Chapter 2: The Moon Family

Nakaramdam si William ginhawa at kumain ng kaunti. Mas magaan na ang pakiramdam niya kumpara sa ibang kasama niya pero patuloy pa rin niyang tinatanaw ang pinto, may pagaalala sa kanyang mata. Nang tanungin siya, hindi niya namalayan na sumagot siya ng kusa na may tumulong sa kanila upang makaligtas.

Pero bago pa siya makapagsalita, biglang naramdaman niyang uminit ang kanyang palad at may humawak rito.

 Tumingin si William at nakita ang payat na batang babae na nakatayo sa tabi niya, na may kalmadong ekspresyon sa mukha.

"Ikaw..." nagulat at natuwa si William. Gusto niyang sabihin na mabuti at nakaligtas ka, pero  muling pinisil nito ang kanyang kamay. Doon lang niya naisip na baka hindi dapat ipaalam ang tunay na pagkakakilanlan ng batang babae.

"Huh? Kaninong anak ito?"

Tanong ng pulis habang hawak ang form ng registration, may nalilitong itsura sa mukha. Pakiramdam niya, hindi mukhang anak ng mayaman si Yesha.

Agad na kumilos si William at inilayo ang sarili upang harangin ang tanong, at mabilis na sumagot,

"Siya yung bata ng pamilya Moon. Nasa probinsya siya dati. Hindi ko alam na na-kidnap din siya pati kami sa daan pabalik ng Manila."

Nagulat ang pulis pero hindi na siya nag tanong pa.

Sinabi lang ni William na nakaligtas siya dahil aksidente niyang natanggal ang mga gapos. Pagdating sa iba, natakot ang lahat at madilim noon, kaya walang nagduda nang gabayan ni William si Yesha pabalik sa grupo.

"Salamat." Lumapit si Yesha sa isang sulok at tahimik na nagpasalamat.

Ibinigay ni William ang tinapay at gatas sa kanya at bahagyang ngumiti,

"Dapat ako ang magpasalamat. Kung hindi dahil sa iyo, baka lahat tayo ay wala na."

Dahil na rin sa pagiging mayabang niya at agad na hinabol ang mga kidnapper nang makita sila sa daan, hinuli siya at itnali kasama ng ibang bata sa loob ng sasakyan.Nahihiya siya tuwing naiisip iyon.

Habang naaalala ito, muling nilingon ni William si Yesha at napansin kung paano ang  payat niyang braso at mga binti ay nakatulong sa kanila upang makaligtas.

Napansin din niya ang bag sa ilalim ng mga paa ni Yesha at tinanong ito,

"Ano ito?"

"Pera." sagot ni Yesha na hindi itinataas ang ulo.

 Tinitigan ni William ang simpleng plastik na bag, iniisip na hindi nito kayang maglaman ng maraming pera, at nagtanong nang may kuryosidad,

"Saan ka pupunta ngayon?"

Sa tingin ni William, dahil siya ang nagligtas sa kanila, hindi dapat bumalik si Yesha sa lugar na iyon para sa kaligtasan niya, pero hindi niya alam na si Yesha ay parang isang halimaw at demonyo kung saan siya galing.

Sumagot si Yesha habang mabilis na kinakain ang tinapay.

"Pupunta ako sa Maynila."

Hindi naka sagot agad si William sa isip nito mukhang hindi pa siya nakakapunta sa Maynila.

Kaya't tinulungan niya siyang maintindihan ang mga bagay-bagay tulad ng pagsakay sa bus, train, at kung paano mag-aral, na kailangan ng ID para makapasok sa mga public place.

"Hindi pwede mapagod ang child labor."

Inisip ni William na baka ito ang ikinababahala ni Yesha, kaya't siya ay lumapit at bumulong,

"May paraan ako. Habang papunta tayo dito, nahulog ang anak ni Uncle Andi mula sa sasakyan at namatay. Pwede kang magpanggap na anak nila."

Tumingin si Yesha sa kanya at napaisip na marahil mahina ang utak ng batang ito. Kung ganun kadali ang magpanggap na ibang tao, hindi na sana maghahanap ng matagal ang pamilya ni Andi. Gagawa ng DNA test, at agad nilang malalaman kung tunay nga siyang anak.

Pero  kailangan niyang magtago ngayon, kaya't hindi na siya sumagot. Makalipas ang ilang araw, bumalik na sila sa Manila, at marami sa mga magulang ay dumating upang kunin ang kanilang mga anak.

Si Yesha ay nakatayo sa gitna ng karamihan, ayaw gumalaw, pero  itinutulak siya ni William sa harap ng isang lalaking nasa edad 40.

"Uncle Andi, ito po si Angel."

Nagulat ang lalaki at pagkatapos ay nakita niyang madumi at magulo itsura ni Yesha, nagulat ito at makikita sa mukha ang pagka dismaya.

Napansin ito ni Yesha at agad na umiwas at nagsalita,

"Hindi ako, nagkamali lang po siya."

Lalong kumunot ang noo ng lalaki, ngunit ang kanyang isip ay nag isip,

"Medyo pareho ang ugali niya sa lolo."

Dahil hindi pa naisasagawa ang paternity test, napagpasyahan ng lalaki na dalhin si Yesha sa bahay nila.

Ilang araw ang lumipas, at ang balita tungkol sa kidnapping at mga batang nakaligtas ay naipalabas, at dinala si Yesha sa isang ospital sa Maynila para sa blood test.

Bago pa lumabas ang resulta, tinawagan ng matandang lalaki sa bahay at humiling na makita si Yesha.

 "Hindi pa nga natin alam ang totoo bakit kailangan siyang makita agad ni Daddy! Hays Kalokohan!"

Agad na tinawagan ni Mrs. Moon, na tutol sa pagpapakita ni Yesha sa bahay ng mga Moon.

Naguguluhan din si Andi.

"Ngayon nag-aasikaso ang Daddy ng ipapamana. Alam mo na kung gaano siya kasabik kay Angel. Pag nakita lang niya ang batang ito, mas magiging malakas tayo laban sa ibang pamilya."

"Bagamat inampon si Xoe, halos ituring na rin siyang tunay na anak. Gusto lang siya ng Daddy!" Nanggigil na bulong niya.

Sa huli, pumayag na rin siya.

Kaya't dinala ni Andi si Yesha sa bahay ng pamilya Moon. Sa daan, bumili siya ng bagong damit para kay Yesha at bumulong,

"Tandaan mong tawaging siyang lolo kapag nakita natin siya. Sumunod at magpakabait ka."

Tahimik na tumingin si Yesha sa villa at hindi sumagot.

Pagdating sa bahay, ilang katulong ang lumabas at tinulungan silang pumasok. Habang naglalakad, tinanong si Yesha tungkol sa kanyang kalagayan, na para bang matagal nang nagkita.

Bago pa man sila makapasok sa loob, binigyan siya ng mga candy at tinapay. May ilang tao sa sala at nasa gitna ang isang matandang lalaki na may puting buhok. Tinutok nito ang mga mata kay Yesha.

"Dad, ang batang ito ay palaboy na, at nakindap." Itinulak ni Andi si Yesha patungo sa matandang lalaki, upang makita mabuti ng matanda.