at saka umiwas ng tingin. 

Naglakad na ang lalaki patungo sa bintana at tinanaw ang labas.

"Kulay copper pala ang buhok mo. 'Yan ba talaga ang kulay niyan?" Napalunok naman ako sa tanong nito. Nalaman na nito na wig lang pala ang palagi kong sinusuot.

"Oo," mahinang sagot ko at sumubo ng pagkain.

"Bakit ka nagsususot ng wig? Para saan? Anong dahilan?" Muntik naman ako nabilaukan sa mga tanong nito.

Tumingin na siya sa 'kin pagkatapos niyang itanong 'yon. I looked down. Hindi ko kayang salubungin ang tingin nito.

"Hindi ba pwedeng gusto ko lang ma-try na magsuot ng wig?" Wews. Ito na 'ata ang pinaka-lame na excuses, na nasabi ko sa tanang buhay.

"Not good enough," he commented.