Kabanata 23: ‘S E L F – F I S H’Ang mga sumunod na nangyari ay hindi ko na nalalaman, mas mabuti pa sigurong maging makasarili muna ako at piliin ko muna ang anak ko sa oras na ito. Mas pipiliin ko munang manatili sa kanya kaysa ang umalis at bumalk sa walang kwenta kong pamilya. Hindi ako makapaniwalang niloko ako, ang masakit pa doon, ang kaisa-isang nilalang pa ang nanloko sa akin na mas lalong hindi ko inaasahan. “Ina, nasaan ka na po kasi? Bakit mo ako iniwan sa mga ganitong uri ng mga nilalang? Bakit mo ako pinabayaan?” iyon palagi naman ang lumalabas sa mga bibig ko, sa tuwing nangungulila ako sa pagmamahal ng isang ina na mas lalong hindi ko naranasan. Kaya naman buo na ang desisyon ko, kung walang tatanggap sa akin sa panahon na ito, baka sa susunod kong buhay piliin na ako. “Ako na ito, e. Pero, bakit pumili pa siya ng iba? Andito na ako, e.” naiiyak kong bulong sa sarili ko, sa katunayan ay tama naman at wala ana kong dapat ipagduda, bakit pa siya pipili ng iba, samantal
Kabanata 24: 'Pagpili'"Sigurado ka na ba sa nararamdaman mo? I mean, biglaan kasi parang hindi ka pa sigurado?" bulong ko rito habang payapang nakayakap sa kanya. He managed to get me out from that place, ngunit hito naman ako ngayon nasa tabi niya payapang pinakikiramdaman ang buong paligid. At sa sobrang lapit ko siguro sa kanya, halos marinig ko narin kung ganno kalakas ang tibok ng puso niya. Mas lalo pa akong nagtaka ng mas nilapit niya pa ang dibdib niya sa tainga ko. "I told you, Esmerald. Hindi titibok nang ganito kalakas puso ko, kung hindi ako sigurado sa iyo, kung hindi ako sigurado sa desisyon ko." Bigla na lang pumungay ang mata niya at halos hindi ko alam kong dapat na ba akong maniwala sa oras na ito, o hahayaan ko nanaman ang puso kong magkaroon ng nararamdaman sa kanila, na sa katanuyan naman ay mayroon talaa pero pinipilit kong pinipigilan dahil akala ko hindi kami aabot sa ganitong sitwasyon. Sa pag-aakalang hindi ko magugustuhan kong darating ang araw na baka mag
Kabanata 25: Giving BirthMula noong araw na iyon, tila nagkaroon ulit ng malaking pader sa pagitan namin. Ayaw kong maniwala hito nanaman kami at parang bumalik lang kami sa dati. Ilang araw na rin ang dumaan simula nong magbago lahat ng bagay na sinasabi niya sa akin. Akala ko, hindi na kami babalik sa pagiging ganito, but honestly saying hindi natupad ang kaisa-isang hiling ko. Pagkatapos niyang marinig ang mga planong gagawin ko sana noon, bigla na lang nagbago. At ang malala pa doon, parang bumalik sila dati kung saan 'iyon ang una niyang pagdating rito'. For weeks and days I thought of all those things. Alpha is back to normal. He no longer approached me, and always averted his gaze on me. He also can't look me in the eye. And sometimes it even want to see me. Mukhang sinasadya niyang wag kaming magkita. Minsan siya na mismo ang paraan para hindi kami mag-usap, pero kung wala siyang magawa at maidahilan, kakausapin niya naman ako pero kunti lang ang lumalabas ng salita, hindi
Kabanata 26: DeliveryHanggang ngayon, hindi ko parin alam kong saan nanggagaling ang inis ko sa kaharap ko ngayon. Kung dati natutuwa ako sa presensya niya, ngayon hindi na ako natutuwa, at bago ito sa akin. "Are you always so stupid or is today a special ocassion?" I don't know if I'll just yell at him? Or I'll just walk it, as he orders. Kanina pa ako ako nagtitimpi na awayin siya, nang dahil sa katangahan niya. Oo, minumura ko na siya. Tutal, kagagawan niya din naman kung bakit ako naiinis ngayon? Hindi naman sa ayaw ko siyang makita pero, nakakatampo kasi ang ginawa niya. Hindi niya na kasi ako magawang pansinin pagkatapos ng gabing iyon, tas bigla na lang magpapakita sa akin ng ganito. Hindi niya pa ako tutulungan, talaga?! Ano ba talagang gusto niyang mangyari, ang maglakad ako rito? "Why is your tongue so sticky? Do you want me to cut that? You're the one who's going to give birth, that's pero ang dami mo naman sinasabi. Hays, mabuti na lang talaga.. —" he was annoyed but,
Kabanata 27: 'The Reveal of the First Secret' "QUINOA! QUINOA! QUINOA!" Kung nasaan man akong lugar nang mga panahong iyan ay hindi ko alam kung bakit hanggang doon, naririnig ko pa din ang malakas na sigaw ni Esmeralda. Ito ang mga bagay na hindi niya maintindihan noon, simula nang dumating sa kanila ang babaeng nagngangalang Esmerald. May pakiramdam siyang narinig niya na ang pangalan na iyan noon, hindi niya nga lang maalala kong saan. At ang dahilan lang naman lahat ng paghihirap niya ay dahil sa walang kwenta niyang pamilya, hindi niya nga pala pamilya ang mga ito. Yeah! That girl who probably the self-proclaimed the Alpha's Mate. Kung wala lang akong utang na loob sa pamilyang ito, baka matagal ko nang sinabi kay Esmeralda ang totoong dahilan kong bakit siya naghihirap ngayon. Kung hindi ko lang inaalala ang kapakanan ni Esmeralda, matagal ko nang sinabi ang totoo. And, god knows how long I've been waiting for this day to come. Ang masabi sa kanya lahat ng mga nangyari. Even
Kabanata 28: 'Ang Nakaraan ni Quinoa'Ang kalangitan ay nagdidiliman nanaman, wala na ang dating liwanag ng Buwan. Tanda na ang nagbabantay rito'y may kung saan nanaman ito nagtungo. Si Emerald, ang Diyosa ng Buwan sa tuwing sumasapit ang gabi, palagi siyang bumaba sa lupa upang bisitahin ang kanyang una't huling pagsinta. Kung hindi lang siya bantay ng kalangitan tuwing gabi, at kung wala lang siyang mataas na katungkulan matagal niya ng iniwan ito, at ipapasa sa kanyang tato pang kapatid. Ngunit nagkataon na siyang lang ang maaaring humalili, sapagkat iba ang nakuhang kapangyarihan ng kanyang mga kapatid... at tila siya lang ang naiiba sa kanila. Siya lang ang may natatanging kapangyarihan, maliban sa kapatid niyang nagbabantay rin sa Araw. Sapagkat silang magkakapatid ay may kung anong misyon na kailangan nilang gawin at sundin lahat. Bawat isa sa kanila ay may kanya-kanyang katungkulan na kailangang gampanan. Ngunit sa bawat magkakapatid, hindi maiiwasan ang tinatawag nilang ingg
Kabanata 29: 'Alpha's Son'Hindi ako halos maka-hinga sa sobrang sakit. Grabi ang kirot at hindi ko alam anong hahawakan ko upang mapaglabasan ko ng sakit. Hindi rin ako halos makapwersa ng maayos, o kung makatingin man lang sana sa kung pwede kong hawakan na bagay, dahil sa totoo lang hindi ko na alam kung anong dapat kong gawin. But the fact that just as soon as you get through one contraction another is coming, that's what wears you down. Mabuti na lamang at mabilis kaming nakarating ng hospital. Akalain mong may ganito silang pasilidad. "Sir, please fill up the form first." I shut my eyes again, to atleast ease the pain I'm feeling right now. Hinihintay kong kumalma ang sarili ko, samantalang ang kasama ko naman rito ang nagiging nerbyoso. Basta na lang kasi kumuyom ang kapit niya, sa akin habang buhat-buhat ako papasok. "I'm the Beta of this town. At itong babaeng buhat-buhat ko ay asawa ng Alpha. Pag may nangyari masama rito, can you bare the consequences?" matigas niyang ani
Kabanata 30: 'Siblings"Bakit nga pala Jacques Eros ang pinangalan mo?" tanong ni Quinoa sa gilid. Nandito pa din kami sa kwarto. Pero, mas maaliwalas na. Ang gusto ko lang naman ay kahit papano, kahit wala ako sa tabi niya, o maramdaman niyang kulang ang natatanggap niyang pagmamahal, ang pangalan niya mismo ang magbibigay ng para maipadama ko ang pagmamahal ko. Dahil sa pangalan niya, malalaman niya kung bakit iyon ang pinangalan ng kanyang Ina sa kanya. Wala na sa Emergency Room, na halos lahat ng tao ay aligaga at kailangan lahat kumikilos. Sa wakas. Balik sa tanong ni Quinoa, ngumiti naman ako sa kanya saka sinagot ang tanong niya. Gusto kong sabihin sa kanya na balak kong umalis talaga, at matagal ko ng planong umalis rito at iwan na lang ang anak ko, para kahit nasa malayo ako maalala niya ang pagmamahal ko. But no! Hindi ko kayang mawala sa piling nang anak ko. I named him Eros to guide him with my Love, at dahil mahal na mahal ko siya. I smile instead and look in my son's ha
Special Chapter: The Final EndingBigla akong kinabahan ng sobra, hindi ko alam kung dahil ba sa may malalaman ako, o baka dahil totoo ang mga bagay na sinasabi nila tungkol sa pagkatao ko. Natatakot ako sa malalaman ko, kasi hindi ako sigurado kong matatanggap ko ba ito, o baka hindi. Hindi ko alam? Nalilito ako. Sobra, dahil wala akong kasiguraduhan pagkatapos ng araw na ito. Habang papalapit kami sa bahay, hindi ko alam kong anog una kong hahawakan, ang puso ko bang sobra sa bilis ng pagtibok o ang paa ko bang labis na nanginginig. Marahil, dahil ilang araw na akong hindi nakakainom ng gamut na binibigay ni Lolo. Isa pa ang pangalan na iyon na paulit-ulit lang na naririnig ng sarili ko. Ang labis na bilis ng tibok ng puso ko ay hindi ko malaman kong saan rin marahil nagmumula, para itong may sariling isip na ayaw tumigil kahit anong pilit kong kumalma. "Handa ka na ba?" tanong sa akin ni Lolo, kahit hindi naman niya kamukha ang nakikita ko ngayon. He was liking shining bright, j
Nagising akong habol ang aking hininga, at may kakaibang enerhiya akong nararamdaman. Ano bang nangyari? Bakit, parang ang daming nangyari, simula nung nakatulog ako. Hanggang sa napansin ko din, ang pagbabago ng hibla ng buhok ko, nagkaroon ito ng kulay ginto na buhok, pero hindi lahat, parang "Highlights" ito kung matatawag sa ibang mundo. Sa pakiwari ko'y ganun kalakas ang kapangyarihan ng panaginip, nadadala ka, nakakaramdam ka, at nasasaktan ka. Alam kong totoo yun, at alam kong unti-unti ko ng nahahanap ang lahat ng kasagutan. -flashback. "Isa kang huwad! Sino ka? Anong kailangan mo sa apo kung si Akihiro!" iyan ang naging katanungang sinambit ng lolo daw namin, sa babaeng espanyol. "Ako ang Ina ni Alkino! Ang Diyos ng dating Liwanag!" bigla akong nagulat sa sinambit ng babae, kung ganun, ang panglimang diyos ng mundong ito, ay Liwanag ang kapangyarihan. Kung ganun, bakit naging dilim ang siyang kapangyarihan niya. "Hindi ba't tama ako, ang anak kong si Alkino, ay naging
Nakatingin ako sa nakakasilaw na liwanag. Nasaang lugar ba ako? Bakit hindi ko alam ang lugar na ito? Asaan ba ako? Mahina kong tinapik ang aking sarili, ngunit wala akong maramdaman. Doon ko napagtanto na nasa ibang lugar ako, pero ako'y tulog. Pakiramdam ko nasa isa nanaman akong panaginip, na ako mismo ang may gawa. Ilang taon nading palaging ganito ang nangyayari sa akin, sa oras na matulog ako. Maraming mga bagay at pangyayari ang nagaganap sa aking panaginip, at pag-nagising ako, doon ako patatahanin nang gamot na binibigay ni lolo, para pakalmahin ako. May pagkakataon talaga na, ganito ang nagiging simula nang panaginip ko.-Flashback in her Dream-"Hindi pwedeng mangyari ito! Masyado pang maaga! Hindi pa kaya ng katawan niya, Ama! Ano bang nangyayari sa inyo! Kayo, at ang buong nakatira sa kalangitan! Kayo lang ang nakakaalam, sa kung anong pwedeng mangyayari, bakit hindi na lang din kayo ang gumawa ng solusyon! Bakit kailangang ibigay niyo pa sa anak ko, ang isang ganitong
Bigla na lang akong nanlamig at kinabahan, anong meron sa kaluluwang iyon, at gusto akong kausapin. Bakit ako?"Kailangan na lang nating bilisan, Boss. Baka hindi natin siya maabutan sa kinaroroonan niya ngayon. Sa hula ko, mga isa hanggang dalawang linggo lang siya kung manatili sa kanyang kinalalagyan, sa oras na matapos ang araw na iyon, umaalis na siya, at hindi siya nag-iiwan nang alin mang bakas." mukhang tama ako ng hinala, may nararamdaman akong iba, iyong kakaiba. Kung hindi babala, isa itong paalala. "Kung ganun, bakit niyo pa kailangan magsabi ng hindi totoo, sa mismong harapan nang Ama niyo?" agad kong tanong sa kanila nang may mapagtanto ako. "Totoong nagsasalita siya ng kastila, pero nakakapagsalita din siya ng wika natin. White lies iyon. Gumawa lang kami ni Ruin ng dahilan para umalis si Ama, kagaya ng sabi namin Boss, ikaw ang siyang kailangan niyang kausapin." napataas ang kaliwa kong kilay dahil sa narinig ko. Bakit pa nila kailangan paalisin ang Ama nila? Bakit
Meron bang mapakakapagsabi sa akin, kung anong ibig sabihin nang salitang “Ang gulo nila kausap!” Sabi sa akin nang kambal, pupunta ako dito para yung tatay nila mismo ang magsabi sa akin, kung anong mismong gagawin! E, bakit sabi nung tatay, sa mga anak niya ako makakakuha nang paliwanag! P'ny'ta. “Pwedeng diretsuhin niyo na lang ako, Ama.” sagot ko. “Mas, matino po kasi kayong kausap, kaysa sa dalawa.” dugtong ko. Dahil totoo naman, mas madaling maintindihan kong si Ama na mismo ang magsasabi sa akin.“Anak, hindi naman kasi nila sinasabi skin kung anong problema. Sa tingin mo ba nagsasabi sila?” seryoso niyang aniya. Hindi naman na ako sumagot pa, dahil alam ko namang wala din siyang sasabihin. “Malalaman ko lang na may problema kapag syempre, uuwi sila nang walang kasamang kaluluwa? Hindi pa ba malinaw iyon, Anak.” I get his point. Ang nakakapagtaka lang ay kung bakit hindi sila nagsasabi sa tatay nila, para masabi nila a kung anong problema. “Sige sila na lang tatanungin ko.
~Underworld ~IRINA P.O.V Pagdating sa ganitong bagay, minsan hindi na ako nagdadalawang isip pa! Kung sasama ba ako o hindi!!. Sa sobrang tigas din kasi ng ulo ko, wala na akong paki-kung sakaling may mangyayari sa akin doon. Wala din naman akong pakikinggan, bukod kay Lolo! Si lolo kasi na lang ang meron ako! Hindi ko kayang nahihirapan siya, pagdating sakin! Hindi ko alam kong bakit? Pero mukhang sa ibang tao lang gumagana yung gamot na naiinom ko. Ibang iba ako pagdating sa kanya. Ibang iba“Boss, ano? Excited ka nang makita si Dadeyy?” tanung ni Ruin. Ano naman sakaling ika-excite ko? “Hindi, bakit?” naiinis kong turan. “Ahh, ganun ba boss. Akala ko, masaya ka kasi makakatikim ka nanaman ng bakbakan!” sabay ka ot sa ulo niya. Sana'y naman na ako sa ugali nila! Hindi na talaga mababago! Tanggap ko na yun! Matagal na! Mabuti na lang at madali lang kaming nakarating sa kinaroroonan ng kanilang Ama, na tinuturing ko naring ama. Ewan ko kung kailan nagsimula yun, basta napasama
Nawawalan ako nang gana sa mga nakikita ko. Puro masasaya ang mga mukha nila. Naiinis ako! Aba't hindi ko alam kong bakit! Sa inis ko! Nasipa ko yung maliit na bato na nasa harapan ko lang. Walang paki, kung sino ang matatamaan. Maya-maya lang ay nakarinig na ako nang batang umiiyak. Kapag minamalas ka nga naman. Ang sakit sa tenga nung iyak niya! Ang sarap patahimikin."Hoy ikaw bata! Mananahimik ka, o tutuluyan kitang patatahimikin! Ano? Mamili ka" inis kong sigaw sa bata, hindi malayo sa gawi ko, eh halos nasa harapan ko lang siya eh. "Solly po. Am solly" bulol pa. "Hoy bata, minumura mo ba ako." pinanlakihan ko pa siya nang mata nang tanungin ko iyon. "Hey! That's to much! He said, I'm sorry already?" hindi ko namalayan tuloy ang paglapit nang lalaki, sa gawi namin, na sa tingin ko. Kaedaran ko lang. Tsk? "Minumura ako eh! Alangan namang hayaan ko." Naiinis na sigaw ko din pabalik sa kanya. "Do you understand, he's language? Or you don't understand it? Just tell me? So, I c
Sa lugar nang mga Bathalang tinatawag na kalangitan. Ang kanilang mundo ay tinatawag na DIVINE REALM."Mukhang nahanap niyo na? Ibinigay mo na ba? Siya na ba ang panganay mong apo sa anak mong babae?" kuryosong tanong ng bagong kadarating na Bathala. "Siya nga. At ramdam kong alam na ng Lalaking Hino, na isang anak bathala ang kaniyang napangasawa." sagot ko din. "Sa pagkaka-alam ko, ang tawag sa atin ay kalangitan. Kaya't mungkahi kong, alam na niya na napangasawa nia ay isang anak nang kalangitan." natatawa niyang aniya, bago lumapit sa akin. Sabay tapik sa aking balikat. At tsaka siya tumingin sa akin na, nakangiti. "Nawa'y lumaking mabuting bata ang apo mo. At isa pa, binabati kita. Mahal na Bathala." sabi niya bago tuluyang umalis. Nakangiti akong nakatanaw mula sa aking balintataw, at patuloy pinapanood ang aking susunod na tagapagmana nang kapangyarihan. Dahil ako, ang siyang gumawa nang mundo, na ngayon ay hawak na ngayon nang aking apo. Ngunit, kahit sabihin kung ako ang
Disclaimer : This is a work of fiction, names characteristic, businesses, places, events, and incident are either the products of the author's imagination are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons living or dead or actual events is purely coincidental. Plagiarism :This is using another writer's words or ideas without acknowledgement. Plagiarism is stealing, and people who plagiarize the words of others, have no defense in a court of lawSypnosis: Alirina Sadiya, ang babae sa propesiya na pinagkalooban ng katangi-tanging kapangyarihan ng kalangitan. Ang kanyang pinagmulan ay kwekwestyonin nang nakakarami, pero pagkakatiwalaan nang iilan.Apat sa makikilala niyang kaibigan, ay magiging totoo sa kanya, at ang isa naman ay magiging traydor. Paano niya malalagpasan ang naka-atang sa kanyang responsibilidad, kung patuloy siyang susubukin at iiwan nang mga taong nagpapalakas sa kanya?When the battle between Good and Bad comes? Can she defeat them all? Or Is she