UNGOL at mga hakbang ng paa ang naririnig ko sa labas. Inikot ko ang mata ko sa loob ng comfort room dahil baka may makita akong butas na puwedeng madaanan. Hindi naman ako nabigo. May nakita akong sa itaas ng kisame, wala itong harang at mukhang kasya naman ako sa butas. Ang problema na lang ngayon ay kung paano ako makakaakyat. Wala akong makitang puwede kong patungan para makapasok sa may butas.
Kaagad na hinalukat ko ang backpack na hawak-hawak ko na. Hinanap ko ang mga darts, nakita ko naman iyon agad. Isinara ko agad ang backpack at isinabit sa dalawang balikat ko. Limang darts...sapat na ito para makaabot ako sa butas na nasa may kisame ng comfort room.
Binuksan ko ang zipper ng jacket ko para malaya akong makagalaw. Inilagay ko muna ang darts sa ilalim ng jacket ko at kumuha ng dalawa. Ibinaon ko ang isa sa dingding ng comfort room, at isa naman sa itaas pa kung saan ko ibinaon ang unang dart. Kumuha na naman ako
MGA ilang minuto lang ang lumipas ay may nakita na akong labasan. Hindi ako sure kung ligtas ba talaga doon. Gumapang ako nang gumapang."We are here. Hindi ka pa ba nakaabot sa labasan? We are wating here," rinig kong sabi ni Davin."Malapit na ako," sabi ko at inilagay sa loob ng jacket ko ang maliit na cellphone para hindi ako mahirapan na gumapang.Ilang minuto lang ang lumipas ay nakarating din ako sa may labasan. May nakaharang na malalaking grills sa pabilog na labasan. Kinuha ko ang lazer sa backpack at ginamit iyon para buksan ang nakaharang. Pagbukas ko ay nahulog ang backpack sa baba kaya napamura ako at napatingin sa ibaba.Mukhang nasa likod ito ng base. Ang ginapangan ko ay papunta sa likod ng gate ng base at ang end point nito ay sa labas ng gate kung saan may mga puno sa may 'di kalayuan. Tiningnan ko ang langit, kung hindi ako nagkakamali ay pass two o'clock na ng hapon ngayon. Binalik ko ul
NAPATINGIN ako sa may likuran ko nang may maramdamang mga matang nakatingin sa akin. Nakita ko si Aira na nakatingin sa akin. Nabaling ang atensiyon ko sa katabi niyang si Vhon na natutulog."Sorry kanina, hindi talaga kita nakilala. Sinabi sa akin ni Vhon na ikaw si Xanthea—ang kaibigan niya na tumulong sa amin kaya nagulat ako. You've change a lot, ibang-iba ka sa mga pictures na ipinapakita sa akin ni Vhon. I didn't really recognize you. Sorry kung naitulak kita," sincere na sabi ni Aira sa akin."Ayos lang, hindi ko rin naman naipakilala ang sarili ko. Tapos na rin naman iyon. Bakit nga pala kayo napasama sa team? Hindi ba't dapat ay nasa safe place na kayo kasama sina Vin? Nasaan siya?" tanong ko sa kanya. Nilingon ko naman ang team ko."Si Vincent, Belle, at ang mag-asawa ay naunang ipinadala sa safe place. Apat ang inuna, isusunod na sana sina Vhon, at Aira kaso nangyari ang nangyari sa base. May nakapasok n
"ITATABI ko na ang van," sabi ni Justin. Binuksan ni Davin ang bintana ng van kaya sumilip ako. May nakita naman akong malaking mansiyon sa harap namin. Kulay puti iyon at kung titingnan ng mabuti ay may dalawang palapag ang bahay. May kulay itim din itong gate."Papasok kami, dito lang kayo," sabi ni Davin bago lumabas ng van. Hindi naman ako umangal pa, at nanatili na lang sa van. Sina Sebastian, Justin, at Davin ang pumasok sa loob ng bahay para tingnan kung wala bang infected.Naghintay lang kami sa van. Lumipas ang ilang minuto ay bumalik rin naman ang boys, at saka kami pumasok sa loob ng mansiyon. Walang daw tao sa loob kaya safe kaming magpalipas ng gabi doon.Sabay kaming lahat na naglakad papasok sa mansiyon habang ang van naman namin ay nasa harap lang ng gate. Medyo malayo ang kinaroroonan namin sa siyudad. Parang nasa gitna kami ng malawak na palayan. Mukhang ligtas naman dito.
"A-ANO? Bakit hindi mo sinabi kaagad sa akin?" medyo may pagkainis kong tanong. Kumawala ako sa yakap niya, at hinarap niya."D-dahil baka patayin n-niyo siya agad.""Sige...ganito na lang. Pumunta ka sa kusina. Nandoon sina Sebastian, at Sam. Huwag kang magpapahalata sa kanilang dalawa. Kumuha ka ng isang boteng may lamang tubig. Basta may tubig, iyong tubig na inumin ang kunin mo. Aakyat ako sa itaas kung nasaan si Vhon. Sumunod ka agad," utos ko kay Aira. Pinahiran naman niya ang luha niya, at tumango.Tumayo ako, at kinuha ang backpack na nasa katabi ko. Hinintay ko muna si Aira na makapunta sa kusina bago ko tinungo ang hagdanan paakyat sa pangalawang palapag ng bahay. Napahinto naman ako sa gitna ng hagdan nang may maalala, hindi ko nga pala alam kung saan ang kwarto ni Vhon.Napailing-iling na lang ako. Tumakbo ako sa itaas, at hinanap sa nga kwarto si Vhon. Bawat kwarto na makikita ko ay binubuksan ko iyon. Nakakalimang
"ANONG nangyari?" bungad na tanong sa akin ni Justin, kasama niya si Jasmin."Wala, nagutom lang si Vhon kaya nagwala siya. Iba kaso siya magutom, mabuti nga at hindi siya nangangain. Hindi pa ba tapos maghain sina Sam?" pabalik na tanong ko."Hindi namin alam, hindi pa kami pumunta sa kusina," sagot naman ni Jasmin."Sigurado ka ba talaga na ayos lang ang nasa loob ng kwartong iyan?" tanong ni Justin."Oo, pinapakalma na siya ni Aira. Check Sam, and Sebastian kung tapos na ba sila sa kusina. Tawagin niyo sina Aira kapag may nakahanda ng pagkain. Sa labas lang ako." Hindi ko na hinintay pa na sumagot sina Justin at Jasmin. Iniwan ko na sila, at bumaba na.Dala ko ang back pack ko habang tinutungo ang labas ng bahay. Nang makalabas ako sa mansiyon ay bumungad sa akin ang isang garden at ang mga halaman na buhay pa sa paligid. Kahit gabi na ay kitang-kita ko pa rin ang mga kulay ng mga ito dahil sa buwan na nagsisilbing ilaw sa paligid.
ANG gaganda ng mga bituin sa kalangitan. Napatingin naman ako sa katabi ko na nakatingin din sa langit."Galit ka ba?" tanong niya habang nakatingin pa rin sa langit."I want to pero mag-sasayang lang ako ng oras kapag nagalit ako sa'yo.""I don't think so. Deserve mo naman na magalit sa akin.""No. Mas deserve tayong magalit lahat sa gumawa ng virus," sabi ko."True, but you should hear their sides first." Tiningnan ko naman ang kamay niya na nakaabot sa akin. Nagtaka naman akong napatingin sa kanya."Answer it," maikling sabi niya. Kinuha ko naman ang cellphone na hawak niya. Inilapit ko ito sa tainga ko."Hello?" sabi ko sa kabilang linya. Nakarinig naman ako ng hagulgol."Xanthea? Ayos ka lang ba? Kamusta ang kalagayan mo?" rinig kong tanong ni Papa mula sa kabilang linya. Napatayo naman kaagad ako, at naglakad papalayo kay Davin."Papa..." bulong ko. Hindi ko napigilan ang pag
"WHAT do you mean na kasalanan mo kung bakit kumalat ang virus?" tanong ni Jasmin kay Vhon. Mabuti naman, at may nagsalita na sa kanila.Nasa sala pa rin kaming lahat. Ganoon pa rin ang posisyon namin. Naging seryoso rin ang mga aura nila nang marinig ang sinabi kanina ni Vhon na may kinalaman siya sa pagkalat ng virus."Seryoso ka ba? What the hell? Bakit mo nagawa iyon!" matigas na sabi ni Sebastian. Nakita ko naman ang paghawak ni Samantha sa kamay nila. Napahinto naman si Sebastian, at hinawakan din sa kamay si Samantha."Okay, explain it yourself. Do you know who is Ferdinan Remidez?" tanong naman ni Davin."Ferdinan Remidez? Sino siya?" tanong ni Justin. Nakikinig lang ako sa mga pinagsasabi nila.Nakaupo sila sa sahig habang ako ay nasa couch naman nakaupo. Si Davin ay nasa tabi ko - sa ibaba ng couch."Yes, he is my Boss. I am an engineer. May humahawak na Ag
KINUHA ko ang backpack sa tabi ko. Inilabas ko ang bala ng baril na may lamang likido na kulay asul - cure. Binuksan ko iyon, at ipinakita sa kanila."This is the cure. Para umepekto, kailangang ihalo ito sa tubig, at ipinainom sa nakagat, at kusang maghihilom ang sugat ng na infected," paliwanag ko sa kanila. Kinuha naman nila iyon, at tiningnan except lang kay Davin na parang wala sa mood dahil ang tahimik niya."Sigurado ka ba sa mga sinasabi mo? Hindi ba masama ang epekto nito?" taong naman ni Sam.Tumingin ako kay Vhon, "Sigurado ako. Nasubukan ko na iyan kay Vhon kanina lang, at umepekto naman." Kaagad na napatingin silang lahat sa akin."Ano? Infected ka kanina, Vhon? Bakit hindi namin alam? Bakit hindi mo sinabi sa amin?" tanong ni Sebastian."Kaya ba parang nanghihina si Vhon kanina? At 'yong ingay kanina sa kwarto?" Tumango naman ako sa tanong ni Jasmin."Tapos n
FINALLY!I'M VERY GLAD AND HAPPY FOR EVERYONE WHO SUPPORTS AND READ THIS STORY 'TILL THE END. I REALLY APPRECIATE IT GUYS!THANK YOU SO MUCH FOR YOUR PATIENCE, SUPPORT, AND COMPLIMENTS. MANATILI SANA KAYONG LOYAL SA AKIN! :)SEE YOU IN MY NEXT STORIES!THE Z-VIRUS: SEEKING FOR CURE IS NOW AVAILABLE ON SHOPEE! GRAB A COPY NOW!!!HERE'S THE LINK! ENJOY!https://shopee.ph/The-Z-Virus-Seeking-for-Cure-P.I.R.M-Paperback-i.264837039.11802283424You can also visit the 8letters page or their bookshop to avail it. Thank you for reading this story 'til the end! I really appreciate it! Have a blessed day everyone! :)You may also follow me or interact with me with my social media accounts:IG: itz_pirmWATTPAD: Itz_PirmFACEBOOK: Itz Pirm WPGMAIL: PerfectionInRedzMystery@gmail.com
"SALAMAT sa lahat, Davin. I am thankful for everything. No matter what happen, our memories together will remain forever," mahinang sambit ko habang nakatingin sa puntod na nasa harap ko.Tiningnan ko ang white rose na hawak-hawak ko. Lumuhod ako at inilagay ang puting rosas sa harap ng puntod."Salamat dahil binuhay mo ang isang Davin. I know, you are proud of him," sabi ko ulit habang nakangiting tiningnan ang puntod."She's happy to meet you. Finally, may naipakilala rin akong babae sa Mom ko — babaeng alam kong hindi ako iiwan kailanman.""Korni masyado, Davin," sabi ko habang hindi siya tinitingnan.Aliana Fernandez — ang nakalagay na pangalan sa puntod na nasa harap ko. Siya ang Mom ni Davin. Namatay siya dahil pinatay ng kaaway ng Dad niya pero nabigyan naman iyon ng hustisiya."Si Justin ang nagturo sa akin no'n. Sabi ko na nga ba, masyado
"ANG virus na kumalat sa Pilipinas ay naagapan na. Ang mga infected ay nabigyan na ng lunas. May lunas para sa mga infected at mayroon ding bakuna para sa hindi infected—para hindi sila makagat o lapitan ng infected. Ang taong nagnakaw at nagpakalat ng virus na si Terace Wright ay napatay ng mga sundalo matapos nitong tangkaing patayin ang dalawang Private Agent. Sinasabing ang dahilan ng pagpapakalat ng virus ni Terace Wright ay dahil gusto niya na pag-ekspermintuhan ang tao. Ninais nitong patayin ang buhay at buhayin ang patay. Natagpuan ng mga sundalo ang bangkay ni Ferdinan Remidez na sinasabing kapatid ni Wright na unang nagpakalat ng virus sa Pilipinas. Ang bangkay nilang dalawa ay nasa pangangalaga na ng nga awtoridad. Nasa pangangalaga na rin ng international hospital ang dalawang nasabing Agent na may malaking naitulong sa paghahanap ng cure. May isang grupo ang isa sa mga Agent na tinuturing nang bayani ng lahat. Nanatiling pribado ang kanilang pagkatao. Makikilala r
NAGSIMULA na kaming maglakad. Alam naman ni Mr. Fernandez ang daan palabas dahil ilang beses na siyang nakalabas-pasok dito. Mabuti naman dahil kung hindi ay mahihirapan kaming makalabas at matatagalan din kami.Sa bawat infected na humaharang at sumusugod sa amin ay binabaril naman namin iyon ni Mr. Fernandez. Marami-rami rin ang sumugod sa amin dahilan para maubusan kami ng bala ng baril. Agad na tinapon ko ang baril na hawak ko dahil wala na itong bala.Bigla naman akong napayuko nang mawalan ng balanse si Davin. Agad na nilingon ko siya. Kitang-kita ko ang unti-unting pagtaas ng lila na may kasamang itim na ugat papunta sa leeg at mukha niya."D-Davin..." tawag ko sa pangalan niya nang unti-unti niyang pinikit ang mata niya."I'm o-kay. L-Leave me... n-now," mahina at nakpikit niyang sabi."We don't have some time for your dramatic words, Davin. Tumayo ka, walang
TININGNAN ko ang naghihingalong si Evhon. Naikuyom ko ang kamao ko kasabay no'n ang pagpatak ng luha sa mata ko. Napailing-iling ako nang makita ang isang ngiti sa labi ni Evhon."T-Tama na ang ikalawang buhay na n-naibigay mo sa akin noon. M-Masaya ako sa lahat-lahat ng nangyari, Xanthea. I-Ipinapaubaya ko na ang lahat sa'yo."Humakbang ako palapit sa kanya at lumuhod sa harap niya."Mabubuhay ka—" Pinutol niya ang sasabihin ko."K-Kailangan ka n-nilang lahat. T-Tulungan mo s-sila..."Sunod-sunod na pumatak ang luha ko nang hawakan niya ang kamay ko kung nasaan ang cure. Nakita ko ang bibig niya na may lumalabas ng itim na dugo. Napahikbi na lamang ako. Dahan-dahan niyang iniangat ang kamay niya na nakahawak sa kamay ko at itinutok iyon sa braso ko."I'm sorry..." tanging sabi ko bago mahigpit na hinawakan ang injection at mabilis na itinarak sa leeg ni Evhon. Ang m
"I have no other choice," pabulong na sabi ko. Inangat ko ang dalawang kamay ko na may hawak na baril at itinutok iyon sa padlock ng kulungan ng mga infected. Mahigpit na hinawakan ko ang baril na hawak ko bago pinaputukan ang padlock ng kulungan. Hindi naman ako nabigo—nabaril ko ang tatlong may kalakihang padlock ng kulungan.Nagsilabasan lahat ng mga infected. Bago pa sila tuluyang makalabas sa kulungan ay kaagad na binuksan ko ang pinto ng kwarto. Hinigpitan ko ang hawak ko sa doorknob at hinila ito papalapit sa akin para maitago ko ang sarili sa likod ng pinto.Ungol, sigaw, at putok ng baril ang narinig ko pero nanatili lang ako sa posisyon ko. Ilang sandali lang ay nakarinig ako ng malakas na tunog ng alarm. Agad na umalis ako sa posisyon ko at mabilis na lumabas ng kwarto.Bumungad sa akin sa hallway ang mga sundalong namimilipit sa sakit dahil kinakagat sila ng mga infected. May ibang sundalo r
"ANY last words, Xanthea?" nakangisi na namang sabi ni Wright. Tiningnan ko naman ni Davin. Nanatili siyang nakatitig sa akin hanggang sa bumaba ang tingin niya.Dahan-dahan ko namang sinundan ang tingin niya. Binaba ko rin ang tingin ko hanggang sa paanan ko. Ilang sandali lang ay medyo nagulat naman ako sa nakita ko mula sa kinatatayuan ko pero binawi ko agad ang pagkagulat ko. Sa ibaba ng kinatatayuan ko ay kitang-kita ko ang nakagapos na Dad ni Davin. Made of glass ang sahig na kinatatayuan ko kaya kitang-kita ko sa baba ang Dad niya. Nakaupo ito sa isang upuan at nakatali ang mga kamay at paa nito. Nakita ko rin na nagpupumiglas itong para makawala pero mukhang matibay ang taling nakagapos sa kanya."May huling habilin pa sana ako sa'yo, Terace Wright," seryosong sabi ko. Itinaas ko ang tingin ko at tinitigan ang nakangisi pa rin na si Wright. Kita ko naman ang kaunting pagtatakang gumuhit sa mukha niya nang magkatitigan kami ngunit bin
TUMAKBO naman ako papunta sa likuran ng base kung saan may daanan daw papasok ayon kay Mr. Fernandez. Binilisan ko ang kilos ko. Hindi naman ako nahirapan dahil mabilis akong kumilos at walang infected sa paligid. Nababalutan ng damo ang gilid at likuran ng base.Nang makarating sa likuran ng base ay agad na inikot ko ang paningin sa pader. Ilang sandali lang ay may nakita akong daanan na may grills. Agad na tiningnan ko iyon. Hindi ako nabigong tanggalin ang grills dahil bukas ito. Dito dumaan ang Dad ni Davin kaya malamang bukas ito.Kasya naman ako sa butas kaya mabilis din akong nakalusot doon. Nakapasok ako sa loob at bumungad sa akin ang likuran ng isang katamtamang tent.Dahan-dahan akong naglakad nang makakita ng hallway sa may 'di kalayuan. Maingat ngunit mabilis ang mga hakbang na ginawa ko para makapasok agad sa isang may kalakihang building na kung hindi ako nagkakamali ay ang sentro ng base nila.&nbs
"OO nga pala, Dr. Madrigal. Ano ang epekto ng isang cure na ibinigay ko sa akin? 'Yong dumadaloy sa dugo ko?" tanong ko kay Dr. Madrigal. Tiningnan lang niya ako ng ilang minuto bago ngumiti at sumagot sa tanong ko."Siguro... hahayaan kita na ikaw mismo ang tumuklas kung anong klaseng cure ba iyon, at kung bakit iyon napakahalaga," nakangiti niya sabi.NAPAAWANG ang bibig ko nang maalala ang pag-uusap namin ni Dr. Madrigal tungkol sa pinakamahalagang cure na nasa akin.Gulat kong iniangat ang dalawang kamay ko at mariin itong tinitigan."Hindi sila lumalapit sa akin... dahil sa cure na dumadaloy sa katawan ko," pabulong na sambit ko.Napabalik ako sa reyalidad nang may maramdamang humila sa akin at dinala ako sa isang madilim na parte ng kalsada. Hindi agad ako nakagalaw kaya madali niya akong nahila."Sino ka?!" mariin na tanong ko. Akmang magpupumiglas na