Natigilan si Trixie. Tanda niya pa kasi hanggang ngayon kung sino ang tinutukoy ni Simone. Unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang mukha at malamig na nagsalita, "Hindi na, hindi naman talaga ako interesado sa car racing.""Is that so, Ate?" Akala ni Simone ay interesado siya kaya siya nagkuwento. Medyo nagulat ito. "Ate, ang tagal mong nakatingin sa telescope noong araw na ‘yon. I thought you're also interested with that kind of sports...""May nakita lang akong ilang kakilala doon," sagot ni Trixie."Ganun ba..." Nang mapansin ni Simone na mukhang hindi talaga siya interesado, hindi na niya ipinilit pa. Tumalikod siya at ipinagpatuloy ang panonood ng replay ng karera ni Wendy.Habang nanonood ay napabuntong-hininga siya, "Sabi nila, hindi na raw muna lalahok si Goddess ko sa mga karera. Nakakamiss siya. Kung hindi siya sasali, ewan ko na lang kung kailan ko ulit siya makikita. Haay..."Himdi gusto ni Trixie ang tinatakbo ng usapang ito, kaya naman nauna na siyang nagpaalam kay Simo
Pagkaalis ni Xyza, nahanap ni Trixie ang kanyang libro pero hindi siya bumalik sa kanyang kwarto. Sa halip, dinala niya ito sa ikalawang palapag at umupo sa tabi ng French window upang doon magbasa.On that kind of place, she can finally get her peace.Makalipas ang kalahating oras, dumating si Lola Thallia na may dalang palayok ng gamot inangkat pa mula sa China. Ang matandang ginang ay madaming kaibigan mula sa bansang iyon kaya madali siyang maimpluwensiyahan nito.."Trixie, nandito lang palang bata ka," sabi ng matanda.Ibinaba ni Trixie ang kanyang libro at tumayo para salubungin si Lola Thallia."Lola, bakit pa po kayo nag-abalang umakyat? Pwede niyo naman pong ipatawag na lang ako sa ibaba para inumin ito.""Mahina pa katawan mo kaya dapat ka pang magpahinga at umiwas sa paglalakad nang sobra. Ngunit hindi ko naman akalaing aabot ka sa palapag na ito."Umupo ang matandang ginang sa kabilang sofa at may bahagyang inis sa boses nang sabihin niyang, "Gusto ko sanang ipaakyat kay S
Habang bumababa sa hagdan, si Xyza naman ang patakbong hinabol siya. Nagmakaawa si Xyza na ihatid siya ni Trixie sa paaralan, pero agad tumanggi si Trixie. "Hindi ko rin nadala ang sasakyan ko, anak. Sa susunod na lang." Wala naman itong kaso kay Xyza, kumatwiran agad siya sa ina. "Edi gamitin mo na lang Mommy 'yung sasakyan ni Dad! Tatawagan ko po si Daddy, for sure I can get his permission." Hindi pa nakakasagot si Trixie, tinawagan na agad ni Xyza si Sebastian. Mabilis namang nasagot ang tawag sa kabilang linya. Nang marinig ni Xyza ang boses sa kabilang linya, halos mapasigaw siya sa pangalan ng kausap. Pero nang makita niyang nakatingin si Trixie sa kanya, agad niyang pinigil ang sarili at nagkunwaring wala lang. "Oh, nevermind na lang po, Tit—," sabi niya saka ibinaba ang tawag. Akala ni Xyza ay naitago niya ito nang maayos, pero agad napansin ni Trixie na muntik nang mabanggit ni Xyza ang pangalan ni Wendy. Ibig sabihin, si Wendy ang sumagot ng tawag. Nakaramdam ng
Ngunit sa isang banda, naisip ng lalaki maaaring may punto nga si Casper dahil base na rin sa mga nasagap niyang tsismis sa mga kaibigan ng team ng babae.Sa puntong ito, napabuntong-hininga si Bright at nagpatuloy, "Ewan ko ba kung dapat ko pang sabihin 'to, pero sobrang swerte talaga ni Ms. Bolivar."Pagkasabi nito, bago pa makapag-react sina Trixie at Casper, nagpatuloy pa si Bright sa medyo pabulong na tono, "Alam niyo ba? Nag-overtime ng dalawang araw noong Sabado at Linggo ang team ni Ms. Bolivar, pero wala pa rin halos progreso sa kanilang proyekto. Kaya kagabi, mga bandang alas-siyete, bumalik sa kumpanya si President para tulungan si Ms. Bolivar ayusin ang core ng proyekto. Sa wakas, doon pa lang sila nagkaroon ng progreso."Hindi na masiyadong nagulat sina Casper, ngunit nagkatingan silang muli ni Trixie. Waring iisa na ang iniisip ng isa’t-isa. "Tapos, eto na ang mahalagang parte."Nagpatuloy si Bright na may makahulugang tono, "Narinig ko na si President at Ms. Bolivar ay
Hindi nagtagal, lumapit si Sebastian, tila narinig nito ang pagtanggi ni Casper na sumama sa kanila.Lumapit ito, iniabot ang kamay kay Casper at magalang na nagsabi, "Then we will leave first. I hope that Mr. Yu will do me a favor next time.""Of course," tugon ni Casper.Tipid na ngumiti si Sebastian, tapos ay tumingin kay Trixie saglit, at saka tumalikod upang umalis kasama sina Wendy at ang iba pang naghihintay sa kanya sa may pintuan.Matapos ang tanghalian, bumalik din agad sina Casper at Casper sa Techspire.Makalipas ang ilang sandali, dumating din sina Wendy at ang kanyang mga kasamahan.Nang mag-aalas-sais na ng gabi, natapos na sina Trixie at Casper sa kanilang trabaho sa araw na iyon at nagpasya nang umalis.Ang natitirang gawain ay maaari namang dahan-dahang tapusin sa susunod na mga araw.May oras pa sila rito, kaya hindi kailangang magmadali.Ngunit tila abala pa rin sina Wendy at ang iba pa, at wala pa silang balak umuwi.Nagsalita si Bright nang makita niyang mukhang
Nararamdaman pa rin ni Trixie ang bigat sa kanyang dibdib habang naglalakad sa hallway ng Techspire. Matagal na niyang gustong isara ang kabanatang ito sa kanyang buhay, ang kabanata ng pagtatrabaho sa kumpanyang pag-aari ni Sebastian. Ngunit kahit natapos na nila ni Casper ang kanilang mga tungkulin, hindi pa rin siya ganap na nakahinga nang maluwag.Ang tanong na matagal nang bumabagabag sa kanya ay nananatili pa rin. Kailan ba talaga matatapos ang lahat sa pagitan nila ni Sebastian?Ito nga ang gusto niyang pag-usapan kagabi. Pero tulad ng dati, bigla na lang itong umalis at tila nalimutan ang pangako nitong mag-uusap sila. Hindi na siya nagulat. Sa nakalipas na tatlong buwan, palagi na lang siyang nauuna, palagi siyang naghihintay."Just divorce him already, no questions needed," malamig na sabi ni Casper habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Bahagyang tumingin si Trixie sa malayo. Oo nga, naisip niya. Pagdating ng tanghali, nabalitaan nila mula kay Dr. Ziloah na maayos na
Nahawakan naman agad ang lalaki upang hindi makatakas, ngunit bakas sa mukha ni Sebastian ang labis na pag-aalala. Agad niyang binuhat si Wendy at mabilis na isinakay sa kotse.Mabilis na nawala ang sasakyan sa paningin nina Trixie at Casper.Napuno ng katahimikan ang paligid habang minamasdan nina Trixie at Casper ang mabilis na pag-alis ng sasakyan ni Sebastian. Kasabay ng tunog ng makina ang pagkalat ng dugo sa sahig ng parking lot, nag-iiwan ng pulang marka sa sementong tila hindi agad mabubura.Huminga nang malalim si Casper bago hinawakan ang braso ni Trixie. "Tara na."Saglit siyang natigilan. Hindi niya alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na iyon, kung dapat ba siyang mag-alala sa nasugatan o dapat ba niyang ipikit ang mga mata at kalimutan ang lahat ng nangyari sa gabing ito.Napaiwas ng tingin si Trixie, saka mahina ngunit walang kasiguraduhang sumagot, "Oo..." Sa nangyari, hindi na natuloy ang balak nina Trixie at Casper na mag-inom dahil parehong nawalan na sila n
Kailangan ko bang gawin ito? Huwag na lang kaya, Trixie? Gusto mo bang magbago ang lahat ng ito?Madaming nagdududang tanong ang nasa isip ng babae ngayon, ngunit lahat ng iyon ay isinantabi niya. This time she will choose peace, and she will choose her herself. Tama na ang pagpapanggap. Tama na ang lahat ng ito.Kinuha ni Trixie ang inaabot ni Sebastian. At tama nga siya. After those months of waiting, finally, Sebastian got a hold of these damn divorce papers. Gustong ngumiti ni Trixie ng malawak ngunit pinigilan niya ang kaniyang sarili.Habang nakatitig siya sa dokumento, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ng babae. "So this is it?" Hindi na niya napigilan ang magtanong.Hindi pa siya handang magbitiw ng salita, ngunit ang mga mata ni Sebastian ay nagsasabing "wala nang atrasan."Walang kibo, walang kahit anong reaksyon sa mukha ni Sebastian, maliban sa mata nitong tila malalim at puno ng mga tanong. May mga linggong lumipas na puno ng sakit at pag-iwas, ngu
Malapit nang magtanghalian noon.Matapos kumain kasama si Atty. Juan Miguel, nagtungo sina Trixie at Casper sa bahay ni Trixie upang ipagpatuloy ang kanilang pagsusulat ng thesis.Samantala, sa Valderama Group, nagsisimula pa lang si Sebastian sa pag-review ng mga dokumento nang tumunog ang kanyang cellphone.Walang pag-aalinlangan niyang sinagot ito. "Hello, Sebastian Valderama speaking. Who's this?""Good morning, Mr. Valderama. I'm Attorney Juan Miguel Castillo, Ms. Trixie Salvador's legal counsel. My client has already signed the divorce papers and has entrusted me with the next steps. Do you have time to meet today, Mr. Valderama?"Saglit na natahimik si Sebastian. Itinuon niya ang tingin sa mga dokumentong nasa kanyang harapan, pero hindi niya magawang ipagpatuloy ang pagbasa.May kung ano sa kanyang dibdib sa narinig."I still have two conference meeting left for today, I can't go out," aniya, malamig ang boses. "But you can come here at Valderama Group tomorrow, maybe 10 in th
Matapos ibaba ang tawag kay Trixie, agad namang tinawagan ni Helios si Ysabel.The moment she picked up, he didn’t waste time.“You told me Sebastian is taking full custody of Xyza. Trixie didn’t fight back? Is she planning to file a case?”Ysabel had been waiting to tell him this.“No! She agreed!” halos hysterical na sagot nito. “She signed the papers without a single complaint. Not even about the divorce, not even about Xyza. She was so calm, it was like I was looking at a ghost!”Helios was stunned.Hindi iyon ang inaasahan niyang magiging tugon ni Trixie. Katulad ni Ysabel, naniniwala rin siya na hindi basta-basta papayag si Trixie na mawala sa kanya ang kustodiya ni Xyza.Something about this didn’t feel right.“I know, right?” pagpapatuloy ni Ysabel. “What do you think?”Helios was still processing everything nang magsalita ulit ang kausap.“Maybe she’s doing this to get on Sebastian’s good side. Para makuha ang loob ng kaibigan natin? Trying to make him feel guilty or somethi
Samantala, sa ospital na pinagdalhan kay Wendy, habang nasa kwarto pa rin sina Sebastian at Xyza, si Ysabel naman ay nasa labas ng pasilyo, may kausap sa telepono.“Sebastian and Trixie are getting a divorce,” diretsong sabi niya.Sa labas ng bayan, kasalukuyang naglalakad si Helios nang marinig niya iyon. Agad siyang napatigil.“What?!”Napatigil siya sa gitna ng kalsada, bahagyang napaangat ang isang paa, para bang saglit na tumigil ang mundo sa paligid niya. Napaatras siya nang kaunti, pilit inuulit sa isip ang narinig.A divorce?Matapos ang ilang segundo, bumuntong-hininga siya, pinipilit ang sarili na huminahon. “Are you sure?” tanong niya, mas mababa na ang boses, ngunit may bahid pa rin ng tensyon.Napatigil siya sa gitna ng kalsada, bahagyang napaangat ang isang paa, para bang saglit na tumigil ang mundo sa paligid niya. Napaatras siya nang kaunti, pilit inuulit sa isip ang narinig.A divorce?Matapos ang ilang segundo, bumuntong-hininga siya, pinipilit ang sarili na huminaho
Biglang tumikhim si Lola Thallia. "Ysabel, ano bang tinititigan mo diyan?"Napansin ng matandang ginang na kanina pa tila nakatitig si Ysabel kay Trixie, kaya napakunot ang noo niya.Nang mapansin ito ni Ysabel, agad siyang umisip ng palusot na siguradong magugustuhan ng matanda."Ah, wala po, Lola," sagot niya. "Napansin ko lang po kasi na parang tahimik si Trixie ngayon. Hindi man lang siya nagsasalita o nakikipag-usap kay Seb. It's very unusual for her napatingin ako sa kanya."Pinaganda ko ito sa pamamagitan ng mas malinaw na paglalarawan ng emosyon ng mga tauhan at pagdaragdag ng lalim sa kanilang mga reaksyon.Napansin din ni Lola Thallia ang pagbabago—hindi na kasing maalaga si Trixie kay Sebastian tulad ng dati. Napabuntong-hininga si Lola Thallia at tumingin kay Sebastian bago napailing. “Kasalanan mo ‘yan, Sebastian,” aniya, may halong paninisi sa tinig. Hindi agad sumagot si Sebastian. Bahagya lang siyang ngumiti, pero walang aliwalas sa ekspresyon niya. Para bang hindi
Alam ng lahat na hindi naging madali ang paraan ni Trixie sa pag-angat sa buhay.Bagama't hindi nagustuhan ni Sebastian si Trixie matapos ang nangyari noon, kapwa naman nilang nakita ni Ysabel kung gaano kamahal ni Trixie si Sebastian sa loob ng maraming taon.Dahil sa labis na pagmamahal ni Trixie kay Sebastian, inakala ni Ysabel na hindi matatanggap ni Trixie ang paghihiwalay. Akala niya'y labis itong malulungkot at gagawin ang lahat para hindi ito mangyari.Ngunit sa gulat ni Ysabel, nang makita ni Trixie ang kasunduan, hindi lang siya agad pumayag kundi wala rin siyang pagtutol sa pagkuha ng sole custody ni Sebastian kay Xyza.Kulang na lang talaga ay mapangaga si Ysabel sa hindi inaasahang reaksiyon nito.Saka siya tumingin kay Sebastian na tila hindi makapaniwala.Pagkalabas ni Trixie, hindi nakapagpigil si Ysabel at napalapit kay Sebastian. “Ayos lang ba siya?”Dahan-dahang ibinaling ni Sebastian ang tingin sa kanya, tila may bumabagabag sa isip niya. Sa mahina at walang kasigu
Kailangan ko bang gawin ito? Huwag na lang kaya, Trixie? Gusto mo bang magbago ang lahat ng ito?Madaming nagdududang tanong ang nasa isip ng babae ngayon, ngunit lahat ng iyon ay isinantabi niya. This time she will choose peace, and she will choose her herself. Tama na ang pagpapanggap. Tama na ang lahat ng ito.Kinuha ni Trixie ang inaabot ni Sebastian. At tama nga siya. After those months of waiting, finally, Sebastian got a hold of these damn divorce papers. Gustong ngumiti ni Trixie ng malawak ngunit pinigilan niya ang kaniyang sarili.Habang nakatitig siya sa dokumento, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ng babae. "So this is it?" Hindi na niya napigilan ang magtanong.Hindi pa siya handang magbitiw ng salita, ngunit ang mga mata ni Sebastian ay nagsasabing "wala nang atrasan."Walang kibo, walang kahit anong reaksyon sa mukha ni Sebastian, maliban sa mata nitong tila malalim at puno ng mga tanong. May mga linggong lumipas na puno ng sakit at pag-iwas, ngu
Nahawakan naman agad ang lalaki upang hindi makatakas, ngunit bakas sa mukha ni Sebastian ang labis na pag-aalala. Agad niyang binuhat si Wendy at mabilis na isinakay sa kotse.Mabilis na nawala ang sasakyan sa paningin nina Trixie at Casper.Napuno ng katahimikan ang paligid habang minamasdan nina Trixie at Casper ang mabilis na pag-alis ng sasakyan ni Sebastian. Kasabay ng tunog ng makina ang pagkalat ng dugo sa sahig ng parking lot, nag-iiwan ng pulang marka sa sementong tila hindi agad mabubura.Huminga nang malalim si Casper bago hinawakan ang braso ni Trixie. "Tara na."Saglit siyang natigilan. Hindi niya alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na iyon, kung dapat ba siyang mag-alala sa nasugatan o dapat ba niyang ipikit ang mga mata at kalimutan ang lahat ng nangyari sa gabing ito.Napaiwas ng tingin si Trixie, saka mahina ngunit walang kasiguraduhang sumagot, "Oo..." Sa nangyari, hindi na natuloy ang balak nina Trixie at Casper na mag-inom dahil parehong nawalan na sila n
Nararamdaman pa rin ni Trixie ang bigat sa kanyang dibdib habang naglalakad sa hallway ng Techspire. Matagal na niyang gustong isara ang kabanatang ito sa kanyang buhay, ang kabanata ng pagtatrabaho sa kumpanyang pag-aari ni Sebastian. Ngunit kahit natapos na nila ni Casper ang kanilang mga tungkulin, hindi pa rin siya ganap na nakahinga nang maluwag.Ang tanong na matagal nang bumabagabag sa kanya ay nananatili pa rin. Kailan ba talaga matatapos ang lahat sa pagitan nila ni Sebastian?Ito nga ang gusto niyang pag-usapan kagabi. Pero tulad ng dati, bigla na lang itong umalis at tila nalimutan ang pangako nitong mag-uusap sila. Hindi na siya nagulat. Sa nakalipas na tatlong buwan, palagi na lang siyang nauuna, palagi siyang naghihintay."Just divorce him already, no questions needed," malamig na sabi ni Casper habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Bahagyang tumingin si Trixie sa malayo. Oo nga, naisip niya. Pagdating ng tanghali, nabalitaan nila mula kay Dr. Ziloah na maayos na
Hindi nagtagal, lumapit si Sebastian, tila narinig nito ang pagtanggi ni Casper na sumama sa kanila.Lumapit ito, iniabot ang kamay kay Casper at magalang na nagsabi, "Then we will leave first. I hope that Mr. Yu will do me a favor next time.""Of course," tugon ni Casper.Tipid na ngumiti si Sebastian, tapos ay tumingin kay Trixie saglit, at saka tumalikod upang umalis kasama sina Wendy at ang iba pang naghihintay sa kanya sa may pintuan.Matapos ang tanghalian, bumalik din agad sina Casper at Casper sa Techspire.Makalipas ang ilang sandali, dumating din sina Wendy at ang kanyang mga kasamahan.Nang mag-aalas-sais na ng gabi, natapos na sina Trixie at Casper sa kanilang trabaho sa araw na iyon at nagpasya nang umalis.Ang natitirang gawain ay maaari namang dahan-dahang tapusin sa susunod na mga araw.May oras pa sila rito, kaya hindi kailangang magmadali.Ngunit tila abala pa rin sina Wendy at ang iba pa, at wala pa silang balak umuwi.Nagsalita si Bright nang makita niyang mukhang