"Kailangan ko ditong maka-alis."
Napalinga linga ako at tiningnan kung nasaan ang daan papunta sa exit nang reception. There is only a minimal people in the venue which is so suspisous. Dapat nga madami ang bisita dahil kasalan 'di 'ba? Mukhang malalapit na relative lang naman ang nandito.
Nag palinga ako. I saw a way to the exit that's why I hurridly walk trough the silent space of the reception area. Kung saan walang makakapansin sa ‘kin.
Sino ba naman kasi nag sabing sususndin ko ang lalaking ‘yon. Ano s’ya batas? Duh!
Nakangiti kong binagtas ang daan patungo sa labasan sa bandang likod na parte. Madami dami ang puno sa parteng ito at napaka tahimik. May nadaanan pa ‘kong mini bench dito na ikina iling ko nalang.
Hyrous…Damn it! Damn it! Damn it!Ilang beses ko nang tinawagan si Bleatish ngunit out of coveage ito.I kicked the sofa seat infront of me that made the silent girl to jump into her seat a little.Sinamaan ko ito nang tingin ngunit nag iwas lang ito. I gritted my teeth as the operator once again answered that it cannot be reached. Fvck it.Nakita ko ang pag lalaro nito sa daliri n’ya na mas lalo kong ikina inis.I angrily throw my phone into the couch and kick it once again.Napasabunot ako sa buhok ko at marahan itong ginulo gulo.“Mag C-Cr ako.” ani nang babae na binigyan ko la
“Bakit mo ‘ko pinapunta dito nang ganitong oras?” Nakayuko lang ako at tanging paglaro-laro lamang sa aking hinliliit ang tangi kong nagagawa.I gripped my bag tightly when I heard him walk near me.“Do you want us to talk here outside?” masungit na ani nito na ikina irap ko nalang sa hangin.Nako kung wala lang akong nagawang kasalan dito baga nasipa ko na ang kinabukasan nito dahil sa kasungitan. Si Mneban– “Tatayo ka nalang ba jan!?”Napapitlag akong nag lakad nang mabilis papasok. “Close the gate.” ani nito na ikina simangot ko. Kanina hindi pa sabihin eh. Babalik pa tuloy ako.Masama ang loob na sinara ko ang gate tsaka pasaring na inayos ang pag kakasukbi
“Ibaba mo ako.” tumigil itong maglakad patungo sa sofa saka malamig ang tingin na bumaling sa ‘kin.“Fine.”“Aray ko!” bigla ba naman ako nitong ibagsak sa sahig! Puteks.Ang akala kong slowmo, fastforwad yata. Ang bilis kong nabagsak sa sahig! akla ko pa naman nag papaka gentele man s'ya.Napahawak ako sa dati ko nang masakit na balakang tsaka sinamaan nang tingin ang likod nito. Inambahan ko pa itong suntukin ngunit naihawak ko ito sa baywang ko nang lumingon ito.Kutong lupa talaga!Inis akong tumayo tsaka ika ikang umupo sa sofa na nasa may bandang kaliwa n’ya.Ramdam ko parin a
“Where are you dear?” Napapikit ako. I started to bite my lower lip because of nervousness. “Nasa trabaho po ma‘am bakit?” I said.Andito kasi ako ngayon sa Coffeshop na pinag tatrabahuhan ko.“Oh, Can you call this day a Day off?” Napa angat ako nang tingin nang kalabitin ako nang kung sino.Paglingon ko ay ang boss pala namin. Shocks.“Ah ma’am ano mamaya—”“Where is your location?”“Sa Building Ground Floor Aguirre Ave para—”“Your Husband Will fetch you.” nanlaki ang mata ko at bahagyang napailing iling.“Nako ma’am–mommy wag na po, baka po magalit ang boss ko.”Ngiwi ako nang makita ang naka taas kilay na boss ko sa may bandang likod ko. Jusko naman.“No problem, my son will handle that.” I sighed.“Pero po—”“Walang pero pero, kailangan mo nang ilipat lahat nang gamit mo dito sa bahay n’yo.” I unconsciously blow the strands of my hair.“Mamaya po, surely po ako na po ang pupunta jan?”Sandaling katahimikan.“Great it’s settled then! Maaga kag pumunta ah, I’m planning to have d
“Saan mo dadalhin ang mga gamit mo Nimby?” Napangiwi ako.“May nakuha po kasi akong trabaho sa may Marikina po.”Ngumisi ito nang mapanukso. “Ikaw ah hindi mo pa kasi sabihin na titira ka na sa asawa mong mayaman?” Napamaang ako. Napaka marisol talaga ni Mang Kanor. Hindi nalang bantayan doon si Mama sa hospital nang matuwa naman ako sa ‘kanya.“Naku hindi, saan n’yo ba nakuha ang balitang ‘yan Mang Kanor?”“Aba, hindi mo ba pansin ang tingin sa ‘yo nang mga kapit bahay? Eh halos magkalat ang mukha mo sa social media eh.” Napamulagat ako nang mata tsaka bahagyang napamaang.Ano bang pinag sasabi nang matandang ‘toh?“Ano bang sinasabi n’yo eh hindi naman ako arti–”“‘Yon na nga eih sikat ka na kahit hindi ka artista. Balita ba namang asawa mo ang may ari nang isang sikat na food Company tsaka may-ari pa nang mga resturants.”Nangunot ang noo ko andami naman atang alam ni Mang Kanor?Napailig nalang ako tsaka namaywang. “Aba eh trabaho po ang pupuntahan ko sa Marikina, kung sino man an
“Umpisa agad!” inilingan ko ito.“It’s a long story.”“Then make it short!” Sinamaan ko ito nang tingin.Napaka kulit naman kasi nito.“Kung maka tingin naman ‘toh. Galit na galit?” Umirap ito saka sumimsim nang Espresso with Milk. Pasara na ang Shop mag aalas nuebe na din nang gabi at ayaw pa akong pauwiin ni Katiee dahil may utang pa raw ako sa kan'yang kuwento.Kailan pa ‘ko nag kautang sa kan’ya? Napasimangot ako at napa crossarm.“Bigaan lang na nagyari ba’t ba? Tsaka, 'di naman talaga totoo na kasal na kami sa papel, tanging alam lang nila kinasal kami pero sa papel wala naman.” Pagkaila ko pa na ikina singkit nang mata nito.“Totoo?” Bakit nga kasi nangyari ‘yon? Eh balita ko pa lang eh nahospital ang nanay mo?”“Pangangailangan na rin kung bakit ko ‘yon ginawa.”Tumaas ang Kilay nito tsaka lumapit nang tingin sa ‘kin. Pinaningkitan pa 'ko ito nang mata.“Sabihin mo nga kasi sa ‘kin ang buong detalye nang nagyari! Para naman ‘tong others.”“Nag kataoon lang na nangangailangan
It’s Tuesday, maaga na nga akong nagising ngunit mukhang mas maagang nagising si Nay Lala. Lumabas ako nang nakapantulog parin at huminikab na nag tungo sa kusina, it’s nearly five-oc’lock in the morning. Four-fifthy Am na kase nang umaga.Nakita kong nag hahanda nang mga lulutuin si Nanay Lala. Ang aga n’yang mag luto ah. Infairness.“Magandang Umaga po Nanay Lala.” nakangiti kong ani na ikina lingon naman nang matanda.“Oh kamusta ang tulog mo ijha?”“Ayos naman po,” ngumiti ako tsaka umupo sa sa upuan nang island counter.“Ano po ang lulutuin ngayon Nanay?”Ngumiti ito. “Dahil napakasarap nang luto mo no’ng kahapon ikaw ulit ang pagpatitimplahin ko nang kakainin nang alaga ko at natin ngayong umaga.” Napangiwi akong napakamot sa batok.“Baka po hindi no’n magustuhan ang lulutuin ko.”“Ano ka ‘ba, hindi naman pihikan ang batang ‘yon. Basta nakakain, kakainin no’n.”Tumango tango akong tumayo tsaka tiningnan ang hinihahanda n’yang mga sangkap.Egg, Bread, Carrots, Lettuce, Ham, Mang
“Bakit nga kasi mukha kang binagsakan nang langit at lupa kanina?” Pinagalitan ka nang asawa mo noh?” Ngising ani nito. Sinaman ko ito nang tingin.“Doon ka nga sa labas mag trabaho.” pairap kong sabi na ikina ngisi nito.Wala talaga 'tong magawa sa buhay kung hindi makipag chismis.“Wala si boss ngayon kaya puwede ako pumunta dito nang malaya.” May papikit pikit pa itong nalalaman tsaka bahagyang inayos ayos pa ang buhok.“Dali na habang wala pa masyadong costumer. Mag kuwento ka na!” Tumigil ako sa ginagawang pag lilinis nang mga pinag lutuan tsaka pinamaywangan ito.“Eh kung tinutulungnan mo kaya ako nang matapos na ‘ko dito?” taas kilay na sabi ko na ikin ailing nito.“No-no-no, Ayaw ko mag hugas noh, may bagong nailpolish kaya ako. Oh, look color blue, with glitters. Baka masira, one hundred pa naman pagpalagay nito.” Inayos ayo pa nito ang kuko tsaka umupo sa isang upuan na nakalagay sa may gilid nang lababo. Napailing alang ako.Napaka attittude din talaga nang babaeng ‘toh.“S
“Salamat po Manong!” Inayos ko ang pagkakasukbit nang bag ko sa aking balikat tsaka pumasok sa SM. Mag go-grocery na lang ako sa loob nang super market. Malayo layo pa kasi kung pupunta pa ako sa palengke nang Cubao.Nginitian ko ang guard nang magtagpo ang mata namin.Naks mag tagpo, ano ‘yon tadhana? Napangiwi ako sa naiisip tsaka deretso nang pumasok.Dumeretso ako sa meat section at kumuha nang mga slice na na karne. Adobo style. Napangiwi ako nang makita ang presyo. Put-ng-na.Bakit Ang konti konti, two hundred eighty na!?Mali talaga ang desisyon kong dito bumili. Ano ba naman ‘yan sa palengke kaya pa ‘tong tawaran nang One-Hundred Pesos eh! Nakasimangot kong nilagay sa basket na kinuha ko pagpasok ko dito kanina tsaka dumeresto sa Vegetable Corner.Isa lang ang masasabi ko. Ang mamahal!Eh Dalawang libo lang dapat ang gagastusin ko kasi wala na ‘ko nitong pamasahe pauwi, tsaka bukas mamasahe pa ulit ako papuntang Coffeshop baka u-uwi akong mag lalakad!Kumuha ako nang patatas
“Bakit nga kasi mukha kang binagsakan nang langit at lupa kanina?” Pinagalitan ka nang asawa mo noh?” Ngising ani nito. Sinaman ko ito nang tingin.“Doon ka nga sa labas mag trabaho.” pairap kong sabi na ikina ngisi nito.Wala talaga 'tong magawa sa buhay kung hindi makipag chismis.“Wala si boss ngayon kaya puwede ako pumunta dito nang malaya.” May papikit pikit pa itong nalalaman tsaka bahagyang inayos ayos pa ang buhok.“Dali na habang wala pa masyadong costumer. Mag kuwento ka na!” Tumigil ako sa ginagawang pag lilinis nang mga pinag lutuan tsaka pinamaywangan ito.“Eh kung tinutulungnan mo kaya ako nang matapos na ‘ko dito?” taas kilay na sabi ko na ikin ailing nito.“No-no-no, Ayaw ko mag hugas noh, may bagong nailpolish kaya ako. Oh, look color blue, with glitters. Baka masira, one hundred pa naman pagpalagay nito.” Inayos ayo pa nito ang kuko tsaka umupo sa isang upuan na nakalagay sa may gilid nang lababo. Napailing alang ako.Napaka attittude din talaga nang babaeng ‘toh.“S
It’s Tuesday, maaga na nga akong nagising ngunit mukhang mas maagang nagising si Nay Lala. Lumabas ako nang nakapantulog parin at huminikab na nag tungo sa kusina, it’s nearly five-oc’lock in the morning. Four-fifthy Am na kase nang umaga.Nakita kong nag hahanda nang mga lulutuin si Nanay Lala. Ang aga n’yang mag luto ah. Infairness.“Magandang Umaga po Nanay Lala.” nakangiti kong ani na ikina lingon naman nang matanda.“Oh kamusta ang tulog mo ijha?”“Ayos naman po,” ngumiti ako tsaka umupo sa sa upuan nang island counter.“Ano po ang lulutuin ngayon Nanay?”Ngumiti ito. “Dahil napakasarap nang luto mo no’ng kahapon ikaw ulit ang pagpatitimplahin ko nang kakainin nang alaga ko at natin ngayong umaga.” Napangiwi akong napakamot sa batok.“Baka po hindi no’n magustuhan ang lulutuin ko.”“Ano ka ‘ba, hindi naman pihikan ang batang ‘yon. Basta nakakain, kakainin no’n.”Tumango tango akong tumayo tsaka tiningnan ang hinihahanda n’yang mga sangkap.Egg, Bread, Carrots, Lettuce, Ham, Mang
“Umpisa agad!” inilingan ko ito.“It’s a long story.”“Then make it short!” Sinamaan ko ito nang tingin.Napaka kulit naman kasi nito.“Kung maka tingin naman ‘toh. Galit na galit?” Umirap ito saka sumimsim nang Espresso with Milk. Pasara na ang Shop mag aalas nuebe na din nang gabi at ayaw pa akong pauwiin ni Katiee dahil may utang pa raw ako sa kan'yang kuwento.Kailan pa ‘ko nag kautang sa kan’ya? Napasimangot ako at napa crossarm.“Bigaan lang na nagyari ba’t ba? Tsaka, 'di naman talaga totoo na kasal na kami sa papel, tanging alam lang nila kinasal kami pero sa papel wala naman.” Pagkaila ko pa na ikina singkit nang mata nito.“Totoo?” Bakit nga kasi nangyari ‘yon? Eh balita ko pa lang eh nahospital ang nanay mo?”“Pangangailangan na rin kung bakit ko ‘yon ginawa.”Tumaas ang Kilay nito tsaka lumapit nang tingin sa ‘kin. Pinaningkitan pa 'ko ito nang mata.“Sabihin mo nga kasi sa ‘kin ang buong detalye nang nagyari! Para naman ‘tong others.”“Nag kataoon lang na nangangailangan
“Saan mo dadalhin ang mga gamit mo Nimby?” Napangiwi ako.“May nakuha po kasi akong trabaho sa may Marikina po.”Ngumisi ito nang mapanukso. “Ikaw ah hindi mo pa kasi sabihin na titira ka na sa asawa mong mayaman?” Napamaang ako. Napaka marisol talaga ni Mang Kanor. Hindi nalang bantayan doon si Mama sa hospital nang matuwa naman ako sa ‘kanya.“Naku hindi, saan n’yo ba nakuha ang balitang ‘yan Mang Kanor?”“Aba, hindi mo ba pansin ang tingin sa ‘yo nang mga kapit bahay? Eh halos magkalat ang mukha mo sa social media eh.” Napamulagat ako nang mata tsaka bahagyang napamaang.Ano bang pinag sasabi nang matandang ‘toh?“Ano bang sinasabi n’yo eh hindi naman ako arti–”“‘Yon na nga eih sikat ka na kahit hindi ka artista. Balita ba namang asawa mo ang may ari nang isang sikat na food Company tsaka may-ari pa nang mga resturants.”Nangunot ang noo ko andami naman atang alam ni Mang Kanor?Napailig nalang ako tsaka namaywang. “Aba eh trabaho po ang pupuntahan ko sa Marikina, kung sino man an
“Where are you dear?” Napapikit ako. I started to bite my lower lip because of nervousness. “Nasa trabaho po ma‘am bakit?” I said.Andito kasi ako ngayon sa Coffeshop na pinag tatrabahuhan ko.“Oh, Can you call this day a Day off?” Napa angat ako nang tingin nang kalabitin ako nang kung sino.Paglingon ko ay ang boss pala namin. Shocks.“Ah ma’am ano mamaya—”“Where is your location?”“Sa Building Ground Floor Aguirre Ave para—”“Your Husband Will fetch you.” nanlaki ang mata ko at bahagyang napailing iling.“Nako ma’am–mommy wag na po, baka po magalit ang boss ko.”Ngiwi ako nang makita ang naka taas kilay na boss ko sa may bandang likod ko. Jusko naman.“No problem, my son will handle that.” I sighed.“Pero po—”“Walang pero pero, kailangan mo nang ilipat lahat nang gamit mo dito sa bahay n’yo.” I unconsciously blow the strands of my hair.“Mamaya po, surely po ako na po ang pupunta jan?”Sandaling katahimikan.“Great it’s settled then! Maaga kag pumunta ah, I’m planning to have d
“Ibaba mo ako.” tumigil itong maglakad patungo sa sofa saka malamig ang tingin na bumaling sa ‘kin.“Fine.”“Aray ko!” bigla ba naman ako nitong ibagsak sa sahig! Puteks.Ang akala kong slowmo, fastforwad yata. Ang bilis kong nabagsak sa sahig! akla ko pa naman nag papaka gentele man s'ya.Napahawak ako sa dati ko nang masakit na balakang tsaka sinamaan nang tingin ang likod nito. Inambahan ko pa itong suntukin ngunit naihawak ko ito sa baywang ko nang lumingon ito.Kutong lupa talaga!Inis akong tumayo tsaka ika ikang umupo sa sofa na nasa may bandang kaliwa n’ya.Ramdam ko parin a
“Bakit mo ‘ko pinapunta dito nang ganitong oras?” Nakayuko lang ako at tanging paglaro-laro lamang sa aking hinliliit ang tangi kong nagagawa.I gripped my bag tightly when I heard him walk near me.“Do you want us to talk here outside?” masungit na ani nito na ikina irap ko nalang sa hangin.Nako kung wala lang akong nagawang kasalan dito baga nasipa ko na ang kinabukasan nito dahil sa kasungitan. Si Mneban– “Tatayo ka nalang ba jan!?”Napapitlag akong nag lakad nang mabilis papasok. “Close the gate.” ani nito na ikina simangot ko. Kanina hindi pa sabihin eh. Babalik pa tuloy ako.Masama ang loob na sinara ko ang gate tsaka pasaring na inayos ang pag kakasukbi
Hyrous…Damn it! Damn it! Damn it!Ilang beses ko nang tinawagan si Bleatish ngunit out of coveage ito.I kicked the sofa seat infront of me that made the silent girl to jump into her seat a little.Sinamaan ko ito nang tingin ngunit nag iwas lang ito. I gritted my teeth as the operator once again answered that it cannot be reached. Fvck it.Nakita ko ang pag lalaro nito sa daliri n’ya na mas lalo kong ikina inis.I angrily throw my phone into the couch and kick it once again.Napasabunot ako sa buhok ko at marahan itong ginulo gulo.“Mag C-Cr ako.” ani nang babae na binigyan ko la