Prologue

PROLOGUE

Pinanghinaan ng tuhod si Anastacia, maging ang kamay niyang may hawak na baton na isang Vampire weapon ay muntikan na niyang mabitiwan dahil sa lalaking papalapit nang papalapit sa kanya.

Napalunok siya nang ilang ulit. Maaaring isa lamang ‘tong imahinasyon. Patay na ito, anim na taon na ang nakalilipas.

“Annie! Lumayo ka sa kanya!”

 Pilit bumabangon ang sugatan at duguang si Vince na isang Vampire Hunter at karelasyon ni Anastacia sa loob ng isang taon. Nangangamba ito dahil mukhang natakot si Annie sa lalaking papalapit dito.

Sumugod sila sa abandonadong gusali na ‘yon dahil may nakapagsabi na iyon ay isa sa lugar na pinaglalagian ng ibang miyembro ng ‘Ashes and Blood’ ang mga berdugong bampira na walang pinipiling patayin. Malaking banta rin ang mga ito sa sangkatauhan dahil ang plano ng mga ito ay sakupin na ang daigdig at pamunuan ng mga bampira. Pero ang higit apatnapung kasama nila ay wala ng malay o ang mas malala pa ay baka binawian na ng buhay dahil sa tindi ng labanan na naganap.

Hindi makita ni Anastacia ang mukha ng lalaki na dahil ang luha niya ay hindi matigil kaya nanlalabo na ‘to sa kanyang paningin. Kahit pa mas naging matapang ang hitsura nito nasisiguro niya na ito ang lalaking hinding-hindi niya makalilimutan habang nabubuhay siya.

Lumapit ang mukha nito sa kanya kaya nabigla si Anastacia at dahil sanay siyang lumaban ay naiwasiwas niya ang baton at naihampas dito na ikinagulat niya rin. Wala siyang planong saktan ito. Pero laking pagkabigla niya rin na nahawakan nito ang kanyang Vampire Weapon at wala lang dito ang bolta-boltaheng kuryenteng inilalabas niyon sa palad nitong nakahawak doon.

“Master, nasa labas na lahat ng kasama natin. May limang malubhang nasugatan at nauna na sa lugar para maagapan.”

Iyon ang nagpabitiw sa lalaki sa kanyang baton dahilan para talikuran siya nito.

“Tatapusin ko na ba sila?” tanong ng isang bampira nang makita pa silang dalawang buhay.

“Hindi na kailangan, maganda rin na may magbabalita sa mga Vampire Hunter sa sinapit ng mga kasama nila.”

Nakagat ni Anastacia ang ibabang labi, hindi na ‘yon pagkakamali, si King, si King ang bampirang ‘yon at ang boses nito ay hindi niya makalilimutan.

“King!”

Natigilan sa paglalakad ang lalaki at ang kasama nito.

“King, ikaw si King, hindi ba?” malakas ang sigaw ni Anastacia para masigurong narinig nito.

Nilingon siya ni King at nginitian kaya nabigla si Anastacia.

“Magkakilala ba tayo?”

Babalikan siya ni King pero humarang na sa harapan niya si Vince.

“Annie, ano bang nangyayari sa ‘yo?” pagalit na tanong ni Vince.

“Pero—”

Imbis na humakbang palapit si King muli ay ngumiti na lamang ito  at nag-iwan ng mga salitang, “Magkikita pa naman uli tayo.” Saka naglaho kasama ang kasama nito.

“Young Master!”  

Nanghihina ang mga tuhod ni Anastacia hanggang tuluyan siyang gumiba sa kinatatayuan at bumagsak ng tuluyan. Nagsimulang mag-init ang kanyang mga mata. Nakikita niyang nag-aalala si Vince sa kanya pero hindi niya halos naririnig ang sinasabi nito. Ang laman ng isipan niya ay ang lalaking nakita kani-kanina lamang--ito ang lalaking minahal niya nang husto. Ito ang dahilan bakit siya nakabalik sa lugar ng mga tao, matapos niyang maging alipin sa loob ng halos sampung taon. Ito ang nangakong magkasama nilang tutunguhin ang lugar ng mga tao sa ikadalawampu't isang taong gulang nila at pakakasalan siya nito. 

Anim na taon, anim na taon siyang naniwalang patay na ito.

At anim na taon niyang dinala sa damdamin ang galit sa mga bampirang miyembro ng 'Ashes and Blood' pero nakita mismo ng mga mata niya si King, isa ito sa miyembro no'n.