Hindi nagtagal, lumapit si Sebastian, tila narinig nito ang pagtanggi ni Casper na sumama sa kanila. Lumapit ito, iniabot ang kamay kay Casper at magalang na nagsabi, "Then we will leave first. I hope that Mr. Yu will do me a favor next time." "Of course," tugon ni Casper. Tipid na ngumiti si Sebastian, tapos ay tumingin kay Trixie saglit, at saka tumalikod upang umalis kasama sina Wendy at ang iba pang naghihintay sa kanya sa may pintuan. Matapos ang tanghalian, bumalik din agad sina Casper at Casper sa Techspire. Makalipas ang ilang sandali, dumating din sina Wendy at ang kanyang mga kasamahan. Nang mag-aalas-sais na ng gabi, natapos na sina Trixie at Casper sa kanilang trabaho sa araw na iyon at nagpasya nang umalis. Ang natitirang gawain ay maaari namang dahan-dahang tapusin sa susunod na mga araw. May oras pa sila rito, kaya hindi kailangang magmadali. Ngunit tila abala pa rin sina Wendy at ang iba pa, at wala pa silang balak umuwi. Nagsalita si Bright nang mak
Nararamdaman pa rin ni Trixie ang bigat sa kanyang dibdib habang naglalakad sa hallway ng Techspire. Matagal na niyang gustong isara ang kabanatang ito sa kanyang buhay, ang kabanata ng pagtatrabaho sa kumpanyang pag-aari ni Sebastian. Ngunit kahit natapos na nila ni Casper ang kanilang mga tungkulin, hindi pa rin siya ganap na nakahinga nang maluwag.Ang tanong na matagal nang bumabagabag sa kanya ay nananatili pa rin. Kailan ba talaga matatapos ang lahat sa pagitan nila ni Sebastian?Ito nga ang gusto niyang pag-usapan kagabi. Pero tulad ng dati, bigla na lang itong umalis at tila nalimutan ang pangako nitong mag-uusap sila. Hindi na siya nagulat. Sa nakalipas na tatlong buwan, palagi na lang siyang nauuna, palagi siyang naghihintay."Just divorce him already, no questions needed," malamig na sabi ni Casper habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Bahagyang tumingin si Trixie sa malayo. Oo nga, naisip niya. Pagdating ng tanghali, nabalitaan nila mula kay Dr. Ziloah na maayos na
Nahawakan naman agad ang lalaki upang hindi makatakas, ngunit bakas sa mukha ni Sebastian ang labis na pag-aalala. Agad niyang binuhat si Wendy at mabilis na isinakay sa kotse. Mabilis na nawala ang sasakyan sa paningin nina Trixie at Casper. Napuno ng katahimikan ang paligid habang minamasdan nina Trixie at Casper ang mabilis na pag-alis ng sasakyan ni Sebastian. Kasabay ng tunog ng makina ang pagkalat ng dugo sa sahig ng parking lot, nag-iiwan ng pulang marka sa sementong tila hindi agad mabubura. Huminga nang malalim si Casper bago hinawakan ang braso ni Trixie. "Tara na." Saglit siyang natigilan. Hindi niya alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na iyon, kung dapat ba siyang mag-alala sa nasugatan o dapat ba niyang ipikit ang mga mata at kalimutan ang lahat ng nangyari sa gabing ito. Napaiwas ng tingin si Trixie, saka mahina ngunit walang kasiguraduhang sumagot, "Oo..." Sa nangyari, hindi na natuloy ang balak nina Trixie at Casper na mag-inom dahil parehong nawalan na
Kailangan ko bang gawin ito? Huwag na lang kaya, Trixie? Gusto mo bang magbago ang lahat ng ito? Madaming nagdududang tanong ang nasa isip ng babae ngayon, ngunit lahat ng iyon ay isinantabi niya. This time she will choose peace, and she will choose her herself. Tama na ang pagpapanggap. Tama na ang lahat ng ito. Kinuha ni Trixie ang inaabot ni Sebastian. At tama nga siya. After those months of waiting, finally, Sebastian got a hold of these damn divorce papers. Gustong ngumiti ni Trixie ng malawak ngunit pinigilan niya ang kaniyang sarili. Habang nakatitig siya sa dokumento, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ng babae. "So this is it?" Hindi na niya napigilan ang magtanong. Hindi pa siya handang magbitiw ng salita, ngunit ang mga mata ni Sebastian ay nagsasabing "wala nang atrasan." Walang kibo, walang kahit anong reaksyon sa mukha ni Sebastian, maliban sa mata nitong tila malalim at puno ng mga tanong. May mga linggong lumipas na puno ng sakit at
Alam ng lahat na hindi naging madali ang paraan ni Trixie sa pag-angat sa buhay. Bagama't hindi nagustuhan ni Sebastian si Trixie matapos ang nangyari noon, kapwa naman nilang nakita ni Ysabel kung gaano kamahal ni Trixie si Sebastian sa loob ng maraming taon. Dahil sa labis na pagmamahal ni Trixie kay Sebastian, inakala ni Ysabel na hindi matatanggap ni Trixie ang paghihiwalay. Akala niya'y labis itong malulungkot at gagawin ang lahat para hindi ito mangyari. Ngunit sa gulat ni Ysabel, nang makita ni Trixie ang kasunduan, hindi lang siya agad pumayag kundi wala rin siyang pagtutol sa pagkuha ng sole custody ni Sebastian kay Xyza. Kulang na lang talaga ay mapangaga si Ysabel sa hindi inaasahang reaksiyon nito. Saka siya tumingin kay Sebastian na tila hindi makapaniwala. Pagkalabas ni Trixie, hindi nakapagpigil si Ysabel at napalapit kay Sebastian. “Ayos lang ba siya?” Dahan-dahang ibinaling ni Sebastian ang tingin sa kanya, tila may bumabagabag sa isip niya. Sa mahina at walang
Biglang tumikhim si Lola Thallia. "Ysabel, ano bang tinititigan mo diyan?"Napansin ng matandang ginang na kanina pa tila nakatitig si Ysabel kay Trixie, kaya napakunot ang noo niya.Nang mapansin ito ni Ysabel, agad siyang umisip ng palusot na siguradong magugustuhan ng matanda."Ah, wala po, Lola," sagot niya. "Napansin ko lang po kasi na parang tahimik si Trixie ngayon. Hindi man lang siya nagsasalita o nakikipag-usap kay Seb. It's very unusual for her napatingin ako sa kanya."Pinaganda ko ito sa pamamagitan ng mas malinaw na paglalarawan ng emosyon ng mga tauhan at pagdaragdag ng lalim sa kanilang mga reaksyon.Napansin din ni Lola Thallia ang pagbabago—hindi na kasing maalaga si Trixie kay Sebastian tulad ng dati. Napabuntong-hininga si Lola Thallia at tumingin kay Sebastian bago napailing. “Kasalanan mo ‘yan, Sebastian,” aniya, may halong paninisi sa tinig. Hindi agad sumagot si Sebastian. Bahagya lang siyang ngumiti, pero walang aliwalas sa ekspresyon niya. Para bang hindi
Samantala, sa ospital na pinagdalhan kay Wendy, habang nasa kwarto pa rin sina Sebastian at Xyza, si Ysabel naman ay nasa labas ng pasilyo, may kausap sa telepono.“Sebastian and Trixie are getting a divorce,” diretsong sabi niya.Sa labas ng bayan, kasalukuyang naglalakad si Helios nang marinig niya iyon. Agad siyang napatigil.“What?!”Napatigil siya sa gitna ng kalsada, bahagyang napaangat ang isang paa, para bang saglit na tumigil ang mundo sa paligid niya. Napaatras siya nang kaunti, pilit inuulit sa isip ang narinig.A divorce?Matapos ang ilang segundo, bumuntong-hininga siya, pinipilit ang sarili na huminahon. “Are you sure?” tanong niya, mas mababa na ang boses, ngunit may bahid pa rin ng tensyon.Napatigil siya sa gitna ng kalsada, bahagyang napaangat ang isang paa, para bang saglit na tumigil ang mundo sa paligid niya. Napaatras siya nang kaunti, pilit inuulit sa isip ang narinig.A divorce?Matapos ang ilang segundo, bumuntong-hininga siya, pinipilit ang sarili na huminaho
Matapos ibaba ang tawag kay Trixie, agad namang tinawagan ni Helios si Ysabel.The moment she picked up, he didn’t waste time.“You told me Sebastian is taking full custody of Xyza. Trixie didn’t fight back? Is she planning to file a case?”Ysabel had been waiting to tell him this.“No! She agreed!” halos hysterical na sagot nito. “She signed the papers without a single complaint. Not even about the divorce, not even about Xyza. She was so calm, it was like I was looking at a ghost!”Helios was stunned.Hindi iyon ang inaasahan niyang magiging tugon ni Trixie. Katulad ni Ysabel, naniniwala rin siya na hindi basta-basta papayag si Trixie na mawala sa kanya ang kustodiya ni Xyza.Something about this didn’t feel right.“I know, right?” pagpapatuloy ni Ysabel. “What do you think?”Helios was still processing everything nang magsalita ulit ang kausap.“Maybe she’s doing this to get on Sebastian’s good side. Para makuha ang loob ng kaibigan natin? Trying to make him feel guilty or somethi
Dumating na ang araw ng graduation nilang tatlo.Mainit ang araw pero mas mainit ang pakiramdam ni Elijah habang pinagmamasdan si Trixie sa entablado. Ang ganda nito sa suot nitong toga, ang liwanag ng ngiti habang katabi si Sebastian.Sa camera ng phone niya, naka-zoom si Trixie. Kahit si Sebastian ay pinutol niya sa framing. Sa kanya lang dapat nakatuon ang araw na ito. Si Trixie lang.Pagkatapos ng graduation, may simpleng salu-salo sa isang restaurant. Nasa iisang mesa sila, mga close friends ng dalawa, kabilang na si Racey ang babaeng kaibigan ni Trixie. Katabi ni Trixie sa kabilang gilid niya si Sebastian. Si Elijah naman, kahit sa kabilang side niya nakaupo, hindi maalis ang paningin sa kanya.“Uy Elijah,” tawag ni Sarah. “May maganda raw na dumating na bisita, kakilala ni Dean. Baka gusto mong i-meet.”“Girl ba?” tanong niya.“Oo, sobrang classy! Mukhang sosyalin pero approachable.”Nacurious tuloy si Elijah, tumayo at sumunod kay Sarah papunta sa lounge. Pagdating doon, ma
"Trixie! Sebastian! We're soon to graduate! What are your plans, buddies?" sigaw ni Elijah habang lumalapit sa dalawa, may bitbit pang isang baso ng iced coffee sa kamay, halatang galing pa sa canteen.Mula sa kinauupuan nila sa gilid ng campus garden, nagkatinginan ang magkasintahang Trixie at Sebastian. Pareho ang ngiting may tinatago sa dalawa, may lihim na kasi silang plano na hanggang ngayon ay sila lang ang nakakaalam.Malapit na nga silang maka-graduate ng college.And… they are already planning their marriage. Matagal na si Trixie na inalok ng lalaki at matagal na rin siyang naka-oo dito. Mahal nila ang isa’t-isa pareho kaya sa tingin nila ay handa na silang bumuo ng pamilya. Even if they weren't old enough, marriage isn't scary if each other was the one they are marrying. Napansin iyon ni Elijah at mas lalo siyang nag-usisa sa mga kaibigan. “Anong pinagtitinginan niyo diyan, ha? May plano na kayo, 'no? Include niyo naman ako! Ayoko ng nauuna kayo tapos ako, clueless!” bir
Pagbalik ng mga bata, agad tumakbo si Xyza sa ina.“Mommy! Mommy! I made a drawing po! It’s you and me and Tito and Yanyan!”Pinakita nito ang simpleng guhit, may araw sa itaas, at may puso sa gitna ng papel.“Beautiful,” ani Trixie habang hinahaplos ang buhok ng anak.Tiningnan ni Helios ang papel at ngumiti.“You’re quite the artist.”“I drew Daddy din po!” sabay turo sa malayong figure sa likod, na malabo at nakatalikod.Hindi na nagsalita si Trixie. Bagkus, tumingin siya sa anak at hinaplos ang pisngi nito.“You’re enough,” bulong niya.Hindi iyon para kay Helios, hindi para kay Sebastian. Para iyon sa anak niya. Para sa sarili niya. At kahit sino pa ang pumasok o lumabas sa mundong ito, alam niyang buo siya, buo silang dalawa.“Wow. Daddy, you're here too. Are you joining us na po? Mommy, can daddy sit beside me?” tanong ni Xyza, walang muwang sa nagaganap na tensyon.“I think he should sit with Wendy,” tugon ni Trixie, malamig ngunit mahinahon.Nagngitngit si Sebastian sa sago
Pinagmamasdan niya ang bawat kilos nito, lalo na kapag tumatawa ito sa mga biro ni Helios.Hindi alam ni Sebastian kung gaano siya katagal nakatitig mula sa kabilang mesa habang inaantay ang order nila. Bagama’t nasa piling ni Wendy ang lalaki, ito ay parang wala roon. Nasa kabilang mesa ang isip nito, at ang puso.Mula sa kanyang kinauupuan, malinaw niyang nakikita ang bawat galaw ni Helios. Kung paano nito marahang nilalagay ang baso malapit kay Trixie. Kung paano nito binibigyan ng tissue ni Xyza para hindi mabasa ang palda ng bata. Kung paano nito hinahayaang mag-lean si Yanyan sa balikat niya habang nagkukuwento kay Xyza.Pinapanood niya kung paanong walang kahit katiting na effort si Helios, pero natural itong tanggap sa piling nina Trixie. Sa dami ng taon na sila ni Trixie ang magkasama, hindi niya kailanman naramdaman na ganoon siya kahinahon o ka-“present” para sa pamilya nila.“Ang sweet naman nilang pamilya,” bulong ng isang waiter sa likod nila, na hindi alam na naririn
Tumayo si Helios mula sa pagkaka-upo sa tabi ni Trixie nang mapansin ang mga bagong dating. May bahagyang seryosong ekspresyon sa mukha nito habang pinagmamasdan ang lalaking kararating pa lang.“Sebastian,” tawag niya, kalmado ang tinig ngunit may tinatagong tensyon.Napalingon si Sebastian na tila ayaw gumalaw. Napakunot ang noo niya habang nakatingin sa kaibigan. Ngunit bago pa siya makatanggi, sumingit na si Wendy.“Let’s greet them for a while. It’s your dear friend after all,” wika nito habang hinahawakan ang braso niya, pormal ang ngiti ngunit may bahid ng intensyon sa likod ng mga mata.Ayaw sana ni Sebastian, pero wala rin siyang nagawa. Ang panunulsol ni Wendy ay may bahid na maitim balak. Siguro, gusto lang niyang patunayan na wala nang koneksyon si Sebastian sa dating asawa. O baka gusto lang niyang makita kung ano talaga ang dynamics ngayon.“Alright. But let’s be quick,” sagot ni Sebastian, pinipigilan ang sarili na idagdag ang I don’t want to see either of them tonig
Sa gitna ng pagtawa ni Trixie dahil sa isang production number na comedy skit, naramdaman niyang nag-vibrate ang kaniyang cellphone sa bulsa. Nang kunin niya ito at tingnan ay si Racey pala ang natawag. “Hello? " bungad ni Trixie sa kaibigan. Hindi pa niya nakakausap ang babae mula noong gabi na nalasing siya kaya interesado siya sa sasabihin nito. "Are you free today, girly girl? Let's go shopping, or do you prefer bar hopping? You choose. Libre ko.” Masiglang boses ni Racey ang bumungad sa kaniya. "Anong meron? May okasyon ba?” "Wala naman. Gusto ko lang mag-celeb, kakababa ko lang kasi ng bundok matapos akong isama ni Lola para manalangin dun sa mga katutubo niyang friends. I miss the city, that's why.” Paliwanag nito. "You've been doing that yearly, hindi ka pa ba sanay?" Natatawang puna ni Trixie dito. "True ka naman diyan. But wait? Why do I hear strange noises from your background? Nasa labas ka ba?” "Ah, yes. Nasa isang family day to be exact." “Xyza's? E
Kinabukasan, Sabado. Sa simpleng bahay ng pamilya Salvador, puno ng tawanan ang umagang iyon. Nang matapos ang kainan, sumama si Xyza sa kwarto ni Trixie. Humiga sila sa kama habang naglalaro ng mga stuffed toys. "Mommy," bulong ni Xyza habang nilalambing ang braso niya. "You're my favorite person." Naglakbay ang kamay ni Trixie sa buhok ng anak. Mahina niyang hinaplos ito habang pinipilit na huwag maluha. "You’re my most precious, Xyza," mahina niyang sagot. Suot ng mag-ina ang magkaparehong pajama, pink na may maliliit na bear prints. Masayang hinahaplos ni Trixie ang buhok ng anak habang binabasahan niya ito ng isang fairy tale book. "Mommy! Next page, please!" sigaw ni Xyza, habang pumapalakpak. Tumaas ang kilay ni Trixie, kunwaring nagdaramot. “Hmm... should I not?" biro niya. "Pleaaase!" bulalas ng bata, yumakap ng mahigpit sa leeg niya. Tumingin si Trixie sa anak at napuno ang puso niya ng hindi maipaliwanag na saya. Pinili niyang mag-off sa trabaho ngay
Tumayo si Sebastian, mata'y singkipot ng karayom. "Helios, one last question. Do you even remember that we're friends?" malamig niyang tanong. Ngumiti si Helios, isang ngising hindi mo malaman kung pikon o arogante. "And do you even remember that you have a wife waiting for you at home when you are going on dates with Wendy?" Biglang nanahimik sa loob ng opisina. Maliban sa mahinang ugong ng aircon, tanging tensyon na lang ang pumupuno sa paligid. Sinabi na ni Helios noong una pa lang na hindi siya sasagot ng tungkol sa kanilang personal na buhay, but Sebastian insisted. And this is it. Sebastian tasting his own medicine. Nawala ang ngisi sa mukha ni Helios at ibinalik ito sa pagiging seryoso. “Bro–” “Don't call me that when you are doing all these.” Putol nang tila napipikon nang si Sebastian. Hindi kumurap si Helios. Hindi siya nagpadala sa init ng ulo ng lalaki. Ngumisi lang siya, waring lalong nang-aasar. "Sebastian," aniya, kalmado pero mabigat, "it's a personal mat
Nang marinig niya ang sinabi ng anak, aalala niyang nalaman niya nga pala ang lahat kay Helios. Siguro ay noong tumambay ito doon. "Is that so?" tanong ni Trixie, pinipilit manatiling kalmado kahit ramdam niyang lumalambot ang puso niya sa tuwa habang pinapakinggan si Xyza. Pagkatapos magsalita ni Xyza, bigla nitong napagtanto na baka hindi pa kilala ng mommy niya si Yanyan, kaya agad niyang ipinaliwanag, "Niece po siya ni Tito Helios. I don't know if you know her po eh." "Oo," sagot ni Trixie, pilit na pinapawi ang bigat sa dibdib niya. Nakita niya ang saya sa mukha ng anak kaya agad siyang nagtanong, "Then? Ano namang ginawa n'yo?" "Naglaro po kami ng maze, then doll house!" "Woah, ano pa?" Tahimik na nakinig si Trixie habang kinukuwento ng anak ang mga kaganapan, ngunit sa bawat tawa at kwento ni Xyza, may halo itong kirot sa kanyang puso. Sa isang banda, masaya siyang masaya ang anak. Sa kabilang banda, hindi niya mapigilang sisihin ang sarili sa mga panahong hindi