What is love?Iyan ang palaging tanong ko noong bata pa ako. Dahil namulat sa isang hindi kumpletong pamilya, hindi natatapos ang isang araw na hindi ko naitatanong kay tatay kung bakit siya iniwan ng aking ina. Kaya nagkaroon ako ng mga tanong gaya ng 'Ganoon ba ang pag-ibig?', 'Nang-iiwan?'Lagi na ay isang magiliw na ngiti ang sagot niya sa akin saka ang paulit-ulit na "Ang tunay na pagmamahal ay pagpaparaya, Karina. Pinalaya ko ang ina mo dahil hindi siya magiging masaya sa akin. Pero higit pa sa saya ang ibinigay niya sa akin nang mahawakan kita sa mga bisig at marinig ko ang unang pag-iyak mo."Hindi ko maintindihan si tatay noon at kahit na ngayon. I can't understand how one can surrender love that easily. Para sa akin, ang pag-ibig ay pakikibaka.Mahina ka? Lalakas ka dahil sa pag-ibig. Malakas ka? Manghihina ka dahil dito. Mabait ka? Wait 'till someone or something threatens your relationship. Maldita ka? Matututo kang magpakum
FlashbackItinikom ko ang bibig kahit na naramdaman ko ang tangka nitong ipasok ang dila sa loob. Nang hindi nagtagumpay ay bumaba sa leeg ko ang bibig nito habang ang isang kamay ay nagsimulang maglaro sa dibdib ko. Mas ipinikit ko ang mga mata at dinaklot ang bedsheet para pigilan ang pagtakas ng hagulhol sa bibig. Patuloy lang sa pagtagas ang luha sa mga mata ko.Bumaba pa ang bibig ni Cholo papunta sa dibdib ko kaya mas lalo akong nanigas sa pagkakahiga. Naghintay ako sa susunod na gagawin nito pero tumigil si Cholo sa pagkilos. "I don't want to fuck a stone, Karina. Respond to me."Doon pa lang ako nagdilat ng mga mata. Nakatunghay ito sa akin pero hindi ko mabasa ang eskpresyon nito dahil sa panlalabo ng aking mga mata dahil sa luha."H-hindi ko a-alam kung p-papaano," nauutal na pahayag ko.Napaigik ako sa sakit nang marahas nitong hinawakan ang baba ko at sapilitang itinaas ito dahilan para bahagya akong mapabangon."I hate it when people use their tears or fake weakness jus
There was a loud murmurings in the air. Everybody is asking who I am, that it's the first time they see me in town. I can't blame them if they don't know me. After all, I was never in this level before nor did Cholo wanted me to introduce into his world.I was always the unwanted one, the untouchable chick because whoever touches me will turn into a laughingstock in their elite circle.Palagi na ay naghihintay ako sa panahong magkakalakas ng loob siya na ipakilala ako sa kaniyang pamilya hindi bilang isang charity case na kailangan niyang dikitan para bumango sa mga kauri ko kundi bilang isang asawa na magiging katuwang niya habambuhay.But I guess now that I am on his level, everything will change. He can proudly parade me into every nook of his class without feeling embarrassed that only a lowly uneducated employee like me has become his wife."Karina..." he murmured while blinking countless of times. Para bang kailangan nito iyong gawin nang makailang beses para hindi ako mawala s
Flashback"Oo!" sigaw ko."Ano ba ang pakialam mo kung ano ang gagawin ko sa katawang ito. Wala na akong maipagmamalaki pa! Nakuha mo na! Kung hindi mo ako mabibigyan ng pera ngayon, aalis na ako. Baka sakaling makahanap pa ako ng pera sa ibang lalaki," pagsisinungaling ko.Sa estado ko ngayon na parang dinurog na luya ang buong pagkatao ko, malabong magawa ko pang maghanap ng ibang lalaking bibili sa akin.Iika-ikang tumayo ako mula sa pagkakaluhod para sana magbihis na pero pinigil niya ako sa braso at itinulak pahiga sa kama. Nanlalaki ang mga matang napatitig na lang ako sa abuhing mata ni Cholo habang nasa ibabaw ko siya."A-anong ginagawa mo?" naaalarma kong tanong nang unti-unting lumalapit ang mukha nito sa akin."You are not going anywhere else, Karina. You're right. I did not force you. You came here in your own mind and offered yourself to me. I paid half of you and I'm willing to pay more than the full payment just because I felt conscience for a moment. I'm altruistic and
"Ms. Karina, handa na po ang lahat ng gamit niyo. Naipasok na po sa mga van ang isandaan niyong maleta. Ano na po ang susunod na gagawin namin?"Humigop ako sa hawak na mug ng tsaa bago maingat na inilapag ito sa tempered glass center table. Pagkatapos ay tumayo ako at humawak sa railings ng balcony ng hotel."How about my boxes of shoes, bags, and jewelries?""It's been taken care of, Ms. Karina. It was loaded in a different vehicle with five cars for security on stand by.""Good."Tumingin ako sa ibaba sa pag-asang makikita ko uli ang magkasintahan pero nabigo ako. Wala sa dating loveseat sa harap ng souvenir shop ang magkapareha na araw-araw kong pinagmamasdan tuwing umaga."Prepare the car. We'll go now," nakatitig pa rin sa labas na utos ko kay Celeste. May kahungkagan akong nadama na hindi ko nakita ang dalawa sa araw na aalis ako.I owed them the fun I felt for my entire stay in the hotel. Gusto ko lang sanang magpaalam na sa mga ito. I'll thank them for filling my weary days
FlashbackHindi ko alam na pwede ko palang maramdaman ang ganitong klase ng sensasyon. Laksa-laksang kiliti ang nagmumula sa pinakasentro ng pagkababae ko pataas sa tiyan at ulo hanggang sa kumalat na ito sa buong katawan ko.Nahihiya akong tumingin sa nakabuka kong hita kung saan parang hayok kung tikman ako roon ni Cholo. Hindi ako makapagsalita dahil sa kabiglaan dahil hindi pa napoproseso ng utak ko ang kaniyang ginagawa sa akin.Wala akong kaalam-alam sa ganitong klase ng pakikipagtalik. Ang alam ko lang ay ipapasok ng lalaki hanggang sa labasan ito. Hanggang doon lang. Ni hindi pa ako nakakapanood ng porn video. Wala akong kaalam-alam sa ganitong mga bagay. Sabi nga ni Missy sa akin, napakainosente ko raw na siyang totoo naman kasi bahay at trabaho lang ang buhay ko. Sa edad kong bente ay ni hindi ko pa naranasan ang makipag-holding hands sa isang lalaki.Wala akong panahon sa mga ganiyan dahil pokus ako sa pagkakayod para mabuhay. Kaya naman naeeskandalo ako sa mga ginagawa sa
"Miss Karina, I suggest we go back to the hotel. Gumagabi na po at kanina pa ninyo pinauwi ang lahat."Nagpatuloy lang ako sa pagtitig sa kawalan sa kabila nang sinabi ni Celeste. Ilang oras na rin kaming nakaupo lang sa labas ng mansiyon ni Cholo at nakasandal sa nakasaradong dambuhalang pinto ng mansiyon.Nagulat na lang ako nang pagkatapos kong magbanyo ay hindi ko na makita ang mga bagahe. Iyon pala ay ipinalabas uli iyon ni Cholo. Hindi pa siya nakontento at pati ako ay ipinakaladkad niya palabas kasama ang iba pang natitirang mga gamit ko.I'm not surprised by his actions at all. In fact, even before coming home, I know that I'll be having my biggest problem in dealing with him. And I also know that once I got my hands wrapped around him, everything will be smooth sailing from then on."Celeste, do you think it will rain?"Nilinga nito ang langit na tinititigan ko."Mukha nga po. May namumuo pong madilim na ulap."Inayos ko ang pagkakasandig sa likod nang nakasarang pinto ng man
FlashbackMahigit isang oras na ang nakalilipas simula nang umalis si Cholo pero hindi pa rin ako tumitinag sa pagkakatitig sa iilang kumpol ng pera na nasa side table. Mga nasa dalawampung libo rin ang iniwan nito.Nagtatalo ang kalooban ko kung kukunin ba ito o hindi pero sa huli ay nanaig ang tawag ng pangangailangan. Tumayo ako at nagbihis. Inayos ko ang nagulong buhok at naghilamos. Masakit ang katawan ko lalo na sa parteng ibaba pero wala akong karapatang makaramdam ng sakit ngayon. Mas malala ang kasalukuyang kalagayan ng ama at kapatid ko. Inatake na naman sa ikalawang pagkakataon si tatay kaya kailangan ko siyang isugod sa ospital. Ang kapatid ko namang si Diego ay nakaipit ngayon sa bilangguan dahil desididong maghain ng kaso ang may-ari ng kainang ninakawan umano nito.Hindi ako naniniwala sa bintang nila sa kapatid ko. Siya na siguro ang pinakamabait na taong kilala ko kaya malabong totoo ang mga charges laban sa kaniya pero iba ang sinasabi ng mga witness kaya kailangan
Para kay Cholo Gastrell,Walang kasiguraduhan kung mapapasakamay o mababasa mo pa ito Cholo pero nagbabakasakali lang ako tutal ito na ang huling bagay na makukuha mo mula sa akin.Pasensiya ka na dahil hindi ako nakapagpaalam sa iyo. Please 'wag mong isipin na iniwan kita. Oo, aaminin ko na pinag-isipan ko noong una pero binawi ko agad kasi hindi ko pala kayang iwan ka. Naipit lang ako. Wala akong magawa. Isang hamak na babae lang ako. Kayang-kaya nila akong tirisin, hamakin, at pahirapan.Siguro may ideya ka na na may damdamin na ako para sa iyo. Alam ko naman kasing hindi ako magaling magtago ng nararamdaman ko. Minahal kita, Cholo. Sana maniwala ka at tanggapin ang pag-ibig ko kahit isang segundo lang. Wala man akong ibang pwedeng pagkomparahan ng damdamin ko pero alam ko sa sarili ko na mahal kita. Mahal na mahal kahit tuluyan mo na akong inabandona, kahit hindi mo ako pinagkaabalahan pang bigyan ng isang sulyap na para bang ang isang tulad ko ay hindi karapat-dapat na makausap ka
The sound of my six-inch Chanel stiletto echoed through the busting halls of the topmost floor of the biggest and most renowned ship building company in the whole of Asia. My black crossover halter bodycon dress clung to my body like it's my second skin as I sauntered across the long hallway. Pinaraan ko sa maikling buhok ang mga daliri at impressed na tinitigan ang bagong renovated na lugar. Tumigil ako sa harapan ng isang portrait at hindi napigil ang paghanga."Wow. I never thought I could look this good in a painting," I exclaimed when I took a closer look at it.Before me is a magnificently made painting of myself dressed in a black gown. My hair is in a loose and I had that wicked mysterious look in my eyes while looking at the apperture. The painter perfectly captured my lost self some years ago.Dahan-dahan akong pumihit para tingnan ang isa pang portrait na nasa kabilang bahagi ng hallway.Kumurap ako nang makailang beses at parang natunaw ang puso ko sa nakita. Matamis ang
I took a lot of air before I entered the mausoleum inside the private cemetery of the Alcantaras. My hand is full of flowers, of all sorts of chocolates, and toys for my son.My son. My dead son.The word brings so much pain in my heart.Pagpasok ko ay agad na bumati sa akin ang mga nakangiting mukha ni Errol na nasa mga dambuhalang frames na nakakabit sa bawat sulok. It felt like I'm looking at my childhood photos. It's his picture during his baptismal, his first birthday, and when he was I think a few days old. He's so small there... so fragile and so tiny.I stood there in the middle too overwhelmed by the feeling of love, sadness, and regret. Nanginig ang mga kamay ko at nabitawan ang mga hawak. Para ring nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. Huminga ako nang malalim at isa-isang pinulot ang mga nasa sahig at inialay sa paanan ng altar kung saan naghihintay ang nakangiting mukha ni Errol. Umapaw na sa dami kaya inilapag ko na lang sa baba ang mga natitirang laruan at pagkain.With
It was raining hard outside. The droplets of the pouring rain created a nice soundless effect on my closed window. Tumayo ako at binuksan ang bintana at hinayaang pumasok ang lamig sa silid. Kanina pa dapat kami nakaalis pero kinailangan naming kanselahin ng ilang oras ang byahe dahil sumama ang panahon. Bumalik ako sa pamamaluktot sa kama at tumitig sa unos sa labas. Kahapon pa ako nakauwi dito sa mansiyon ng kapatid sa Monte Vega. Kahapon ko pa tuluyang tinapos ang paghihiganti na ilang taon ko ring pinaghandaan.Yesterday Zen asked me if I was contended with what I achieved. Is it enough that I left without actually doing what I planned all along?I didn't answer him because I don't know how to express what I have inside my head. I also kept asking myself if abandoning the original plan of killing Ymir and Elizabeth is what I really wanted. Only this morning did I finally have my final answer while staring at my older brother who is painfully gazing at the portrait of his once-
It has been hours since Karina's scent left me but I'm still on the floor, stuck at the same moment when she told me everything. Apparently, the Asturias killed her family, we had a son, and Elizabeth killed our little Errol and then my mother let her go. That was pure evil perpetuated by the people in my circle. They are my friends and my family, the people I've cared about. It was unacceptable to think that the people who caused this to Karina is the people I dine and I do business with.Killing innocent people is just plain evil. The killing of my son and my wife's family by my own friends is just wicked. It's immoral. It's horrible. It's making all my insides churn in disgust and abhorrence.And it happened to my wife while she's all by herself. Alone, scared, and with no one she can rely on. I can't imagine how that must have felt. While I was spending my years hating her, she endured her life living through the traumatic experience and nurturing our child and then having to go
Ilang segundo muna kaming nagtitigan bago ko siya nakitaan ng reaksiyon. Ang dating mga mata na puno ng simpatiya ay napalitan ng pagkabigla at pagkamangha na kalaunan ay naging larawan ng isang taong animo ay pinagsakluban ng langit at lupa. His face turned pale, his palms formed into fists, and his eyes burned in tears."What did you say?" he whispered while piercing me with his red eyes."Nagkaanak tayo."Kumurap ito ng ilang beses na parang pinoproseso pa rin ang narinig. Yumuko ito at sinapo ang ulo. Nang mag-angat ito ng mukha sa akin ay muntikan na akong mapaatras dahil sa kakaibang lamig na nagmumula rito. Yanig pa rin ang mukha na mabilis itong tumayo at naglakad papunta sa akin. He gently held my face in his cold hands and asked again in a trembling voice."We have a child, Karina?"Dahan-dahan akong tumango. "Had is a better term. We had a son, Cholo.""W-What?"I blinked the tears away. "E-Errol. Our little boy's name is Errol. He's almost two years old. He's very bubb
Mabibilis ang galaw ng kamay ko sa ibabaw ng teklado ng piano. Sumasabay ang bawat pagbitiw ng nota sa sakunang ilang taon nang namamahay sa loob ko.Pumapailanlang sa ere ang mabigat at mabilis na musika. Pumikit ako at itinaas ang mukha habang ang mga daliri ay patuloy sa paghahabulan.I'm sorry.Umaalingawngaw sa isip ko ang mga sinabi ng donya kanina.Bakit ba ang hilig nilang magsabi ng sorry na para bang mabubura ng salitang iyon ang lahat ng pait at sakit na pinagdaanan ko sa kanila. Sorry? Her sorry doesn't even make me feel a bit alright. It just made me feel worse because their apologies only prove how I let them trampled all over me. It reminded me of my losses, of how I just yielded onto them without a fight. I just resigned to my fucking fate wholeheartedly and didn't even put up a fight. Tinanggap ko lang ang lahat ng iyon ng walang reklamo.Ni hindi ako lumaban kahit kaunti. If only I'm stronger enough then they wouldn't have done that to me which is why I will never
"Don't talk, Vishen. Kahit ano pa man ang sasabihin mo sa akin, it will not bear any weight about my decision."Iniiwas ng lalaki ang tingin sa akin at nagbuntunghininga. Itinuloy nito ang pagbubuhos ng alak sa kopita at ibinigay sa akin."I'm sorry for making you feel uncomfortable, Ms. Karina.""Thank you." Inabot ko ang baso at diretsong tinungga. Nakatulong ang init na hatid ng alak para pigilin ang pag-iinit ng mga mata ko. Inagaw ko na ang buong bote at doon uminom. Isa, dalawang buong lagok hanggang sa mapangalahati ko na ito.I released a sigh when I calmed down a bit."So we're finally in the last stage of this circus, huh." Nagbuga ako ng hangin at nginitian si Vishen habang yakap ang bote sa kandungan. "Ngayong araw ko na tatapusin ang lahat. Hindi ko na kaya, eh. Kapagod na. Pagod na akong kimkimin lang ang lahat sa loob ko. The years of suffering... I need them to end it all here, Vish. Pagod na akong maging matapang sa labas habang unti-unti akong nalulusaw sa loob. P
Pagpatak ng alas-tres y medya ng umaga ay bumangon na ako at naligo. I hummed while putting my make-up on and dressing up for the day. Matapos mag-ayos ng sarili ay bumaba na ako sa kusina at pakanta-kanta pa rin na nagsimulang magluto. Habang naghihintay sa pinapakuluang karne ay nagbasa muna ako ng balita online.As expected, parang apoy na kumalat sa buong bansa ang eskandalo. Number top trending agad sa mga sites ang mga nangyari. Wala na ring nagawa ang mga Asturias para pigilan pa ang paglabas ng mga balita kaya ngayon ay pinagpipiyestahan na ng mga mamamayan ang videos nito. Some are even digging up the unseen man in the video but I made sure that I buried the original video. Ilang milyon din ang ibinayad ko sa editor. I might hated the sight of my husband enjoying Elizabeth's mouth but I won't let the nation know that.Akin na lang iyon.The family threatened to sue the people behind it pero good luck na lang sa kanila. Mas dapat nilang pagtuunan ng pansin ngayon ang napakala