Goodbye 04

"Hello, my love! Good morning!”

Napakunot ang noo ni Andro nang dahil sa lakas ng boses ng babaeng kaharap niya. Nasa loob sila ng penthouse niya, at hindi sila katulad ng iniisip niyo. Sinundo siya ni Adrienne dahil ngayong araw sila pupunta sa kung saan man siya dadalhin ng babaeng ito.

"Keep it low, Adrienne. You talk as if hindi kita maririnig."

Hindi siya inintindi ng dalaga at tinulungan na lang siya nitong isara ang zipper ng duffel bag niya. Paminsan-minsan ay sinusulyapan niya ito dahil nababahala siya sa nakikita niya sa peripheral vision niya. Ngiting-ngiti ito at napapa-huni pa ng isang makalumang kanta.

"Didn't know you are a fan of old songs."

Mukhang hindi pa na-gets agad ng dalaga ang sinabi niya, kaya saglit na napakunot ang noo nito. Pero mayamaya ay napa-snap pa ito ng daliri sa hangin at nginitian siya nang malapad. Seriously, hindi maintindihan ni Andro ang mga katulad ni Adrienne na morning person. Ano'ng masaya sa umaga? Hindi hamak na mas masarap matulog.

"Yes. At saktong-sakto kaya 'yung kanta sa sitwasyon natin."

Tumayo ang dalaga at pumunta sa may pinto ng unit niya. Kahit na nababagot dahil hindi niya alam ang trip ng dalaga ay sinundan niya na lang ito ng tingin. Nag-lean ang babae sa nakabukas niyang pinto at isinukbit ang mamahalin nitong bag na katulad ng mga nakikita niya sa mommy niya. Mayamaya pa ay tumikhim ito at sinabing makinig siya. Napakunot ang noo ni Andro habang naghihintay sa kung ano ang gagawin ng babaeng ito at nakaporma pa itong parang nasa isang photoshoot.

"All my bags are packed. I'm ready to go. I'm standing here outside your door."

Lihim na napahanga si Andro dahil maganda ang boses ni Adrienne. Pero umakto siyang parang tinatamad at kinuha na lang ang mga bag niya para makaalis na sila. Kung anu-ano kasi ang trip ng babaeng ito kaya mas okay kung umalis na lang sila agad.

"Hey, ang ganda ng boses ko, 'di ba? Don't worry. Ikaw lang ang kakantahin ko. At saka sabi sa 'yo e. Sakto 'yong lyrics sa sitwasyon natin ngayon."

Hindi na siya sumagot pa sa sinabi ng dalaga at kinuha na lang ang mga bag niya. Nagpupumilit pa ang babaeng kunin ang duffel bag niya pero hindi siya pumayag. Kaya niya naman, at isa pa, kahit na madalas siyang mairita rito dahil kung umakto ito ay parang sila, babae pa rin si Adrienne, at hindi magandang pagbitbitin ito ng bag niya.

Pero talagang matigas ang ulo ng dalaga. Kaya sa huli, 'yong maliit na bag niya na lang ang ipinabitbit niya rito. Magaan lang naman 'yon kaya okay lang. Para na rin matahimik ang babaeng kasama niya.

Pagsakay nila ng elevator, saktong may nakasakay palang isang babaeng halos ka-edaran rin nila ni Adrienne. Hindi niya ito inintindi pero naramdaman na lang ni Andro na lumingkis sa braso niya si Adrienne. Naamoy niya tuloy ang pabango nito.

"Huwag mong titigan nang ganiyan ang mahal ko, miss. Para kang bulateng nilagyan ng asin diyan sa kakasulyap mo sa mahal ko."

Narinig ni Andro na humingi ng tawad ang babae at lumabas ito ng elevator nang nasa third floor na sila. Nang maiwan na silang dalawa sa elevator ay bumitaw at lumayo na si Adrienne sa kaniya, kaya sinulyapan niya ito. Nakita niyang nakakunot ang noo nito at nakayukom pa ang mga kamao.

"Sorry, can't help it, Andro. Bakit ba kasi ang guwapo mo?"

Napailing na lang siya sa inaakto ng dalaga. Mahigit isang dekada nang ganito si Adrienne lalo na 'pag may nag-aaproach sa kaniyang babae. Kaya sanay na sanay na siya. Iyon din siguro ang dahilan kung bakit hindi niya na magawang mainis dito.

Paglabas nila ng building ay sinalubong sila agad ng driver ng dalaga. Nilagay niya na ang mga bag sa compartment, at hindi pa rin kumikibo ang dalaga kahit na umandar na ang kotse patungong airport. Palihim niya na lang itong inoobserbahan dahil mukhang malalim talaga ang iniisip ng dalaga.

"Any problem?"

Nakita niya sa gilid ng kaliwang mata niyang sinulyapan siya ni Adrienne, pero agad din itong yumuko at nagpakawala ng malalim na hininga.

"Naisip ko lang, dapat ay bawasan ko na rin ang ganoong tendencies ko. Don't worry. Babawasan ko na ang pagiging selosa at warfreak. Pero Andro, puwede bang sa loob ng 50 days ay ako lang? Huwag ka munang tumingin sa ibang babae. Please. Just for 50 days."

Humarap na siya sa dalaga at napansin niya ang kaseryosohan ng mga mata nito. It seems like the woman in front of him has got a lot on her mind, at talagang parang nagmamakaawa itong pagbigyan niya. The bratty Adrienne that he knew all these years doesn't plead 'cause she gets everything that she wanted in a snap. Pero patay na patay ba talaga sa kaniya ang isang 'to kaya nagmamakaawa ito ngayon?

Sa huli ay wala na siyang nagawa kung hindi tumango rito. At pagkatango niya, parang isang magic na lumiwanag ang mukha nito. Napailing na lang siya dahil para itong fangirl na napagbigyan ng idol niya.

Sa totoo lang ay kahit naman hindi hilingin ni Adrienne 'yon, wala naman talaga siyang balak na maghanap ng babae sa loob ng 50 araw. Sumama siya rito dahil gusto niyang mag-relax. Hindi rin naman siya hayok sa mga babae. Gusto niya ring magpahinga muna sa mga nakagawian niya dahil ngayon na lang naman siya ulit makakapagbakasyon nang ganito. Puro kasi siya trabaho at bar noong nasa America siya. Kaya ngayon na lang ulit niya mararanasang lumayo sa kabihasnan at mag-unwind sa isang magandang isla. Ipinakita kasi sa kaniya ni Adrienne ang mga picture ng islang pagmamay-ari nito kaya alam niyang maganda ang pupuntahan nila.

"I haven't had enough sleep 'cause you barged into my penthouse too early, kaya matutulog muna ako. Gisingin mo na lang ako kapag nasa airport na tayo."

Tumango na lang si Adrienne at iniabot sa kaniya ang isang neck pillow. Tinanggap niya na lang 'yon at pumikit na. Inaantok pa rin siya pero hindi niya magawang makatulog dahil bukod sa hirap siyang matulog 'pag umaga ay tumatagos na naman nang bahagya ang istorbong araw sa bintana ng sasakyan nila. Pero nanatili siyang nakapikit para kahit paano ay mapahinga ang mga mata niya.

Narinig ni Androng may binulong si Adrienne sa driver, at naramdaman niya na lang ding huminto ang sasakyan. Nasa airport na ba sila? Ang bilis naman yata?

Dumilat siya at nakita niyang tatapikin dapat siya sa braso ni Adrienne. Ngumiti ito sa kaniya at sinabihan siyang bumaba.

"Palit tayo ng puwesto."

Hindi alam ni Andro kung ano ang trip ng babaeng kasama niya pero sinunod niya na lang din ito. Kanina ay nasa kanan siya, pero ngayon ay nasa kaliwa na siya ng sasakyan dahil nga nagpalit sila ni Adrienne. Umandar nang muli ang kotse at nakatingin lang siya ngayon kay Adrienne na busy sa cellphone nito. Naramdaman yata nito ang pagtitig niya kaya napatingin ito sa kaniya.

"Tulog ka na. I know you can't sleep dahil sa sunlight kanina."

Iyon lang ang sinabi nito sa kaniya at bumalik na ito sa ginagawa sa cellphone. Siya naman ay napailing na lang. Nakipagpalit pala ito ng puwesto para sa kaniya, kaya napangiti siya nang bahagya dahil doon.

Pumikit na lang siya ulit at ipinahinga ang mga mata. Hindi niya naman mapigilang mag-isip sa kung ano talaga ang agenda ng babaeng ito sa bakasyon nilang ito. He made a mental note to be always alert and prepared. Anong malay niya kung pipikutin pala siya nito? Baka mamaya, ganoon ang plano ng dalaga sa kaniya para mapilitan silang magsama. Pero kung ganoon ang plano nito, sisiguraduhin niyang hindi ito magtatagumpay.

Ilang minuto pa ang lumipas bago tuluyang huminto ang sasakyan. Tinapik siya ni Adrienne at sinabing nasa airport na sila. Bumaba na sila ng sasakyan at pumasok na sa airport.

Inaya siya ni Adrienne na mag-almusal muna sa isang coffee shop. Mukhang naramdaman ng dalagang aalma siya, kaya nagsalita ito.

"Huwag ka nang humindi. I would bet my precious bag na hindi ka pa nag-aalmusal."

Pinagmasdan ni Andro si Adrienne, at nakita niyang hinawak-hawakan pa nito ang bag nitong parang ang bag na iyon ang pinakaimportante para rito.

"You look crazy. You treat that leather thing as if it's your most precious possession. That's just a bag."

Nakita niya kung paanong humarap sa kaniya si Adrienne habang bahagyang nanlaki pa ang mga mata nitong parang hindi makapaniwala sa sinabi niya.

"It's not just a bag. It's Prada."

Napailing na lang si Andro dahil sa sinabi nito. Minsan talaga ay hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang babaeng kasama niya. Pumasok na siya sa coffee shop at pumila para maka-order na sila. Naramdaman niya namang tumabi sa kaniya si Adrienne at tatanungin na sana niya kung ano ang order nito nang maunahan siya nitong magsalita.

"Hindi mo man lang ba tatanungin kung saang movie 'yon? Sa 'White Chicks' 'yon! 'Yong paulit-ulit naming pinapanood ni Aveline."

Napabuntong-hininga na lang siya. This woman and her obsession with movie lines, seriously. Tinanong niya na lang kung ano ang order nito at nang masabi na ni Adrienne kung ano ang gusto nito, sinabihan niya na lang itong maghanap na lang ng mauupuan nila.

Nang maibigay na sa kaniya ang order nila ay agad niya nang hinanap kung saan umupo si Adrienne, at hindi naman siya nahirapang hanapin ito dahil kinakawayan siya nito.

Inilapag niya na sa harap nito ang orders nila at nakita niya namang pumikit pa ito para amuyin ang mga order nila. Nakangiti rin si Adrienne. At napapailing na lang si Andro dahil kung umakto ang babae ay parang nasa commercial ito.

"Thanks, my love!"

Ngumiti ito nang malapad sa kaniya at nakita niya sa mga mata nito ang kasiyahan. Kahit ayaw niya sa babaeng ito, hindi niya pa rin mapigilang mamangha dahil maraming beses niya nang nakita ang hint of happiness sa mga mata nito dahil sa mga simpleng bagay na ginagawa niya. Hindi niya nga alam kung bakit ganito na lang itong kasaya e hindi naman big deal ang mga ginagawa niya.

"OMG! Siya 'yong anak ng governor, hindi ba? Ang guwapo! Kinikilig ako!"

Narinig ni Andro ang mga bulungan ng mga babae sa kabilang table nila at hindi niya mapigilang kumunot ang noo niya. Naiirita pa rin siya sa mga ganitong atensyong nakukuha niya. Kumain na lang siya at hindi na ito inintindi. Pero napaangat siya nang tingin nang padabog na binaba ni Adrienne ang hawak nitong tinidor, at nahuli niyang inirapan nito ang mga babae sa kabilang table.

Pinagmasdan niya kung paanong namula nang bahagya ang mga pisngi nito hindi dahil sa kilig, ngunit dahil sa galit. Lagi kasi itong ganito 'pag naririnig na may mga babaeng kinikilig sa kaniya.

Naramdaman yata ni Adrienne na nakatingin siya rito kaya tumingin din ito sa kaniya. Agad nawala ang kunot sa noo nito at binigyan siya ng tipid na ngiti.

"Sorry. I should really get hold of my emotions. Hindi tamang lagi akong nagseselos sa mga babaeng humahanga sa iyo kasi after all, we are on the same boat. My only advantage is kilala kita."

Iyon lang ang sinabi nito at itinuon na ang pansin sa pagkain. Mukhang determinado ngang magbago ng isang 'to dahil usually ay pagbabawalan nito ang mga babaeng humahanga kay Andro katulad nang nasa elevator sila kanina. The fact that she didn't say anything must be her way of finally controlling her jealousy.

"Nga pala, don't get me wrong. Sasama ako sa 'yo para magbakasyon and to get rid of you after 50 days, okay? Ayaw ko lang na bigyan ka ng false hope. You might end up hurting. I just want to clear things out."

Tiningnan siya ni Rienne nang mata sa mata, at kung kanina ay kasiyahan ang nakita niya roon, ngayon naman ay kakikitaan ito ng faint hint of sadness.

"I know. 'Yon naman ang purpose ko, 'di ba? To finally say goodbye to you after 50 days. At don't worry. The moment I told you about this crazy condition, I decided to let go of the hope that you and I will end up together. Tanggap ko na, Andro. You don't have to worry about me getting hurt. Mas masasaktan ako if I won't be able to say goodbye to you this way."

Muli ay nginitian siya nito, pero hindi umabot iyon sa mga mata. Alam niyang ngayon pa lang ay nasasaktan niya na ang dalaga, at hindi mapigilan ni Androng malungkot din dahil doon. May puso naman siya, at isa sa ayaw niya ay ang saktan ang isang taong wala namang ginagawa sa kaniya. She seemed obsessed and territorial. But the woman in front of him did countless things for his sake.

"But why give up now, Adrienne? Aaminin ko, I am still suspicious as to why you are doing this. Hindi mo ako masisisi if I am thinking that you have a hidden agenda behind this vacation."

Napatingin ang dalaga sa cleft chin niya, at alam niya ang ibig sabihin noon. She is sad because of something.

"Like I said, I am sick of following you around. That's the reason. Now, kumain na lang tayo so we can take off."

She scratched her right ear and that added up to his suspicions. Adrienne is hiding something. She bargained this vacation not just because of the sole reason that she is already tired of loving him. There is something else. And he mentally noted that he'll find out her real reason.

Don't get him wrong. Hindi sa ayaw niyang lubayan siya nito. He just loves mysteries and obviously, there is a mystery behind this sudden 50-day vacation proposal of Adrienne. Yes. Iyon lang ang rason niya, at wala nang iba pa. At gagawin niya ang lahat para malaman ang dahilan ng dalaga sa lahat ng 'to.